#استادصمدی_آملی #شرح_دعای_ابوحمزه_ثمالی □درست است علی الظاهر در یک بیان آمد که روز شنبه، برای پیامبر اکرم «صَلَّی اللّهُ عَلَیه وَ اله وَ سَلمَ» است. امّا متن روایت را نگاه بفرمایید،بعد از این که حضرت فرمودند: «نحن ایّام اللّه» سپس می فرمایند: شنبه به اسم رسول اللّه است... تا آخر روایت. لذا شنبه تجلّی پیغمبر اکرم «صَلَّی اللّهُ عَلَیه وَ اله وَ سَلمَ» است، یکشنبه ظهور علی و فاطمه «علیهِما السَّلام»است، دوشنبه تجلّی امام حسن و امام حسین «علیهِما السَّلام» است. سه شنبه ظهور سه امام بعدی «علیهِم السَّلامُ» است و... همین طور جمعه ظهور بقیه اللّه «عَجَل اللّه تعالی فَرَجَهُ الشَریفَ» است، یعنی وقتی که بخواهی حضرت پیغمبر اکرم «صَلَّی اللّهُ عَلَیه وَ اله وَ سَلمَ» را از آن مقام شامخ خاتم انبیا بودنش، تنزّل بدهی، بیاوری در نشئه ی طبیعت، روی مرتبه ی زمان پیاده کنی، روز شنبه پیاده می شود، و روز شنبه را بگیری و این روز را بالا بروی، به حقیقت پیامبر اکرم «صَلَّی اللّهُ عَلَیه وَ اله وَ سَلمَ» اتصال پیدا کنی، این است که حضرت استادمان در شرح کتاب «فصّ حکمه عصمتیه فی کلمه فاطمیه» درباره ی یکی از مراتب انسان کامل فرموده است: «انسان کامل هم لیله القدر است و هم یوم اللّه است.»(۶۸) @mohamad_hosein_tabatabaei

#استادصمدی_آملی #شرح_دعای_ابوحمزه_ثمالی □یوم، به معنای متعارف نیست، بلکه «یوم» به معنای اتمّ ظهور انسان کامل است، این ها یوم اند، ظهور پیغمبر اکرم «صَلَّی اللّهُ عَلَیه وَ اله وَ سَلمَ» و یوم الرسول است، ظهور علی و فاطمه «علیهِما السَّلام»، یوم علی و فاطمه «علیهِما السَّلام» است.(۶۹) @mohamad_hosein_tabatabaei

■●شاخصه‌های پيروان راستين پيامبر اكرم صلّی الله علیه و آله و سلّم در قرآن کریم - بخش اوّل●■ ☑️حقیقت و مراتب همراه بودن ■در این آیۀ شریفه، قرآن کریم سیمای پیروان حقیقی پیامبر اسلام را در تورات و انجیل ترسیم کرده است: ■محَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِی التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِی الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا ﴿فتح-۲۹﴾ ■فرمود: « مُحَمَّدٌ رَسُولُ الله » پیغمبر اسلام، رسول خداست. « وَالَّذِينَ مَعَهُ » و کسانی که با او هستند؛ معیّت حقیقت بسیار عمیقی است. همراه بودن و با کسی بودن مراتبی دارد؛ یک مرتبه این است که ظاهراً در کنار او باشد؛ مثل اصحاب رسول الله که در کنار پیامبر و مصاحب رسول الله بودند؛ امّا این اصحاب چقدر با پیغمبر بودند؟ تا کجای راه همراه پیامبر بودند؟ این قابل تأمّل است. ■همراه بودن مراتبی دارد. یک مرتبه‌اش، مرتبۀ ظاهری است؛ امّا افرادی سال‌ها در کنار پیامبر زندگی کردند؛ اصلاً پیغمبر را ندیدند، تجربه نکردند و حقیقت پیامبر را لمس نکردند؛ کسانی هم بودند که اصلاً پیامبر را صورت ظاهر ندیدند؛ مثل اویس قرنی؛ امّا یک لحظه از پیامبر جدا نبودند. پس معیّت معانی عمیق‌تری هم دارد. کسی که به حقیقت وجودی رسول الله نزدیک شود و کم کم در او فانی شود، یعنی با او همراه باشد و یک لحظه هم از او جدا نباشد. ■« والَّذِينَ مَعَهُ » کسانی که در همه ابعاد وجودشان با او هستند، در رفتارهای ظاهری، احساسات، اندیشه‌ها، خلقیّات، روحیّات، بینش، نگرش، ایمان و یقین خود، در مراتب مختلف وجودشان با او هستند. ■قرآن سه خصوصیّت را از تورات برای یاران رسول الله نقل کرده است... ادامه دارد . . . ■●استاد مهدی طیّب #پیامبر_اکرم●■ @mohamad_hosein_tabatabaei

■●آثار عدد اربعین و چله در مفاهیم عرفانی و شرح حدیث نبوی(صلی الله علیه وآله)●■ ■مَنْ اَخْلَصَ لِلّهِ اَرْبَعينَ صَباحا، جرت يَنابيعُ الْحِكْمَةِ مِنْ قَلْبِهِ عَلى لِسانِهِ؛ هر كس چهل روز خود را براى خدا خالص كند، چشمه هاى حكمت از قلب وى بر زبانش جارى مى شود. #حکیم_دینانی @mohamad_hosein_tabatabaei

#حسین_منی_و_انا_من_حسین ☑️قسمت ۱۶ ■این ۱۴ نفر نور واحدی شده‌اند که مبدأ افاضه فیض به عالم هستند. این مقام رحمانیت حق متعال است. رحمان یعنی چه؟ یعنی خدا تمام مخلوقاتش را از این نور ایجاد کرده است. معصوم فرموده است که أنا مِن الله وَ الخلقُ مِنّي. در روایت داریم که همچنین گفته است و الکُلُّ مِنّی!! خلق و نه مخلوق!! اصل خلقت از من است و من خلقت را ایجاد می‌کنم. گاهی می‌گوییم من مخلوق را خلق می‌کنم، این خود بحثی است اما وقتی دیگر می‌گوییم که اصلِ خالقیت را خلق می کنم! این می‌شود اسم حسنای "یا خالق". این اسم نورانی الخالق را من ایجاد می‌کنم. به واسطه این خالق است که مخلوقات ایجاد می‌شوند. بِیُمنِهِ رُزِقَ الوَری‌ وَ بِوُجُودِهِ ثَبَتَتِ الأرضُ و السَّماء. این همان مرتبه ی رحمانیت است و در این مرتبه ی رحمانیت؛ ●ادیــم زمــیـــن، ســفــرهٔ عـــام اوســت ●بر این خوان یغما چه دشمن چه دوست ■هر چیزی که در عالَم خلق شده است، از این نور واحد منشعب شده است. اینجا دیگر بحث شیعه و یا دیگر مذاهب مطرح نیست که مثلا بگوییم شِیعَتُنا خُلِقُوا مِنْ فاضِلِ طِینَِتِنا بلکه اینجا کُلُّ الخَلقَ خُلِقُوا مِنْ نورنا. در اینجا کل نظام هستی از ما صادر شده است و کل موجودات را ما خلق کرده‌ایم. ما در عالم خالقیت و ربوبیت داریم. عده ای از این مباحث می‌ترسند؛ وقتی که می‌گوییم انسان کامل ربوبیت دارد، می‌گویند کفر می‌گویی! نه! کفر نیست! امام زمان علیه السلام نیز در زیارت آل یس فرمود السَّلامُ عَلَيْكَ يَا دَاعِيَ اللَّهِ وَ رَبَّانِيَّ آيَاتِهِ. ای مربی آیات! اینان رب العالمین هستند منتها نه رب العالمین مستقل، اینان خودشان مربوب هستند. إِنَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ النَّاسُ بَعْدُ صَنَائِعُ لَنَا (نهج‌البلاغه/نامه ۲۸) ■به حیث رحمانیت، حسینٌ مِنّی، حسنٌ مِنّی، علیٌّ مِنّی، فاطمةٌ مِنّی، علی بن الحسین مِنّی، بقیة الله منّی... چون پیغمبر صلی الله علیه و آله اول شخص عالَم است، به حیث این مقام، همه از اویند. تمام مخلوقات دون مقام نور واحد هستند. امام حسین علیه السلام در این مقام نور واحد با پیغمبر یکی است و با او اتحاد وجودی دارد، (و نه تنها امام حسین بلکه همه ی معصومین در این مقام هستند) اما خودش شئوناتی همچون عقل و نفس و جسم مبارک و... دارد که همه ی اینها مادون مقام نور واحد هستند لذا حسینٌ مِنّی. در اینجا لازم است تذکری مطرح شود. درست است که ائمه علیهم السلام همگی در این مقام نور واحد مشترک هستند اما در بین تمامی ائمه علیهم السلام، حضرت اباعبدالله الحسین یک اضافه ی تشریفیه به این نور واحد دارد. والله اعلم من حقیقته... این چیست؟! نمی دانیم... لذا وقتی که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها امام حسن مجتبی علیه السلام را باردار بود، در روایت نداریم که از پیشانی ایشان نور خاصی دیده می شد. چرا؟ چون نور حضرت فاطمه با نور امام حسن یکی است. اما وقتی به اباعبدالله باردار بود یک نور خاصی در چهره ی حضرت فاطمه می‌درخشید. این همان اضافه ی تشریفیه است... شخصی به امام رضا علیه السلام فرمود که آقا جان، ما همگیِ شما را دوست داریم اما امام حسین را جور دیگری دوست داریم. امام رضا فرمود: راستش را بخواهید، ما ائمه هم امام حسین را جور دیگری دوست داریم!! این نور چیست که علاوه بر نور واحد است؟! این نور واحد، مرتبه ی اتمّ نورانیت عالم است. از این بالاتر فقط خداست... #ح_م

■●استاد سید محمدمهدی میرباقری●■ ■"اربعین تجلی‌ای از اقامه حقیقت توحید و ولایت به وسیله زیارت است; همان طور که در حج داریم که تا وقتی این حج برپاست شما محفوظ هستید و وقتی حج تعطیل شد، دین تان در معرض خطر قرار می گیرد. حج فقط عمل نیست بلکه اقامه توحید است. در روایت داریم که اگر پول نبود، امام باید پول بدهد تا عده ای به حج بروند تا حج تعطیل نشود. چون اقامه است و فرق این دو مثل نماز خواندن و مسجد ساختن است. مسجد ساختن اقامه نماز است. ■زیارت، اقامه ولایت است. هم در خود انسان هم در محیط اجتماعی و هم در جامعه بشری. زیارت اربعین بستر اقامه حقیقت ولایت در جامعه شیعه و جوامع پیرامون است؛ حتی در مقیاس جامعه جهانی. و شما این را با کارناوال های جریان باطل مقایسه کنید و فرق اینها را دریابید." @mohamad_hosein_tabatabaei

آیات 7-9 آل عمران ، قسمت سوم بخش‌ پنجم3⃣ ● دو دلیل (اجمالی و تفصیلی ) بر سستی اقوالی که در باره مراد از تاویل گفته شده است و از اينگونه سخنان در مذاهبى نوظهور كه در اسلام پيدا شده ، بسيار ديده مى شود، و همه آنها بدون شك يكى از انحاى تاءويل در قرآن به منظور فتنه بپا كردن است ، پس ديگر صاحب قول سوم نبايد متشابه را منحصر در آيات صفات و آيات قيامت كند. خواننده عزيز بعد از توجه به اشكالاتى كه در اقوال سابق الذكر بود، متوجه مى شود كه حق مطلب در تفسير تأويل اين است كه بگوئيم : تأويل حقيقتى است واقعى كه بيانات قرآنى چه احكامش ، و چه مواعظش ، و چه حكمتهايش مستند به آن است ، چنين حقيقتى در باطن تمامى آيات قرآنى هست ، چه محكمش و چه متشابهش . و نيز بگوئيم كه اين حقيقت از قبيل مفاهيمى كه از الفاظ به ذهن مى رسد نيست ، بلكه امور عينى است كه از بلندى مقام ممكن نيست در چار ديوارى شبكه الفاظ قرار گيرد، و اگر خداى تعالى آنها را در قالب الفاظ و آيات كلامش در آورده در حقيقت از باب ((چونكه با كودك سر و كارت فتاد)) است ، خواسته است ذهن بشر را به گوشه اى و روزنه اى از آن حقايق نزديك سازد. در حقيقت ، كلام او به منزله مثلهايى است كه براى نزديك كردن ذهن شنونده به مقصد گوينده زده مى شود، تا مطلب بر حسب فهم شنونده روشن گردد. همچنان كه خود قرآن فرموده : ((و الكتاب المبين ، انا جعلناه قرآنا عربيا لعلكم تعقلون ، و انه فى ام الكتاب لدينا لعلى حكيم ))، و در آيات ديگر قرآن كريم تصريحات و اشاراتى در اين معنا هست . علاوه بر اين كه خواننده در بيان قبلى توجه فرموده ، كه قرآن كريم لفظ تأويل را به طورى كه شمرده اند در شانزده مورد استعمال كرده و همه موارد در همين معنايى است كه ما گفتيم . #تفسیر_المیزان #سوره_آل_عمران #علامه_طباطبایی_ره 🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸 🔹💠کانال کیش,مهر💠🔹 🔺درمحضرعلامه طباطبایی ره🔺 ▶️: https://telegram.me/mohamad_hosein_tabatabaei

#سیره_عبادی حضرت آیت الله بهجت (برگرفته از کتاب #بهجت_الدعاء؛ مجموعه عبادات، ادعیه، اذکار و دستورالعمل‌های عبادی مورد سفارش حضرت آيت‌الله بهجت رحمه‌الله) ■بر اساس احادیث، برترین حالات برای نزدیکی به خدا، حالت سجده است در روایتی از امام صادق علیه‌السلام آمده است: ●«اگر از وقوع چيزى ترس داشتى يا حاجتى خواستى به‌نام خدا [دعا را] آغاز كن، ●و او را تمجيد كن و ستايشش كن چنانچه شايسته آن است، ●و بر پيامبر صلوات بفرست و حاجت خود را بخواه ●و خود را بگريه وادار كن اگرچه به اندازۀ سر مگسى باشد، ■همانا پدرم می‌فرمود: نزدیکترين حالت بنده نسبت به پروردگار عزوجل وقتى است كه در حال سجده و گريان باشد». ■●بهجت‌الدعاء، ص٢٩(مجموعه ادعیه، اذکار و دستورالعمل‌های عبادی مورد توصیه حضرت آيت‌الله بهجت اعلی‌الله‌مقامه)●■ @mohamad_hosein_tabatabaei

■●شرط علامه طباطبایی برای تجویز نسخه ذکر یونسیه●■ ■قدوسی نجفی، مدیر دارالقرآن علامه طباطبایی: یکی از اساتید حوزه علمیه برای من نقل کرد که روزی به بیت علامه رفتم و درخواست کردم ذکری به من ارائه کنید که در سلوک خودم استفاده کنم و علامه ذکر یونسیه را به من تعلیم داد. من گفتم این ذکر را می‌دانم، یک ذکر دیگر هم بفرمایید و ایشان فرمودند باید به این ذکر عمل کنی و زمانی که آثارش پدیدار شد بیایید ذکر دوم را بگویم. من سوال کردم آثار آن باید چگونه پدیدار آید که من متوجه شوم؟ ایشان فرمودند در همین خیابان صفائیه که قدم می‌زنی باید صدای تسبیح درختان را بشنوی؛ هر زمان شنیدی بیا تا ذکر دوم را برایت بگویم! @mohamad_hosein_tabatabaei

#استادصمدی_آملی #شرح_دعای_ابوحمزه_ثمالی □می بینید وقتی که می آید در جداول وجودی، تمام اشیای عالم هم معنا می شود.(۷۰) @mohamad_hosein_tabatabaei

#استادصمدی_آملی #شرح_دعای_ابوحمزه_ثمالی □من آن «اله» ای را صدا می زنم که «اله من» است، آقای من! آقاجان من! «الهی» این «الهی» را بخواهیم به لفظ فارسی معنا کنیم: «آقای من!» یک معنای لطیفی دارد، غیر از این است که بگوییم: «ای آقا»، آقا، مطلق است، وقتی می گوییم: «آقای من!» در این «الهی» تجلی فقر این عبد در جدول وجودی خودش است، و ظهور تجلّیات رب در جدول وجودی اوست، منتها در تعلّق به او.(۷۱) @mohamad_hosein_tabatabaei

#استادصمدی_آملی #شرح_دعای_ابوحمزه_ثمالی □یعنی چون به من تعلّق داری صدایت می زنم: «الهی...»(۷۲) @mohamad_hosein_tabatabaei