『  • #امام_شناسے • 』 『  • #جلسہ_بیست_ودوم • 』 『امیرالمومنین علے علیہ السلام 』 ✅ لافتی الاعلی لا سیف الا ذوالفقار در اینجا بود ڪہ نقش بزرگ علے علیہ السلام نمایان گردید زیرا علے علیہ السلام با شجاعت و رشادتے بے نظیر در ڪنار پیامبر شمشیر مے زد و از وجود مقدس پیشواے عظیم الشان اسلام در برابر یورشهـاے مڪرر فوجهـاے متعدد مشرڪان حراست مے ڪرد. «ابن اثیر»در تاریخ خود مے نویسد: پیامبر اسلام صلے اللہ علیہ و آلہ و سلم گروهـے از مشرڪین را مشاهـدہ ڪرد ڪہ عازم حملہ بودند،بہ علے دستور داد بہ آنان حملہ ڪند،علے علیہ السلام بہ فرمان پیامبر بہ آنان حملہ ڪرد و با ڪشتن چندین تن موجبات تفرق آنان را فراهـم ساخت.پیامبر سپس گروہ دیگرے را مشاهـدہ ڪرد و بہ علے علیہ السلام دستور حملہ داد و علے آنان را ڪشت و متفرق ساخت.در این هـنگام فرشتہ وحے بہ پیامبر عرض ڪرد:این،نهـایت فداڪارے است ڪہ علے علیہ السلام از خود نشان مے دهـد.رسول خدا فرمود:او از من است و من از او هـستم.در این هـنگام صدایے از آسمان شنیدند ڪہ مے گفت:«لا سیف الا ذو الفقار،و لا فتے الا علی » «ابن ابے الحدید»نیز مے نویسد: هـنگامے ڪہ غالب یاران پیامبر پا بہ فرار نهـادند،فشار دستہ هـاے مختلف دشمن بہ سوے پیامبر بالاگرفت.دستہ اے از قبیلہ «بنی-ڪنانہ »و گروهـے از قبیلہ «بنے عبد مناة »ڪہ در میان آنان چهـار جنگجوے نامور بہ چشم مے خورد،بہ سوے پیامبر یورش بردند.پیامبر بہ علے علیہ السلام فرمود:حملہ اینهـا را دفع ڪن.علے علیہ السلام ڪہ پیادہ مے جنگید، بہ آن گروہ ڪہ پنجاہ نفر بودند، حملہ ڪردہ و آنان را متفرق ساخت.آنان چند بار مجددا گردهـم جمع شدہ و حملہ ڪردند،باز هـم علے علیہ السلام حملہ آنان را دفع ڪرد.در این حملات،چهـار نفر قهـرمان مزبور و دہ نفر دیگر ڪہ نامشان در تاریخ مشخص نشدہ است،بہ دست علے علیہ السلام ڪشتہ شدند. «جبرئیل »بہ رسول خدا گفت:راستے ڪہ علے علیہ السلام مواسات مے ڪند،فرشتگان از مواسات این جوان بہ شگفت در آمدہ اند. پیامبر فرمود:چرا چنین نباشد،او از من است و من از او هـستم.جبرئیل گفت:من هـم از شما هـستم.آن روز صدایے از آسمان شنیدہ شد ڪہ مڪرر مے گفت: «لا سیف الا ذوالفقار و لا فتے الا علے ». ولے گویندہ دیدہ نمے شد.از پیامبر سؤال ڪردند ڪہ گویندہ ڪیست؟فرمود جبرئیل است 

『  • #امام_شناسے • 』 『  • #جلسہ_بیست_ودوم • 』 『امیرالمومنین علے علیہ السلام 』 ٢. بیم ونگرانے از اختلاف وخونریزے در میان مسلمانان اگرچہ گروہ بسیارے از صحابہ پیامبر ، بہ خلافت امام راضے نبودند وبہ هـر علت وانگیزہ ، در مسئلہ رهـبرے ، در نقطہ مقابل امام موضع گرفتہ بودند ، ولے در امور دیگر اختلافے با آن حضرت نداشتند. امام ڪہ بہ شدت طرفدار وحدت امت اسلامے بود ، نگران بود ڪہ در صورت توسل بہ قدرت براے قبضہ خلافت ، بین آنان وطرفداران امام اختلاف وخونریزے بہ وجود آید وعدہ اے از آن هـا ڪشتہ شوند ، در حالے ڪہ بسیارے از مسلمانان بہ تازگے مسلمان شدہ بودند وممڪن بود با پیش آمدن چنین وضعے ، از اسلام برگردند وقدرت اسلام ومسلمانان تضعیف گردد. از این رو امام از انتخاب این گزینہ صرف نظر ڪرد. واین امر ، هـدفدارے امام را نشان مے دهـد. امام هـنگامے ڪہ براے سرڪوبے پیمان شڪنان (طلحہ وزُبیر) عازم «بصرهـ» مے گردید ، خطبہ اے ایراد ڪرد ودر آن انگشت روے این موضوع حساس گذاشت وفرمود : «هـنگامے ڪہ خداوند پیامبرخود را قبض روح ڪرد ، قریش با خودڪامگے ، خود را بر ما مقدم شمردہ ما را ڪہ بہ رهـبرے امت از هـمہ شایستہ تر بودیم ، از حق خود باز داشت ، ولے من دیدم ڪہ صبر وبردبارے بر این ڪار ، بهـتر از ایجاد تفرقہ میان مسلمانان وریختہ شدن خون آنان است زیرا مردم ، بہ تازگے اسلام را پذیرفتہ بودند ودین مانند مشڪے مملوّ از شیر بود ڪہ ڪف ڪردہ باشد وڪوچڪ ترین سستے و غفلت آن را فاسد مے سازد ، وڪوچڪ ترین فرد ، آن را وارونہ مے ڪند ...» 🕊 @moharam_98