#نامه_نگاری_های_علامه_به_یونسکو □مهندس عبدالباقی طباطبایی□ □○مرحوم پدرم در طول نوشتن تفسير گهگاه به نکاتی برميخوردند که لازم بود شرايط زمانی در آن رعايت شود، لازم بود تفکر در آن لحاظ شود. به همين دليل ايشان شروع کردند به نامه نوشتن برای يونسکو. □○نامه به يونسکو مربوط به چه سالی است؟ از سال ۱۳۲۷ و ۱۳۲۸ شروع شد و تا سال ۱۳۵۰ ادامه داشت. يعنی وقتی به نکاتی برميخوردند، به يونسکو نامه مينوشتند و آمارهای جهانی را در مورد موضوع خاص مطالبه ميکردند. □○ايشان زبان انگليسی ميدانستند؟ خير، نامه ها را به فارسی مينوشتند و خود من نامه ها را پست ميکردم. از سوی يونسکو هم آمارها را برای ما ميفرستادند. آن آمارها در تحرير و تفسير الميزان دخالت داشت. در يونسکو اداره های وجود دارد به نام يونيسف که آمارهای جهانی در آنجا ثبت است. □○ميتوانيد عينی تر مثال بزنيد که مثلا شرايط زمانی دنيا را در کجای تفسير استفاده ميکردند؟ مثلا در مورد زنها و مسئله بکارت. موضوعی بود که هرج و مرج جنسی در مغرب زمين شايع بود. در حاليکه جامعه ما آن معضل را نداشت. ما بکارت را محترم ميدانيم و دخترها بکارت را برای عروسيشان نگه ميدارند. در غرب اين موضوع مطرح نيست. بکارت به زودی ازاله ميشود. اين از موضوعاتی بود که ايشان از يونسکو پرسيده بودند. پدرم به من ميگفتند: در آمريکا دوازده درصد دختران توسط محارم ازاله بکارت ميشوند. □○پس ميتوان چنين گفت که اطلاعات علامه در آن زمان يعنی سال ۱۳۲۷ تا ۱۳۵۰ اطلاعات روز دنيا بود. بله، همينطور بود. راجع به ارث، عبادات، اخلاق، روابط زن و شوهر، اموال عمومی و... نامه مينوشتند و سئوال ميکردند که بدانند اوضاع در دنيا چه جور است. تفسير علامه مدرن بود. ايشان به من گفتند: بيست سال عمر من صرف اين تفسير شده، اما معذلک هر دو سال يکبار يک تفسير الميزان جديد برای مردم لازم است؛ يعنی تفسيری نوشته شود که شرايط هر دو سال در آن لحاظ شده باشد. @mohamad_hosein_tabatabaei