■●استاد علی صفایی حائری: #برشی_از_یک_کتاب #خودسوزی_راهِ_دیگر_سازی●■ ■●کار اول من و تو این است که خود را بسازیم ، زیرا (دیگرسازی) ممکن نیست ؛ تا (خودسوزی) صورت نگرفته باشد (خودسازی) نمی شود ، مگر این که انسان ، شهامت خودسوزی را بیابد و با دست توانای خویش شعله ای بر افروزد ، کثافت ها و آلودگی های وجودیش را بسوزاند و تولدی تازه بیابد . « افسوس » که ما ، پیش از آن که از آلودگی ها پاک شده باشیم بر خویش عطر پاشیده ایم و خویشتن را جز آن که هستیم به دیگران معرفی کرده ایم . ما به جای آن که « رنگ خدا » را گرفته باشیم ، به خدا رنگ زده ایم . چگونه می خواهیم دیگران را بسازیم و از اسارت ها رها سازیم ، در حالی که هنوز خویش را نساخته ایم ؟ ما که خود اسیریم ، چگونه سخن از آزاد کردن دیگران می گوییم ؟! نمی توان بار رسالت الله را بر دوش داشت تا زمانی که بنده غیر اوییم . پس باید از حاکمیت غیر او آزاد شد . ■●تربیت کودک ، علی صفایی حائری ، ص ۱۲●■ @mohamad_hosein_tabatabaei