●{[روايتى در اين باره كه اظهار عجز از شكر نعمت‌هاى الهى شكر است‌]}● □و در كافى از على بن محمد از بعضى از يارانش بطور رفع (يعنى بقيه رجال سند را ذكر نكرده) روايت كرده كه گفته است: على بن الحسين (علیه السلام) هر وقت اين آيه را مى‌خواند:{" وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لا تُحْصُوها"} مى‌گفت: منزه است آن كس كه به احدى #معرفت_نعمتهايش را نداده، و تنها معرفت اين معنا را داده كه از معرفت آنها عاجز هستند، هم چنان كه #معرفت_درك آنها را هم در كسى نگذاشته، تنها معرفت اين معنا را داده كه نمى‌توانند همه نعمتهاى الهى را درك كنند، و خود خداى تعالى هم از عارفين، به اين مقدار قناعت و بلكه سپاسگزارى كرده كه به #عجز از معرفت شكرش اعتراف كنند، پس معرفت عجز و تقصير را شكر ايشان دانسته، هم چنان كه اعتراف عالمان به عجز از علم را، علم دانسته است ... «1». =========== (1) روضه كافى، ص 322، ح 592. ص: 96} #المیزان_جلد12 @mohamad_hosein_tabatabaei