#آیت‌الله_بهجت_قدس_سره : □●عنْ عَلِيٍّ علیه‌السلام قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله يَخْطُبُ يَوْمَ النَّحْرِ وَ هُوَ يَقُولُ هَذَا يَوْمُ الثَّجِّ وَ الْعَجِّ فَالثَّجُّ مَا تُهَرِيقُونَ فِيهِ مِنَ الدِّمَاءِ فَمَنْ صَدَقَتْ نِيَّتُهُ كَانَ أَوَّلُ قَطْرَةٍ لَهُ كَفَّارَةً لِكُلِّ ذَنْبٍ وَ الْعَجُّ الدُّعَاءُ فَعِجُّوا إِلَى اللَّهِ فَوَ الَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ لَا يَنْصَرِفُ مِنْ هَذَا الْمَوْضِعِ أَحَدٌ إِلَّا مَغْفُوراً لَهُ إِلَّا صَاحِبُ كَبِيرَةٍ مُصِرٌّ عَلَيْهَا لَا يُحَدِّثُ نَفْسَهُ بِالْإِقْلَاعِ عَنْهَا. (دعائم‌الاسلام، ج١، ص١٨۴) □●امام علی عليه‌السلام: شنيدم رسول خدا صلی‌الله‌عليه‌وآله روز عيد قربان، خطبه می‌خواند و می‌فرمود: امروز، روز « #ثجّ» و « #عجّ» است. □●«ثجّ» خون قربانی‌هاست كه می‌ريزيد؛ پس نيت هركس صادق باشد، اولين قطره خونِ قربانی او كفاره همه گناهان اوست. □●و «عجّ»، دعاست؛ پس به درگاه خداوند دعا كنيد، قسم به آن‌كه جان محمد در دست اوست، از اينجا هيچ كس برنمی‌گردد، مگر آمرزيده شود، جز صاحب گناه كبيره‌ای که بر آن اصرار ورزد و در دل خود، تصميم بر ترک آن ندارد. @mohamad_hosein_tabatabaei

□●استاد علی صفایی حائری●□ #عرفات □●اينجا اين سؤال مطرح مى‌شود كه چرا ابتدا بايد #عرفات باشد و بعد #مشعر و بعد #منى‌؟ آيا شعور بعد از معرفت است‌؟ □●عرفات سرزمينى كه در آنجا آدم و حوّا همديگر را ديده‌اند و شناخته‌اند. جايى كه معرفت، كامل مى‌شود و توجّهاتى براى انسان مى‌آيد. دعاى عرفه‌ى حضرت ابا عبداللّه خيلى حرف‌ها را نزديك مى‌كند. □●در عرفه و در آن فضا بايد به چند چيز توجه بشود: يكى به نعمت‌ها و امكاناتى كه حق داده است. و يكى كارهايى كه انسان انجام داده و ببيند كه او با انسان چه كرده و انسان با او چه كرده است. □●همين نكته است كه حضرت ابا عبدالله در چند فراز، ستايش انعام و عنايت‌هاى حق را دارد و بعد متوجّه به خود انسان مى‌شود و به آنچه كه بايد انجام مى‌داده و كارى كه بايد مى‌كرده؛ يعنى تو هم خودت را ديده‌اى و هم پروردگارت را و هم تقصير خودت را در برابر او ديده‌اى. □●وقتى اين معارف و آگاهى حاصل شد باعث مى شود كه تو براى حق حريم قائل شوى و در نتيجه به حرمات شعور پيدا كنى. □●حقیقت حج، صفحه ۲۰●□ @mohamad_hosein_tabatabaei

□○ #شمه‌ای_از_اسرار_حج (قسمت چهارم)○□ □○سرزمین #عرفات بیرون از حرم است. حرم، حریمی در اطراف شهر مکّه است که وقتی کسی می‌خواهد از آنجا بگذرد و به سمت مکه برود، باید حتماً محرم باشد. امّا عرفات بیرون از حرم است؛ □○گویا سالک در آن نقطه‌ای که به #یقظه و بیداری می‌رسد، اهل حرم الهی نیست؛ بیرون رانده شده‌ی از آن وادی است؛ کسی است که در حریمِ دوست اقامت ندارد. امّا وقتی به یقظه و بیداری و توبه و تحوّل رسید، آن‌گاه است که با تکمیل این توبه، در آستانه‌ی ورود به حرم قرار می‌گیرد. چون عصر عرفه، حاجی‌ها از محلّ اقامتشان در عرفات حرکت می‌کنند و شب را در مشعرالحرام به سر می‌برند. □○مشعرالحرام داخل حرم است؛ یعنی حال که به یقظه و بیداری رسیده‌ای و توبه کرده‌ای و مصمّم شده‌ای بر اینکه از روزمرّگی‌ها و از زندگی مادّی و حیوانی بِکَنی و به حیات انسانیت راه پیدا کنی، می‌توانی وارد حریم دوست شوی. #مشعر_الحرام در حریم دوست قرار گرفته است و جزء حرم است. □○اینجا نقطه‌ای است که سالک الی الله به شعور و خودآگاهی می‌رسد؛ به درک حقیقت می‌رسد و این امری است که در شب اتّفاق می‌افتد. وقوف در #مشعر_الحرام، شب انجام می‌شود. از اوّل مغربِ روز نهم ماه ذی‌الحجّه که آغاز شب است، حاجی در مشعرالحرام وقوف و اقامت می‌کند تا اذان صبح روز دهم که به منتهیٰ‌الیه مشعرالحرام یا مُزدَلِفه می‌آید که منطقه‌ای به نام وادی محصّر است و آماده‌ی عبور می‌شود. □○گویا وارد منطقه‌ای می‌شود که از آنجا باید خط را بشکند و به صحنه‌ی کارزار و رزم وارد شود. نیل به خودآگاهی و شعور و درک حقایق بلند هستی در مشعرالحرام در شب اتّفاق می‌افتد. #ادامه_دارد... □○در محضر استاد مهدی طیب - ۹۱/۰۸/۰۵○□ #ماه_ذی_الحجه @mohamad_hosein_tabatabaei

□○مقصود از #ایمان تکیه کردن بر خوبی و زیبایی و دانایی مطلق است که خداست و می‌توان بر او تکیه کرد و در زیر سایه‌ی او پناه گرفت و به پشتوانه‌ی او با اقتدار تمام در مقابل هر جهل و ظلم و شرارت ایستاد. □○ایمان به خدا همان مقام امن است که در آن آدمی را هیچ هراس و نگرانی از کسی نیست زیرا با قدرت مطلق پیوند دوستی و آشنایی برقرار کرده است. #یاعلی #الهی_قمشه_ای @mohamad_hosein_tabatabaei

☑️شادی روح علامه طباطبایی(ره) #صلوات @mohamad_hosein_tabatabaei

□●خاطرۀ آخوند ملّاعلی همدانی از علّامه طباطبائی رضوان الله علیهما●□ □●ما همیشه مرحوم آیةالله علّامه طباطبائی رضوان الله علیه را به حال سکوت می دیدیم که ابداً ظهور و بروز نمی کند. تا آنکه شبی در خارج شهر مشهد در محلّی که آیة الله میلانی و مرحوم حاج سیّدمحمود ضیابری و علّامه طباطبائی و من با چند نفر دیگر بودیم، □●بالمناسبه مطلبی پیش آمد که علّامه در پیرامون آن دو ساعت تمام بیاناتی داشتند و چنان بسط و گسترش داده شد که من پس از اتمام کلامشان عرض کردم: □●من در اعمال -ظاهرا- شب جمعه خوانده بودم که هر کس فلان عمل را انجام دهد خداوند به وی گنجی عنایت می فرماید یا از مال و یا از علم. □●من چون مال نمی خواستم آن عمل را بجای آوردم تا خداوند گنچ علم را نصیب من گرداند؛ للّه الحمد و الشّکر امشب به آن مراد رسیدم و گنچ علم را پیدا کردم. □●«مهر تابان» ص ۸۰●□ @mohamad_hosein_tabatabaei

□○در قیامت چون نمازها را بیاورند، در ترازو نهند و روزه‌ها را و صدقه‌ها را همچنین. □○اما چون محبت را بیاورند، محبت در ترازو نگنجد. □○پس اصل محبت است و این محبت در همان قلب سلیم و سالم جای دارد که حافظ در سینه داشته است: ○وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم ○که در طریقتِ ما کافری‌ست رنجیدن #الهی_قمشه_ای @mohamad_hosein_tabatabaei