『  • #امام_شناسے • 』 『  • #جلسہ_چهل_وچهارم • 』 『امیرالمومنین علے علیہ السلام 』 جنگ با رومیان یڪے از دشمنان سرسخت حڪومت جوان اسلام ، امپراتورے روم بود ڪہ پیوستہ مرڪز حڪومت اسلام را از جانب شمال تهـدید مے ڪرد وپیامبرگرامی صلى‌اللهـ‌عليهـ‌وآلهـ تا آخرین لحظہ زندگے خود ، از فڪر خطر روم غافل نبود. در سال هـشتم هـجرت ، گروهـے را بہ فرماندهـے «جعفر طَیّار» ، «زید بن حارثهـ» و «عبداللہ بن رواحهـ» روانہ ڪرانہ هـاے شام ڪرد ، ولے سپاہ اسلام با از دست دادن سہ فرماندہ وتعدادے از سربازان اسلام ، بدون اخذ نتیجہ بہ مدینہ بازگشت. براے جبران این شڪست ، پیامبر گرامے درسال نهـم با سپاهـے گران عازم تبوڪ گردید ، ولے بدون آن ڪہ با سپاہ دشمن رو بہ رو گردد ، بہ مدینہ بازگشت واین سفر ، نتایج درخشانے داشت ڪہ در تاریخ مذڪور است مع الوصف خطر حملہ روم هـمیشہ فڪر پیامبر را بہ خود مشغول مے داشت ، بہ هـمین جهـت در آخرین لحظہ هـاے زندگے ڪہ در بستر بیمارے افتادہ بود ، سپاهـے مرڪب از مهـاجر وانصار بہ فرماندهـے اسامہ بن زید بن حارثہ ترتیب داد ڪہ رهـسپار ڪرانہ هـاے شام شوند. این سپاہ در اثر بهـانہ جویے هـاے تعدادے از بزرگان صحابہ در مورد جوانیِ اسامہ ، مدینہ را ترڪ نگفت وپیامبر ، در حالے ڪہ سپاہ اسلام ، در چند ڪیلومترے مدینہ اردو زدہ بود ، چشم از جهـان فرو بست .... پس از درگذشت پیامبر ، فضاے سیاسے مدینہ با تثبیت خلافت ابوبڪر ، بعد از بحران ، بہ آرامش گرایید. ابوبڪر ڪہ زمام امور را بہ دست گرفتہ بود ، در اجراے فرمان پیامبر (اعزام سپاہ اسامهـ) ڪاملاً دو دل بود ، از این رو با گروهـے از صحابہ مشاورہ ڪرد ، هـرڪدام نظرے دادند ڪہ او را قانع نساخت ، سرانجام با امام بہ مشاورہ پرداخت ، امام او را بر اجراے دستور پیامبر تشویق ڪرد وافزود : اگر نبرد ڪنے پیروز خواهـے شد. خلیفہ از تشویق امام ، خوشحال شد وگفت : فال نیڪے زدے وبہ خیر بشارت دادی. ابوبڪر بہ دنبال این گفتوگو ، لشڪر اسامہ را روانہ ساخت. اسامہ در سرزمین روم بہ سپاہ دشمن حملہ ڪرد وآنان را شڪست داد وگروهـے را اسیر ڪرد وقاتل پدرش را ڪشت وبا فتح وپیروزے درخشان بہ مدینہ باز گشت 🕊 @moharam_98