نکاتی از باده گلگون وسیرو سلوک الی الله اثر حاج میرزا جواد اقا ملکی تبریزی

#لیله_القدر اعمال شبهای قدر سخنرانی‌ها، نوشته ها، آثار و مقالات و دروس تدریس شده. عضو هیئت علمی دانشگاه ارتباط با ادمین: @Heidarimohammadjavad آیدی کانال: @MohammadJavadHeidari 🌹

✳️ در ماه مبارک رمضان چه باید کرد؟ ماه مبارک رمضان را باید بهار یاد خدا، بهار دعا و مناجات، بهار تلاوت قرآن و بهار پیراستن جان از همه آلودگی ها دانست. ماهی که خداوند آن را به عنوان اردوی تمرین بندگی و تقوا مقرر کرده است و زمینه های پاک شدن از آلودگی هایی که در طول عمر و سال بر دل و جان انسان می نشیند، را در این ماه فراهم ساخته است. عبادات و اعمال صالح که به ویژه در ماه مبارک رمضان از ارزش و جایگاه ویژه ای برخورداراند، را می توان به چهار دسته اصلی تقسیم کرد: 1. عبادات فکری؛ اندیشه در باره خود، اسرار هستی، اندیشه در باره اسرار عبادات و الطاف الهی، تفکر در مفاهیم آیات از جمله آن است. برخی گفته اند مفهوم قدر در آیه «لیلة القدر خیر من الف شهر» دست یافتن به قدر و منزلت خود است. 2. عبادات قلبی؛ تلاش برای پیراستن جان از آلودگی هایی همچون کینه، حسادت، کبر و بدخواهی، دل را لبریز ساختن از یاد و توجه به خداوند، نماز را با توجه و التفات بیشتر به جای آوردن از جمله مصادیق آن است. 3. عبادات زبانی؛ تلاوت قرآن و حداقل یک ختم قرآن، خواندن دعاهای ذکر شده برای ماه مبارک پس از نمازها، به ویژه دعای افتتاح و ابوحمزه از جمله مصادیق عبادات زبانی است. 4. عبادات جوارحی؛ دستگیری از مستمندان و تلاش برای رفع حوائج مؤمنان از جمله آنهاست. همان گونه که در خطبه شعبانیه رسول اکرم (ص) آمده است، بالاترین عمل در ماه مبارک رمضان ورع و ترک محرمات و شبهات الهی است. شماری از گناهان ما مربوط به دوستان، اطرافیان و فضای کاری است که در آن بسر می بریم. به عنوان نمونه گاه به با دوستانی همنشینی داریم که در دل و جان آنان گناه و آلودگی رخنه کرده است، الودگی هایی همچون غیبت، تمسخر، صدمه زدن به اموال دیگران، بی احترامی به والدین، درآمدهای نامشروع، آلودگی های جنسی، شب نشینی های گناه آلود. آیا پیراستن از گناه وآلودگی بدون پایان دادن به چنین دوستی ها و هم نشینی ها میّسر است؟! همه باید از خداوند کمک بخواهیم و با اصرار و الحاح درخواست کنیم که بهترین فیوضات و برکات معنوی را در این ماه عزیز برای ما مقدر فرماید. 🆔 eitaa.com/alinasirigilani 🌐 www.maref.ir

▫️ کسی که اهل عمل نیست، یا کذب دارد یا نفاق 👤 مرحوم آیةالله میرزا علی فلسفی https://eitaa.com/masjed_jameh_kianmehr

زایران محترم کاروان مسافر ایرانی با سلام وتحیت ازمسایل مهم قبل از تشرف به مکه ومدینه اگاهی از احکام وصیت ونوشتن وصیت نامه است وصیت  [ منبع: کتاب ره توشه حج - ۱- اهميت وصيت در آيات و روايات - جلد ۱، صفحه ۹۶]  ۱- اهميت وصيت در آيات و روايات وصيت نمودن خود بخود، مستحب مؤكد است. امّا گاهى واجب مى شود كه لازم است به اين موضوع در بحث احكام بپردازيم. آيات و روايات زيادى درباره وصيت و تأكيد بر آن وارد شده است؛ از جمله آياتى كه در قرآن مجيد آمده اين است كه خداوند فرموده است: اهميت وصيت نمودن معلوم مى شود؛ زيرا اولًا در اين آيه تعبير «كتب عليكم» آمده است. و ثانياً در آخر آيه فرموده است: «حقاً» كه باز تأكيدى بر مطلب است. تعبير لطيفى كه در اين آيه شريفه وجود دارد اين است كه خداوند از مالى كه انسان از خود بجاى مى گذارد و به آن وصيت مى كند، تعبير «خيراً» فرموده است و اين نشان مى دهد اموالى كه از طريق مشروع و حلال به دست آيد و در مسير استفاده رساندن به اجتماع به كار رود، قرآن آن را خير و بركت مى شمارد. از اين جهت روى اين نظريه كه ذاتاً ثروت بد است خط بطلان مى كشد و از زاهدنماهاى منحرفى كه از اسلام درك صحيحى ندارند بيزارى مى جويد. البته اگر انسان از خود اموالى كه از راه نامشروع به دست آورده به جاى بگذارد، اين مال نه تنها خير نيست بلكه شر و موجب فساد است. گفتنى است از اين جمله كه مى فرمايد إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمْ الْمَوْتُ؛ «وقت رسيدن مرگ وصيت كنيد»، نبايد چنين استفاده كرد كه فقط بايد به هنگام فرا رسيدن مرگ وصيت كنيد و در مواقع ديگر نمى شود وصيت كرد، بلكه چنين برمى آيد كه زمان مرگ آخرين فرصت براى وصيت است، از اين رو در روايات بر اصل وصيت كردن و اينكه خوب است انسان وصيت نامه اش هميشه آماده باشد، تأكيد فراوانى ديده مى شود كه در ذيل چند نمونه از آن را مى آوريم: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: الْوَصِيَّةُ حَقٌّ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ». [۲] «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: لَيْسَ يَنْبَغِي لِلْمُسْلِمِ أَنْ يَبِيتَ لَيْلَتَيْنِ إِلَّا وَ وَصِيَّتُهُ مَكْتُوبَةٌ عِنْدَ رَأْسِهِ». [۱] از اين روايات استفاده مى شود كه هميشه بايد وصيت نامه انسان نوشته شده و آماده باشد. ---------- [۲]: وسائل الشيعه، ابواب احكام الوصايا، باب ۱ [۱]: مستدرك الوسائل، ج ۱۴، ص ۸۷   ۳- تعيين مدير ۴- كمك به همراهان گاهى در كارى از شما درخواست كمك مى كنند، لازم است به آنان كمك كنيد (در فرض توانايى) «وَ إِنِ اسْتَعَانُوا بِكَ فَأَعِنْهُمْ». [۳] آنان گاهى كارى را انجام مى دهند و كمك هم نمى خواهند، چه نتيجه آن كار براى گروهى باشد و چه براى همه، باز هم بايد به آنان كمك كرد. «وَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ يَعْمَلُونَ فَاعْمَلْ مَعَهُمْ». [۴] هنگامى كه ديدى ايشان كار مى كنند تو نيز با آنان و همراهشان كار كن. رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله فرمود: هر كس به مؤمن مسافرى كمك كند، خداوند متعال هفتاد و سه گرفتارى را از او برطرف مى سازد. [۱] و از امام صادق عليه السلام نقل شده است كه: حضرت سجاد عليه السلام با كاروانى به سفر حج مى رفت كه او را نشناسند و با آنان شرط مى كرد كه به عنوان خادم آنان با آنها همراه گردد و كارهايى كه مى تواند براى آنان انجام دهد، يك بار با عده اى به سفر رفت (به همين كيفيت)، يك نفر از آنان حضرت را شناخت، فورى به نزد كاروانيان رفته و گفت: آيا اين مرد را مى شناسيد؟! گفتند: نه، گفت: اين شخص، على بن الحسين است، با شتاب نزد امام عليه السلام رفتند و دست و پايش را بوسيدند و گفتند: اى فرزند پيامبر، مى خواهى كه ما به آتش جهنم گرفتار شويم؟ اگر ---------- [۳]: وسائل، ج ۸، ص ۳۲۳ [۴]: وسائل، ج ۸، ص ۳۲۳ [۱]: همان، ص ۳۱۵  [ره توشه حج - ۴- كمك به همراهان - جلد ۱، صفحه ۷۷]  جمع كردن هيزم پرداخت. [۱] نزد رسول اللَّه صلى الله عليه و آله از مردى سخن به ميان آمد و گفته شد كه «انسان خوبى است»، گفتند اى رسول خدا، او به قصد حج با ما همراه گشت و وقتى در منزلى فرود مى آمديم پيوسته «لا الهَ الّا اللَّهُ» مى گفت و تا زمانى كه از آنجا كوچ مى كرديم، باز به ذكر خدا مشغول مى شد، تا منزل بعد، رسول اللَّه فرمود: چه كسى غذاى او و علوفه مركب او را آماده مى كرد؟ گفتند: همه ما. فرمود: همه شما، از او بهتر هستيد! [۲] ---------- [۱]: محجة البيضاء، ج ۴، ص ۶۱ [۲]: ميزان الحكمه، ج ۴، ص ۴۷۳ نماز اول وقت   نماز اوّل وقت در اسلام براى انجام همه عبادات مثل نماز، روزه، خمس، زكات، حج و جهاد زمان خاصى معين شده، انجام به موقع عبادات، به ويژه نماز نشانه احترام به امر الهى و زيبنده هر مسلمان پيرو اهل بيت عليهم السلام است، از اين رو امام صادق عليه السلام فرمود: «شيعيان ما را به انجام نماز در اول وقت آزمايش كنيد». يك هشدار ترك نماز در اول وقت، اگر از روى بى اعتنايى باشد،

خطرناك و باعث سقوط انسان است. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «... بر يهود امت من سلام نكنيد، از حضرتش سؤال شد: منظور شما چه كسى است؟ فرمود: كسانى كه صداى اذان را مى شنوند و به نماز اعتنا نمى كنند. »  [ره توشه زایر ویژه حجاج بیت الله الحرام - اهميت قرائت در نماز - صفحه۲۰]  اهميت قرائت در نماز نماز در ميان عبادات، از اهميت و ارزش خاصى برخوردار بوده و شرط قبولى ساير اعمال، قبول شدن نماز است، از سوى ديگر نمازى كه بدون قرائت صحيح بجا آورده شود، باطل است و چون بطلان نماز در حج، اعمال و مناسك حج را با مشكل روبرو مى كند، از اين رو حاجى قبل از سفر حج بايد نمازش را تصحيح كند و در ميان اجزا و شرايط نماز، «قرائت» اهميت ويژه اى دارد.  [ره توشه زایر ویژه حجاج بیت الله الحرام - اهميت قرائت در نماز - صفحه۲۰]  تحمّل سختى هاى سفر حج در ميان عبادات به جهت محدوديت زمانى و مكانى، شرايط جوّى، شكل اعمال و مناسك، ازدحام جمعيت و لزوم جابجايى هاى مكرّر، با سختى‌ها و دشوارى هايى همراه است. چنانكه جمعى بودن سفر با همه محاسنى كه دارد، مشكلات و محدوديت هايى را بر مسافر تحميل مى كند. بر اين اساس تحمل مشكلات و دشوارى هاى سفر و صبر و استقامت تا پايان اعمال موجب رضايت الهى و اجر و پاداش اخروى خواهد بود؛ چرا كه اجر و پاداش الهى به ميزان سختى و آسانى اعمال متفاوت است. «أفضل الاعمال أحمزها». از اين رو توقع آسايش و راحتى در سفر حج، دور از واقع بوده و با فلسفه حجّ ناسازگار است فلسفه حج آزمايش بندگان خدا در مراحل سخت و دشوار است تا ميزان بندگى و تسليم آنان آشكار شود. ار Z:  [ره توشه حج - اشاره - جلد ۱، صفحه ۶۹]  در سفر پنج فايده نهفته است: ۱- روحيه انسان با نشاط مى شود. ۲- سود مادى براى تأمين زندگى در پى دارد. ۳- به انسان علم و آگاهى مى بخشد. ۴- آداب و سنّتها را مى آموزد. ۵- با انسانهاى بزرگوار، دوست و آشنا و همراه مى گردد. اگر بگويى: سفركردن، خوارى و ذلت، و رنج و محنت به همراه دارد و پيمودن بيابانها و به جان خريدن سختيها و دشواريها را در پيش دارد، پاسخ اين است كه: براى جوانمرد، مرگ، بهتر از ماندن و زندگى كردن در بين سخن چينان و بدگويان و حسودان است. » [۱] ---------- [۱]: ديوان منسوب به امام على عليه السلام، ص ۴۵: تَغَرَّبْ عَنِ الْأَوْطَانِ فِي طَلَبِ الْعُلَى وَ سَافِرْ فَفِي الْأَسْفَارِ خَمْسُ فَوَائِدَ تَفَرُّجُ هَمٍّ وَ اكْتِسَابُ مَعِيشَةٍ وَ عِلْمٌ وَ آدَابٌ وَ صُحْبَةُ مَاجِدٍ فَإِنْ قِيلَ فِي الْأَسْفَارِ ذُلٌّ وَ مِحْنَةٌ وَ قَطْعُ الْفَيَافِي وَ ارْتِكَابُ الشَّدَائِدِ فَمَوْتُ الْفَتَى خَيْرٌ لَهُ مِنْ مَعَاشِهِ بِدَارِ هَوَانٍ بَيْنَ  [ره توشه زایر ویژه حجاج بیت الله الحرام - ترك عادت ها - صفحه۲۳]  ترك عادت ها ترك عادت سخت است، ولى محال و غيرممكن نيست. ترك عادات ناپسند در هر شرايطى پسنديده است، ولى در سفر حج كه تمرين مبارزه با نفس و بندگى خداست، از اهميت خاصى برخوردار است. از اين رو بايد قبل از سفر حج زائر در عادات ناخوشايندى همچون سيگار كشيدن، شوخى هاى زننده، بى نظمى و... بازنگرى كرده و عزم خود را براى ترك آنها جزم كند تا هم باعث رنجش هم سفران نشود و هم از بند عادات ناپسند رها گردد، خودخواهى را از خود دور كند و به حقوق ديگران احترام بگذارد. آنچه را براى خود نمى پسندد براى همسفرانش نيز روا ندارد. به جاى آنكه خود را محور قرار دهد، با حسن رفتار و سلوك خويش خاطره خوشى از خود در همسفرانش بجا بگذارد.  [ره توشه زایر ویژه حجاج بیت الله الحرام - در انديشه سفر آخرت - صفحه۲۴]  حاجى، نماينده معنوى ديگران گر چه فرد مستطيع براى انجام تكليف الهى راهى اين سفر مى شود، ولى در حقيقت او نماينده معنوى دوستان، آشنايان و همشهريان خويش است و نشانه اش آن است كه از او التماس دعا دارند، او نيز به ياد همه كسانى كه به دعاهاى او در سرزمين وحى چشم دوخته اند، به ياد گرفتارى هاى مسلمانان جهان، مسؤولان و خدمتگذاران نظام اسلامى، و به ياد شهيدان و حق داران و امام راحل عظيم الشأن دعا مى كند. به ياد دوستان و آشنايان بودن بهترين هديه براى ايشان است. پذيرفتن عريضه و نذورات ديگران، گذشته از اينكه با مقررات دولت فعلى حجاز ناسازگار است و آن را نوعى شرك و حرام مى دانند، چه بسا موجب زحمت حجاج و خدشه دار شدن چهره جهانى تشيع باشد. از اين رو، به همان دعا و زيارت و طواف مستحبى به نيت آنان بايد اكتفا كرد. در روايات نقل شده كه گاه به خاطر حضور يك حاجى از يك خانه، فاميل، روستا يا شهر، خداوند تبارك و تعالى همه اعضاى آن خانواده، فاميل، روستا يا شهر را مورد آمرزش قرار مى دهد. فلسفه حج يكى از اهداف بعثت پيامبران، آراسته شدن انسان‌ها به ارزش هاى اخلاقى است. دستورات دينى نيز براى تأمين همين هدف صادر شده، حج نيز از جمله عباداتى است كه اين هدف را تأمين نموده تأثير فر

اوانى در تهذيب و تزكيه اخلاقى انسان دارد. از سوى ديگر آراستگى به ارزش هاى اخلاقى در بعد فردى نيز بسيار حائز اهميت است. توجه به اين حكمت و فلسفه، قدم اوّل در رسيدن به اين مقصود است. صفاومروه Z: جلسه بعد صفا و مروه صفا و مروه در لغت «صفا» در لغت به معناى سنگ سخت و صافى است كه با خاك و شن مخلوط نباشد. طريحى در باره مروه نيز گفته است: «مَرْو»، سنگ سفيد برق دار [۱] را گويند كه با آن آتش روشن مى كنند، مفرد آن «مَرْوَه» است و بدين سان «مروه» را در مكه، مروه ناميده اند. [۲] صفا و مروه، نام دو كوهى بوده است كه در ضلع شرقى مسجدالحرام در محلى به نام مسعى و با فاصله اى حدود ۳۹۵ متر رو در روى يكديگر قرار گرفته اند. هم اكنون از كوه صفا بخشى باقى مانده و بخش باقيمانده كوه مروه در سال ۱۳۷۴ شمسى (۱۴۱۶ ق) به منظور توسعه محدوده مسعى برداشته شد و بدين ترتيب سعى كنندگان، در محل سابق كوه مروه دور مى زنند. ---------- [۱]: تفسير كشف الاسرار، ج ۱، ص ۴۲۵ [۲]: مجمع البحرين، ج ۲، ص ۱۹۴ سعى بين صفا و مروه پس از انجام نماز طواف، حاجى بايد هفت مرتبه فاصله دو كوه كوچك بين صفا و مَروه را، كه امروزه به صورت سالنى ساخته شده و كنار مسجدالحرام قرار دارد، بپيمايد. ۱- سعى، بايد از صفا آغاز و به مروه ختم شود. ۲- پيمودن فاصله صفا تا مروه يك مرتبه و برگشتن از مروه به صفا مرتبه دوم به حساب مى آيد، بنابراين هفت شَوطِ سعى، بر مروه به پايان مى رسد. ۳- نشستن و استراحت كردن و رفع خستگى بر سعى و تقصير صفا و مروه و بين آن، جايز است و اگر در بين سعى باشد، بايد از همانجا كه سعى را قطع كرده ادامه دهد. ۴- سعى بين صفا و مروه، لازم نيست با وضو و طهارت انجام شود، گرچه احتياط مستحب است. ۵- سعى در طبقه دوّم اشكال دارد، چون بالاتر از كوه است. مستحبات: مستحب است پس از نماز طواف، و پيش از سعى، قدرى از آب زمزم بياشامد و بر سر و پشت و شكم خود بريزد و بگويد: «ألَّلهُمَ اجْعَلْهُ عِلْماً نافِعاً وَ رِزْقاً واسِعاً وَ شِفاءً مِنْ كُلِّ داءٍ و سُقْمٍ». سپس با آرامى دل و بدن، بالاى صفا رفته و به خانه كعبه نظر كند و به ركنى كه حجرالأسود در آن است رو نمايد و حمد و ثناى إلهى را بجا آورد و نعمتهاى إلهى را بخاطر بياورد، آنگاه اين أذكار را بگويد: «اللَّهُ اكْبَرُ» هفت مرتبه. «الحَمْدُللَّهِ» هفت مرتبه. «لا الهَ الّا اللَّهُ» هفت مرتبه. «لا إلهَ الّا اللَّهُ وَحْدَهُ لاشَرِيْكَ لَهُ، لَهُ المُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْيِي وَيُميتُ وَ هُوَ حَىٌّ لايَمُوْتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيْرٌ» سه مرتبه. قرآن می‌فرماید: إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِن شَعَائِرِ اللّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِ أَن یَطَّوَّفَ بِهِمَا وَمَن تَطَوَّعَ خَیْراً فَإِنَّ اللّهَ شَاکِرٌ عَلِیمٌ. [۴] «به راستی که] کوه [«صفا» و «مَروه» از نشانه‌های خداوند است؛ پس کسی که خانه [خدا] را، حج کند یا عمره به جا آورد، هیچ گناهی بر او نیست که به [میان] آن دو، سعی (رفت و آمد) کند؛ و کسی که [فرمان خدا را در انجام کار] نیک بپذیرد، پس در حقیقت خدا، سپاس گزاری دانا است». ---------- [۴]: بقره ۲، آیه ۱۵۸. اسرار میقات Z: Z: درباره اسرار میقات، می‌توان به گزینه‌های زیر اشاره کرد: یک. محل آمادگی برای اجابت دعوت خداوند حضور در میقات، جهت کسب آمادگی حج گزار، برای دو امر مهم «اجابت دعوت الهی» و «دریافت رحمت خاص» است که او برای مهمانان خود منظور نموده است. میزان بهره مندی از این دو امر مهم، وابسته به مدخل ورود به حج و حرم الهی قرآن کریم آنجا که هلال ماه را نشانه آغاز ماه‌های حج بیان می‌کند، می‌فرماید: یسئلونک عن الاهله قل هی مواقیت للناس والحج. [۲] به دنبال آن یکی از آداب میهمانی رفتن را تذکر می‌دهد: ولیس البرّبان تأتوا البیوت من ظهورها و لکن البر من اتقی و اتوا البیوت من ابوابها. [۳] به فرموده امام صادق (ع): حج مهمانی خداوند است و حاجی مهمان او است: «رجل حج او اعتمر فهو ضیف الله». [۴] پس ادب این میهمانی نیز در این است که از درب ورودی بر اهل خانه و بر میزبان وارد شویم، و میقات مدخل و درب ورودی برای وارد شدن به مناسک حج و حرم الهی است؛ یعنی، خداوند مکان‌های خاصی را معین فرموده که حاجی باید آن اماکن را مرز ورودی به حج و حرم الهی قرار دهد ---------- [۲]: بقره ۲، سه. حفظ حرمت حرم و حریم الهی امام صادق (ع) می‌فرماید: «وجب الاحرام لعلة الحرم». [۱] سپس می‌فرماید: حق این حرمت داری آن گاه ادا می‌شود که حرمت را قبل از ورود به حرم و از زمان و مکانی که تعیین شده، پاس بداریم: «من تمام الحج و العمرة ان تحرم من المواقیت». [۲] پس میقات ---------- [۱]: ۳. وسائل الشیعة، باب ۱۶؛ ح ۱. [۲]: ۴. اعراف ۷، آیه ۱۶۳. چهار. قرارگاه گفت وگو با خداوند برای حاجی و زائر بیت الله، «میقات

» قرارگاهی برای گفت وگو با خداوند است. قرآن درباره گفت وگوی موسی (ع) با خداون-- د در میقات می‌فرماید: «و لما جاء موسی لمیقاتنا و کلّمه ربه». [۳] قاصد حرم خدا نیز همچون موسی برای گفت وگو به میقات دعوت می‌شود و خداوند شهد شیرین «لبیک» را، به کام میهمان خانه اش می‌نشاند. از ---------- [۳]: ۱. علل الشرایع، ص ۴۱۶، ح ۲. تلبیه دارای اسراری است که به پاره ای از آنها اشاره می‌شود: یک. تلبیه تنها ذکر واجب حج تنها واجبی که در مناسک حج، از مقوله لفظ است (به غیر از نماز طواف)، همین کلمات با شکوه «لبیک» است. شعار حج و حج گزار «لبیک» شعار حج است، از پیامبر (ص) نقل است که «اتانی جبرئیل فقال أنّ الله عزوجل یأمرک ان تأمراصحابک ان یرفعوا اصواتهم بالتلبیه فانها شعار الحج» [۲] و از امام علی (ع) نقل است که: «جاء جبرئیل الی النبی و قال له ان التلبیة شعار المحرم فارفع صوتک بالتلبیة». [۳] شعار را باید با صدای بلند سر داد [۳]: وسائل الشیعه، ج ۹ ابواب الاحرام، باب ۳۷، ح ۱. سه. تردّد بین خوف و رجا کمال انسان در بستر خوف و رجا شکل می‌گیرد. در هر «لبیک» احتمال «لا لبیک و لاسعد یک» وجود دارد و سرّ رنگ پریدگی از رخسار امام سجاد (ع) و امام صادق (ع) به هنگام تلبیه نیز در همین مطلب نهفته است. در روایتی آمده است: «حجّ زین العابدین (ع) فلما احرم و استوت به راحلة، اصفرّ لونه و وقعت علیه الرعدة و لم یستطع ان یلبی فقیل: الا تلبی فقال: اخشی ان یقول لی لا لبیک ولاسعدیک». [۵] در مورد امام صادق (ع) نیز نقل شده است: «کلما هم بالتلبیه انقطع الصوت فی حلقه»، آن گاه که از حضرت علت سؤال می‌شود، می‌فرماید: «کیف اجسران اقول لبیک اللهم لبیک و اخشی ---------- [۵]: الحج و العمره فی الکتاب و السنه، ص ۱۵۷، ح ۴۵۷.Z: اسرار کفارات اگر حج گزار مرتکب برخی از محرّمات احرام شود، باید کفّاره بدهد که به تناسب نوع جرم و زمان و مکان آن و دیگر شرایط نوع و مقدار کفاره متفاوت خواهد بود. در یک نگاه کلی کفارات به سه گروه تقسیم می‌شود: ۱. ذبح شتر، گاو و گوسفند؛ ۲. اطعام فقرا و پرداخت قیمت چیزی که تلف شده است؛ نة، یری الناس و یعرفهم و یرونه و لایعرفونه». ---------- [۳]: کافی، ج ۱، ص ۳۳۷- ۳۳۸. دعاها، علاوه بر آنکه انسان را به یاد خدا می‌اندازد و ذکر حق را بر زبان حج گزاران جاری می‌سازد، آنها را به یاد پیامبر (ص) و اهل بیت او می‌اندازد. البته در این میان دعای عرفه امام حسین (ع) و یاد گریه‌های آن حضرت و محتوای توحیدی دعا تاثیر خاصی دارد، و همگان را به عشق بازی با معبود سوق می‌دهد و یاد امام حسین (ع) و مظلومیت ایشان را در دل‌ها زنده می‌سازد. وقوف در عرفات حاجى، پس از احرام در مكّه، بايد براى وقوف در عرفات روانه آنجا شود، و بنابر احتياط واجب از ظهر روز نهم ذى حجّه تا مغرب همان روز در عرفات بماند.

#در_محظر_اهل_بیت 🔴 ۳ توصیه مهم امام زمان "عج" به سید رشتی برای رهایی از گرفتاری 1⃣👈 شما چرا نافله نمی خوانید؟ نافله، نافله، نافله 2⃣👈 شما چرا عاشورا نمی خوانید؟ عاشورا، عاشورا، عاشورا 3⃣👈 شما چرا جامعه نمی خوانید؟ جامعه، جامعه، جامعه 💥نماز شب،زیارت عاشورا،جامعه کبیره💥 🔻برگرفته از مفاتیح الجنان #اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج #امام_زمان سخنرانی‌ها، نوشته ها، آثار و مقالات و دروس تدریس شده. عضو هیئت علمی دانشگاه ارتباط با ادمین: @Heidarimohammadjavad آیدی کانال: @MohammadJavadHeidari ▶️

💠آیت الله قاضی: تاثیر لقمه حرام... #قاضی سخنرانی‌ها، نوشته ها، آثار و مقالات و دروس تدریس شده. عضو هیئت علمی دانشگاه ارتباط با ادمین: @Heidarimohammadjavad آیدی کانال: @MohammadJavadHeidari

#با_امیرالمؤمنین_علیه_السلام #با_علی_علیه_السلام #ماه_مبارک_رمضان #21ماه_رمضان #قصه_عبرت #شبهای_قدر ◾️ #کرامتی_زیبا_در_توسل_به_امیرالمؤمنین_علیه‌_السلام 👈🏼👈🏼 #اعمش گويد: سالى به حجّ بيت‌الله الحرام مشرّف بودم، در يكى از منازل فرود آمدم، زن نابينايى را ديدم كه مى‌گفت: اى برگرداننده آفتاب درخشان بر علىّ‌بن‌ابى‌طالب عليه‌السلام، بعد از آنكه غروب كرده بود، چشم مرا باز گردان. ➖ اعمش گويد: من از سخن او در شگفت شده و دو دينار از جيبم بيرون آورده و به او دادم. او با دستانش آن دو دينار را لمس كرده و به طرف من انداخت و گفت: اى مرد! مرا به خاطر فقر و بينوايى خوار نمودى، افّ بر تو همانا كسى كه آل محمّد عليهم‌السلام را دوست بدارد هرگز خوار و ذليل نمى‌شود. ➖ اعمش گويد: من براى انجام حجّ به راه خود ادامه دادم، و مناسك حجّم را انجام دادم و به سوى منزلم رهسپار شدم، و در اين مدّت همه فكر و ذكرم در مورد آن زن بود، تا اينكه به همان مكان رسيدم، ناگاه آن خانم را ديدم كه دارد نگاه مى‌كند. ➖ رو به او كرده گفتم: اى زن! مهر و محبّت علىّ بن ابى‌طالب عليه‌السلام با تو چه كرد؟ گفت: اى مرد! من شش شب خداوند را به آن حضرت قسم دادم، شب هفتم كه شب جمعه بود در خواب ديدم كه آقايى به خوابم آمد و به من فرمود: اى زن! آيا علىّ بن ابى طالب را دوست مى‌دارى؟ عرض كردم: آرى. فرمود: دستت را روى چشمت بگذار، آنگاه دعايى خواند و فرمود: خداوندا! اگر اين زن با نيّت درست علىّ بن ابى طالب را دوست مى‌دارد، پس بينايى چشمانش را باز گردان. سپس به من فرمود: دستت را از روى چشمت بردار. من دستم را از روى چشمم برداشتم، ناگاه در خواب مردى را در برابر خودم ديدم، عرض كردم: تو چه كسى هستى كه خداوند به سبب تو به من احسان نمود؟ فرمود: أنا الخضر، أحبّي عليّ بن أبي طالب عليه‌السلام، فإنّ حبّه في الدنيا يصرف عنك الآفات، وفي الآخرة يعيذك من النار. من خضر هستم، علىّ بن ابى طالب عليه‌السلام را دوست بدار كه دوستى او در دنيا بلاها و آفات را از تو دور مى كند و در آخرت از آتش جهنّم پناهت مى‌دهد. 📚 منابع: ۱. الأربعون حديث، شيخ منتجب الدين، ص۷۷ حكايت ۲ ۲. اين روايت را علّامه مجلسى رحمه الله در بحارالأنوار: ۹/۴۲ ح ۱۱ از كتاب صفوة الأخبار (مخطوط) و در ج: ۴۴/۴۲ ح ۱۷ از تفسير فرات: ۲۲۸ ح۲ (با تفاوت) نقل كرده است سخنرانی‌ها، نوشته ها، آثار و مقالات و دروس تدریس شده. عضو هیئت علمی دانشگاه ارتباط با ادمین: @Heidarimohammadjavad آیدی کانال: @MohammadJavadHeidari 🔆