#فسحت_وجودی ▪️حق متعال در آیه‌ی ۱۱ سوره‌ی مجادله اهل ایمان را خطاب قرار می‌دهد و می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قِيلَ لَكُمْ تَفَسَّحُوا فِي الْمَجَالِسِ فَافْسَحُوا يَفْسَحِ اللهَ لَكُمْ». ایمان به شیعه و محب اهل‌بیت علیهم السلام برمی‌گردد. مؤمن کسی است که ولایت ائمه اطهار علیهم السلام را دارد. حق متعال اهل ایمان را مخاطب قرار می‌دهد که اگر به شما گفته شد «تَفَسَّحُوا»، «فَافْسَحُوا». «تَفَسَّحُوا» یعنی فسحت پیدا کنید، گشاده گردید و فراخ بشوید. این به چه معناست؟ آیا مراد، همین جابجا شدن معمولی است؟ این که به کسی جا بدهید؟ هرچند این آیه بنا بر حجت ظاهری قرآن درس ادب به ما می‌دهد که اگر در مجلسی بودیم و کسی وارد شد و جا تنگ بود به او جا بدهیم؛ بله، این ظاهر قرآن است و منطبق با ظاهر عالم می‌باشد و صحیح نیز هست اما وقتی وارد مجلسی شدید «فَافْسَحُوا» که اگر چنین کنید «يَفْسَحِ اللهَ لَكُم»... ▪️ادامه‌ی آیه قسمت قبلی را تفسیر می‌کند. اگر وارد مجلسی شدید «فَافْسَحُوا»؛ قسمت بعدی آیه دیگر مقید به حضور در مجالس نیست بلکه صرفا «يَفْسَحِ اللهَ لَكُم» آمده است که خدا برای شما فسحت رقم بزند. ▪️یک وسعت مطرح است و یک فسحت. توسعه‌ی باطنی را فسحت گویند. فسحت اینجا به معنی فسحت وجودی است؛ در مجالسی بنشینید که توسعه وجودی پیدا کنید و باز شوید، بگذارید خدا شما را باز کند، «يَفْسَحِ اللهَ لَكُم»... ▪️این فسحت چگونه حاصل می‌شود؟ امیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرماید: «كُلُّ وِعَاءٍ يَضِيقُ بِمَا جُعِلَ فِيهِ إِلَّا وِعَاءَ الْعِلْمِ فَإِنَّهُ يَتَّسِعُ بِهِ» (نهج‌البلاغه، حکمت ۲۰۵). اگر در هر ظرفی چیزی ریخته شود، این ظرف پر می‌شود الا وعاء علم که جان شماست... هر اندازه علم در جان شما ریخته شود شما پیوسته توسعه پیدا می‌کنید و پیاپی وسعت وجودی و فسحت می‌یابید. مراد از این سخن این است که به مجالس ذکر اهل‌بیت علیهم السلام بروید و فسحت پیدا کنید. اگر به قصد توسعه باطنی و کسب فسحت که همان تقرب به خدا است به مجالس رفتید، به خدا نزدیک می‌شوید. #ح_م