■●هفدهم ربیع الاوّل روز نزول بزرگترین رحمت الهی - بخش اوّل●■ ■●میلاد پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم حادثه‌ی بسیار عظیمی است و هفدهم ربیع الاوّل روز نزول بزرگترین رحمت الهی است، چراکه روز تولّد بزرگترین آفریده‌ی خداست؛ یعنی خدای متعال در تاریخ آفرینش، آفریده‌ای به عظمت رسول الله خلق نکرده و نخواهد کرد. بنابراین بزرگترین رحمت الهی در چنین روزی نازل شد. ■●هفدهم ربیع الاوّل روز میلاد محبوب‌ترین عبدِ خداست و لذا نزد خدا محبوبترین روز شمرده می‌شود. همه‌ی برکاتی هم که ما از اسلام، ایمان و ولایت داریم، از رهگذر این مولود و میلاد به دست ما آمد. بنابراین جا دارد انسان در روز هفدهم ربیع الاوّل، روز این حادثه‌ی خجسته، شاکر این نعمت عظیم باشد. ■●از آنجا که شکر همواره باید متناسب با نعمت باشد؛ در برابر چنین نعمتی، یقیناً هیچکس توان ادای شکر متناسب را نخواهد داشت؛ نه به این اعتبار که مُعطیِ نعمت، خداست؛ چرا که آن در رابطه با همه‌ی نِعَم مطرح است و نه به این اعتبار که هر نعمت شکری می‌طلبد و خود شکر نعمت هم شکر جدیدی می‌طلبد؛ در نتیجه حقّ شکر قابل ادا شدن نیست. ■●علاوه بر این‌ها، به اعتبار عظمت این نعمت، که در تاریخ خلقت، اعظم نِعَم الهیه وجود مقدّس پیغمبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم است؛ هیچکس توانایی شکر این میلاد و مولود را ندارد. ■●منتها انسان باید در چنین روزی روحیه‌ی سپاسگزاری و تشکّر از خدای متعال را برای این عطیه‌ی بزرگ در سر حدّ توان داشته باشد؛ تا آنجا که می‌تواند، شاکر باشد و برای فراتر از آن حدّ در پیشگاه الهی اقرار به عجز و شرمندگی کند؛ که نمی‌توانیم آن‌گونه که شایسته است آن شکر را ادا کنیم. تا آنجا که در توان است باید تلاش کرد؛ نه اینکه چون عاجزیم، هیچ تلاشی نکنیم. ■●در عبادات ظاهری اعتدال مورد تأکید است؛ یعنی انسان در اعمال ظاهریه زیاده روی نکند و اعمال را معتدل انجام دهد؛ ولی در عبادات قلبیه این‌گونه نیست؛ در عبادات قلبیه هیچ حدّی وجود ندارد؛ هر چه بیشتر باشد، بهتر است. ■●عبادات قلبیه مانند معرفت، ذکر، یاد و توجّه به خدا، شکر و روح سپاسگزاری داشتن در پیشگاه الهی است. حکمی که درمورد عبادات قالبیه است، درمورد عبادات قلبیه وجود ندارد. ■●عبادات قالبیه باید در حدّ متعادل باشد و انسان افراط نکند؛ زیرا خسته و زده می‌شود و عمل او در اثر افراط در میزان عمل، بی روح و خالی از محتوا می‌شود؛ امّا در عبادات قلبیه این‌گونه نیست؛ هرچه عمل بیشتر؛ بهتر. ■●لذا چون شکر هم از عبادات قلبیه است؛ تا آنجا که در توان انسان است، باید شاکر باشد؛ ولی در کنار آن هم به عجز از شکر نعمت میلاد پیغمبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم مُقّر باشد... #ادامه_دارد.... ■●استاد مهدی طیّب ۸۷/۱۲/۲۲●■ #مناسبات_ماه_ربیع‌الاول @mohamad_hosein_tabatabaei

■●هفدهم ربیع الاوّل روز نزول بزرگترین رحمت الهی - بخش دوّم●■ ■●حقیقت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم برای مخلوق شناخته شدنی نیست و چون «شُکِرُ اِلنعَم دَِرِکُ اِلنعَمِ»، بنابراین چون درک حقیقت و منزلت رسول الله دسترسی پذیر نیست؛ شکر نعمت وجود پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم هم دسترسی پذیر نیست. ■●پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم علّت خلقت همه‌ی عالم هستی است. خدای متعال فرمود: «لَولاكِِ لَِما خَِلَقتِِ اِلاَفلاکَِ» اگر تو نبودی، عالم و عالمیان را نمی‌آفریدم. ■●پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم علّت ایجاد عالم وجود است؛ همه‌ی ملائکه، انبیاء و اولیاء از نور ایشان خلق شده‌اند؛ همه‌ی ماسوی‌الله به هدایت پیامبر مهتدی شدند و نور پیامبر بود که انبیاء، اولیاء، ائمّه و ملائکة الله را راهبری کرد. ■●در حدیثی که از پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم نقل شده است، حضرت فرمودند: در آغاز خلقت ما پنج نورِ پاک (یعنی نور پیامبر اکرم، امیرالمؤمنین، فاطمه‌ی‌زهرا و حسنین علیهم السّلام) بودیم؛ خدا را تسبیح، تهلیل، تکبیر و تقدیس می‌کردیم و جز ما کسی نبود. سپس از نور وجود ما، نور شیعیان ما خلق شد. شیعیان ما از ما تکبیر، تقدیس، تهلیل، تحمید و تسبیح را آموختند. سپس از نور شیعیان ما ملائکة الله خلق شدند و ملائکة الله در عالم انوار از شیعیان ما تکبیر، تقدیس، تهلیل و تسبیح الهی را آموختند. ■●بنابراین در این عالم هر کس از ملائکة الله، اولیای خدا، انبیای عظام، مؤمنان، صالحان و برجستگان راه توحید ، به معرفت الله، ایمان، تقدیس، تسبیح، تحمید، تکبیر و تهلیل الهی راه پیدا کرده است، از برکت نور وجود پیامبرخاتم صلّی الله علیه و آله و سلّم است. ☑️به تعبیر قرآن کریم پیامبر خاتم کسی است که شرط پیامبر شدن سایر انبیاء اقرار به نبوّت ایشان بود. ☑️قرآن کریم به صراحت بیان می‌کند که ما در عالم ذر و میثاق، ابتدا از همه‌ی انبیاء بر اقرار به پیامبری پیامبر اکرم و ولایت اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم السّلام پیمان گرفتیم؛ سپس منصب پیامبری را به انبیاء و رسل دادیم... #ادامه_دارد.... ■●استاد مهدی طیّب۸۷/۱۲/۲۲●■ #مناسبات_ماه_ربیع‌الاول @mohamad_hosein_tabatabaei

■●هفدهم ربیع الاوّل روز نزول بزرگترین رحمت الهی - بخش سوّم●■ ■●به تعبیر قرآن، پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم خُلقِ عظیمند و در کتب آسمانی و منشورهای الهی، تنها کسی هستند که از نظر خُلق به عظمت یاد شده‌اند. ■●پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم کسی بودند که هر پیامبری که مبعوث می‌شد، بشارت بر ظهور ایشان در آخرالزّمان، جزء کارنامه و برنامه‌ی آیین و مکتب آن پیامبر بود. ■●پیامبر اسلام پیامبری هستند که کتاب ایشان مُهَیمِن بر همه‌ی کتاب‌ها و گواه و شاهد تمام آنهاست. ■●کتاب ایشان ام الکتب است؛ یعنی همه‌ی کتاب‌های آسمانی از کتاب ایشان منشاء گرفته است و خدای متعال گوشه‌ای از معارفی را که در کتاب ایشان است، در سایر کتاب‌های آسمانی در دسترس بشر قرار داد. ■●به تصریح قرآن، پیامبر اکرم «رَحْمَةً لِلْعَالَمِین» هستند. یعنی تنها رحمتی بر مؤمنان و مسلمانان نیستند؛ همه‌ی عالمیان و تمام مخلوقاتِ خدای متعال از رهگذر وجود پیامبرخاتم است که رحمت الهی شامل حالشان می‌شود؛ چه رحمت رحمانیّه‌ی خدا، که رحمت واسعه‌ی او در این عالم است و چه رحمت رحیمیّه‌ی خدا، که رحمت خاصّه‌ی او برای مؤمنان و دوستانش در هر دو عالم است. پیامبر «رَحْمَةً لِلْعَالَمِین» هستند. ■●در قیامت هم پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم هستند که صاحب لواء حمدند؛ پیامبر اکرم هستند که صاحب مقام وسیله‌اند و پیامبر اکرم هستند که صاحب شفاعت عظما هستند. ■●بنا به احادیث فراوانی که داریم؛ فردای قیامت امّت‌های همه‌ی انبیاء برای نجات از شرایط مخوف و هولناک قیامت دست به دامن پیامبر خودشان می‌شوند؛ امّت عیسی علیه السّلام دست به دامن عیسی علیه السّلام، امّت موسی علیه السّلام دست به دامن موسی علیه السّلام و امّت سایر انبیاء هم دست به دامن پیامبران خودشان هستند؛ امّا همه‌ی انبیاء اظهارعجز می‌کنند؛ امّت‌های خودشان را با خود برمی‌دارند و خدمت پیامبر اکرم می‌آیند و پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم هستند که با مقام عظیم شفاعتی که خدای متعال به ایشان عنایت فرموده است، سَرسلسله جُنبان جریان شفاعت در قیامت خواهند بود. ■●عظمت این نعمت، روشن و ضرورت شکر این نعمت، بسیار آشکار است؛ لذاست که باید روز هفدهم ربیع الاوّل را ان‌شاءالله با توجّه بسیار زیاد، قدر بدانیم و بزرگ انگاریم. ■●استاد مهدی طیّب ۸۷/۱۲/۲۲●■ #مناسبات_ماه_ربیع‌الاول @mohamad_hosein_tabatabaei

شب ولادتت ای یار می‌کنم خیرات نثار مقدم خیر تو چهارده صلوات لب نگار که باشد رطب حرام بود زمان واجبمان مستحب حرام بود فقيه نيستم اما به تجربه ديدم بدون عشق مناجات شب حرام بود اگر که هست طبيبم طبيب دوّاری به من معالجه‌ی در مطب حرام بود برآنکه دشمن اولاد توست، نيست عجب که نطفه‌اش نسب اندر نسب حرام بود تو را در کمال نوشتند يا رسول الله بزرگ آل نوشتند يا رسول الله تو آفريده شدی و سرآمدت گفتند هزار مرتبه اَحسن به ايزدت گفتند تورا به سمت زمين با نسيم آوردند تو آمدی و ملائک خوش‌آمدت گفتند نشان دهنده‌ی معصومیِ قبيله توست اگر که قّبه خضرا به گنبدت گفتند تمام آل عبا «کُلنا محمّد» بود تو عين نوری و در رفت و آمدت گفتند اگر چه يک نفری، جمع چهارده نفری تو را محمّد و آل محمّدت گفتند شب ولادتت ای يار می کنم خيرات نثار مقدم خير تو چهارده صلوات برای خُلق تو بايد کنند تحسينت نشد مشاهده شصت و سه سال نفرينت از آن طرف تو اگر نور آخرين هستی نوشته‌اند از اين سو تو را نخستينت هزار و سيصد و هشتادوچندمين سال است شديم کوچه نشينت، شديم مسکينت شديم ريزه خور سفره‌های سيّدی‌ات گدای سفره‌ی هر سال چهارده سينت تو آمدی که علی را فقط ببينی و بس نداده‌اند به جز ديده‌ی خدا بينت يتيم مکّه‌ای اما بزرگ دنيايی اگر چه خاک نشينی، هميشه بالايی مرا اويس شدن در هوای تو کافی است اگر چه باز نديدم، دعای تو کافی است همين‌که بوی تو را در مدينه حس کردم لبم رسيد به خاک سرای تو کافی است چه حاجتی به پسر داری ای بزرگ قريش همين‌که فاطمه داری برای تو کافی است همين‌که اوّل هر صبح پيش زهرايی برای روشنی لحظه‌های تو کافی است تو آن پيمبر دنباله داری و بعدت اگر علی تو باشد به جای تو کافی است قسم به اشهد ان لااله الا الله تو آمدی که بگويی علی ولی الله تو آمدی و ترحّم شدند دخترها چقدر صاحب دختر شدند مادرها تو آمدی و رعيّت شکوه عبد گرفت بدين طريق چه آقا شدند نوکرها خدای خوب به جای خدای چوب نشست و با اذان تو بالا گرفت باورها بگو مدينه‌ی علمی، علی درِ آن است بگو که واجب عينی است حرمت درها بريز شيره‌ی پيغمبری به کام حسين که از حسين بيايد علی اکبرها زمان گذشت زمان ظهور ديگر شد حسين منی انا من حسين اکبر شد هزار حضرت مريم کنيز مادر توست تورا بس است همين‌که بتول، دختر توست به دختران فلان و فلان نيازی نيست اگر خديجه‌ی والامقام همسر توست علی و فاطمه دو رحمت خداوندی برای عالم دنيا و صبح محشر توست به يک عروج تو جبرئيل از نفس افتاد خبر نداشت که اين تازه اوج يک پَر توست به عرش رفتی و ماندی در آن تقّرب محض خدا برابر تو، يا علی برابر توست تو با علی جريان ساز شيعه‌ايد، اما شناسنامه‌ی شيعه به نام جعفر توست هميشه شکر چنين نعمتی روی لب ماست که جعفر بن محمّد رئيس مذهب ماست. #مناسبات_ماه_ربیع‌الاول

□هجرت پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) و لیله‌المبیت - شب اوّل ماه ربیع الاوّل□ □شب اوّل ربیع الاوّل، شبی است که پیامبر بزرگوار اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم بعد از سیزده سال تلاش و تکاپو در جهت ابلاغ رسالت در مکّه، به سمت مدینه هجرت کردند‌. □و نیز شبی است که‌ امیرالمؤمنین علی علیه السّلام بنا به توصیۀ رسول الله در جای آن حضرت خُفتند؛ تا آن توطئه‌ای که برای از بین بردن پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم تدارک دیده شده بود، که قرار بود چهل مرد جنگی از چهل قبیلۀ مختلف نیمه شب به خانۀ حضرت یورش برند و پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم را در بستر به شهادت برسانند، واقع نشود. □امیرالمؤمنین علیه السّلام بعد از اطمینان یافتن از اینکه اگر به جای پیامبر بخوابند، پیامبر از دست کفّار و مشرکین جان سالم به در می‌برند، با طیب خاطر و نهایت سرور و شادی در جای پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم آرمیدند و نیمه‌های شب وقتی که آن چهل تن با شمشیرهای آخته یورش آوردند و بر سر بستر حاضر شدند تا پیامبر را به شهادت برسانند، امیرالمؤمنین علیه السّلام سر از بالین برداشتند و فرمودند: با من چه کار دارید؟ گفتند: رسول الله کجاست؟ حضرت فرمودند: مگر پیامبر را دست من سپرده بودید که سراغ آن حضرت را از من می‌گیرید؟ اوّل حتّی قصد به شهادت رساندن امیرالمؤمنین علیه السّلام را کردند؛ امّا بعد منصرف شدند. گفتند: سریعتر برویم پیامبر را پیدا کنیم. □قرآن از این ایثار فوق‌العادۀ امیرالمؤمنین علیه السّلام برای حفظ جان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به عظمت تجلیل کرده و در آیۀ دویست و هفتم سوره بقره می‌فرماید: □« وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللهِ وَاللهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ »□ □از مردم کسی هست (یعنی امیرالمؤمنین علی علیه السّلام) که جان خود را در راه بدست آوردن رضایت الهی ایثار می‌کند و به خدای متعال می‌فروشد و خدا نسبت به بندگان رئوف و مهربان است. □پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم همان شب از مکّه خارج شدند و به سمت مدینه حرکت کردند. □حضرت در بین راه در غاری توقّف داشتند؛ که آنجا هم با یک معجزۀ الهی، عنکبوتی بر در غار تاری تنید و کبوتری هم در آستانۀ ورود به غار تخمی گذاشت. وقتی مشرکین جای پای پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم و همراه او را تعقیب کردند و به در غار رسیدند، با این صحنه که مواجه شدند یقین کردند که ماه‌ها و چه بسا سال‌ها کسی وارد این غار نشده است. □کسی که همراه پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم بود از ترس به شدّت می‌لرزید. قرآن کریم به صراحت می‌فرماید: پیامبر اکرم به آن کسی که از اصحاب و همراه ایشان بود فرمودند: نترس! غمگین نباش! خدا با ماست؛ چرا خودت را گم کرده‌ا‌ی؟ □حال مقایسه کنید، امیر المؤمنین علی علیه السّلام را که با آن شهامت در بستر شهادت آرمیده‌ا‌ند و جانشان را سِپر جان رسول الله کرده‌اند، با این کسی که همراه پیامبر راه افتاده است و در داخل غار طوری خودش را گم کرده و باخته است که پیامبر ناگزیر برای اینکه او جزع و فزع نکند و از این طریق محلّ اختفای رسول الله لو نرود، او را به سکوت، آرامش، نترسیدن، غم نخوردن و امثال اینها توصیه می‌کنند. □در هر صورت هجرت پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم در شب اوّل ماه ربیع الاوّل سال اوّل هجری از مکه آغاز شد □استاد مهدی طیّب□ #مناسبات_ماه_ربیع‌الاول @mohamad_hosein_tabatabaei

■●هجرت پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) و لیله‌المبیت - شب اوّل ماه ربیع الاوّل●■ ■شب اوّل ربیع الاوّل، شبی است که پیامبر بزرگوار اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم بعد از سیزده سال تلاش و تکاپو در جهت ابلاغ رسالت در مکّه، به سمت مدینه هجرت کردند‌. ■و نیز شبی است که‌ امیرالمؤمنین علی علیه السّلام بنا به توصیۀ رسول الله در جای آن حضرت خُفتند؛ تا آن توطئه‌ای که برای از بین بردن پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم تدارک دیده شده بود، که قرار بود چهل مرد جنگی از چهل قبیلۀ مختلف نیمه شب به خانۀ حضرت یورش برند و پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم را در بستر به شهادت برسانند، واقع نشود. ■امیرالمؤمنین علیه السّلام بعد از اطمینان یافتن از اینکه اگر به جای پیامبر بخوابند، پیامبر از دست کفّار و مشرکین جان سالم به در می‌برند، با طیب خاطر و نهایت سرور و شادی در جای پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم آرمیدند و نیمه‌های شب وقتی که آن چهل تن با شمشیرهای آخته یورش آوردند و بر سر بستر حاضر شدند تا پیامبر را به شهادت برسانند، امیرالمؤمنین علیه السّلام سر از بالین برداشتند و فرمودند: با من چه کار دارید؟ گفتند: رسول الله کجاست؟ حضرت فرمودند: مگر پیامبر را دست من سپرده بودید که سراغ آن حضرت را از من می‌گیرید؟ اوّل حتّی قصد به شهادت رساندن امیرالمؤمنین علیه السّلام را کردند؛ امّا بعد منصرف شدند. گفتند: سریعتر برویم پیامبر را پیدا کنیم. ■قرآن از این ایثار فوق‌العادۀ امیرالمؤمنین علیه السّلام برای حفظ جان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به عظمت تجلیل کرده و در آیۀ دویست و هفتم سوره بقره می‌فرماید: ●« وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللهِ وَاللهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ »● ■از مردم کسی هست (یعنی امیرالمؤمنین علی علیه السّلام) که جان خود را در راه بدست آوردن رضایت الهی ایثار می‌کند و به خدای متعال می‌فروشد و خدا نسبت به بندگان رئوف و مهربان است. ■پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم همان شب از مکّه خارج شدند و به سمت مدینه حرکت کردند. ■حضرت در بین راه در غاری توقّف داشتند؛ که آنجا هم با یک معجزۀ الهی، عنکبوتی بر در غار تاری تنید و کبوتری هم در آستانۀ ورود به غار تخمی گذاشت. وقتی مشرکین جای پای پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم و همراه او را تعقیب کردند و به در غار رسیدند، با این صحنه که مواجه شدند یقین کردند که ماه‌ها و چه بسا سال‌ها کسی وارد این غار نشده است. ■کسی که همراه پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم بود از ترس به شدّت می‌لرزید. قرآن کریم به صراحت می‌فرماید: پیامبر اکرم به آن کسی که از اصحاب و همراه ایشان بود فرمودند: نترس! غمگین نباش! خدا با ماست؛ چرا خودت را گم کرده‌ا‌ی؟ ■حال مقایسه کنید، امیر المؤمنین علی علیه السّلام را که با آن شهامت در بستر شهادت آرمیده‌ا‌ند و جانشان را سِپر جان رسول الله کرده‌اند، با این کسی که همراه پیامبر راه افتاده است و در داخل غار طوری خودش را گم کرده و باخته است که پیامبر ناگزیر برای اینکه او جزع و فزع نکند و از این طریق محلّ اختفای رسول الله لو نرود، او را به سکوت، آرامش، نترسیدن، غم نخوردن و امثال اینها توصیه می‌کنند. ■در هر صورت هجرت پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم در شب اوّل ماه ربیع الاوّل سال اوّل هجری از مکه آغاز شد . ■استاد مهدی طیّب■ #مناسبات_ماه_ربیع‌الاول @mohamad_hosein_tabatabaei

صلی الله عليك یا سیدنا الغریب یا ابا عبدالله... ◾️هجرت پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) و لیله‌المبیت - شب اوّل ماه ربیع الاوّل◾️ ▪️شب اوّل ربیع الاوّل، شبی است که پیامبر بزرگوار اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم بعد از سیزده سال تلاش و تکاپو در جهت ابلاغ رسالت در مکّه، به سمت مدینه هجرت کردند‌. ▪️و نیز شبی است که‌ امیرالمؤمنین علی علیه السّلام بنا به توصیۀ رسول الله در جای آن حضرت خُفتند؛ تا آن توطئه‌ای که برای از بین بردن پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم تدارک دیده شده بود، که قرار بود چهل مرد جنگی از چهل قبیلۀ مختلف نیمه شب به خانۀ حضرت یورش برند و پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم را در بستر به شهادت برسانند، واقع نشود. ▪️امیرالمؤمنین علیه السّلام بعد از اطمینان یافتن از اینکه اگر به جای پیامبر بخوابند، پیامبر از دست کفّار و مشرکین جان سالم به در می‌برند، با طیب خاطر و نهایت سرور و شادی در جای پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم آرمیدند و نیمه‌های شب وقتی که آن چهل تن با شمشیرهای آخته یورش آوردند و بر سر بستر حاضر شدند تا پیامبر را به شهادت برسانند، امیرالمؤمنین علیه السّلام سر از بالین برداشتند و فرمودند: با من چه کار دارید؟ گفتند: رسول الله کجاست؟ حضرت فرمودند: مگر پیامبر را دست من سپرده بودید که سراغ آن حضرت را از من می‌گیرید؟ اوّل حتّی قصد به شهادت رساندن امیرالمؤمنین علیه السّلام را کردند؛ امّا بعد منصرف شدند. گفتند: سریعتر برویم پیامبر را پیدا کنیم. ▪️قرآن از این ایثار فوق‌العادۀ امیرالمؤمنین علیه السّلام برای حفظ جان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به عظمت تجلیل کرده و در آیۀ دویست و هفتم سوره بقره می‌فرماید: « وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللهِ وَاللهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ » ▪️از مردم کسی هست (یعنی امیرالمؤمنین علی علیه السّلام) که جان خود را در راه بدست آوردن رضایت الهی ایثار می‌کند و به خدای متعال می‌فروشد و خدا نسبت به بندگان رئوف و مهربان است. ▪️پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم همان شب از مکّه خارج شدند و به سمت مدینه حرکت کردند. ▪️حضرت در بین راه در غاری توقّف داشتند؛ که آنجا هم با یک معجزۀ الهی، عنکبوتی بر در غار تاری تنید و کبوتری هم در آستانۀ ورود به غار تخمی گذاشت. وقتی مشرکین جای پای پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم و همراه او را تعقیب کردند و به در غار رسیدند، با این صحنه که مواجه شدند یقین کردند که ماه‌ها و چه بسا سال‌ها کسی وارد این غار نشده است. ▪️کسی که همراه پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم بود از ترس به شدّت می‌لرزید. قرآن کریم به صراحت می‌فرماید: پیامبر اکرم به آن کسی که از اصحاب و همراه ایشان بود فرمودند: نترس! غمگین نباش! خدا با ماست؛ چرا خودت را گم کرده‌ا‌ی؟ ▪️حال مقایسه کنید، امیر المؤمنین علی علیه السّلام را که با آن شهامت در بستر شهادت آرمیده‌ا‌ند و جانشان را سِپر جان رسول الله کرده‌اند، با این کسی که همراه پیامبر راه افتاده است و در داخل غار طوری خودش را گم کرده و باخته است که پیامبر ناگزیر برای اینکه او جزع و فزع نکند و از این طریق محلّ اختفای رسول الله لو نرود، او را به سکوت، آرامش، نترسیدن، غم نخوردن و امثال اینها توصیه می‌کنند. ▪️در هر صورت هجرت پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم در شب اوّل ماه ربیع الاوّل سال اوّل هجری از مکه آغاز شد . ◾️استاد مهدی طیّب #مناسبات_ماه_ربیع‌الاول◾️ @mohamad_hosein_tabatabaei

◾️ورود اهل‌بیت علیهم السّلام به مدینه - شانزدهم ربیع الاوّل◾️ ▪️سفری که از مدینه به مکّه آغاز شد و از مکّه به کربلا، از کربلا به شام و مجدداً به کربلا و نهایتاً به مدینه ختم شد. ▪️سفری عظیم به سوی نیکی‌ها و پاکی‌ها و به سوی قرب الی الله... #مناسبات_ماه_ربیع‌الاول @mohamad_hosein_tabatabaei