﷽ 〰️〰️〰️〰️〰️ 🎞 #كليپ_تصويرى #روضه #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 تُحفه ای که ابوذر به شخصی داد: به کسی که دوستش داری بد نکن ❗️ 📌روایتی از امام صادق(ع) است که حضرت فرمودند: «كَتَبَ رَجُلٌ إِلَى أَبِىݫݫݔ ذَرٍّ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ یَا أَبَاذَرٍّ أَطْرِفْنِی بِشَیْ ءٍ مِنَ الْعِلْم»؛ شخصی نامه ای نوشت به ابوذر و گفت تحفه ای از علومی که داری به من بده. «فَكَتَبَ إِلَیْهِ أَنَّ الْعِلْمَ كَثِیرٌ»، ابوذر در جواب نوشت: علم زیاد است؛ «وَ لَكِنْ إِنْ قَدَرْتَ أَنْ لَا تُسِی ءَ إِلَى مَنْ تُحِبُّهُ فَافْعَل»؛ علم بسیار است؛ ولی اگر می توانی، به کسی که او را دوست داری بد نکن! ظاهراً وقتی این جواب به دست آن شخص می رسد، می رود سراغ ابوذر و می گوید: این چه حرفی است که می گویی؟ بد نکن به کسی که دوستش داری؟ «فَقَالَ لَهُ الرَّجُلُ وَ هَلْ رَأَیْتَ أَحَداً یُسِی ءُ إِلَى مَنْ یُحِبُّه»؛ مگر تو کسی را دیده ای که شخصی را دوست داشته باشد و به او بد کند؟ آدم به کسی که دوست دارد، خوبی می کند نه بدی. ابوذر گفت: «نَعَمْ، نَفْسُكَ أَحَبُّ الْأَنْفُسِ إِلَیْك»، قبول داری که جان تو پیش تو محبوب ترین جان ها است؟ یعنی ابوذر مسئلۀ «حُبّ به ذات» را مطرح می کند که انسان مفطور به این فطرت است و فلاسفه هم همین را می گویند. «فَإِذَا أَنْتَ عَصَیْتَ اللهَ فَقَدْ أَسَأْتَ إِلَیْهَا»1️⃣؛ وقتی رفتی سراغ گناه، این همان موقعی است که داری به خودت بد می کنی. این همان است که من گفتم:« اثم، اسائۀ به نفس است». 1️⃣الکافی، ج 2، ص 458 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #سلوک_عاشورایی 📕 #تعاون_و_همیاری 📝 جلسه هفتم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 تُحفه ای که ابوذر به شخصی داد: به کسی که دوستش داری بد نکن ❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #سلوک_عاشورایی 📕 #تعاون_و_همیاری 📝 جلسه هفتم 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 ظلم به خود؛ به معنای تجاوز به حقوق انسانی خود است❗️ 📌البتّه عرض کردم که اسائه به غیر، اسائۀ به نفس هم هست؛ یعنی آنجایی که شخص به حقوق مشروع دیگران تجاوز می کند، اسائۀ به نفس هم می کند. از آن طرف از دیدگاه شرع، ظلم بر دو گونه است: ظلم به نفس و ظلم به غیر؛ یعنی آنجایی که انسان مرتکب گناه می شود، حتّی اگر تجاوز به حقّ مشروع دیگری هم نکرده باشد، باز هم ظلم است و عدوان؛ چون به خودش بد کرده و به حقوق انسانی خودش تجاوز کرده است. حضرت علی(ع) می فرمایند: «ظَلَمَ نَفْسَهُ مَنْ عَصَی اللهَ وَ أطَاعَ الشَیْطَانَ»1️⃣؛ کسی که عصیان خدا و اطاعت از شیطان می کند، به خودش ظلم کرده است؛ و یا در روایت دیگری می فرماید: «مَنْ أهْمَلَ العَمَلَ بِطَاعَة اللهِ ظَلَمَ نَفْسَهُ»2️⃣؛ کسی که واجب را ترک می کند و اهمال می کند در اطاعت الهی، به خودش ظلم می کند. ما این مباحث را در معارفمان داریم، ولی چون در اینجا از دیدگاه فقاهتی بحث می کنیم، نمی خواهم بیشتر از این وارد شوم. 1️⃣غررالحکم و دررالکلم ص 185 2️⃣ غررالحکم و دررالکلم ص 186 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #سلوک_عاشورایی 📕 #تعاون_و_همیاری 📝 جلسه هفتم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 ظلم به خود؛ به معنای تجاوز به حقوق انسانی خود است❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #سلوک_عاشورایی 📕 #تعاون_و_همیاری 📝 جلسه هفتم 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 〰️〰️〰️〰️〰️ 🎞 #كليپ_تصويرى #روضه #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 کمک به ظلم و عمل ناروا در منطقۀ بی‌دین هم قبیح است ❗️ 📌لذا عرض کردم که تهیّۀ مقدّمات و اسباب اثم و اسائه برای دیگران، هم عقلاً قبیح است و هم شرعاً حرام است. از استادمان(ره) نقل کردم این بود که یکی از احکام مستقلّ عقل فردی که عقل، به قُبح و زشتی آن حکم می کند و همه آن را ادراک می کنند این است که انسان، دیگری را بر یک عمل ناروا که ناروایی آن پذیرفته شده است کمک کند. حتّی در یک منطقۀ بی دین هم، عقل حکم به قُبح چنین اعانه ای می کند. و در منطقۀ کسانی که مولویّت الله تعالی و عبودیّت خود را پذیرفته اند، اگر دیگری را کمک کند که او عملی را انجام دهد که می داند حرام است و مقدّمات فعلی را که مبغوض خدا است برای او فراهم کند، عقل حکم به قُبح آن می کند. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #سلوک_عاشورایی 📕 #تعاون_و_همیاری 📝 جلسه هفتم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 کمک به ظلم و عمل ناروا در منطقۀ بی‌دین هم قبیح است ❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #سلوک_عاشورایی 📕 #تعاون_و_همیاری 📝 جلسه هفتم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 〰️〰️〰️〰️〰️ 🎞 #كليپ_تصويرى #روضه #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 دادن امکانات برای بستر باز کردن ظلم گناه است❗️ 📌صورت بعدی، بستر باز کردن برای سوءاستفاده دیگران است. به این معنا که اگر انسان قصد نداشته باشد کمک کند به فعلی که مبغوض مولا و اثم است و می داند که طرف مقابل هم الآن در ذهنش این نیست که برود و گناهی انجام دهد و به تعبیر علمی «ارادۀ فعلیّه» نسبت به اثم و اسائه ندارد، امّا این را می داند که اگر به او کمک کند یا اسباب را در اختیارش قرار دهد و میدان را برایش باز کند او به این فکر می افتد که گناه کند، اینجا هم عقل می گوید که اعانه و فراهم کردن مقدّمات، قبیح است. مثلاً تا پول به او نداده ای، دنبال خلاف کاری نمی رود؛ الآن هم اصلاً در فکر خلاف کاری نیست و ارادۀ فعلیّه نسبت به اثم ندارد، امّا وقتی امکانات را در اختیارش گذاشتی و شرایط را فراهم کردی، به فکر گناه می افتد. از نظر علمی به این می گویند: «تجدید اراده». استاد ما (ره) می فرمایند: این، با آنجایی که ارادۀ فعلیّه نسبت به اثم داشت هیچ فرقی نمی کند و عقل اینجا هم حکم به قُبح می کند و این هم مثل همان گناه است. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #سلوک_عاشورایی 📕 #تعاون_و_همیاری 📝 جلسه هفتم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 دادن امکانات برای بستر باز کردن ظلم گناه است❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #سلوک_عاشورایی 📕 #تعاون_و_همیاری 📝 جلسه هفتم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 حرمت صورت‌های مختلف قرار دادن ابزار برای انجام فعل حرام❗️ 📌 این حرف‌هایی که دارم می‎زنم تمام استدلال‌های امام (ره) است در حرمت اعانۀ بر اثم. که فقیه طبق‌آن هم فتوا می‎دهد. صورت دیگر، جایی است که فراهم نکردن اسباب و مقدّمات و در اختیار قرار ندادن امکانات گناه، هیچ اثری در عدم وقوع آن فعل حرام نداشته باشد؛ یعنی آن فعل حرام را از هر راهی که بتواند انجام می دهد و کمک نکردن من هم هیچ تأثیری در عدم ارتکاب حرام ندارد.مثلاً کسی آمده است پیش من که نردبان بخرد تا برود دزدی: من هم نمی خواهم دزدی بشود، امّا می دانم اگر من این نردبان را نفروشم، این طور نیست که او دزدی نکند. مغازه های نردبان فروشی زیاد است؛ می رود از دیگری می خرد. حالا اگر من به او نردبان بفروشم، این فروختن من چه حکمی دارد؟ یا مثلاً پدر می داند فرزندش با گرفتن پول می خواهد برود لودگی و گناه کند، امّا می داند که اگر او پول را ندهد، مادر مخفیانه به او پول می دهد و بالاخره او کار خودش را می کند. حالا آیا این برای پدر مجوّز می شود که به او پول بدهد؟از محیط خانوادگی شروع می‎کنم تا می‎روم در سطح مملکت. استاد ما (ره) می فرماید: اصلاً و ابداً این مجوّز اعانۀ به اثم نمی شود و این صورت هم از مواردی است که عقل حکم به قُبح مساعدت می کند. نگو «من اگر نردبان نفروشم، دیگری می فروشد»؛ نگو«من اگر پول ندهم، مادرش می دهد»؛ ببین وظیفۀ تو چیست! تو نباید به اثم کمک کنی! بنابراین تمام این صُوَر حرام است: چه «قصد توصّل» داشته باشی که دیگری حرام را انجام دهد و چه قصد نداشته باشی، ولی بدانی که حرام را انجام می دهد، چه او «ارادۀ فعلیّه» داشته باشد برای انجام حرام و چه ارادۀ فعلیة نداشته باشد و مساعدت تو موجب فراهم شدن بستر برای تجدید اراده اش شود، چه مساعدت تو و تهیّۀ اسباب توسط تو «مدخلیّت» داشته باشد در ایجاد آن فعل حرام و چه مدخلیّت نداشته باشد؛ تمام این چند صورت حرام است. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #سلوک_عاشورایی 📕 #تعاون_و_همیاری 📝 جلسه هفتم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir