eitaa logo
حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه
2.1هزار دنبال‌کننده
194 عکس
1.7هزار ویدیو
3 فایل
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) @masabiholhoda_77652134
مشاهده در ایتا
دانلود
﷽ رُوِيَ عَنْ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلامُ قَالَ: «الدُّنْيَا دَارُ مَمَرٍّ لَا دَارُ مَقَرٍّ وَ النَّاسُ فِيهَا رَجُلَانِ رَجُلٌ بَاعَ فِيهَا نَفْسَهُ فَأَوْبَقَهَا وَ رَجُلٌ ابْتَاعَ نَفْسَهُ فَأَعْتَقَهَا» ترجمه: دنیا سرای و خانه گذرگاه و عبور است و خانه اقامتگاه نیست. مردم در دنیا دو دسته هستند: یک دسته در دنیا خودفروشانی هستند که نفس خود را به دنیا می فروشند و خود را بدبخت و ذلیل و هلاک و نابود می کنند. و عدّه ای دیگر کسانی هستند که خودشان را می خرند و آزاد ساخته و نجات می دهند. شرح: روایت از امیرالمؤمنین صلوات الله علیه منقول است که حضرت فرمودند: دنیا خانه گذرگاه است نه اقامتگاه. آدم این جوری است، یک وقتی، مثلا فرض کنید که شما به مسافرت می روید به یک مسافرخانه ای، موقتاً هستید، می گویید آقا چند روزی که ما بیشتر نیستیم، می گذاریم می رویم. یک وقت نه، تشبیه می کنم. یک خانه ای هستش که نه، می خواهید بخرید؛ می گویید: هستم دیگر، تا آخر عمرم این جا هستم. این تقریباً تشبیه این جوری حضرت کرده است. «اَلدُّنْيَا دَارُ مَمَرٍّ»؛ دنیا خانه گذرگاه است. منظور مسافرخانه است. «لَا دَارُ مَقَرٍّ»؛ خانه اقامت گاه نیست. حالا من یک روایت دیگر یادم آمد. این روایت که می خوانم در شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید است، اگر یادتان نرود، این برای آنجاست، این روایت علی(ع)؛ امّا این نه، این در مجموعه ورّام که دارد، که این «دار» این جا دارد علی (ع): «الدُّنْيَا دَارُ مَمَرٍّ لَا دَارُ مَقَرٍّ»؛ یک روایتی است، دارد: «رُوِيَ أَنَّ جَبْرَئِيلَ (ع) قَالَ لِنُوحٍ (ع)»؛ جبرائیل یک حرفی به حضرت نوح زد، این را گفت، گفت: «يَا أَطْوَلَ الْأَنْبِيَاءِ عُمُراً كَيْفَ وَجَدْتَ الدُّنْيَا»؛ ای کسی که در بین پیامبران، طولانی ترین عمر را تو در دنیا کردی! دنیا را چه جوری یافتی؟«كَيْفَ وَجَدْتَ الدُّنْيَا»؛ سئوال کرد ازش، در جواب حضرت نوح(ع) «قَالَ عَلَيْهِ السَّلَامُ»؛ عین این جمله که علی(ع) دارد «دار» می گوید: «كَدَارٍ لَهَا بَابَانِ»؛ دنیا را من، مثل یک خانه ای دیدم که دو تا در داشت تویش، «كَيْفَ وَجَدْتَ الدُّنْيَا»؛ چه جوری یافتم؟ این جوری یافتم: و او این که دنیا مثل یک خانه دو درِ بود برای من، «كَدَارٍ لَهَا بَابَانِ دَخَلْتُ مِنْ أَحَدِهِمَا وَ خَرَجْتُ مِنَ الْآخَرِ»؛ از یک در وارد شدم، از یک در رفتم بیرون. می دانید که حضرت نوح(ع) چند سال عمر کرده؟ هان!؟ بیش از هزار سال، می گوید: یک خانه، این جور دیدمش دو تا در داشت؛ از این در وارد شدم، و از آن در رفتم بیرون. این است دنیای من و تو؛ وای به حال من و تو. «الدُّنْيَا دَارُ مَمَرٍّ لَا دَارُ مَقَرٍّ»؛ علی (ع) می گوید: دنیا خانه گذرگاه است نه اقامت گاه. شد؟! حالا مردم توی این خانه، می فهمی؟ دو دسته هستند: «النَّاسُ فِيهَا رَجُلَانِ»؛ دو تا می شوند، سوّمی ندارد؛ علی (ع) می گوید، دو دسته هستند. «رَجُلٌ بَاعَ فِيهَا نَفْسَهُ فَأَوْبَقَهَا»؛ یک عدّه خودفروشانی هستند که خود را به اسارت می دهند، «فَأَوْبَقَهَا»؛ یعنی به اسارت گرفتن. هلاکت هم معنا شده؛ ولی این جا معنایش این است. «وَ رَجُلٌ ابْتَاعَ نَفْسَهُ»؛ دسته دوّم کسانی هستند که خودشان را می خرند، خودفروش نیستند این ها. خودش را می خرد، شد! «فَأَعْتَقَهَا»؛ خودش را آزاد می کند؛ یعنی یک عدّه هستند دل به دنیا می بندند و به اسارت دنیا می روند. و یک عدّه دل می کَنند و آزاد می شوند. توجّه می کنید؟! دو دسته بیشتر نیستند این هایی که در دنیا هستند. حواست را جمع کن، همه رفتنی هستند؛ امّا مواظب باش، خودت را نفروشی به دنیا، به تعلّقات دنیا، خودت را از تعلّقات دنیا آزاد کن. نَهْجُ الْبَلَاغَةِ، قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِين (ع): الدُّنْيَا دَارُ مَمَرٍّ لَا دَارُ مَقَرٍّ وَ النَّاسُ فِيهَا رَجُلَانِ رَجُلٌ بَاعَ فِيهَا نَفْسَهُ فَأَوْبَقَهَا وَ رَجُلٌ ابْتَاعَ نَفْسَهُ فَأَعْتَقَهَا. نهج البلاغه، حکمت 133 رُوِيَ أَنَّ جَبْرَئِيلَ (ع) قَالَ لِنُوحٍ (ع) يَا أَطْوَلَ الْأَنْبِيَاءِ عُمُراً كَيْفَ وَجَدْتَ الدُّنْيَا قَالَ كَدَارٍ لَهَا بَابَانِ دَخَلْتُ مِنْ أَحَدِهِمَا وَ خَرَجْتُ مِنَ الْآخَرِ. مجموعه ورّام، ج1، ص131 〰〰〰〰〰 شرح حدیث @mojtabatehrani_ir
18.82M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ رُوِيَ عَنْ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلامُ قَالَ: «الدُّنْيَا دَارُ مَمَرٍّ لَا دَارُ مَقَرٍّ وَ النَّاسُ فِيهَا رَجُلَانِ رَجُلٌ بَاعَ فِيهَا نَفْسَهُ فَأَوْبَقَهَا وَ رَجُلٌ ابْتَاعَ نَفْسَهُ فَأَعْتَقَهَا» ترجمه: دنیا سرای و خانه گذرگاه و عبور است و خانه اقامتگاه نیست. مردم در دنیا دو دسته هستند: یک دسته در دنیا خودفروشانی هستند که نفس خود را به دنیا می فروشند و خود را بدبخت و ذلیل و هلاک و نابود می کنند. و عدّه ای دیگر کسانی هستند که خودشان را می خرند و آزاد ساخته و نجات می دهند. 〰〰〰〰〰 شرح حدیث 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 اطاعت از فرمان الهی از باب شکر نعمت است، نه خوف از عذاب❗️ 📌امام علی(ع) در نهج البلاغه می فرماید، اشاره به همین است که فرضاً اگر انسان وجوب اطاعت خدا را از باب دفع ضرر محتمل نداند، از باب مناط شکر منعم هم که شده، باید او را اطاعت کند. امام علی(ع) به زیبایی هر دو را در نهج البلاغه طرح کرده است. یک وقت سؤال می شود که چرا حرف این آقا را گوش می کنی؟ می گوید: اگر گوش نکنم، تنبیه می شوم. این، دفع ضرر محتمل است. دوّم این است که می گوید: هرچه دارم از او دارم، این، شکر منعم است. «لَوْ لَمْ یتَوَعَّدِ اللَّهُ عَلَى مَعْصِیَتِهِ»؛ بر فرض محال، اگر خدا ایعاد به عذاب بر معصیتش نکرده بود؛ یعنی اگر بحث دفع ضرر مطرح نبود. فرضاً اگر نگفته بود که در صورتی که نماز نخوانی، تو را به جهنّم می برم یا اگر فلان معصیت را انجام بدهی تو را به جهنّم می برم؛ اگرخبری از این ها نبود، به عبارتی اگر بحث دفع ضرر نبود، «لَكَانَ یُجِبُ أَنْ لَا یُعْصَى شُكْراً لِنِعَمِهِ»1️⃣؛ واجب بود به اینکه معصیت او نشود. چرا؟ از باب شکر منعم. پس این «یُجِبُ» وجوب، وجوب عقلی است. 1️⃣وسائل الشیعه، ج 15، ص 38 - بحارالأنوار، ج 70، ص 364 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه اول @mojtabatehrani_ir
6.27M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 اطاعت از فرمان الهی از باب شکر نعمت است، نه خوف از عذاب❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه اول 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 هر بنده ای که اطاعت از خدا کند، خداوند او را واگذار به غیر نمی کند❗️ 📌امام صادق(ع) از قول آبای گرامی شان از رسول الله(ص) می فرماید: «قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَیُّمَا عَبْدٍ أَطَاعَنِی لَمْ أَكِلْهُ إِلَى غَیرِی»؛ خدا فرموده است: هر بنده ای مرا اطاعت کند، یک اثرش این است که او را واگذار به غیر خودم نمی کنم. یعنی چی؟ یعنی خداوند تمام کارهایش را به دست می گیرد؛ زیرا غیر او همه عاجز و ناتوانند. قدرت مطلق او است. معنایش این است که دیگر مشکلی نخواهد داشت؛ چون او قدرت مطلق است و غیر او عاجز است. اگر یک مشکل او را حل کند، ده تا مشکل او را نمی تواند حل کند، علاوه بر اینکه حلّ آن یک مشکل هم با توان خودش نیست؛ بلکه مال غیر است؛ بنابراین او را به دیگری واگذار نمی کند. «وَ أَیَّمَا عَبْدٍ عَصَانِی وَكَلْتُهُ إِلَى نَفْسِهِ»؛ و هر کس مرا عصیان کند، او را به خودش واگذار می کنم. این، بدترین وضع است. «ثُمَّ لَمْ أُبَالِ فِی أَیِّ وَادٍ هَلَك»2️⃣؛ این، خودش مطلبی است. و دیگر باکی ندارم که در چه وادی یی هلاک می شود. اگر عبد به خودش واگذار شود مصیبت ها پیدا می شود؛ زیرا هواهای نفسانی او را بیچاره خواهد کرد. اطاعت عملی؛ یعنی مبارزه با هوای نفس. البته آنهایی که حالت انقیاد قلبی ندارند، کارشان با فشار خواهد بود. 2️⃣ وسائل الشیعه، ج 15، ص 235 - بحارالأنوار، ج 68، ص 178 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه دوم @mojtabatehrani_ir
8.93M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 هر بنده ای که اطاعت از خدا کند، خداوند او را واگذار به غیر نمی کند❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه دوم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 تکفّل خداوند نسبت تمام امور دنیویّۀ چه انسانی است❗️ 📌روایت را امام صادق(ع) از آبای گرامی شان نقل می فرمایند: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) قَالَ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ یا ابْنَ آدَمَ أَطِعْنِی فِیمَا أَمَرْتُك»؛ پیامبراکرم(ص) فرمودند که خدا فرموده است: ای انسان! ای بشر! تو فقط اعمالت را با فرمان های من تطبیق بده، کار تو همین باشد. من تمام امور دنیویّۀ تو را متکفّل می شوم. جملۀ بعد خیلی گویاست: «وَ لَا تُعَلِّمْنِی مَا یُصْلِحُكَ»1️⃣؛ و به من یاد نده به اینکه خیر تو چیست. تو فقط یک کار عملی بکن. بقیّه اش با من. من بهتر از تو می فهمم که چه چیز مصلحت توست.خداوند خودش کارهای عبدش را اصلاح کرده و امور دنیایی و مشکلات او را حل می کند و از مشکلات او پیشگیری می کند. هرچه تعبیر کنیم وسیع تر است. صلاحی که منتسب به الله تعالی باشد، این چنین است و به او یاد نده. این ها آثار کلّی اطاعت عملی به نحو عموم است، هر اطاعتی باشد. 1️⃣ وسائل الشیعه، ج 15، ص 235 - بحار الأنوار، ج 68، ص 135 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه دوم @mojtabatehrani_ir
7.93M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 تکفّل خداوند نسبت تمام امور دنیویّۀ چه انسانی است❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه دوم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ انالله و انا الیه راجعون مراسم هفتم مرحومه صدیقه شهید کلهری (تهرانی) صبیه مکرمه مرحوم آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی(ره) پنجشنبه ۲۲ تیرماه از ساعت ۱۶:۳۰ الی ۱۸:۳۰ مسجد علی‌بن‌موسی‌الرضا (ع) واقع در خیابان ایران، خیابان قادری @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 سرّ اینکه طاعت الهی اثری برای انسان ندارد❗️ 📌گاهی انسان به حسب ظاهر به یک سنخ اعمال مثل نماز و امثال آن مداومت دارد – گذشته از نواقصی که معمولاً در اعمال افراد وجود دارد- امّا آثاری را که مترتّب بر طاعت است در خود نمی بیند. سِرّش چیست؟ چرا با اینکه از نظر ظواهر شرعی، دستورات فقیه را رعایت می کند، آن آثار بر اطاعت عملیّه او مترتّب نیست. سِرّش این است که این اطاعت عملی ریشه در اطاعت قلبیّه ای که آن هم ریشه در محبّت الهی است ندارد. کوششی که از کشش های قلبی نشئت بگیرد، آن آثار را در پی دارد؛ به تعبیر دیگر طاعتی که بر اساس خداخواهی است نه خودخواهی. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه سوم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 خالص ترین، راستگو ترین، پاکیزه ترین و باصفاترین مردم کیست؟❗️ 📌امام صادق(ع) می فرماید: «حُبُّ اللَّهِ إِذَا أَضَاءَ عَلَى سِرِّ عَبْدٍ أَخْلَاهُ عَنْ كُلِّ شَاغِلٍ وَ كُلِّ ذِكْرٍ سِوَى اللَّهِ»؛ آنگاه که محبّت خدا روشن کند و پرتو بیفکند بر سِرِّ عبد، او را از هر شاغلی و از هر یادی خالی می کند؛ یعنی هر یادی جز یاد خدا از این دل بیرون می رود. «وَ الْمُحِبُّ أَخْلَصُ النَّاسِ سِرّاً لِلَّهِ»؛ کسی که محبّ خداوند است و دلش منقاد اوست. خالص ترین مردم به سرّ الله تعالی است خالص ترین مردم به خداوند از نظر درون است. از نظر بیرون هم این محبّت تراوش می کند. «وَ أَصْدَقُهُمْ قَوْلًا»؛ محبّت، انقیاد می آورد و وقتی سراسر دل منقاد شد، به بیرون تراوش و از نظر گفتار راستگوترین مردم است، «وَ أَوْفَاهُمْ عَهْداً»؛ در روابط اجتماعی، نسبت به پیمان هایی که می بندد، با وفادارترین مردم است، «وَ أَزْكَاهُمْ عَمَلًا»؛ و از نظر اعمال بیرونی، پاکیزه ترین مردم است، «وَ أَصْفَاهُمْ ذِكْراً»؛ و از نظر ذکر، با صفاترین مردم است، «وَ أَعْبَدُهُمْ نَفْساً»1️⃣؛ و از نظر نفس و درون، عابدترین مردم است؛ یعنی این نفس خاشع ترین و خاضع ترین نفوس نسبت به خداوند است. 1️⃣ بحار الأنوار، ج 67، ص 23 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه چهارم @mojtabatehrani_ir