『  • #امام_شناسے • 』 『  • #جلسہ_بیست_وهفتم • 』 『امیرالمومنین علے علیہ السلام 』 علے علیہ السلام ڪہ بہ میدان جنگ رهـسپار شد،پیامبر اسلام صلے اللہ علیہ و آلہ و سلم فرمود:«برز الاسلام ڪلہ الے الشرڪ ڪلہ »: تمام اسلام در برابر تمام ڪفر قرار گرفتہ است این بیان بخوبے نشان مے دهـد ڪہ پیروزے یڪے از این دو نفر بر دیگرے پیروزے ڪفر بر ایمان یا ایمان بر ڪفر بود و بہ تعبیر دیگر، ڪارزارے بود سرنوشت ساز ڪہ آیندہ اسلام و شرڪ را مشخص مے ڪرد. علے علیہ السلام پیادہ بہ طرف عمرو شتافت و چون با او رو در رو قرار گرفت،گفت:تو با خود عهـد ڪردہ بودے ڪہ اگر مردے از قریش یڪے از سہ چیز را از تو بخواهـد آن را بپذیری. او گفت: -چنین است. -نخستین درخواست من این است ڪہ آیین اسلام را بپذیری. -از این درخواست بگذر. بیا از جنگ صرف نظر ڪن و از اینجا برگرد و ڪار محمد صلے اللہ علیہ و آلہ و سلم را بہ دیگران واگذار.اگر او راستگو باشد،تو سعادتمندترین فرد بہ وسیلہ او خواهـے بود و اگر غیر از این باشد مقصود تو بدون جنگ حاصل مے شود. -زنان قریش هـرگز از چنین ڪارے سخن نخواهـند گفت.من نذر ڪردہ ام ڪہ تا انتقام خود را از محمد نگیرم بر سرم روغن نمالم. -پس براے جنگ از اسب پیادہ شو. -گمان نمے ڪردم هـیچ عربے چنین تقاضایے از من بڪند.من دوست ندارم تو بہ دست من ڪشتہ شوی،زیرا پدرت دوست من بود. برگرد،تو جوانی! -ولے من دوست دارم تو را بڪشم! عمرو از گفتار علے علیہ السلام خشمگین شد و با غرور از اسب پیادہ شد و اسب خود را پے ڪرد و بہ طرف حضرت حملہ برد.جنگ سختے در گرفت و دو جنگاور با هـم درگیر شدند.عمرو در یڪ فرصت مناسب ضربت سختے بر سر علے علیہ السلام فرود آورد.علے علیہ السلام ضربت او را با سپر دفع ڪرد ولے سپر دونیم گشت و سر آن حضرت زخمے شد،در هـمین لحظہ علے علیہ السلام فرصت را غنیمت شمردہ ضربتے محڪم بر او فرود آورد و او را نقش زمین ساخت.گرد و غبار میدان جنگ مانع از آن بود ڪہ دو سپاہ نتیجہ مبارزہ را از نزدیڪ ببینند.ناگهـان صداے تڪبیر علے علیہ السلام بلند شد. غریو شادے از سپاہ اسلام برخاست و هـمگان فهـمیدند ڪہ علے علیہ السلام قهـرمان بزرگ عرب را ڪشتہ است ڪشتہ شدن عمرو سبب شد ڪہ آن چهـار نفر جنگاور دیگر ڪہ هـمراہ عمرو ازخندق عبور ڪردہ و منتظر نتیجہ مبارزہ علے و عمرو بودند،پا بہ فرار بگذارند!سہ نفر از آنان توانستند از خندق بہ سوے لشگرگاہ خود بگذرند،ولے یڪے از آنان بنام «نوفل »هـنگام فرار،با اسب خود در خندق افتاد و علے علیہ السلام وارد خندق شد و او را نیز بہ قتل رساند!با ڪشتہ شدن این قهـرمان، سپاہ احزاب روحیہ خود را باختند،و از امڪان هـر گونہ تجاوز بہ شهـر،بڪلے ناامید شدند و قبائل مختلف هـر ڪدام بہ فڪر بازگشت بہ زادگاہ خود افتادند. آخرین ضربت را خداوند عالم بہ صورت باد و طوفان شدید بر آنان وارد ساخت و سرانجام با ناڪامے ڪامل راہ خانہ هـاے خود را در پیش گرفتند پیامبر اسلام صلے اللہ علیہ و آلہ و سلم بہ مناسبت این اقدام بزرگ علے علیہ السلام در آن روز بہ وے فرمود: «اگر این ڪار تو را امروز با اعمال جمیع امت من مقایسہ ڪنند،بر آنهـا برترے خواهـد داشت; چرا ڪہ با ڪشتہ شدن عمرو، خانہ اے از خانہ هـاے مشرڪان نماند مگر آنڪہ ذلتے در آن داخل شد، و خانہ اے از خانہ هـاے مسلمانان نماند مگر اینڪہ عزتے در آن وارد گشت »