◼️ #استادصمدی_آملی ◼️ #تخریب_قبوربقیع ■ علمای اهل سنت اکثراً این نیستند که بگویند آقا باید قبرها را تخریب کرد. ابن تیمیه این اصل را پانزده حکم شرعی آورده، در این احکام شرعی اش من جمله این حرفهاست؛ مثل ماها. فلذا یک امام جماعت وهابی در عربستان سعودی چند سال قبل از این دنیا رفت، رفت با همانهایی که دوستشان داشت محشور شد؛ چون هرکس هرچیزی که دوست دارد با آن محشورش می کند. گفت افتخار من این است که من هفده سال در مسجد النبی خاتم الأنبیاء امام جماعت بودم، صبح و ظهر و مغرب ( حالا اینها که پنج وقته اند) نماز خواندم، اما یکبار به سر قبر پیغمبر نرفتم. چون اینجا یک بنای شرکی است. یک دور ضریح دارد، بالایش گلدسته دارد، اینها همه حرام است. ■بعد می گفتند که اگر ( اینها از دست خود اهل سنت می ترسند، وگرنه چطور قبر چهار امام را راحت رفتند خراب کردند، اگر از دست ما شیعیان می ترسیدند آنجا را چرا خراب کردند؟ ) می گویند الآن از دست آنها می ترسند، اهل سنت و جماعت و اینها در این احکام شرعی موافق نیستند، فلذا اینها احکام شرعی شان بر حرمت است. بله ما هم داریم که مستحب است قبر انسان مسلمان مؤمن به اندازه چهار انگشت از زمین برآمده باشد؛ در رساله های عملیه هم هست. اما سؤال: حالا می خواهید نه یک قبری را بلندتر کنید، رویش یک سنگی بگذارید، مثلاً بقعه ای رویش بسازید، از این کارهایی که می کنیم، حالا آیا اینها حرام است؟ نه ، ما حرام نمی دانیم. بعد حالا بحث مکروهش را باید در مسائل فقهی بحث کرد؛ اما مستحب است که قبر این اندازه باشد، آنرا ما در احکام شرعیه داریم؛ اما اینها حکم شرعی شان این است که اینها حرام است. بیش از ۴ انگشت برآمده باشد حرام است. ■ضریح درست کردن، بقعه درست کردن، بارگاه درست کردن، گلدسته درست کردن، إلی ما شاء الله همه حرفهایی که ما داریم حرام است؛ اینها قاعده شان بر این است؛ این گروه افراطی وهابی قاعده شان بر این است ما وظیفه داریم، بر اساس این آیات ( چند شب قبل عرض کردم در ابوکمال، امروز یک تکه فیلم اش را می دیدم کتاب دست من است؛ در همان نزدیکی های ابوکمال، در بیابان، دوستان برای من کتابهایشان را آوردند گفتم بنشینم همین جا اول ببینم حرفشان چی هست؟ نشستیم دیدیم تمام حرف متمرکز در این بحث است: باید کسانی که بر اساس آیات قرآن و سنت پیغمبر و اقوال علمایشان کسانی که با این به تعبیر ما که به آنها می گوییم شیعه، با اینها رفیق می شوند، همدست می شوند، مراوده دارند، سلام و علیک دارند، چه، اینها را باید کشت، اینها واجب القتل اند. یعنی من و شما که هیچی. باید کشته شویم؛ این که هیچی آن بحث دیگر است. بحث نمی کنند. یعنی اینهایی که با ما یک سلام علیکی دارند اینها را هم باید بکشیم الآن. در آن کتاب، اول تا آخر تمام روایات را ردیف کرده اند برای این مطلب.