eitaa logo
حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه
2.2هزار دنبال‌کننده
194 عکس
1.7هزار ویدیو
3 فایل
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) @masabiholhoda_77652134
مشاهده در ایتا
دانلود
﷽ رویَ حسین ابن یزید عَن اَبِي الحَسَنِ الرِّضا صَلَواتُ اللهِ عَلَیهِ قالَ: «أَحْسِنِ الظَّنَّ بِاللَّهِ تَعَالَی فَإِنَّ مَنْ حَسُنَ ظَنُّهُ بِاللَّهِ تَعَالَی كَانَ اللَّهُ عِنْدَ ظَنِّهِ وَ مَنْ رَضِيَ بِالْقَلِيلِ مِنَ الرِّزْقِ قُبِلَ‌ مِنْهُ‌ الْيَسِيرُ مِنَ‌ الْعَمَلِ‌ وَ مَنْ رَضِيَ بِالْيَسِيرِ مِنَ الْحَلَالِ خَفَّتْ مَئُونَتُهُ وَ نَعَّمَ أهْلَهْ» ترجمه: گمان خود را به خداوند متعال نیکو و خوب قرار بده؛ پس به درستی که هر کس به خداوند گمان خوب و نیکو داشته باشد، خداوند هم بر طبق گمان خوب و حسن ظن با او عمل و رفتار می کند. شرح: روایت را حسین ابن یزید است نقل می‌کند از امام هشتم صلوات الله علیه، می گوید: روایت نسبتا مفصّلی است، بخشیش را من خواندم که رفته خدمت امام هشتم، و آن جا یک مقدار به قول ما، گله مندی کرده از دست تنگی مادّی‌اش به اصطلاح ما، من دیگر، چون نخواستم خیلی بخوانم، جملاتی که اساسی بود، خواندم. حضرت رو می‌کنند بهش، می‌فرمایند به این که: گمانت را به خدا نیک بکن. فهمیدی؟! احساس کرده بود که مثل این که نعوذبالله، مثلاً فرض کنید، خدا نخواسته به این که مثلاً این در سعه باشد.«اَحسِنِ الظَّنَّ بِاللهِ تَعَالَی» گمانت را به خدا خوب بکن. «فَاِنَّ مَن حَسُنَ ظَنُّهُ بِاللهِ تعالی» هر کسی که گمانش به خدا نیک باشد، به خدا خوش گمان باشد به قول ما، آن جا «کانَ الله ُعِندَ ظَنِّهِ» خدا با همان ظن و گمانش به او عمل می کند. اگر به خدا خوش‌بین بودی‌ها، با همان خوش بینی‌اش با تو رفتار می‌کند. فهمیدی؟! من یک مثال بزنم، فرض کن آدم یک مقدار گرفتاری پیدا می‌کند، پیش خودش، نسبت به یک شخصی فکر می‌کند، او گره‌اش را باز می‌کند. خوش بین است بهش، می رود پیش‌اش؛ توجّه کنید مثال می زنم، خوش بینی است. حالا این معلوم نیست به این که او آن جا گره را باز کند یا نکند،ها. بنده را مثال زدم. تو به خدا خوش بین باش، گرفتاری و چیزی هم داری بهش بگو؛ امّا با خوش بینی بگو. خدا با همان خوش بینیت با تو رفتار می‌کند. خوب دقّت کنید. بعد؛ جمله بعدی: «وَ مَنْ رَضِيَ بِالْقَلِيلِ مِنَ الرِّزْقِ» اگر کسی این، خشنود باشد از خداوند؛ به این که فرض کنید از نظر روزی‌اش آن جور که او می‌خواسته، بهش نداده، فهمیدی؟! اما این را بدان در مقابلش هم هست. « قَبِلَ مِنهُ الیَسیرَ مِنَ العَملَ» فهمیدی؟! از آن طرف هم از تو اعمال کم‌ات را که برای او انجام می‌دهی، قبول می‌کند. فهمیدی چه می‌خواهم بگویم؟! همان واجباتت را انجام بده، مستحبّات را هم چی؟! نمی‌خواهد انجام بدهی، همه را قبولش می‌کند. قبولی عمل، خیلی بالاست،ها این را بهتان بگویم. قبولی خیلی به قول ما، از نظر سطحش بالاست که خدا قبول کند اعمال آدم را. توجّه کنید! جمله بعد: «وَ مَن رَضِيَ بِالیَسیرَ مِنَ الحَلالُ» اگر کسی این، رضایت بدهد، به چی؟ به مال حلال؛ اما مال حلال زیاد نباشد، گوش می‌کنید چه می‌گویم؟ کم باشد. این جمله، جمله زیبای‌ است. «خَفَّتْ مَئُونَتُهُ» می‌فهمی یعنی چی؟ هان! اگر به تو کم داد، ها! از آن طرف هم خرج‌هایت را هم کم می‌کند. آی آی! این خیلی نکته است تویش.فهمیدی؟! پول با پارو برود هوا، از آن طرف، یک گره که تمام عالم جمع بشوند، نتوانند باز کنند. حاضری میلیاردها بدهی؛ ولی درست نمی‌شود. یک مرضی می‌آید؛ خودت, بچّه‌ات, همین جور دارم می‌گویم که قشنگ جا بیفتد تو ذهنت ، فهمیدی؟! یا مشکلات دیگر، گوش کنید چه می‌خواهم بگویم، هیچ تعارف نداریم. «وَ مَن رَضِيَ بِالیَسیرَ» گوش می‌کنی؟ «مِنَ الحَلالُ» فهمیدی؟! راضی باشی. حلال به دستت رسید، کم، یک مقدار که زندگیت بگذرانی. شد؟! راضی باشی، «خَفَّت مَئُونَتُهُ» خرج‌اش را کم می‌کند.، فهمیدی؟ «وَ نَعَّمَ اَهلَه» می‌فهمی یعنی چی؟ فراخی، گشایش می دهد به آن کسانی را که نان خور او هستند. فهمیدی چه می‌خواهم بگویم؟ که فشار رو تو نگذارند، خجالت بکشی پیششان. بحار الأنوار ،ج‌75، ص 343 *این روایت را در صوت، این طور بیان فرمودند: روا حسین ابن یزید...: اَحسَنُ ظنَّ بالله تعالی... بالله تعالی ...کان الله ُ... وَ مِنَ الرَضِیَّ بِالقَلیلِ مِنَ الرِزقَ قَبِلَ مِنهُ الیَسیرَ مِنَ العَملَ وَ مَن رَضيَ بِالیَسیرَ مِنَ الحَلالُ خَفَّت مَعُؤنَتةُ وَنَعَمَ اَهلَهُ» الْحُسَيْنُ بْنُ يَزِيدَ دَخَلْنَا عَلَى الرِّضَا (ع) أَحْسِنِ الظَّنَّ بِاللَّهِ فَإِنَّ مَنْ حَسُنَ ظَنُّهُ بِاللَّهِ كَانَ اللَّهُ عِنْدَ ظَنِّهِ وَ مَنْ رَضِيَ بِالْقَلِيلِ مِنَ الرِّزْقِ قُبِلَ‌ مِنْهُ‌ الْيَسِيرُ مِنَ‌ الْعَمَلِ‌ وَ مَنْ رَضِيَ بِالْيَسِيرِ مِنَ الْحَلَالِ خَفَّتْ مَئُونَتُهُ وَ نُعِّمَ أَهْلُهُ‌ 〰️〰️〰️〰️〰️ شرح حدیث 🎞 @mojtabatehrani_ir
39.47M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ رویَ حسین ابن یزید عَن اَبِي الحَسَنِ الرِّضا صَلَواتُ اللهِ عَلَیهِ قالَ: «أَحْسِنِ الظَّنَّ بِاللَّهِ تَعَالَی فَإِنَّ مَنْ حَسُنَ ظَنُّهُ بِاللَّهِ تَعَالَی كَانَ اللَّهُ عِنْدَ ظَنِّهِ وَ مَنْ رَضِيَ بِالْقَلِيلِ مِنَ الرِّزْقِ قُبِلَ‌ مِنْهُ‌ الْيَسِيرُ مِنَ‌ الْعَمَلِ‌ وَ مَنْ رَضِيَ بِالْيَسِيرِ مِنَ الْحَلَالِ خَفَّتْ مَئُونَتُهُ وَ نَعَّمَ أهْلَهْ» ترجمه: گمان خود را به خداوند متعال نیکو و خوب قرار بده؛ پس به درستی که هر کس به خداوند گمان خوب و نیکو داشته باشد، خداوند هم بر طبق گمان خوب و حسن ظن با او عمل و رفتار می کند. 〰️〰️〰️〰️〰️ شرح حدیث 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 خداوند به‌عمل کم رضایت می‌دهد؟❗️ 📌در روایات، به مسئلۀرضایت به کفاف اشاره شده است. امام رضا(ع) می‎فرمایند: «مَنْ رَضِيَ عَنِ اللَّهِ تَعَالَى بِالْقَلِيلِ مِنَ الرِّزْقِ رَضِيَ اللَّهُ مِنْهُ بِالْقَلِيلِ مِنَ الْعَمَلِ»1️⃣؛ هرکس در امور دنیایی‎اش به اندازهٔ کفاف از خدا خشنود باشد، خداوند نیز به عمل کم او رضایت می‏دهد و از او می‏پذیرد. امام علی(ع) فرمودند: «اُنظُر إلَى الدُّنْيَا نَظَرَ الزَّاهِدِ الْمُفَارِقِ وَ لَا تَنْظُرْ إلَيْهَا نَظَرَ الْعَاشِقِ الْوَامِقِ»2️⃣. بینش و نگرشت به دنیا نباید مانند نگرش یک عاشق به آن باشد؛ چون آخر کار، جدایی و حسرت است. کسی که عاشق است، هنگام جدایی از محبوب، غصّه ‏دار می‏شود. 1️⃣بحارالأنوار، ج 75، ص 356 2️⃣غرر الحکم و درر اکلم، ص140 〰️〰️〰️〰️〰️ @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 کرامت انسان در زندگی به حد کفاف بودن است ❗️ 📌امام صادق(ع) علایم مؤمن را این‏گونه می‏شمارند: «الْمُؤْمِنُ مَنْ طَابَ مَكْسَبُهُ وَ حَسُنَتْ خَلِيقَتُهُ وَ صَحَّتْ سَرِيرَتُهُ وَ أَنْفَقَ الْفَضْلَ مِنْ مَالِهِ»1️⃣؛ مؤمن کسی است که کسبش پاکیزه و خُلقش نیکو و رفتارش صحیح است و اضافهٔ مال خود را انفاق می‎کند. این بخش، مربوط بود به قسمت اوّل کلام امام رضا(ع) پیرامون متعبّدی که در جهت برخورداری از ثواب آخرت، قناعت می‏کند. در قسمت دوّم که امام رضا(ع) جنبهٔ انسانی مسئله را مطرح کرده و فرمودند: «أَوْ كَرِيمٌ مُتَنَزِّهٌ عَنْ لِئَامِ النَّاسِ»2️⃣، منظور این است که روح انسانی و کرامت طبع انسان کریم، باعث قناعت‏پیشگی او می‏شود. جمع کردن مال، زحمت بسیاری دارد؛ چرا که فرد باید تملّق دیگران را بگوید و نزد افراد فرومایه تحقیر شود تا بتواند بیش از کفاف را به دست بیاورد؛ لذا حضرت(ع) می‎فرمایند: که کرامت انسانی هم اقتضا می‎کند که انسان در زندگی‎ خود به حدّ کفاف بسنده کرده و زیاده‏طلبی نکند. امام هشتم(ع) می‎فرمایند: قناعت ناشی از دو بُعد الهی و انسانی می‏شود. 1️⃣الكافي، ج 2، ص 235- وسائل‌الشیعه، ج 15، ص189- بحارالأنوار، ج 64، ص293 2️⃣بحارالأنوار، ج 75، ص349 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه بیست و ششم @mojtabatehrani_ir
10.32M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 کرامت انسان در زندگی به حد کفاف بودن است ❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه بیست و ششم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 خداوند منافقین را لعن می‌کند❗️ 📌در روایتی مُحَمَّدِ بْنِ فُضَيْلِ نقل می‎کند:«كَتَبْتُ إِلَيْهِ أَسْأَلُهُ عَنْ مَسْأَلَةٍ»؛ نامه‌ای به امام‌رضا(ع) نوشتم و از ایشان در مورد مسئله‌ای سؤال کردم. نمی‌گوید: مسئله چیست، امّا از جواب به دست می‌آید که سؤال چه بوده است؛ از جواب به دست می‌آید که سؤالش از نفاق و منافق بوده است. «فَكَتَبَ إِلَيَّ»؛ امام‌رضا(ع) در جواب من نوشت:«أَنَّ اللَّهَ يَقُولُ»؛ خداوند می‎فرماید:«إِنَّ الْمُنافِقِينَ يُخادِعُونَ اللَّهَ وَ هُوَ خادِعُهُمْ...». تا بعد خود حضرت می‌نویسد:«لَيْسُوا مِنْ عِتْرَةِ رَسُولِ اللَّهِ»؛ خیال نکنی که آن‌ها از عترت پیغمبر(ص) بودند، «وَ لَيْسُوا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ»؛ مؤمن نبودند، «وَ لَيْسُوا مِنَ الْمُسْلِمِينَ»؛ به صراحت و وضوح می‌فرماید که باطناً کافر بودند. «يُظْهِرُونَ الْإِيمَانَ»؛ در ظاهر می‌گفتند: ما مسلمان و مؤمنیم، ولی «وَ يُسِرُّونَ الْكُفْرَ»؛ در باطن، کفرشان را پنهان کرده بودند. «وَ يُسِرُّونَ الْكُفْرَ وَ التَّكْذِيبَ»؛ آن‌ها دروغ می‎گفتند، «لَعَنَهُمُ اللَّهُ»1️⃣؛ خدا هم لعن‌شان می‎کند. 1️⃣تفسیر العیاشی، ج1، ص 282 - بحار الأنوار، ج‏69، ص، 175 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه پنجم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 چه کسانی کمال مروّت، جوانمردی و از خود گذشتگی دارند. ❗️ 📌امام‌رضا(ع) از آبای گرامی‌شان نقل می‌کند که پیغمبر‌اکرم(ص) فرمودند:«مَنْ عَامَلَ النَّاسَ فَلَمْ يَظْلِمْهُمْ وَ حَدَّثَهُمْ فَلَمْ يَكْذِبْهُمْ وَ وَعَدَهُمْ فَلَمْ يُخْلِفْهُمْ فَهُوَ مِمَّنْ كَمَلَتْ مُرُوَّتُهُ وَ ظَهَرَتْ عَدَالَتُهُ وَ وَجَبَتْ أُخُوَّتُهُ وَ حَرُمَتْ غِيبَتُهُ»؛کسی که با مردم رفتارش این چنین باشد که وقتی با آن‌ها دادوستد می‌کند- اگر منظور از «مَنْ عَامَلَ النَّاسَ» 1️⃣ معاملات باشد- یا در هر نوع برخورد، تماس و رابطه‌ای که دارد، این چنین است که در روابطش با مردم هیچ گاه نسبت به آن‌ها ستم نمی‌کند. وقتی با آن‌ها سخن می‌‌گوید، دروغ نمی‌گوید. آنگاه که به آن‌ها وعده می‌کند، از آن تخلّف نمی‌کند. او از کسانی است که کمال مروّت، جوانمردی و از خودگذشتگی را نشان داده و عدالتش آشکار شده است و برادری نسبت به او حتمی است، که اخوّت ایمانی باشد و حرام است که انسان نقص و عیب او را پشت سر و در غیابش بگوید. 1️⃣عيون أخبار الرضا(ع)، ج‏2، ص 30 - بحار الأنوار، ج‏72، ص 252 و ج85 ص35 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه یازدهم @mojtabatehrani_ir
7.55M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 چه کسانی کمال مروّت، جوانمردی و از خود گذشتگی دارند. ❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه یازدهم 🎞 @mojtabatehrani_ir
🏞 🌺🌺میلاد امام رضا علیه السلام مبارک باد🌺🌺 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 شفاعت برای نقص عمل است نه اعتقاد❗️ 📌حال به روایتی که از امام‌رضا(ع) نقل شد بر می‌گردم؛ پیامبر‌اکرم(ص) فرمودند: «وَ مَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِشَفَاعَتِي فَلَا أَنَالَهُ اللَّهُ شَفَاعَتِي»، اگر کسی ایمان به شفاعت من نداشته باشد شفاعت من شامل او نمی شود. این جنبۀ درونی و اعتقادی است. البته عمل هست ولی محور و عمده امور اعتقادی است. سپس حضرت فرمودند: «ثُمَّ قَالَ(ع) إِنَّمَا شَفَاعَتِي لِأَهْلِ الْكَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِي»1️⃣. حضرت با این عبارت توجّه به این مطلب دادند که شفاعت مربوط‌به نقص عملی است نه نقص اعتقادی. وقتی می‌فرماید شفاعت من برای اهل معصیت کبیره از امّت من است منظور امّتی است که نقص اعتقادی ندارند و تنها نقص عملی دارند. انکار شفاعت در رابطۀ نقص اعتقادی که امر مستدلی است. پیامبر اکرم(ص) شفیع است و شفیع به معنای حقیقی اوست؛ زیرا او به تمام معنا انسان کامل است و اوست که دست ناقص ها را می‌گیرد امّا برای آن‌هایی که از نظر اعتقادی همسو نبوده و مقتضی در خودشان نیست فایده ندارد، مثل بیماری می مانند که دارو روی آن‌ها اثر نمی‌کند، زمینۀ شفاعت در آن‌ها از بین رفته است. 1️⃣ عیون اخبار الرضا(ع)، ج1، ص 136 - بحارالأنوار، ج8، ص34 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه سوم @mojtabatehrani_ir