eitaa logo
حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه
2.2هزار دنبال‌کننده
194 عکس
1.7هزار ویدیو
3 فایل
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) @masabiholhoda_77652134
مشاهده در ایتا
دانلود
﷽ 📍 عتاب امام علی(ع)به فریب خوردهایی که بد دنیا می گویند❗️ 📌«أَنْتَ الْمُتَجَرِّمُ عَلَيْهَا أَمْ هِيَ الْمُتَجَرِّمَةُ عَلَيْكَ»؛ بگو ببینم که تو با دنیا بد کردی، از دنیا بد بهره داری یا بهره بری کردی یا او با تو بد کرد؟ تو مجرم هستی یا او مجرم است؟ چرا گناهت را –به اصطلاح- گردن دنیا می اندازی؟ «مَتَى اسْتَهْوَتْكَ»؛ کِی دنیا تو را سرگردان کرد؟! «أَمْ مَتَى غَرَّتْكَ»؛ کِی دل تو را به زور گرفت و برد و مغرورت کرد؟! «أَ بِمَصَارِعِ آبَائِكَ مِنَ الْبِلَى»؛ آیا آن جایگاه پدرانت که بر زمین افتادند و پوسیده شدند تو را مغرور کرد؟ یعنی قبر پدرانت را رفتی دیدی و آن وقت مغرور به دنیا شدی؟! «أَمْ بِمَضَاجِعِ أُمَّهَاتِكَ تَحْتَ الثَّرَى»؛ یا به خوابگاه های مادرانت در زیر خاک تو را مغرور کرد؟! «كَمْ عَلَّلْتَ بِكَفَّيْكَ وَ كَمْ مَرَّضْتَ بِيَدَيْكَ...» 1️⃣؛ بگو ببینم: با این دست هایت چقدر رفتی بیمارانی را پرستاری کردی تا آن ها خوب شدند؟ آیا نرفتی؟ 1️⃣ نهج البلاغه، حکمت 131 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه چهارم @mojtabatehrani_ir
6.23M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 عتاب امام علی(ع)به فریب خوردهایی که بد دنیا می گویند❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه چهارم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 امام علی(ع) می فرماید: دنیا دار راستی، عافیت، پند. محل نماز، وحی و... است❗️ 📌تا به اینجا می رسد که می فرماید: «إِنَّ الدُّنْيَا دَارُ صِدْقٍ لِمَنْ صَدَقَهَا»؛ دنیا دارِ راستی است، امّا در مورد کسی که با دنیا راست بگوید، «وَ دَارُ عَافِيَةٍ لِمَنْ فَهِمَ عَنْهَا»؛ و دار عافیت است، امّا برای کسی که بفهمد، «وَ دَارُ غِنًى لِمَنْ تَزَوَّدَ مِنْهَا»؛ و دار ثروت است برای کسی که توشه بردارد، «وَ دَارُ مَوْعِظَةٍ لِمَنِ اتَّعَظَ بِهَا»؛ دار پند است، امّا برای کسی که از دنیا پند بگیرد، «مَسْجِدُ أَحِبَّاءِ اللَّهِ»؛ دنیا محلّ سجده گاه دوستان خداست، «وَ مُصَلَّى مَلَائِكَةِ اللَّهِ»؛ و محلّ نماز، درود و پرستش فرشتگان الهی است، «وَ مَهْبِطُ وَحْيِ اللَّهِ»؛ و محلّی است که وحی الهی در آن فرود آمده، «وَ مَتْجَرُ أَوْلِيَاءِ اللَّهِ»؛ و محلّ تجارت اولیای خداست، «اكْتَسَبُوا فِيهَا الرَّحْمَةَ»؛ در همین جا آن ها کار می کنند و رحمت الهی را به دست می آورند، «وَ رَبِحُوا فِيهَا الْجَنَّةَ»؛ در اینجا سودی که از آن تجارت شان می برند، بهشت است، «فَمَنْ ذَا يَذُمُّهَا...» 1️⃣؛ بد می گویی؟ برو جای دیگر را جست وجو کن و ببین چه خبر است؟ 1️⃣نهج البلاغه، حکمت 131 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه چهارم @mojtabatehrani_ir
7.27M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 امام علی(ع) می فرماید: دنیا دار راستی، عافیت، پند. محل نماز، وحی و... است❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه چهارم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 مغرور به ظاهر دنیا که مثل مار نرم و قشنگ و در درونش سمّ کشنده نشوید❗️ 📌امام علی(ع) در روایتی معروف می فرماید: «مَثَلُ الدُّنْيَا كَمَثَلِ الْحَيَّةِ لَيِّنٌ مَسُّهَا وَ السَّمُّ النَّاقِعُ فِي جَوْفِهَا يَهْوِي إِلَيْهَا الْغِرُّ الْجَاهِلُ وَ يَحْذَرُهَا ذُو اللُّبِّ الْعَاقِلُ»؛ مَثَل دنیا مثل مار می ماند که خیلی نرم و زیباست؛ ظاهرش را که نگاه می کنی، دلربا است، ولی سمّ کشنده در درون دارد. شخص نادان است که آهنگ آن می کند؛ شخص نادانی که مغرور شده و فریبش را خورده است و «الْغِرُّ الْجَاهِلُ» است، «وَ يَحْذَرُهَا ذُو اللُّبِّ الْعَاقِل»؛ امّا آن آدمی که قشری نیست، ما مادّی گراها را قشری می دانیم. «وَ يَحْذَرُهَا ذُو اللُّبِّ الْعَاقِل»1️⃣؛ قشریِ جاهل، نادان، مغرور به دنیا، فریب خورده و فریفته شده نسبت به دنیا. امّا امام علی(ع) می فرماید: انسان عاقل از آن پرهیز می کند. دل به دنیا نمی دهد، که تمام مرزهای الهی، شرعی و فطری را برای به دست آوردن دل، دنیا و لذّت بردن از دنیا بشکند. نمی دانید چه می کنند؟ اگر بحث دین را هم مطرح نکنیم، در برخی موارد می بینیم برخلاف حتّی احساس های انسانی عمل کردند. 1️⃣نهج البلاغه، حکمت 119 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه چهارم @mojtabatehrani_ir
9.05M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 مغرور به ظاهر دنیا که مثل مار نرم و قشنگ و در درونش سمّ کشنده نشوید❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه چهارم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 مغرور به این دنیای زیبا نشوید زیرا جای آخرت را نمی گیرد❗️ 📌در جملۀ در نهج البلاغه آمده است: «وَ رُوِيَ أَنَّهُ(ع) قَلَّمَا اعْتَدَلَ بِهِ الْمِنْبَرُ إِلَّا قَالَ أَمَامَ الْخُطْبَةِ»؛ کم مانده بود که امام علی(ع) منبر برود و این جملات را قبل از خطبه نفرماید؛ یعنی اکثراً وقتی امام علی(ع) به منبر می رفت و می خواست صحبت کند، اوّلین جمله اش بعد از حمد و ثنای الهی این بود که می فرمودند: «اَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا اللَّهَ»؛ مردم! از خدا پروا داشته باشید! «فَمَا خُلِقَ امْرُؤٌ عَبَثاً فَيَلْهُوَ»؛ هیچ کس بیهوده آفریده نشده تا عمرش را در خوشی و بازی بگذراند، «يَلْهُو ، فَيَلْهُو» ؛ بازیچه است اینکه انسان فقط در دنیا دنبال بَطن و فَرْج باشد. دنبال شکم و شهوت جنسی اش باشد، همین هایی که سمبلش است. «وَ لَا تُرِكَ سُدًى فَيَلْغُوَ»؛ یعنی به خودتان واگذار نشدید تا اینکه جهان را بی فایده -به اصطلاح ما- سپری کنید. پس این هم نیست. «وَ مَا دُنْيَاهُ الَّتِي تَحَسَّنَتْ لَهُ بِخَلَفٍ مِنَ الْآخِرَةِ الَّتِي قَبَّحَهَا سُوءُ النَّظَرِ عِنْدَهُ»1️⃣؛ دنیایی که در چشم انسان زیبا جلوه داده شده، جای آخرت را که با بدنگری زشت جلوه کرده، نمی گیرد. این را بدانید. این دنیای زیبایی را که اینجا می بینید، جای آن بدترکیبی که به ذهنتان راجع به آخرت آمده است نمی گیرد؛ این نقدی را که می بینی، جای آن نسیه را نمی گیرد. 1️⃣ نهج البلاغه، حکمت 130 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه چهارم @mojtabatehrani_ir
8.85M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 مغرور به این دنیای زیبا نشوید زیرا جای آخرت را نمی گیرد❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه چهارم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 بحث امام علی (ع)باملحدی که منکر قیامت است❗️ 📌امام علی(ع) با یکی از ملحدین بحث می کند. او منکر قیامت می شود و امام علی(ع) جوابش را می دهد و می فرماید: «إِنْ كَانَ مَا قُلْتَهُ حَقّاً فَقَدْ تَخَلَّصْتَ وَ تَخَلَّصْنَا»؛ اگر اینکه تو گفتی حقیقتش هم همین باشد و از قیامت خبری نباشد، تویی که فرو رفتۀ در شهواتت –در اینجا- هستی و منی که پرهیز می کنم، هر دو –باز- مساوی هستیم وقتی که می میریم. نه تو، وارد جهنّم می شوی، چون جهنّمی نیست که به آن بروی. من هم که جهنّم نیست، به آن نمی روم. هر دو مساوی می شویم. «إِنْ كَانَ مَا قُلْتَهُ حَقّاً فَقَدْ تَخَلَّصْتَ وَ تَخَلَّصْنَا»، امّا «وَ إِنْ كَانَ مَا قُلْنَا حَقّاً»1️⃣؛ چون دو طرف دارد. تو یک عقیده و ما هم یک عقیدۀ دیگر داریم. اگر اینکه من گفتم حقیقت داشت؛ یعنی حساب، کتاب، ثواب و عقابی مطرح است و این، حق است. اگر این باشد، «فَقَدْ تَخَلَّصْنَا وَ هَلَكْتَ»؛ من نجات پیدا کرده ام و تو هلاکی، بیچاره شدی. فرق من و تو معلوم می شود. 1️⃣ شرح أصول الكافي (صدرا)، ج 1، ص 379 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه ششم 🎞 @mojtabatehrani_ir
7.47M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 بحث امام علی (ع)باملحدی که منکر قیامت است❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه ششم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ رُوِيَ عَنِ الصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلامُ قَالَ: «إِذَا قَامَ الْعَبْدُ فِي الصَّلَاةِ قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لِمَلَائِكَتِهِ أَ مَا تَرَوْنَ إِلَى عَبْدِي كَأَنَّهُ يَرَى أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ بِيَدِ غَيْرِي أَ مَا يَعْلَمُ أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ بِيَدِي» ترجمه: هنگامی که بنده ای به نماز می ایستد و نماز خود را کوچک بشمارد، در این جا خداوند تبارک و تعالی به ملائکه خویش می فرماید: آیا بنده مرا نمی بینید که گویا گمان می کند که برآورده شدن نیازها و حاجت هایش به دست دیگری است؟! آیا او نمی داند که برطرف شدن و برآوردن تمامی نیازها و حاجت هایش به دست من است؟! شرح: من در گذشته، یک روایتی را خواندم از امام صادق صلوات الله علیه، این بود که: هنگامی که شخص می ایستد به نماز، خداوند توجّه خاصّش، تعبیر به اصطلاح، وجه بود که صورتش را به سمت او می کند تا سه مرتبه، که اگر این در نماز، به اصطلاح ما، حضور قلبش برگشت، خداوند هم از بنده رویش را برمی گرداند ازش. که اشاره به این است که تا حضور قلب هست، خداوند هم توجّه خاصّش به او هست؛ یک مرتبه، چشم پوشی، دو مرتبه، دفعه سوّم وقتی که حضور قلبش از بین رفت، رفت سراغ امور دنیایی؛ حالا این روایت را دو جهت می خوانم. در این روایت دارد امام صادق صلوات الله علیه، فرمود: «إِذَا قَامَ الْعَبْدُ فِي الصَّلَاةِ»؛ وقتی ایستاد بنده به نماز خواندن، «قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لِمَلَائِكَتِهِ»؛ خداوند به فرشتگانش می فرماید: «أَ مَا تَرَوْنَ إِلَى عَبْدِي»؛ نمی بینید شما این بنده مرا، «كَأَنَّهُ يَرَى أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ بِيَدِ غَيْرِي»؛ نگاه کنید ایستاده دارد نماز می خواند؛ شما نگاهش کنید. این کأنّه به قول ما، مثل این که این، این جوری می بیند، «كَأَنَّهُ يَرَى»؛ یعنی پیش خودش این جوری فکر می کند که آن حاجت هایی که دارد، کارهایی که دارد به اصطلاح، قضاء حوائجش به دست غیر من است. از این چه می فهمید، از این روایت؟ آن روایت این بود: از اوّل حضور قلب داشت، وسط نماز سه مرتبه چی می شد؟ می رفت. این می رساند از اوّل ندارد. راحتش کرده است. خوب دقّت کنید. او حضور قلب داشت، سه مرتبه فکرش می رفت توی مغازه و بازار و کار و کاسبی و ... مثال می زنم ها؛ اوّل هیچی، خدا رویش را برنمی گرداند، دوّم نه. دفعه سوّم؛ دیگر نه، خدا رویش را برمی گرداند ازش. آن بود؛ اما این روایت، ازش استفاده می شود که از اوّل، حضور قلب خبری نیست، «أَ مَا تَرَوْنَ إِلَى عَبْدِي»؛ به ملائکه اش می گوید، نمی بینیدش این را؟ «كَأَنَّهُ يَرَى»؛ مثل این که این جوری می بیند، که «أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ بِيَدِ غَيْرِي»؛ مثل اینکه این جوری فکر می کند که کارهاش، خواسته هاش را دیگران واسه اش چیز درست می کنند. «أَ مَا يَعْلَمُ»؛ نمی داند این، «أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ بِيَدِي» فهمیدید؟ این نمی داند؟ کارها دست من است نه دست مشتری؟! کارها دست من است. فهمیدی؟! گره هات را من باید باز کنم؛ تو خیال کردی؟! چی فکر می کنی؟ شد! از اوّل حواسش پرت است تا آخر. برای چی؟ برود دنبال کارهایش،. بروم زودتر به کارهایم برسم. شد؟! در نتیجه، نمازش هم معلوم نیست، توجه کنید. حالا من این را، چون آن روایت را خوانده بودم، گفتم این را هم بگویم. آن روایت مال حضور قلب دارها بود، این روایت مال بی حضور قلب هاست. این چه فرهنگی است؟! توی متدیّنین، آن که می خواهد نماز بخواند. می فهمی چی می گویم؟! تند و تند، آن چی هست؟! نمی گویم نماز را طولش بدهد، اصلًا و ابداً؛ نه تو از
اولیاء خدایی، نه من، هیچ کدام؛ نمازهای اولیاء خدا، مال آن ها جای خودشان است؛ همین نماز دست و پا شکسته را باز می گوید، کمش کن، شد!؟ تو همین طور نماز خواندن تعبیر داریم در روایات، مثل کلاغ، حضرت دید به اینکه چی می کند، تُک می زند به زمین و بلند می شود. اصلًا حتی رعایت جهات اوّلیه صحت صلاة را هم نمی کند. شما همه تان نماز می خوانید، درست است یا نه؟ توجّه کنید. این از اوّل نماز تا آخر نماز، دنبال کارش است، دیر نشود، به اش برسد. می فهمی چه می گویم؟! چیزی که تو ذهنش نیست، چیه؟ خدا، می فهمی؟ خدا، حضور قلب چیه، برو دنبال کارت. شد؟! این روایت، این را می گوید: آن جا خدا به ملائکه می گوید: نگاهش کن! نگاهش کن! نگاهش کن. فهمیدی چه می خواهم بگویم؟! به ملائکه ها؛ چون یک ملکه نیست. ملائکه ها، یک ملک نیست، آن جا دارد، این است: «قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لِمَلَائِكَتِهِ»؛ گوش کنید! «أَ مَا تَرَوْنَ»؛ جمع، نمی بینینش؟! می فهمی؟! همه دارند می بینند، خدا می بیند چه کار می کنی. توجّه کردید چه عرض کردم ؟! بدو! بدو! بدو! بدو! چنان بعد یک دفعه می خورد سرت به چی؟! و پایت می رود توی چاله؛ می فهمی چه می گویم؟ جهتش این است. 1-وسائل الشیعه جلد 4، صفحه 36 〰〰〰〰〰 شرح حدیث @mojtabatehrani_ir