🎥 نماهنگ | ایام قدر، قله ماه رمضان ✏️حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: قلّه‌ی ماه رمضان، ایّام قدر و لیالی مبارکه‌ی قدر است؛ ما به این قلّه رسیده‌ایم؛ از فرصت بی‌نظیر توسّل و تضرّع و دعا و طلبِ از پروردگار عالم [باید] استفاده کنیم. 💗برای خودتان و همه‌ی برادران دینی‌تان و کشورتان و جامعه‌تان دعا کنید و از خدا مطالبه کنید، درخواست کنید و مطمئنّ به اجابت باشید. 🌙#شب_قدر 💻 Farsi.Khamenei.ir

🌙ویژه #شب_قدر 🎙#کلیپ_صوتی | توسل به شهدا🌷 ✏️ حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: یکی از ابزارهای توسّل و تقرّب به پروردگار، توجّه به ارواح مطهّر شهیدان است. ✏️ اگر میخواهیم توسّل بجوییم، تضرّع کنیم، دعای مستجاب داشته باشیم، بایستی از ارواح متعالی استشفاع کنیم، آنها را شفیع قرار بدهیم و یکی از این مجموعه‌های متعالی، همین شهدای عزیز ما هستند. ➕صدای شهیدان 🔍بشنوید👇

اساتید محترم وفضلای گرامی پاسخ دهند:کشف حجاب حرام است.نگاه به نامحرم وزنان مکشفه نیز حرام است.ازطرفی تذکر دادن مستلزم نظر کردن به زنان نامحرم است.آیا با فعل حرام(نظرحرام) می‌توان جلوحرام( کشف حجاب)راگرفت؟دوران امر بین محذورین نیست؟ لطفا پاسخ علمی بدهید.

💠 حدیث روز 🔻 پيامبر اکرم صلى‏ الله‏ عليه ‏و ‏آله : 🔰 مَنْ أَرَادَ أَنْ يَنْـظُرَ اِلى آدَمَ فى عِلْمِهِ وَ اِلى نُوحٍ فى تَقْواهُ وَ اِلى اِبْراهيـمَ فى حِلْمِهِ وَ اِلى مُوسى فى هَيْبَتِهِ وَ اِلى عيسى فى عِبادَتِهِ فَلْيَنْظُرْ اِلى عَلِىِّ بْنِ اَبى طالبٍ؛ ✅ هر كه مى‏ خواهد به « آدم » و علم او و « نوح » و تقواى او و « ابراهيم » و بردبارى او و « موسى » و هيبت او و « عيسى » و عبادت او بنگرد؛ به « على بن‏ ابى طالب » بنگرد. 📚 ارشاد القلوب ص۲۱۷ 🌖 دعای روز نوزدهم ماه مبارک رمضان 🔹اللَّهُمَّ وَفِّرْ فِيهِ حَظِّي مِنْ بَرَكَاتِهِ وَ سَهِّلْ سَبِيلِي إلَي خَيْرَاتِهِ 🔸اي خدا در اين روز بهره مرا از بركاتش وافر گردان و بسوي خيراتش راهم را سهل و آسان ساز 🔹و لاَ تَحْرِمْنِي قَبُولَ حَسَنَاتِهِ يَا هَادِياً إلَي الْحَقِّ الْمُبِينِ 🔸و از حسنات مقبول آن مرا محروم مساز اي راهنماي بسوي دين حقّ آشكار ‌ 📑 شرح دعای روز نوزدهم: hawzahnews.com/news/954542 ‌

ای عقل خجل ز جهل و نادانی ما درهم شده خلقی، ز پریشانی ما بت در بغل و به سجده پیشانی ما کافر زده خنده بر مسلمانی ما شیخ بهائی

🌙نحوه دعا در شب قدر 🤲 🔸(در دعا) هم خیرات دنیوی را بخواهید، هم خیرات اخروی را ، هم از شرور دنیوی به خدا پناه ببرید هم اخروی، تنبلی هم نکنید! ... 🔺... (یعنی) دستور است که نگویید: “ خدایا ! تو می دانی من چه می خواهم ” خدا می داند، اما آن باز کردن ریز ریز خواسته ها و به زبان آوردن و خواستن آنها از خدا ، این دستور است. 🔹حوائج تان را باز کنید و ریز به ریز بشمارید و در محضر خدا بخواهید ، چه آنجا که خیر دنیا و آخرت را می خواهید و چه آنجا که دفع شر را می خواهید ، ریز به ریز باز کنید و به زبان بیاورید و بخواهید ... 📖کتاب ضیافت حقیقی ص ۱۲۱ #ماه_مبارک_رمضان #شب_قدر #روزه #ضیافت_حقیقی #استاد_شجاعی (ره) #علامه_محمد_شجاعی (ره) ✅ @shojaee_org 🌐 www.shojaee.org

♦️معنای «احتمال تاثیر» در امر به معروف و نهی ازمنکر یا : اصلاح فکر در مسأله امر به معروف و نهی 🔻فقهاى ما در باب امر به معروف و نهى از منكر گفته ‏اند امر به معروف و نهى از منكر در جايى است كه انسان احتمال اثر بدهد. 🔻معنى اين جمله چيست؟ امر به معروف و نهى از منكر يك قانون تعبّدى مثل نماز يا روزه نيست كه البته حكمت و فلسفه و اثرى دارد ولى به ما مربوط نيست كه ببينيم اگر اثرِ خودش را مى ‏بخشد انجام بدهيم و اگر اثر خودش را نمى ‏بخشد انجام ندهيم. 🔻به ما گفته ‏اند شما نماز را به هر حال بايد بخوانيد. اين در اختيار تو نيست. تو نمى ‏توانى حساب كنى كه اين نماز اثر دارد يا اثر ندارد. تو بايد تحت اين فرمول و قاعده بخوانى. اينكه اين كار به نتيجه مى ‏رسد يا نمى ‏رسد، از حوزه منطق بشر خارج است. 🔻ولى امر به معروف و نهى از منكر را بشر بايد با منطق خودش اداره كند؛ يعنى هميشه در كارها بايد روى آن نتيجه ‏اى كه بايد بر آن مترتّب شود حساب كند. نيرو مصرف مى ‏كنى، مايه مصرف مى ‏كنى، امر به معروف و نهى از منكر مى ‏كنى، ولى حساب كن ببين تو در اين كار چقدر به نتيجه و هدف مى ‏رسى. 🔻مثل تاجرى باش كه وقتى سرمايه ‏اش را خرج مى ‏كند، روى حساب (لااقل حساب احتمالات) مى ‏خواهد سودى كه از اين كار مى ‏برد بيش از سرمايه ‏اى باشد كه مصرف مى ‏كند، 🔻اين بسيار حرف منطقى ‏اى است. يعنى اگر ما در جايى امر به معروف و نهى از منكر مى ‏كنيم، يك سرمايه مالى يا جانى يا لااقل يك سرمايه وقتى و زمانى مصرف مى‏كنيم ولى يقين داريم كه كوچك‏ترين اثرى نمى ‏بخشد يا اثر معكوس مى ‏بخشد، آيا باز بايد انجام بدهيم؟ نه. خيلى حرف منطقى و درستى است. 🔻 اين منطق در مقابل منطق خوارج است.(ادامه دارد) مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى (حماسه حسينى(1 و 2))، ج‏17، ص: 303- با ویرایش جزئی- https://eitaa.com/shakhes1340

🌸عصاره معارف عرض کردم: آقا! من عجول و بی صبرم، خلاصه و عصاره همه معارف را در یک جمله برایم بیان کنید! آن روز صحبت من به لطیفه ای بیشتر شبیه بود تا یک پرسش که باعث خنده ملیح علامه شد؛ نگاهی از سر لطف و رأفت به من کردند و سپس فرمودند: با همه مهربان باش. با دوستان مروّت و با دشمنان مدارا کن. خلاصه همه دین و قرآن بسم الله الرحمن الرحیم است. هر حرکت که از تو سر میزند متذكر اسم الله، رحمن و رحیم باش، یعنی هم رحمان باش با تمام خلق خدا و هم رحیم باش با اهل ایمان و محبت. آنگاه با تبسمی که دل می ربود و با صدای لرزان جان بخش زمزمه فرمود: در خانه اگر کس است یک حرف بس است. (آشناي آسمان، خاطرات و اسناد درباره مرحوم علامه طباطبائی ص ١۶٠) @bazmeghodsian

توبه‌نامه تکان‌دهنده شهید 13 ساله: شهید علیرضا محمودی پارسا : متن بخش‌هایی از صدای ضبط شده در این نوار کاست: پناه می‌برم از این که... از این که حسد کردم... از این که تظاهر به مطلبی کردم که اصلاً نمی‌دانستم. از این که زیبایی قلمم را به رخ کسی کشیدم. از این که در غذا خوردن به یاد فقیران نبودم. از این که مرگ را فراموش کردم. از این که در راهت سستی و تنبلی کردم. از این که عفت زبانم را به لغات بیهوده آلودم. از این که در سطح پایین ترین افراد جامعه زندگی نکردم. از این که منتظر بودم تا دیگران به من سلام کنند. از این که شب بهر نماز شب بیدار نشدم. از این که دیگران را به کسی خنداندم،غافل از این که خود خنده‌دارتر از همه هستم. از این که لحظه‌ای به ابدی بودن دنیا و تجملاتش فکر کردم. از این که در مقابل متکبرها، متکبرترین و در مقابل اشخاص متواضع، متواضع‌تر نبودم. از این که شکمم سیر بود و یاد گرسنگان نبودم. از این که زبانم گفت بفرمایید ولی دلم گفت نفرمایید. از این که نشان دادم کاره‌ای هستم، خدا کند که پست و مقام پستمان نکند. از این که ایمانم به بنده‌ات بیشتر از ایمانم به تو بود. از این که منتظر تعریف و تمجید دیگران بودم، غافل از این که تو بهتر از دیگران می‌نویسی و با حافظه تری. از این که در سخن گفتن و راه رفتن ادای دیگران را درآوردم. از این که پولی بخشیدم و دلم خواست از من تشکر کنند. از این که از گفتن مطالب غیرلازم خودداری نکردم و پرحرفی کردم. از این که کاری را که باید فی سبیل‌الله می کردم نفع شخصی مصلحت یا رضایت دیگران را نیز در نظر داشتم. از این که نماز را بی‌معنی خواندم و حواسم جای دیگری بود،در نتیجه دچار شک در نماز شدم. از این که بی‌دلیل خندیدم و کمتر سعی کردم جدی باشم و یا هر کسی را مسخره کردم. از این که " خدا می‌بیند " را در همه کارهایم دخالت ندادم. از این که کسی صدایم زد اما من خودم را از روی ترس و یا جهل، یا حسد و یا ... به نشنیدن زدم. از ... . و ...»