🕊 📙#داستان_شب كشاورزی هر #سال که گندم میكاشت، #ضرر میكرد. تا اینكہ یك سال تصمیم گرفت، با #خدا شریك شود و زراعتش را شریكی بكارد. اول زمستان موقع بذرپاشی #نذر كرد كه هنگام #برداشت محصول، نصف آن را در راہ خدا، بین #فقرا و مستمندان تقسیم كند. اتفاقاً آن سال، #سال خوبی شد و محصول زیادی گیرش آمد. هنگام درو از #همسایه‌هایش كمك گرفت و گندمها را درو كرد و خرمن زد. اما #طمع بر او غالب شد و تمام گندمها را بار خر كرد و به #خانه‌اش برد و گفت: «خدایا، امسال تمام زراعت# مال من، سال بعد همه اش مال تو!» از قضا سال بعد #هم سال خیلی خوبی شد، اما باز طمع #نگذاشت كه مرد كشاورز نذرش را ادا كند. باز رو كرد به خدا و گفت: «ای خدا، امسال هم اگر اجازہ دهی، تمام گندم‌ها را من میبرم و در #عوض دو سال پشت سر هم، برای تو كشت میكنم!» سال سوم از دو سال قبل هم# بهتر بود و مرد كشاورز مجبور شد، از همسایگانش چند تا #خر و جوال بگیرد، تا بتواند محصول را به خانه برساند. وقتی روانه #شهر شد، در راہ با خدا راز و نیاز میكرد كه: «خدایا، قول میدهم سه سال آیندہ همه گندم‌ها را در راہ تو بدهم!!» همینطور كه داشت این حرفها را میزد، به #رودخانه‌ای رسید. خرها را راند، تا از رودخانه عبور كنند كه ناگهان# باران شدیدی بارید و سیلابی راہ افتاد و تمام#گندم‌ها و خرها را یكجا برد. مردك #دستپاچه شد و به كوہ بلندی پناہ برد و با ناراحتی داد زد: «های های خدا! گندم‌ها مال خودت، خر و جوال مردم را كجا میبری؟» هرکه را باشد طمع اَلکَن شود با طمع کی چشم و دل روشن شود پیش چشم او خیال جاہ و زر، همچنان باشد که موی اندر بصر! جز مگر مستی که از حق پر بوَد گر چه بِدْهی گنجها، او حُر بود 📔#برگرفته_از_مثنوی_معنوی #پایگاه_اجتماعی_مجردان_انقلابی 🆔 @mojaradan