﷽ 📍 پیغمبراکرم(ص) توکّل را چگونه می فرماید: ❗️ 📌لذا بهتر این است که ببینیم پیغمبر اکرم(ص) توکّل را چگونه بیان می فرمایند. «سَأَلَ النَّبِيُّ(ص)عَنْ جَبْرَئِيلَ مَا التَّوَكُّلُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ»؛ پیغمبر(ص) به جبرائیل فرمود: توکّل بر خدا چیست؟ «فَقَالَ الْعِلْمُ‏ بِأَنَّ الْمَخْلُوقَ‏ لَا یَضُرُّ»؛ جبرائیل(ع) گفت علم به اینکه مخلوق نمی تواند زیان برساند، «وَ لَا یَنْفَعُ»؛ و نفع برساند، «وَ لَا یُعْطِی»؛ و عطا کند، «وَ لَا یَمْنَعُ»؛ و جلوگیر باشد، «وَ اسْتِعْمَالُ الْیَأْسِ مِنَ الْخَلْقِ»؛ و اینکه از مخلوق قطع امید کند، «فَإِذَا كَانَ الْعَبْدُ كَذَلِكَ»؛ آنگاه که بنده این چنین شد؛ یعنی روح، چنین حالتی پیدا کرد که ماسوای الله منهای خدا نمی تواند به او ضرر یا نفع برساند، عطا یا منع کند و این روح از غیر خدا مأیوس شد؛ یعنی امیدش را گسست و این دل با قدرت کاملۀ حق پیوند خورد، «لَمْ یَعْمَلْ لِأَحَدٍ سِوَى اللَّهِ»؛ دیگر عملی انجام نمی دهد مگر برای خدا،«لَمْ یَعْمَلْ لِأَحَدٍ سِوَى اللَّهِ وَ لَمْ یَرْجُ وَ لَمْ یَخَفْ سِوَى اللَّهِ»؛ دیگر امیدش به هیچ جا نمی رود، و جز خدا از هیچ کس و از هیچ چیز بیم ندارد، رشته امیدش به خدا پیوند می خورد، بیمش از خداست، «وَ لَمْ یَطْمَعْ فِی أَحَدٍ سِوَى اللَّهِ»؛ جز خدا طمع نسبت به هیچ کس پیدا نمی کند، «فَهَذَا هُوَ التَّوَكُّلُ»1️⃣؛ پس این است توکّل. 1️⃣ بحارالأنوار، ج 68، ص 138 〰〰〰〰〰 📚 #اخلاق_ربانی 📕 #توکل 🏷 جلسه دوم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 پیغمبراکرم(ص) توکّل را چگونه می فرماید: ❗️ 〰〰〰〰〰 📚 #اخلاق_ربانی 📕 #توکل 🏷 جلسه دوم 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 با فضیلت ترین اعمال در نزد خداوند❗️ 📌امام علی(ع) می فرماید: «قَالَ أَنَّ النَّبِیَّ(ص) سَأَلَ‏ رَبَّهُ‏ سُبْحَانَهُ‏ لَیْلَةَ الْمِعْرَاجِ»؛ ‏ پیغمبر اکرم(ص) در شب معراج از خداوند سؤال کرده، «فَقَالَ یَا رَبِّ»؛ به خداوند عرض می کند: پروردگارا! «أَیُّ الْأَعْمَالِ أَفْضَل»؛ کدام یک از اعمال فضیلتش بیشتر است؟ «فَقَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ»؛ سپس خداوند فرمود: «لَیْسَ شَیْ‏ءٌ عِنْدِی أَفْضَلَ»؛ چیزی نزد من با فضیلت تر نیست، «مِنَ التَّوَكُّلِ عَلَیَّ»؛ از توکّل کردن بر من، «وَ الرِّضَا بِمَا قَسَمْتُ»1️⃣؛ و رضا دادن و خشنود بودن به آنچه را که نصیب او کرده ام. 1️⃣ بحارالأنوار، ج 74، ص 21 〰〰〰〰〰 📚 #اخلاق_ربانی 📕 #توکل 🏷 جلسه دوم 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 امید به مخلوق امداد غیبی را قطع می کند❗️ 📌در روایتی، خداوند خطاب به حضرت داود(ع) می فرماید: «مَا اعْتَصَمَ‏ بِي عَبْدٌ مِنْ‏ عِبَادِی‏ بِأَحَدٍ مِنْ‏ خَلْقِی‏ عَرَفْتُ‏ ذَلِكَ‏ مِنْ‏ نِیَّتِهِ‏»؛ هیچ بنده ای از بندگان من، متوسّل نشد و در پناه احدی از مخلوقین من قرار نگرفت که من این را در دلش شناسایی کردم. «مِنْ‏ نِیَّتِهِ‏»؛ یعنی دیدم که تهِ دلش، امیدش به مخلوق من است نه به من، تکیه گاهش غیر من است نه من. «إِلَّا قَطَعْتُ أَسْبَابَ السَّمَاوَاتِ مِنْ یَدَیْهِ»؛ مگر اینکه تمام اسباب های آسمانی را بر او قطع می کنم؛ یعنی هیچ مدد غیبی متوجّه او نیست. «وَ أَسَخْتُ الْأَرْضَ مِنْ تَحْتِهِ»؛ زمینی را که زیر پای اوست، بر او خشمناک می کنم، «وَ لَمْ أُبَالِ بِأَیِّ وَادٍ یَهْلِكُ‏»1️⃣؛ و دیگر باکی ندارم که در کدام وادی به هلاکت برسد. همان گونه که سبب ساز است سبب سوز هم هست. 1️⃣ وسائل الشیعه، ج 15، ص 211 〰〰〰〰〰 📚 #اخلاق_ربانی 📕 #توکل 🏷 جلسه اول 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 ملعون است انسانی که تکیه گاهش غیر خدا باشد❗️ 📌در یک روایتی آمده است: «مَكتُوبٌ‏ فیِ‏ التَّوْراةِ»؛ این جمله در تورات موسی(ع) نوشته شده است: «مَلْعُونٌ مَنْ ثِقَتُهُ بِانْسَانٍ مِثْلُهُ»1️⃣؛ ملعون است کسی که تکیه گاهش انسانی مثل خودش باشد، لذا در باب توکّل روایات بسیاری این هدف را دنبال می کند که انسان نباید تکیه گاهش غیر خدا باشد، نباید اعتمادش به خدا ضعیف باشد. عدم اعتماد به خدا یا ضعف اعتماد به او از رذایل ایمانی است، نه رذایل نفسانی. البتّه می گویند: شعبه ای از شرک است که ضدّ آن سه چیز است؛ توکّل و ثقه بالله و تفویض به خداست. 1️⃣جامع السّعادات، ج3، ص275 〰〰〰〰〰 📚 #اخلاق_ربانی 📕 #توکل 🏷 جلسه اول 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ به اطلاع عموم علاقمندان به مباحث اخلاق و معارف حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) می رساند فیلم کامل جلسات سلوک عاشورایی منزل پنجم "استقامت و پایداری" از شنبه مورخ 16/4/1403 در سایت www.mojtabatehrani.com قابل دسترس می‌باشد. 〰〰〰〰〰 #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ به اطلاع عموم علاقمندان به مباحث اخلاق و معارف حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) می رساند فیلم کامل جلسات سلوک عاشورایی منزل پنجم "استقامت و پایداری" از شنبه مورخ 16/4/1403 در سایت www.mojtabatehrani.com قابل دسترس می‌باشد. 〰〰〰〰〰 #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین‌(ع) طبق سنوات گذشته، مراسم سخنرانی و عزاداری، از روز شنبه 16/4/1403 برابر با شب اول ماه محرم، به مدت 12شب برقرار می‌باشد. اقامه نماز جماعت: مغرب و عشاء ساعت 19:45 شب شروع سخنرانی: ساعت 20:30 آدرس: خیابان ایران، کوچه شهید ملکی 〰️〰️〰️〰️〰️ #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 پایداری متوقف بر چهار چیز است ❗️ 📌 بحث ما راجع به حرکت امام حسین (ع) و قیام حضرت بود که در دو رابطه عرض کردم، پایداری در حرکت به سوی حق و پایداری در حرکت برای به پاداشتن حق بود که اوّلی جنبۀ معرفتی و دوّمی جنبۀ اجتماعی داشت. پایداری، متوقّف بر سه چیز است. یک، تشخیص حق. دو، تشخیص راهی را که انسان را به آن حق می رساند. سه، حرکت به سوی آن هدف که حق است و چهار، پایداری. اهمّ این چهار مطلب مسئلۀ پایداری در حرکت است . چرا؟ چون اگر پایداری در این حرکت نباشد به مقصد نخواهد رسید. خیلی روشن است. در بُعد اجتماعی اش، آن کس به این هدفش می رسد که در جامعه دین الهی را اقامه کند و پای آن بایستد. امام حسین(ع)هم همین کار را کرد و به مقصودش نیز رسید. چون اگر این نبود، از اسلام خبری نبود. یعنی اگر این قیام و حرکت نبود، از اسلام خبری نبود، «وَ عَلَى الْإِسْلَامِ السَّلَام». پایداری هم در راه وصول به حق، لقاءالله و هم پایداری در اقامۀ حق، دین الله است. این حرکت از نظر ظاهری است، امّا وابستۀ به هم است. نمی توان از هم جدایش کرد. از جداسازی خبری نیست و آمیختۀ به هم است. ظاهر آن یک قیام است ولی باطنش دو چیز است. امام حسین(ع) به هر به خاطر پایداری اش به دو هدفش رسید. 〰〰〰〰〰 📚 #سلوک_عاشورایی منزل پنجم 📕 #استقامت_و_پایداری 🏷 جلسه سوم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 پایداری متوقف بر چهار چیز است ❗️ 〰〰〰〰〰 📚 #سلوک_عاشورایی منزل پنجم 📕 #استقامت_و_پایداری 🏷 جلسه سوم 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ اولین فدایی حسین(ع) 〰〰〰〰〰 🎞 #كليپ_تصويرى #روضه #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ رُوِيَ‏ عَنِ الْحُسَيْنِ‏ بْنِ عَلِيٍّ عَلَيْهِمَا السَّلَامُ قَالَ: «اَلِاسْتِدْرَاجُ مِنَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ‏ لِعَبْدِهِ‏ أَنْ‏ يُسْبِغَ‏ عَلَيْهِ النِّعَمَ وَ يَسْلُبَهُ الشُّكْرَ» ترجمه: استدراج از ناحیۀخداوند نسبت به بنده اش این است که انواع نعمت ها را به سوی او سرازیر می کند و از طرفی حالت های شکر را از او ربوده و سلب می کند. شرح: روایت از امام حسین صلوات الله علیه، منقول است که حضرت فرمودند: استدراج از ناحیۀ خداوند نسبت به عبدش،عبارت از این است که فراخی و گشایش به او بدهد از نظر نعمت هایش؛ ولی از طرفی چی؟ سلب کند از او شکر و سپاس گزاری نسبت به نعمت های خداوند. مسئله ای من عرض کنم و او اینکه: ما در این دنیا که هستیم، همه ما مورد آزمایش های الهی قرار می گیرم همۀ ما در هر لحظه ای، مثل کسی که این نشسته، دارد امتحان پس می دهد. هیچ چیز بدون امتحان نیست، خدا امتحان مان می کند،بسم الله.. امتحاناتش هم چند قسم است. یک قسم که نسبت به اولیا خاصّ خودش هم این گونه است، «وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ»؛ آیه شریفه 155سورۀ بقره دارد. که من، قسم می خورد خدا، امتحانتان می کنم. خدمتتان عرض شود که خوف و جوع و...خدمتتان عرض شود: کمبود مالی و خدمتتان عرض شود که بعد هم مسائل اینکه مصیبت ها به خصوص، نسبت به فرزند و امثال این ها؛ بعدش می گوید: «وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ»؛ این ها که پایش بایستند و این ها اثر سوء روی ایمانشان نگذارد. یک قسم دیگر هم امتحان می کند. نگاه کنید! همیشه این طور نیست که آزمایش خداوند، این باشد که بگیرد آن چه را که داده است. نه خیر! عکسش را هم دارد، می دهد. یک وقت می گیرد آن چه که داده است، می خواهد امتحانت بکند، ببیندچند مرده حلّاجی. البتّه عرض کردم که مال اولیائش این جوری است، آن جاها، آن هم مال اولیا خاصّ خداست و غالباً برای این طرف نیست. از این طرف دارد و آن این است که او می دهد، با داده اش امتحانت می کند. اینجا همین است که امام حسین(ع)، می فرماید. نگاه کن! و آن این است به اینکه «اَلِْاسْتِدْرَاجُ مِنَ اللَّهِ(تعالی) سُبْحَانَهُ‏ لِعَبْدِهِ»؛ آزمایش الهی به این نحو که استدراج معناش این است: نسبت به عبدش این جوری است، «أَنْ‏ يُسْبِغَ‏ عَلَيْهِ النِّعَمَ وَ يَسْلُبَهُ الشُّكْرَ»؛ و آن این است که گشایش میدهد به بنده اش، فراخی می دهد. استباغ؛ به اصطلاح ما گشایش، فراخی در زندگی را می گویند. امّا از آن طرف، سلب می کند از شکر . بله، بنده خدا یادش می رود، آن وقت سلب شکر چند قسم دارد این: یک: و او این است به این که غفلت از این که خدا به اش داده، من بودم، خودم کردم، چکار کردم. تو که هستی، فهمیدی چه می خواهم بگویم؟ بدترین استدراج ها این است که آن نعمت را در راه رضای خدا مصرف نکند؛ در راه غضب الهی مصرف کند؛ یعنی نعمت را وسیلۀ معصیت قرار بدهد. این بدترین استدراج هاست. می بیند، معصیت می کند، خدا هم چیه؟ در روزیش را تنگ نمی کند، باز گشادش می کند. بفهم! بی چاره ات دارد می کند. چه بگویم من، نمی فهمی تو. میدان دارد باز می کند برایت، ببیند تو چند مرده حلّاجی. گوش می کنی چه می خواهم بگویم؟ بله، این هم امتحان است.