حالا مال اینجا گذراست؛ درست است یا نه؟ امّا مال آنجا چیه؟جاودانه است. دو تا تفاوت اساسی است: خالص و ناخالص، درست؟! جاودانه و گذرا شد. کسی که آن را به اش نرسیده، چطور می تواند دل بکند از این، حتّی گفتم تعبیر به، «مَنْ لَا يَعْرِفُ» است، «مَنْ لَا یَعْلَمْ» هم نمی گوید؛ چون به قول ما طلبه ها، مفهومی نیست این ها. یک چیزهایی شنیدنی داریم، یک چیزهایی چشیدنی داریم. شنیدنی غیر از چشیدنی است، می آیند برایت تعریف می کنند: یک چیزی ما داریم، آن قدر رنگش قشنگ است، زردیش چنان شفاف است، خودش چقدر نرم است، آن قدر شیرین است، نمی دانم عطرش این جوری است و این ها. عسل را برایت تعریف می کنند؛ درست است؟ هر چه بگویند، باز تو چون نچشیدی، نمی فهمی. یک قاشق کوچک عسل بگذارند دهانت؛ به به به! حالا هی تعریف بکند، چی چی بود! فهمیدی؟! ما هر چه داریم راجع به آخرت و لذّت های آخرت همه اش شنیدنی است، نه چشیدنی. علی (ع) می فرماید: «كَيْفَ‏ يَزْهَدُ فِي‏ الدُّنْيَا»؛ چه طوری می تواند این، دل بکند از این. حالا چه نامشروع، چه مشروعی که غیر محتاج به اش باشد. حالا بهتان بگویم ها! ما لذّت هایی حتّی مشروع هم داریم توی دنیا، خیال نکنید نامشروعش را می گویم. مشروعش هم این جوری است. همه اش مثل جهنّم می ماند. این نفس، «هَلْ مِنْ مَزید» می گوید. مشروعش، هم که به آن احتیاج ندارد به اش، من نمی خواهم بگویم نامشروع، مشروع است؛ ولی احتیاج ندارد، ولی باز دو مرتبه حرص می زند، مثل جهّنم می ماند. نفس این جوری هست، البتّه یک اشتباه کاری دارد، گوش کنید! می گوید: چه جوری می شود تا آن را نچشیدی؟ جوابش این است: مگر می شود اینجا چشید؟ می گوید: بله اولیاء خدا چشیدند، لذا دل کندند. بله، اگر کسی در مسیر شرعی حرکت کند، فقط به این مقدار می گویم. مسیر شرعی حرکت کند، توی همین دنیا لذّت آخرتی را می چشید. حالا به یکی اش اشاره کنم. ترک لذّت دنیایی، لذّت اُخروی برایت می آورد. ترک لذّت دنیایی، دست از معصیت بردار! گوش کن! لذّت بهشت را می چشی. می آید توی ذائقه ات، جانت. اگر لذّتِ ترکِ لذّت، بدانی! دیگر لذّت نفس، لذّت ندانی . برو دنبال کارت. علی (ع)، به این اشاره می کند: «كَيْفَ‏ يَزْهَدُ فِي‏ الدُّنْيَا مَنْ لَا يَعْرِفُ» چی؟ آن طرف، «قَدْرَ الْآخِرَةِ» راهش چیه؟ ترک لذّت دنیایی است. قَالَ عَلِیٌّ(ع): كَيْفَ‏ يَزْهَدُ فِي‏ الدُّنْيَا مَنْ لَا يَعْرِفُ قَدْرَ الْآخِرَةِ. غررالحكم و دررالكلم، ص 517 〰〰〰〰〰 شرح حدیث #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ رُوِیَ عَن عَلِیٍ عَلَیهِ السلام قالَ: «كَيْفَ‏ يَزْهَدُ فِي‏ الدُّنْيَا مَنْ لَا يَعْرِفُ قَدْرَ الْآخِرَةِ» ترجمه: چگونه شخصی به دنیا دلبسته نشود و حال این که او قدر و ارزش آخرت را نمی داند. 〰〰〰〰〰 شرح حدیث 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 پناه می برم به پروردگار فلق، آن چه موجودی است؟ ❗️ 📌بنابراین «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ»؛ پناه می برم به پروردگار فلق. آن موجودی که پرورش دهنده علم است، نور است، وجود است و عدل است و به عبارت دیگر عدل محض است. وجود محض است. نور محض است. علم محض است. کانون تمام خوبی ها است. کانون تمام حقیقت ها است. به او پناه می برم. همان گونه که خورشید کانون نور است، او است که نور فشانی می کند. هنگام طلوع فجر مختصری از نور خورشید را به شکل عمودی که اطرافش را ظلمت احاطه کرده است و همان نور هم آمیخته به ظلمت ها است و زیر حجاب ظلمانی است درک می کنی. یعنی باید پناه به آن کانون که خداوند است ببری. 〰〰〰〰〰 📚 #مجموعه_تفسیر_نور_مبین 📕 #تفسیر 1 🏷 سوره فلق 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 شر در رابطۀ با مخلوق است، نه خالق❗️ 📌«قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ. مِن شَرِّ مَا خَلَقَ»؛ پناه می برم به پروردگار فلق از شرّ ما خلق. یعنی از شرّ آنچه که خلق شده است. از این آیه دو نکته به دست می آید. یکی این‏که مخلوقات خداوند در این عالم دارای شرّ هستند. یک دسته خاصّ از موجودات را هم بیان نکرده است! «مِن شَرِّ مَا خَلَقَ»؛ از شرّ آنچه را که خدا خلق کرده است. معلوم می شود همه آن ها شرّ دارند. نکته دیگر آن که از اضافه «شرّ» به «ما خلق» فهمیده می‏شود که شرّ مربوط به مخلوق است نه خالق. . هستی خیر محض است. در هستی شرّ نیست بلکه شر در نیستی است. اینکه انسان هایی را می بینیم که حرکاتی انجام می‏دهند که شایسته نیست، منشأش بی شعوری است نه یک شعور از نوع دیگر. منشأش نفهمی است، نه فهمی از نوع دیگر. شرّ همیشه مستند به مخلوق است، نه به خالق. ظلمت عبارت از عدم نور است. ظلمت شرّ دارد. شرّ ظلمت این است که هنگامی که انسان در سِیر تکاملی اش در یک راه و مسیر و صراطی که قرار بگیرد، ظلمت موجب می شود که توقّف کند و نداند از کدام راه برود. موجب می‏شود اگر حرکت کند در چاله ای بیفتد. شرور ظلمت سبب می شود که اصلاً تحرک پدید نیاید. وقفه پدید می آورد. ظلمت این گونه است. امّا نور سبب جنبش و حرکت است. نور تکامل می دهد. نور می کشاند. نور راه را کوتاه می کند. ای پروردگار فلق از شرّ جمیع مخلوقاتت به تو پناه می‏برم. 〰〰〰〰〰 📚 #مجموعه_تفسیر_نور_مبین 📕 #تفسیر 1 🏷 سوره فلق #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 شر در رابطۀ با مخلوق است، نه خالق❗️ 〰〰〰〰〰 📚 #مجموعه_تفسیر_نور_مبین 📕 #تفسیر 1 🏷 سوره فلق 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 معنای غاسق❗️ 📌«وَ مِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ»؛ و از شرّ غاسق به خدا پناه می‏برم. «غَسَقَ» در لغت به دو معنا است. معنای فعلی «غَسَقَ» یکی به معنای «أظلَمَ» یعنی تاریک کرد است و دیگری به معنای سَیلان و جاری شدن. معنای اسمی «غَسَق» نیز با توجه به آن‏چه که در کتب لغت وجود دارد، شش معنا است. معنای اول غاسق عبارت است از شب، هنگامی که شفق برود. هنگامی که سرخی افق برود و تاریکی تمام شود و سراسر آسمان را بگیرد به آن غاسق می‏گویند. معنای دوم عبارت است از هنگامی که سیاهی شب شدّت پیدا کند. معنای سوم عبارت است از ماه؛ امّا هنگامی که در مُحاق قرار بگیرد. شب های آخر ماه که ماه دیده نمی شود گفته می‏شود که ماه در محاق قرار گرفت. معنای چهارم غاسق عبارت است از ماه؛ امّا در هنگامی که تمام قرصش گرفته شود. معنای پنجم که صاحب تفسیر مجمع البیان آن را در تفسیرش نقل می کند این است که: غاسق یعنی هاجم، حمله کننده و هجوم برنده. البتّه نه هر هجوم برنده و حمله کننده ای؛ هجوم برنده و حمله کننده ای که بخواهد ضرر بزند و خطرناک باشد. 〰〰〰〰〰 📚 #مجموعه_تفسیر_نور_مبین 📕 #تفسیر 1 🏷 سوره فلق #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 معنای غاسق❗️ 〰〰〰〰〰 📚 #مجموعه_تفسیر_نور_مبین 📕 #تفسیر 1 🏷 سوره فلق 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 41 عنوان کتاب اخلاق ربانی در یک نگاه #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir