eitaa logo
کیش مهر (درمحضر علامه طباطبایی)
1.6هزار دنبال‌کننده
641 عکس
6 ویدیو
0 فایل
بررسی اثار احوال ونظرات مفسرفقیه فیلسوف وعارف کبیر محمدحسین طباطبایی وسایر علما
مشاهده در ایتا
دانلود
☘ ☘حضرت ختمی مرتبت صلی الله علیه و آله در حدیثی می‌فرمایند: «إِنَّ اَللهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا كَانَ أَوَّلُ يَوْمٍ مِنْ شَعْبَانَ أَمَرَ بِأَبْوَابِ اَلْجَنَّةِ فَتُفَتَّحُ، وَ يَأْمُرُ شَجَرَةَ طُوبَى فَتُطْلِعُ أَغْصَانَهَا عَلَى هَذِهِ اَلدُّنْيَا، ثُمَّ يُنَادِي مُنَادِي رَبِّنَا عَزَّ وَ جَلَّ: يَا عِبَادَ اَللهِ هَذِهِ أَغْصَانُ شَجَرَةِ طُوبَى، فَتَمَسَّكُوا بِهَا، تَرْفَعْكُمْ إِلَى اَلْجَنَّةِ»؛ همانا الله جل جلاله در اولین روز از به ابواب بهشت دستور می‌دهد که باز شوند و شجره‌ی طوبی را نیز امر می‌کند تا شاخه‌هایش را بر این دنیا بگسترد؛ آنگاه منادی پروردگار ندا می‌دهد: ای بندگان خدا، اینها شاخه‌های شجره‌ی طوبی است، به آنها تمسک جویید تا آنها شما را تا بهشت بالا ببرند... ☘جناب سید بن طاووس در حدیثی دیگر به نقل از امیرالمؤمنین علیه السلام آورده است که روزی جناب مقداد بن اسود علیه الرحمة سوالی پیرامون طوبی از حضرت ختمی مرتبت صلی الله علیه و آله پرسید. ایشان در پاسخ فرمود: «شَجَرَةٌ فِي اَلْجَنَّةِ لَوْ سَارَ اَلرَّاكِبُ اَلْجَوَادِ لَسَارَ فِي ظِلِّهَا مِائَةَ عَامٍ قَبْلَ أَنْ يَقْطَعَهَا وَرَقُهَا بُرُودٌ خُضْرٌ وَ زَهْرُهَا رِيَاضٌ صُفْرٌ وَ أَقْنَاؤُهَا سُنْدُسٌ وَ إِسْتَبْرَقٌ وَ ثَمَرُهَا جلل [حُلَلٌ] خُضْرٌ وَ صَمْغُهَا زَنْجَبِيلٌ وَ عَسَلٌ وَ بَطْحَاؤُهَا يَاقُوتٌ أَحْمَرُ وَ زُمُرُّدٌ أَخْضَرُ وَ تُرَابُهَا مِسْكٌ وَ عَنْبَرٌ وَ حَشِيشُهَا زَعْفَرَانٌ يَنِيعٌ وَ أَلَنْجُوجٌ يَتَأَجَّجُ مِنْ غَيْرِ وَقُودٍ وَ يَتَفَجَّرُ مِنْ أَصْلِهَا اَلسَّلْسَبِيلُ وَ اَلرَّحِيقُ وَ اَلْمَعِينُ فَظِلُّهَا مَجْلِسٌ مِنْ مَجَالِسِ شِيعَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ يَجْمَعُهُمْ فَبَيْنَمَا هُمْ يَوْماً فِي ظِلِّهَا يَتَحَدَّثُونَ»؛ درختی است در بهشت که اگر سواری صد سال در سایه‌ی آن بتازد به انتهای آن نرسد، برگ‌های آن تازه و سبزرنگ، و شکوفه‌های آن پرپشت و زرد رنگ است و غنچه‌های آن از سندس و استبرق و میوه‌هایی سبزرنگ دارد، و شیره‌ی آن زنجبیل و عسل می‌باشد و زمین پیرامون آن از یاقوت سرخ و زمرد سبز و خاک آن از مُشک و عنبر، و خشکه‌های آن از زعفران لطیف و نرم است و چوب‌های آن بی‌آنکه شعله گرفته باشد می‌درخشد و از ریشه‌ی آن، آب سلسبیل گوارا و شراب خوشبو و روان و خاص می‌جوشد و سایه‌ی آن مجلسی از مجالس شیعیان امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه السلام است که آنان را دور هم جمع کرده است و با هم سخن می‌گویند. ☘در روایتی دیگر نیز از حضرت ختمی مرتبت صلی الله علیه و آله وارد است که ایشان خطاب به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها فرمود: «...فَلَمَّا دَخَلْتُ اَلْجَنَّةَ رَأَيْتُ فِي اَلْجَنَّةِ شَجَرَةَ طُوبَى أَصْلُهَا فِي دَارِ عَلِيٍّ وَ مَا فِي اَلْجَنَّةِ قَصْرٌ وَ لاَ مَنْزِلٌ إِلاَّ وَ فِيهَا فَرْعٌ مِنْهَا»؛ هنگامی که به بهشت ‌وارد شدم، شجره‌ی طوبی را دیدم که ریشه‌ی آن در خانه‌ی علی علیه السلام بود و هیچ قصر و منزلی در بهشت ندیدم مگر آنکه شاخه‌ای از آن در آنجا بود. ☘در ماه شعبان، شعب رحمت الهی گسترده است و به شهادت روایات، باب ترفع وجودی برای اشخاص مفتوح است و به انجام اعمال خیر به هر شکل آن در این ماه بسیار توصیه شده است لکن سخن در اصل و ریشه‌ی تمام خیر و خوبی هاست که این اصل، محدود به هیچ زمان خاصی نیست و شعبان، رمضان، شوال و... در آن تفاوتی ندارند و آن، تمسک به ولایت است و تمسک به ولایت و محبت اهل‌بیت علیهم السلام، عین جنت و طوبی است. بهشت زمانی و مکانی نیست، در عالم مکانی مشخص مثلا در آسمان‌ها به نام بهشت نداریم بلکه بهشت در «بهشتی هاست»... این جنت و قصرهای بهشت، در واقع جان انسان‌هایی است که از حیوانیت به در آمده و نفس خود را طاهر نموده‌اند و ارتباط خود را با اصل و ریشه‌ی شجره‌ی طوبی که همان نور اهل‌بیت علیهم السلام می‌باشد برقرار نموده‌اند و در واقع شاخه‌ای از شجره‌ی طوبی شده‌اند و بنا بر روایاتی که نقل شد، به جنت ترفع یافته‌اند و تمسک به آنها که به واسطه‌ی محبت آل‌الله علیهم السلام از اولیاء الهی می‌باشند، انسان را بهشتی خواهد کرد؛ حضور آنان بهشت است و مجالس آنان، سایه‌ای از شجره‌ی طیبه‌ی طوبی است؛ مجالسی که در آنها از معارف اهل‌بیت علیهم السلام سخن می‌رود و در واقع به این معارف است که جان انسان ترفع می‌یابد و بالا می‌رود؛ إقرأ وإرق... ☘ان شاء الله در ایام ماه شعبان و دیگر ایام، از ارزاق خاصه‌ی شجره‌ی طوبی که همان معارف الهیه باشد به نحو احسن بهره‌مند باشیم کما قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «إنَّما سُمِّيَ شَعبانُ لأِنَّهُ يَتَشَعَّبُ فيهِ أرزاقُ المُؤمِنينَ»؛ ماه شعبان از این سبب شعبان نامیده شد چرا که رزق مؤمنان در آن تقسیم می‌شود...