eitaa logo
حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه
2.1هزار دنبال‌کننده
194 عکس
1.7هزار ویدیو
3 فایل
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) @masabiholhoda_77652134
مشاهده در ایتا
دانلود
﷽ 📍 چهار صورت مخالفت با مولا به‌دلیل عقل فردی❗️ 📌امام خمینی(ره) در باب دلیل عقلی می فرمایند: اگر شخصی مولویت خدا را پذیرفته و قبول داشته باشد که خدا مولای او است و او عبد است، مثل ما که همه مدّعی هستیم او خالق من است و من مخلوق او هستم و او مولای من است و من عبد او هستم و از طرفی این معنا را هم پذیرفته باشد که فلان عمل مبغوض این مولا است و خدا از آن کار بدش می آید که ما اسم آن را گناه یا معصیت می گذاریم، حالا با توجّه به پذیرش این دو مطلب، به سراغ عقل می رویم تا ببینیم که عقل درباره چهار چیز چه می گوید. در اینجا چهار صورت داریم: اوّل، خودت عملِ مبغوض مولا را انجام دهی، چه مستقلّاً و چه به شراکت. دوّم، تو شخص دیگری را امر کنی که او آن عملی را که قبول داری مبغوض مولای تو است انجام دهد. سوّم، امر نکنی و نگویی این کار را بکن، بلکه او را تشویق و ترغیب کنی که کاری که مبغوض مولا است را انجام دهد. چهارم، اسباب و مقدّماتی را تهیّه کنی و در اختیارش بگذاری تا او آن عمل مبغوض مولا را انجام دهد؛ در تمام این چهار صورت عقلت چه می گوید؟ آیا حکم به قُبح می کند یا نه؟ آیا نمی گوید که هر چهار صورت قبیح است؟ آیا نمی گوید زشت است که کاری را که مبغوض مولای تو است. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه ششم @mojtabatehrani_ir
12.43M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 چهار صورت مخالفت با مولا به‌دلیل عقل فردی❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه ششم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 ‌دلیل عقل جمعی نسبت به‌مجرم، جرم و کمک کننده❗️ 📌دوّمین دلیل حُرمت اعانۀ به اثمْ، بنای عُقلا است که از آن تعبیر می کنند به «عقل جمعی». به این معنی که اگر هیچ اعتقادی هم به خدا نبود، حتّی در یک منطقۀ کمونیستی، بالاخره قوانین عرفیه ای وجود دارد؛ چون اگر قانون نباشد، جامعۀ انسانی تبدیل به جنگل می شود. حالا در اینجا سؤال این است که قوانین جزائیۀ عرفیه آیا فقط کسی را که مرتکب جرم می شود را مجرم می دانند و برایش کیفر قرار می دهند یا نه؟ کسی که به مجرم کمک می کند را هم مجرم می دانند؟ یک مثال می زنم: فرض کنید سه نفر توطئه کرده اند و می خواهند یک نفر را بکُشند. یک نفر، مقتول را نگه داشته است تا دیگری او را بکشد. یکی هم مراقب است و محیط را برای آن ها امن نگه داشته است که کسی از راه نرسد. این ها مقدّمه و اسباب جرم را فراهم کرده اند. حالا آیا در قوانین جزائیۀ عرفیه می گویند فقط کسی که کُشت، مجرم است یا نه؟ کسی که نگه داشت هم مجرم است و کسی که محیط امن را برای جرم فراهم کرد هم مجرم است؟ عُقلای عالم هر سه را می گویند مجرم هستند. بله، البتّه از نظر کیفر متفاوت اند، امّا هر سه مجرم هستند. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه ششم @mojtabatehrani_ir
11.07M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 ‌دلیل عقل جمعی نسبت به‌مجرم، جرم و کمک کننده❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه ششم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 کمک کردن به فرزند برای عمل خلاف حرام است❗️ 📌سؤالی که در اینجا مطرح می شود این است: آن کسی که مُعین اعانه کننده است و تهیّۀ اسباب می کند برای جرم یا معصیت، آیا باید او هم قصد این را داشته باشد که طرف مقابل معصیت کند تا او هم مجرم و گناهکار محسوب شود یا نه؟ جواب: نه خیر. علم به اینکه او می خواهد مرتکب جرم و معصیت شود برای حکم عقل به قبح اعانۀ او کافی است و لازم نیست که انجام معصیت توسط او را دوست هم داشته باشد. حالا یک مثال ساده بزنم از یک محیط کوچک و بعد شما همین طور بروید تا بالا و محیط های بزرگ. مثلاً بچّه ای آمده است پیش پدرش و پول می خواهد که با آن پول برود سراغ خلاف کاری؛ لازم نیست که قصد پدر این باشد که بچّه اش برود خلاف کاری کند؛ بلکه همین قدر که می داند که او پول را می خواهد بگیرد و برود خلاف کند کافی است. شرع می گوید پول دادن به او حرام است و عقل هم می گوید قبیح است. حتّی اگر این پدر خیلی هم ناراحت باشد که چرا این بچّه می خواهد این خلاف را مرتکب شود، باز هم حرام است که پول بدهد و کمکش کند. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه ششم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 همین‌که بدانی با کار و حرفت جامعه به‌فساد می رود حرام است❗️ 📌به تعبیر علمی می گویند: آیا «قصد توصّل» هم لازم است تا عقل حکم کند به قبح اعانۀ به اثم یا شرع حکم کند به حُرمت آن؟ جواب: نه خیر. همین که می دانی او می خواهد مرتکب حرام شود کافی است. تویی که می دانی یک جامعه با این حرف تو و با این کار تو رو به فساد می رود، حرام است که آن حرف، از دهانت در بیاید؛ اگرچه تو هم نمی خواهی مردم لااُبالی شوند، ولی همین قدر که می دانی که با این حرف تو مردم به لااُبالی گری می افتند، گفتنش بر تو حرام است. اگر بگویی: تو مجرمی! هم عندالله و هم عندالعقل، پس قصد توصّل لازم نیست و علم به اینکه او می خواهد کار حرام انجام دهد کافی است. اینکه آیۀ شریفه، «بِرّ» و «اثم» را مطرح کرده است جهتش این است که بحث، بحث «حقّ» و «باطل» است؛ «معروف» و «منکر» هم همین است. امر به معروف و نهی از منکر هم ماهیّتش همین است؛ یعنی معروف، حقّ و منکر، باطل است و تو نباید اعانه کنی به احیای منکر و احیای باطل، بلکه باید به اقامۀ حق و معروف کمک کنی! 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه ششم @mojtabatehrani_ir
7.23M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 همین‌که بدانی با کار و حرفت جامعه به‌فساد می رود حرام است❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه ششم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 چه کسی در روز قیامت که قدم ها می لغزد ثابت قدم است❗️ 📌روایت از پیغمبر اکرم(ص) است که حضرت فرمودند: «مَنْ مَشَى فِی حَاجَةِ أَخِیهِ الْمُؤْمِنِ لِیُثَبِّتَهَا لَهُ ثَبَّتَ اللهُ قَدَمَیْهِ یَوْمَ تَزِلُّ الْأَقْدَامُ»1️⃣؛ کسی که همراه با مظلومی برود و بخواهد او را کمک کند که حقّ او را اثبات کند، خدا روز قیامت که تمام قدم ها می لغزد، او را ثابت قدم می کند؛ یعنی تو باید این طور باشی و به دنبال این باشی! در باب استعانه و طلب تعاون هم اتّفاقاً همین را داریم؛ یعنی اگر برای اقامۀ حق کمک بگیری، هم عقلاً ممدوح است و هم شرعاً؛ ولی از آن طرف اگر بخواهی برای احیای باطل کمک بگیری، هم عقلاً مذموم است و هم شرعاً حرام است. در روایتی از امام علی(ع) آمده: «طَلَبُ التَّعَاوُنِ عَلَى إقَامَةِ الْحَقِّ دِیَانَةٌ وَ أمَانَةٌ»2️⃣؛ اگر می خواهی کمک بگیری برای اینکه حقّی را اقامه کنی یا معروفی را بر پا داری، این هم دیانت است و هم امانت؛ «دیانت» اشاره به حکم شرع و «امانت» اشاره به حکم عقل است. امّا از آن طرف، «طَلَبُ التَّعَاوُنِ عَلَى نُصْرَة الْبَاطِلِ جِنَایَةٌ وَ خِیَانَةٌ»3️⃣؛ اگر کمک می گیری که باطل را یاری کنی، خیانت است و جنایت؛ عقل و شرع این طور می گویند. 1️⃣ مستدرک الوسائل، ج 12، ص 410 2️⃣ غررالحکم و دررالکلم، ص 69 3️⃣غررالحکم و دررالکلم، ص 460 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه ششم @mojtabatehrani_ir
9.54M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 چه کسی در روز قیامت که قدم ها می لغزد ثابت قدم است❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه ششم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ رُوِيَ‏ عَنْ‏ رَسُولِ‏ اللَّهِ‏ صَلَّى‏ اللَّهُ‏ عَلَيْهِ‏ وَ آلِهِ‏ وَ سَلَّمَ‏ قَالَ: «شَرُّ النَّاسِ‏ مَنْ‏ بَاعَ‏ آخِرَتَهُ بِدُنْيَاهُ وَ شَرٌّ مِنْ ذالِک مَنْ بَاعَ آخِرَتَهُ بِدُنْيَا غَيْرِهِ» ترجمه: بدترین مردم کسی است که آخرت خود را به دنیای خویش بفروشد و بدتر از او کسی است که آخرت خود را به دنیای دیگری بفروشد. شرح: دیروز یک کسی، از من سؤالی کرد اینجا، جوابش را هم دادم البتّه؛ به ذهنم آمد این روایت را بخوانم. البتّه ما دو تا تعبیر داریم، یکی اش این بود البته، یکی و او این است که: «شَرُّ النَّاسِ‏ مَنْ‏ بَاعَ‏ دینَهُ بِدُنْيَاهُ وَ شَرٌّ مِنْ ذالِک مَنْ بَاعَ دینَهُ بِدُنْيَا غَيْرِهِ»؛ دین و دنیا، این آخرت و دنیا است؛ تقابل این جوری درست شده است توش. یک نکته ای را من عرض کنم، ترجمه این روایت را خوب شاید مکرر شنیده باشید. و او این است به این که، شر به معنای بد و بدتر، بدترین مردم، کسی است که آخرت را به دنیایش بفروشد. این یعنی چی؟ من حالا عرض می کنم. بحث همان آخرت است. در آخرت یک جهنّم داریم و یک دانه بهشت. درست است یا نه؟ دو تا چیز که بیشتر نداریم که، تبادل بین این دوتاست. رسیدید شما به عرض من یا نه؟ مبادله بین این دوتاست؛ ولی توی این قالب ریختن تحویل ما دادند. یعنی بدترین مردم این است که بهشت را مبادله کند با جهنّم. همچنین صریح بهتان بگویم. بهشت را مبادله کند با چی؟ با جهنّم؛ این است مسئله. توجّه می کنید چی می خواهم بگویم؟! دنیا که دارد، فهمیدی؟ یعنی چی؟ نه این است مطلب؛ توی قیامت دو تاچیز که ما بیشتر نداریم که: یک بهشت است، یک جهنّم. درست است یا نه؟هان؟! یا ان شاءالله، می رویم توی بهشت یا نعوذبالله می رویم توی جهنّم، درسته؟ می گوید تو، این را مبادله اش نکن. بهشت را ول کنی، جهنّم را بگیری. فهمیدی چه می گویم؟! مبادله بین این دو تا نکن، همین. حالا این چطوری مبادله می کنند آدم؟ آن وقت اینجا تعبیری که به دنیا کرده این است به این که، یک وقت هست انسان نعوذبالله، مرتکب معصیت می شود، این جهنّم ساز است. درست است یا نه؟ بسیار خوب. بهشت را رها کرد، جهنّم را چکار کرد؟ گرفت. گوش کن! دو: یک وقت هست این طور نیست. و او این است که معصیت این طوری نمی کند که مثلاً آمده است دروغ بگوید، غیبت کند، عرق بخورد، زنا کند یا هرچی، محرمات؛ نه! ترک واجب می کند. فهمیدی چی؟ بسیار خوب. مشتری آمده؛ این را راهش بیندازم، نمازش قضا شد. خیلی ساده اش کردم. فهمیدی چه می گویم؟! دو جور است این: یکی این که یک عمل حرام انجام می دهد، یک وقت ترک واجب می کند. ترک واجب هم همان است. ا ین جا چه کار کرده؟ مبادله کرده بین بهشت و جهنّم. حالا خوب دقّت کن، من این را می خواهم بازش کنم. در این جا، حالا بستگی دارد که آن عملی را که به اصطلاح ما، این مرتکب می شود، چه حرام، چه ترک واجب، که این جاست، جنبه هاش، چه جنبه ای داشته باشد، این دیگر یک بحث گسترده دارد. من فقط به این مقدار، روایت را خواستم بگویم. بدترین مردم این است که مبادله کند بین بهشت و چی؟ جهنّم؛ اما برای چی؟خودش؛ برای خودش فقط. فهمیدی؟ بهشت را گذاشتم، جهنّم را گرفتم برای خاطر خودم. درست است؟
یک وقت هست نه، برای خودم نیست که چیزی این جا توی دنیا، به قول ما، گیرم بیاید؛ برای یکی دیگر است.بدتر از این بدتر. این را خوب دقت کن، شر؛ یعنی بدتر. بدترین مردم این است، بدتر از این بدتر کیه حالا؟ خواستم روایت را قشنگ، روشنش کنم؛ یعنی چی؛ شاید این جوری برای شماها نگفته باشند. بدتر از این بدتر، آن کسی است که بهشت را بدهد، جهنّم را بگیرد، شد؟! نه برای خودش، برای یکی دیگر. یعنی چی یکی دیگر؟ یکی دیگر حالا هر کی می خواهد باشد، هیچ چیز نیست، بستگی داشته باشد. مثلا فرض کن، بچّه اش باشد، همسرش باشد، بابا باشد، ننه اش باشد، برادرش باشد، رفیقش باشد، همکارش باشد هرکی باشد. درست است یا نه؟! بهشتم را می دهم، جهنّم را می گیرم؛ کیفش را او بکند توی دنیا. رسیدید شما به عرض من؟ خودم چیزی گیرم، توی دنیا نمی آید. این جا باز همین است، عمل حرام مرتکب بشود یا ترک واجب بکند، برای خاطر آن ها، اینش فرق نمی کند. شد! گاهی هست یک تیر و دو تا نشان می زند این، هم دنیای خودش، هم دنیای یکی دیگر، حالا من صاف دارم بهتان می گویم خیلی ساده اش کنم. فرض کن دارد، معامله انجام می دهد. درست است یا نه؟ بسیار خب، دروغ می گوید، واسه چی؟ هم واسه خودش می خواهد بیشتر کیف کند، هم زن و بچّه اش؛ یک تیر دو تا نشان زده این. فهمیدی چه می گویم؟! یک دانه دروغ است،ها! فهمیدی؟! اما با یک تیر دو تا نشان زد، شد. هم دنیای خودش هم دنیای چی؟ غیرش. بحارالأنوار، ج74، ص 46 〰〰〰〰〰 شرح حدیث @mojtabatehrani_ir