● آيات 260 -258 ، بقره قسمت اول بخش اول أَ لَمْ تَرَ إِلى الَّذِى حَاجَّ إِبْرَهِيمَ فى رَبِّهِ أَنْ ءَاتَاهُ اللَّهُ الْمُلْك إِذْ قَالَ إِبْرَهِيمُ رَبىَ الَّذِى يُحْىِ وَ يُمِيت قَالَ أَنَا أُحْىِ وَ أُمِيت قَالَ إِبْرَهِيمُ فَإِنَّ اللَّهَ يَأْتى بِالشمْسِ مِنَ الْمَشرِقِ فَأْتِ بهَا مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِت الَّذِى كَفَرَ وَ اللَّهُ لا يهْدِى الْقَوْمَ الظلِمِينَ(258) أَوْ كالَّذِى مَرَّ عَلى قَرْيَةٍ وَ هِىَ خَاوِيَةٌ عَلى عُرُوشِهَا قَالَ أَنى يُحْىِ هَذِهِ اللَّهُ بَعْدَ مَوْتِهَا فَأَمَاتَهُ اللَّهُ مِائَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ قَالَ كمْ لَبِثْت قَالَ لَبِثْت يَوْماً أَوْ بَعْض يَوْمٍ قَالَ بَل لَّبِثْت مِائَةَ عَامٍ فَانظرْ إِلى طعَامِك وَ شرَبِك لَمْ يَتَسنَّهْ وَ انظرْ إِلى حِمَارِك وَ لِنَجْعَلَك ءَايَةً لِّلنَّاسِ وَ انظرْ إِلى الْعِظامِ كيْف نُنشِزُهَا ثُمَّ نَكْسوهَا لَحْماً فَلَمَّا تَبَينَ لَهُ قَالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ عَلى كلِّ شىْءٍ قَدِيرٌ(259) وَ إِذْ قَالَ إِبْرَهِيمُ رَب أَرِنى كيْف تُحْىِ الْمَوْتى قَالَ أَ وَ لَمْ تُؤْمِن قَالَ بَلى وَ لَكِن لِّيَطمَئنَّ قَلْبى قَالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِّنَ الطيرِ فَصرْهُنَّ إِلَيْك ثُمَّ اجْعَلْ عَلى كلِّ جَبَلٍ مِّنهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ادْعُهُنَّ يَأْتِينَك سعْياً وَ اعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ(260) ترجمه تفسير الميزان جلد 2 صفحه 532 ● ترجمه آیات مگر نشنيدى سرگذشت آن كسى را كه خدا به او سلطنت داده بود و غرور سلطنت كارش را به جائى رساند كه با ابراهيم در مورد پروردگارش بگو مگو كرد، ابراهيم گفت : خداى من آن كسى است كه زنده مى كند و مى ميراند، او گفت : من زنده مى كنم و مى ميرانم ، ابراهيم گفت : خداى يكتا، خورشيد را از مشرق بيرون مى آورد تو آن را از مغرب بياور در اينجا بود كه كافر مبهوت شد. و خداوند گروه ستمكاران را هدايت نمى كند.(258) يا مثل آن مردى كه بر دهكده اى گذر كرد كه با وجود بناهائى كه داشت از سكنه خالى بود، از خو پرسيد خدا چگونه مردم اين دهكده را زنده مى كند پس خدا او را صد سال بميرانيد، آنگاه زنده اش كرد و پرسيد چه مدتى مكث كردى ؟ گفت : يك روز و يا قسمتى از يك روز خداوند فرمود: (نه ) بلكه صد سال مكث كردى ، به خوردنى و نوشيدنى خويش بنگر كه طعمش در اين صد سال دگرگون نشده و به دراز گوش خويش بنگر، (ما از اين كارها منظورها داريم يكى اين است كه ) تو را آيتى و عبرتى براى مردم قرار دهيم استخوانها را بنگر كه چگونه آنان را برمى انگيزانيم و سپس آنها را با گوشت مى پوشانيم همين كه بر او روشن شد كه صد سال است مرده و اينك دوباره زنده شده گفت : مى دانم كه خدا به همه چيز توانا است .(259) و بياد آور آن زمان را كه ابراهيم گفت : پروردگارا نشانم بده كه چگونه مردگان را زنده مى كنى ؟ فرمود مگر ايمان ندارى ؟ عرض كرد، چرا! ولى مى خواهم قلبم آرامش يابد، فرمود: پس چهار مرغ بگير و قطعه قطعه كن و هر قسمتى از آن را بر سر كوهى بگذار آنگاه يك يك آنها را صدا بزن ، خواهى ديد كه با شتاب نزد تو مى آيند و بدان كه خدا مقتدرى شكست ناپذير و محكم كار است .(260) #تفسیر_المیزان #سوره_بقره #علامه_طباطبایی_ره 🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸 🔹💠کانال کیش,مهر💠🔹 🔺درمحضرعلامه طباطبایی ره🔺 ▶️: https://telegram.me/mohamad_hosein_tabatabaei

● آيات 260 258 ، بقره قسمت اول بخش اول ● بیان آیات اين آيات در بردارنده معناى توحيد است و به همين جهت بى ارتباط با آيات قبل نيست و احتمال دارد با همان آيات يكجا نازل شده باشد. أَ لَمْ تَرَ إِلى الَّذِى حَاجَّ إِبْرَهِيمَ فى رَبِّهِ كلمه ((محاجه )) كه مصدر فعل ماضى ((حاج )) است به معناى ارائه حجت و دليل در مقابل حجت خصم و طرف مقابل ، و اثبات مدعاى خود يا ابطال حجت خصم است ، و كلمه حجت در اصل به معناى قصد بوده و بعدا در اثر كثرت و غلبه استعمال ، در ((به كرسى نشاندن مقصد و مدعا))، به كار رفت و كلمه ((فى ربه )) متعلق است به فعل ((حاج )) و ضمير آن هم به ابراهيم بر مى گردد چون جمله بعدى كه مى فرمايد: ((ربى الذى يحيى و يميت )) بيانگر همين معنا است . ترجمه تفسير الميزان جلد 2 صفحه 533 و اين كسى كه با ابراهيم در خصوص پروردگار ابراهيم بحث و محاجه مى كرده پادشاه معاصر او يعنى نمرود بود و بنا به گفته تاريخ و روايات يكى از سلاطين بابل قديم بوده است . با دقت در سياق آيه و در مضمون آن و مقايسه اش با آنچه امروز و همه روزه در ميان بشر جريان دارد، معناى آيه به دست مى آيد كه محاجه و بگو مگوئى كه در اين آيه ، خداى تعالى از ابراهيم (عليه السلام ) و پادشاه زمانش نقل كرده بر چه چيز بوده است . #تفسیر_المیزان #سوره_بقره #علامه_طباطبایی_ره 🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸 🔹💠کانال کیش,مهر💠🔹 🔺درمحضرعلامه طباطبایی ره🔺 ▶️: https://telegram.me/mohamad_hosein_tabatabaei

■●با تبعیت از اهل‌بیت علیهم‌السلام، غرق در طاعت خدا بشویم! حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره●■ ■ائمه ما هم در معارف و علوم عقلیه، مرجعند و هم در امور شرعیه و تکلیفیه، مرجعند. دیگر نمی‌دانند که این دو تا(علوم عقلیه و امور شرعیه) که سهل است، ائمه، غیر اینها را هم دارند: توسلات، تحصنات، تحفظات؛ از اینها راه مناجات با خدا را، از اینها راه عبودیت خدا را و اعمال را [می‌توانیم یاد بگیریم]، بلکه می‌توانیم به تبعیت اینها، اوقات ما در طاعت خدا، مستغرق بشود [و] هرچه بکنیم از طاعت خارج نشویم. ■●به‌سوی محبوب، ص ١١٨●■ @mohamad_hosein_tabatabaei

□○" سخنی دوستانه با برخی روشنفکران "○□ □○آنچه در این روزگار برخی روشنفکران ایرانی گاه و بیگاه در انکار رسالت احمد می گویند و اتهاماتی چون دروغ گویی و عوام فریبی و ظلم و تجاوز و گاه شهرت طلبی که بر او وارد می کنند و اینکه قرآن را بافته های محمد با همکاری بعضی عجمیان چون سلمان و دیگران می شناسند واشکالات ادبی و فلسفی و حقوقی و اجتماعی که بر آن می شمرند، به نظر نگارنده بیشتر واکنشی است نسبت به ظلمها و تجاوزات و دروغها و فریبها و جهالتها و تفسیرهای ناموزون که از مدعیان اسلام در طول تاریخ دیده و شنیده اند و از سخنانشان بیش از تحقیقات خردمندانه و عالمانه، رایحۀ بُغض و عدوات، آزردگی و انتقام جویی به مشام می رسد. □○نگارنده براین باوراست که اگر ایشان با صدق و اخلاص به آستان خرد و حقیقت، فارغ از تعصبات زمان و بدیهای این و آن بار دیگر در زندگی احمد و قرآن او و تأثیرات شگرفی که در اعتلای تمدن بشری داشته و شخصیت های بزرگ که در دامن خود پرورده، نگاهی از نو دراندازند، ای بسا که عیب را بر مسلمانی ما نهند. □○نظامی در حکایتی از زردشتیان خردمند که هر چند خدا پرستند، به ظاهر آتش پرست خوانده شده اند، مسلمانان روزگارِ خویش را چنین ملامت کرده است: ○جهان زآتش پرستی شد چنان گرم ○که بادا زین مسلمانی تو را شرم ○مسلمانیم ما، او گبر نام است ○گر این گبری، مسلمانی کدام است □○برگرفته از کتاب " در صحبت قرآن " به قلم حسین الهی قمشه ای○□ @mohamad_hosein_tabatabaei

□●استاد علی صفایی حائری: #وظایف_همسران●□ □●در روايت هست: لو عَلِم الخلق كيف خلق اللّه الخلق لم يَلُم أحدٌ أحداً . اگر مخلوقات خدا مى‌دانستند كه خدا چگونه آنها را آفريده، ملامت‌ها كم مى‌شد. □●اگر اندازه و توانايى در نظر بيايد، تحميل‌ها و پرخواهى‌ها كمتر خواهد شد. -براى حرث و بهره بردارى، كاشتن و پيراستن و برداشتن لازم است. حوصله داشتن ، انتظار كشيدن ، ايجاد فرصت كردن و از فرصت‌هاى موجود بهره گرفتن ، لازم است. □●اينها وظيفه‌هايى است كه از هدف‌ها و از خواسته‌هاى تو منشأ مى‌گيرد. هر چه بيشتر بخواهى بايد بيشتر اقدام نمايى. كسى كه در سطح غريزه است، غريزه كارگزار اوست و او وظيفه‌اى ندارد. ولى آدمى كه از اين سطح بالاتر آمده، بايد با مروّت و محبّت، به عمل روى بياورد و با معرفت و محبّت از طرف خود توقع داشته باشد. □●و با توسل و توجه به حق، بخواهد كه نهال وصلت آنها زير پاى شياطين خرد نشود و در محدوده‌ى دنيا نپوسد و براى همين چند روزه نباشد، كه مى‌توان با همسر مهربان به آرامش و پوشش و بهره‌هاى بسيار رسيد. و مى‌توان تمامى دين و يا دو سوم دين و يا نصف دين و يا ثلث دين را حفظ‌ كرد. □●روابط متکامل زن و مرد ص۲۰●□ @mohamad_hosein_tabatabaei

■●عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی●■ ■●یکی از اهالی لرستان تعریف میکرد یکی از هم‌ولایتیهای ما را که هیکل درشتی داشت سابق زندانی کرده بودند و روزی ده شاهی به عنوان خرج خوراکش به او میدادند. او که میدید با این پول نمیتواند آن‌قدر غذا بخرد که شکمش را پر کند، ده شاهی را ذرّت بو داده میگرفت که هم حجیم بود و هم چون شور بود، آب میطلبید و در نتیجه شکم او را پر میکرد. او که فرد صاف و سادهای بود، روزی رو به آسمان کرد و گفت: خدایا من را که میشناسی، من فلانی پسر فلانی‌ام. خدایا مرا زندانی کردهای و رزقم را هم کردهای روزی ده شاهی چُس فیل؟ آن‌وقت لاف بندهداری هم میزنی؟ اگر رزّاق بودن اینه، خوبه همه بکنند. ■●خدا صدق را دوست دارد. با خدا صادقانه حرف بزن، هر چه میخواهی بگو. دیدی وقتی در بنی اسرائیل خشک‌سالی شد و هر چه موسی علیه السّلام و قومش دعا کردند و باران طلبیدند، باران نیامد. بالأخره به حضرت موسی علیه السّلام وحی شد که اگر بَرخ دعا کند، باران نازل میکنیم. حضرت موسی علیه السّلام مترصّد شد و رفت بَرخ را پیدا کند و از او بخواهد دعا کند. بالأخره به بَرخ که یک مرد سیاه بیابانی بود برخورد و از او خواست از خدا باران بطلبد. بَرخ هم سرش را به سوی آسمان کرد و گفت: خدایا چرا باران نمیفرستی؟ نکند ابرهایت خشک شدهاند، یا ابرها دیگر فرمان تو را نمیبرند. اگر هم میخواهی این قوم را عذاب کنی، عمر شما که زیاد و وقت بسیار است؛ دیر نمیشود. چند جمله از این قبیل که بَرخ به زبان آورد، ابرها ظاهر شدند و باران شدیدی آغاز شد. ■●حضرت موسی علیه السّلام با اینکه خودش هم گاهی اوقات با خدا تند صحبت میکرد، کما اینکه در داستان گوساله پرست شدن قومش به خدا عرض کرد: إن هِیَ اِلاّ فِتنَتُکَ: خدایا همهی این کارها زیر سر خودت است، و در مورد فرعون به خدا عرض کرد: رَبَّنا اِنَّک اتَیتَ فِرعَونَ وَ مَلأهُ زینَةً وَ اَموالاً فِی الحَیوةِ الدُّنیا رَبَّنا لِیُضِلُّوا عَن سَبیلِکَ: خدایا تو خودت به فرعون و بزرگان قومش در این دنیا زینت و داراییهایی دادی تا دیگران را از راه تو گمراه کنند؛ با وجود این، جملات بَرخ بر موسی سنگین آمد و خواست او را به خاطر جسارتی که نسبت به خدا روا داشته بود، توبیخ کند که به او وحی شد بَرخ را به حال خود رها کن، او روزی چند بار ما را میخنداند. #یاعلی ■●مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب●■ #صدق @mohamad_hosein_tabatabaei

☑️شادی روح علامه طباطبایی(ره) #صلوات @mohamad_hosein_tabatabaei

■●شخصیت #حضرت_سکینه سلام الله علیها●■ ■روز پنجم ربيع الاوّل سال صد و هفده هجرى، روز رحلت حضرت سكينه علیها السّلام دختر بزرگوار حضرت اباعبدالله الحسين علیه السّلام است. نام حضرت سكينه علیها السّلام آن‌گونه كه در تواريخ ثبت كرده‌اند، آمنه يا امينه بوده است و سكينه لقب ايشان است. ■مادر ايشان رباب، دختر امرؤ القيس و مادر حضرت علی اصغر علیه السّلام است... ■در ماجرای عاشورا حضرت سكينه دختر جوانی است. شايد سنّ ايشان حدود سيزده يا چهارده ساله باشد...‌ ■كتاب‌هايی كه در شأن حضرت سكينه علیها السّلام نوشته شده و يا در رابطه با ايشان مطلبی دارند، همه به جلالت قدر، نقل كرده‌اند و تعبير كرده‌اند كه سيره‌ای بسيار نيكو داشتند، شخصيّت بسيار بزرگوار و كريمه‌ای بودند و عقل بسيار كاملی داشتند. تعبير "عقيلة القريش" راجع به سكينه بنت الحسين علیهما السّلام هست. حضرت سكينه در سخن گفتن هم بسيار فصيح و اديب بودند.

□●حاج محمد اسماعیل دولابی●□ □●خلیفه ی دوم در دوران حکومتش همراه با تعدادی از لشگریانش از سرزمین یمن عبور میکرد، به فکر افتاد #اویس_قرنی را که پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم تا آن حد از وی تعریف میکردند، ببیند. □●در مسیر، کنار نهر آبی چوپان پیری را دید که چهره اش در اثر آفتاب شدید سیاه‌رنگ شده بود. از وی سراغ اویس را گرفت. پیرمرد که همان اویس بود، پرسید با اویس چه کار دارید؟ گفتند پیامبر اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم در زمان حیاتش بسیار از او سخن میگفت و ما که از صحابه ی اوییم، میخواهیم ببینیم #اویس کیست. □●اویس گفت: اگر شما از صحابه ی نزدیک پیامبرید و سالها در کنار او بوده اید، به من بگویید کدام دندان پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم در جنگ احد شکست؟ عمر و همراهانش هر چه فکر کردند، به یادشان نیامد. آنگاه #اویس دهانش را گشود و دندان شکسته ای را در دهان خود نشان داد و گفت: همین دندان بود و همان ساعت که دندان پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم در منطقه ی احد شکست، همان دندان من هم در یمن شکست و افتاد. #محبّت_و_یگانگی_حقیقی_یعنی_این. □●مصباح الهدی ص۱۱۲●□

■●لعن در قرآن و احاديث●■ ■●كتاب‌هاى لغت واژه «لعن» را به معناى راندن و دور كردن (از رحمت)، لعن كردن توسّط خدا را به معناى عذاب كردن، و لعن كردن توسّط مخلوق را به معناى دعا براى دور كردن شخص از رحمت الهى دانسته‌اند. ■●لعن نيز همچون صلوات از اعمالى است كه خداوند، خود آن را انجام داده و مؤمنان و صالحان را نيز به آن دعوت نموده است. در آيات بسيارى از قرآن كريم، خداوند گروه‌ها و اشخاص فراوانى را لعن نموده است. ■●به مصداق تَخَلَّقوا بِاَخلاقِ اللهِ: به اخلاق الهى متخلّق شويد، می‌توان نتيجه گرفت كه مؤمنان راستين از هر جنس و در هر سطح، كسانى را كه خداوند لعن نموده است، لعن می‌كنند. ■●به اين حقيقت نيز در آيات متعدّد قرآن كريم تصريح شده و طىّ آن پيامبران، فرشتگان و مؤمنان راستين، از لعن كنندگان دانسته شده‌اند. ■●همچنين پيامبر اكرم صلّی الله علیه و آله و سلّم هفت گروه را لعن كرده‌اند. در حديث ديگرى آن حضرت به اميرالمؤمنين علیه السّلام فرمودند: هر كس كارى كند كه مورد عاقّ والدينش واقع شود لعنت خدا بر او باد، هر كس از مولايش بگريزد لعنت خدا بر او باد، هر كس به شخصى كه او را براى انجام كارى در قبال اجرتى استخدام كرده ظلم كند لعنت خدا بر او باد. آن گاه فرمودند: اى على، من و تو دو پدر اين امّتيم، هركس كارى كند كه مورد عاقّ ما قرار گيرد، لعنت خدا بر او باد. من و تو دو مولاى اين امّتيم، هركس از ما بگريزد لعنت خدا بر او باد. من و تو دو اجير اين امّتيم، هر كس در دادن اجرت ما بر ما ستم كند لعنت خدا بر او باد. ■●در حديث ديگرى نيز فرمودند: برترين شخص در اين امّت پس از من على بن ابی‌طالب و فاطمه و حسن و حسين (علیهم السّلام) می‌باشند. هر كس جز اين بگويد لعنت خدا بر او باد. ■●و نيز فرمودند: هركس كينه و دشمنى على را در دل داشته باشد لعنت خدا بر او باد. ■●و نيز در حالى كه گيسوان خويش را در دست داشتند، فرمودند: هركس به تار مويى از من (كه مقصود بستگان آن حضرت است) آزار برساند، هر آينه مرا آزار نموده است و هر كس مرا بيازارد، هر آينه خداوند را آزار رسانده است و هر كس خداوند را بيازارد، همه موجوداتى كه آسمان‌ها و زمين را پر كرده‌اند او را لعنت می‌كنند. همچنين فرمودند: هر كس تن به ولايت كسى جز مولاى حقيقى خود بدهد، لعنت خداوند و ملائكه و انسان‌ها، همگى بر او باد. ■●به موجب احاديث فراوانى، پيامبر اكرم صلّی الله علیه و آله و سلّم، اباسفيان، عمرو بن العاص، يزيد بن معاويه و خاندان ابی‌سفيان را به اسم، و دشمنان و غاصبان حقّ اميرالمؤمنين علیه السّلام و دارندگان برخى صفات و عملكردهاى ناستوده را به طور كلّى، لعن نموده‌اند. ■●همچنین امیرالمؤمنین علیه السّلام معاویه، عمر و بن العاص، ابا موسی اشعری، ابا الاعور، حبیب بن مسلمه، عبدالرّحمن بن خالد، ضحاک بن قیس و ولید بن عقبه را به اسم، لعن می‌فرمودند. ■●کتاب ره توشه دیدار تألیف استاد مهدی طیّب●■ #لعن_و_تبری - ۳ #ره_توشه_دیدار

● آيات 260 -258 ، بقره قسمت اول بخش دوم1⃣ ● منشأ اعتقاد به رب النوع ها و پرستش بتها توضيح اينكه : انسان همواره و بر حسب فطرت در برابر كسى كه بر او بزرگى مى كند و در او اثر مى گذارد خاضع و تسليم است ، و اين چيزى نيست كه دانشمندى جامعه شناس كه در اطوار و احوال امت هاى گذشته و طوائف مختلف بشر امروز بحث مى كند، در آن ترديد كند، ما اين معنا را در مباحث گذشته كاملا روشن كرديم . از سوى ديگر همین انسان به فطرت خود براى عالم صانعى اثبات مى كند، صانعى كه بر حسب تكوين و تدبير در عالم اثر مى گذارد، و دخل و تصرف مى كند، اين نيز بيانش گذشت ، و اين امرى است كه حالات مختلف بشر در حكم كردن در آن اختلاف پيدا نمى كند، انسان چه متدين به دين توحيد (كه انبيا به آن دعوت مى كردند) باشد و چه نباشد، و يا معتقد به تعدد خدايان باشد همچنان كه وثنى ها معتقدند و يا اصلا و بكلى منكر صانع باشد (همچنان كه دهرى ها و ماديين معتقدند)، بالاخره فطرت خودش را نمى تواند منكر شود، مگر اينكه به فرض محال روزى فرا رسد كه انسان انسان نباشد، بله اين معنا امكان دارد كه فطرت بشر مورد غفلت قرار گيرد، يعنى بشر در اثر عوارضى از فطريات خود غافل بماند. ليكن انسانهاى ساده اوليه از آنجا كه هر چيزى را با وضع خود مقايسه مى كردند، و از سوى ديگر افعال مختلف خود را مى ديدند كه مستند به قوا و اعضاى مختلفشان است ، و نيز مى ديدند كه افعال مختلف اجتماعى هم مستند به اشخاص مختلف در اجتماع است ، و همچنين حوادث مختلف ، مستند به علتهاى مختلف نزديك به هر حادثه است ، هر چند كه علت العلل و سرنخ همه آن حوادث نزد صانعى است كه مجموع عالم وجود، مستند به او است ، ناگزير براى انواع مختلف حوادث ، اربابى مختلف قائل شدند كه همانند خداوند، خدائى مى كنند. و در معرفى اين خدايان يك وقت آنها را به نام ارباب انواع ، اثبات و معرفی می کنند، ترجمه تفسیر المیزان جلد2 صفحه534 #تفسیر_المیزان #سوره_بقره #علامه_طباطبایی_ره 🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸 🔹💠کانال کیش,مهر💠🔹 🔺درمحضرعلامه طباطبایی ره🔺 ▶️: https://telegram.me/mohamad_hosein_tabatabaei

● آيات 260 -258 ، بقره قسمت اول بخش دوم2⃣ ● منشأ اعتقاد به رب النوع ها و پرستش بتها از قبيل رب زمين ، رب درياها، رب آتش ، رب هوا، بادها و امثال اينها، و بار ديگر آنها را به نام كواكب و مخصوصا ستارگان سيار معرفى مى نمودند (و طبق اختلافاتى كه در آنها تشخيص مى دادند آثار مختلفى در عالم عناصر و مواليد براى آنها قائل مى شدند) همچنان كه از صابئين اين معنا نقل شده است آنگاه مجسمه ها و صورت هائى براى آن ارباب (رب زمين ، رب دريا و...) مى ساختند و آن صورتها و مجسمه ها را مى پرستيدند كه وسيله شفاعتشان نزد صاحب صنم (رب زمين ، رب دريا و...) شود و سرانجام خداى زمين ، خداى دريا، خداى باد و... آنان را نزد خداوند بزرگ و منزه شفاعت نمايند، تا به اين وسيله به سعادت دنيوى و اخروى نائل شوند. و به همين جهت است كه مى بينيم بت ها بر حسب اختلاف امت ها و مردم هر دورانى مختلف شده است ، چون آراى آنها در تشخيص انواع مختلف بوده ، و هر قومى شكل بت ها را طورى ساخته كه مطابق شكلى باشد كه در مخيله و ذهن خود از ارباب آن بت ها داشته است ، و چه بسا كه در اين مجسمه سازى ها غير از آن صورتهاى خيالى ، هوا و هوسها و اميال شخصى هم دخالت داشته ، و چه بسا كه رفته رفته رب النوع و حتى رب الارباب كه همان خداى سبحان باشد به كلى فراموش مى شده ، و يك سره دست به دامن خود بت ها مى شدند، و آرايشگرى هائى كه به وسيله خيال و حس در بت ها مى شده ، غير بت را فراموش نموده همه به ياد بت مى بودند و اين باعث مى شد كه جانب بت بر جانب خداى سبحان غلبه كند. همه اينها از اين جهت بود كه خيال ميكردند ارباب اين بت ها (يعنى آنهائى كه تدبير زمين و دريا و آتش و امثال آن به ايشان واگذار شده ) تأثيرى در شئون زندگى آنان دارد، بطورى كه اراده آن ارباب بر اراده خود اين افراد غلبه داشته و تدابير آنها بر تدبير خود ايشان مسلط است . #تفسیر_المیزان #سوره_بقره #علامه_طباطبایی_ره 🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸 🔹💠کانال کیش,مهر💠🔹 🔺درمحضرعلامه طباطبایی ره🔺 ▶️: https://telegram.me/mohamad_hosein_tabatabaei

□●حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره●□ □خداوند متعال می‌فرماید: «وَ مَنْ أَحْياها فَكَأَنَّما أَحْيَا النَّاسَ جَميعاً؛ هرکس یکی را احیا کند، گویا همه مردم را احیا کرده است».(مائده: ۳۲) □منظور از حیات در این آیه شریفه، نجات‌دادن از ضلالت و گمراهی در دین است. □این راه اصلاح را نباید کالعَدَم و نشدنی حساب کنیم، وگرنه پشیمان می‌شویم از اینکه می‌توانستیم عادل و صالح فراهم کنیم و نکردیم، و در وُسع ما بود و قدرت داشتیم که دنیا را به امن و امان و عدالت وادار کنیم و نکردیم. □●در محضر بهجت، ج۲، ص۲۳●□ @mohamad_hosein_tabatabaei

مردان خدا پرده پندار دريدند يعني همه جا غير خدا يار نديدند ■دیروز ششم ربيع الاول، سالروز رحلت ايت الله سيد علی قاضی بود. #عرفای_شیعه @mohamad_hosein_tabatabaei

○همی گویم و گفته ام بارها ○بود کیش من مهر دلدار ها ○پرستش به مستی است در کیش مهر ○برون اند زین جرگه هشیار ها ○به شادی و آسایش و خواب و خور ○ندارند کاری دل افگار ها ○کشیدند در کوی دلدادگان ○میان دل و کام ،دیوار ها ○چه فرهاد ها مرده در کوهها ○چه حلاج ها رفته بر دارها ○چه دارد جهان جز دل و مهر یار ○مگر توده هایی زپندارها ○ولی راد مردان و وارستگان ○نبازند هرگز به مردارها ○مهین مهرورزان که آزاده اند ○بریزند از دام جان تارها ○به خون خود آغشته و رفته اند ○چه گل های رنگین به جوبارها ○بهاران که شاباش ریزد سپهر ○به دامان گلشن ز رگبارها ○کشد رخت،سبزه به هامون و دشت ○زند بارگه،گل به گلزار ها ○نگارش دهد گلبن جویبار ○در آیینه ی آب،رخسارها ○رود شاخ گل در بر نیلفر ○برقصد به صد ناز گلناز ها ○درد پرده غنچه را باد بام ○هزار آورد نغز گفتار ها ○به یاد خم ابوری گل رخان ○بکش در بزم می خوار ها ○گره را ز راز جهان باز کن ○که آسان کند باده،دشوارها ○جز افسون و افسانه نبود جهان ○که بستند چشم خشایارها ○فریب جهان را مخور زینهار ○که در پای این گل بود خارها ○پیاپی بکش جام و سرگرم باش ○بهل گر بگیرند بیکارها ✍ #علامه_طباطبایی

□●«شناخت الگوی جوان امروز»●□ گرامیداشت حضرت آیت الله حاج سید علی قاضی قدّس الله نفسه الزکیة همراه با نشست تخصصی نخبگان فرهنگی و رسانه ای کشور @mohamad_hosein_tabatabaei

■●گوشه ای از شخصیت علمی مرحوم آیت الله قاضی رضوان الله علیه علّامه آیت الله حاج سیّدمحمّدحسین حسینی طهرانی قدّس سرّه●■ ■روش تفسيرى علّامه طباطبائى قُدّس سرُّه، طبق روش تفسيرى استادشان در عرفان و علوم باطنيّۀ الهيّه: مرحوم آية الله حاج ميرزا على آقاى قاضى بوده است كه تفسير آيات به آيات است؛ يعنى مُفاد و محصّل آيۀ قرآن، از خود قرآن استنتاج میگردد. ■مرحوم آية الله قاضى بدين سبک، تفسيرى از ابتداى قرآن تا سوره انعام را نوشته اند، و به تلامذۀ خود اينطور كتاب الهى را تعليم مى نموده اند. ■مرحوم استادمان حضرت علّامه كراراً مى فرمودند: «ما اين روش تفسيرى را از مرحوم قاضى داريم.» ■●«مهر تابان» ص ۶۲●■ @mohamad_hosein_tabatabaei