⚡️🌹⚡️🌹⚡️🌹⚡️🌹⚡️
🌹
⭕️چرا در #قرآن پاره اى از آيات و داستانها تکرار شده؟
🔷بايد توجّه داشت #قرآن_مجيد در مدّت بيست و سه سال بر حسب موقعيّت ها و حوادث و پيشامدهاى مختلف نازل شده است. #قرآن يك كتاب خشك قانونى، و يا يك كتاب كلاسيك نيست كه قوانين و مسائل علمى را بطور دسته بندى شده بيان نمايد. قرآن #كتاب_ارشاد و #تبليغ و #هدايت است، و هدف آن اين است كه حقايق زندگى انسانى و دستورات لازم براى رسيدن به #كمال_انسانى را بيان كند و از راه نفوذ در روح ها و افكار مردم و موضع قوانين اجتماعى صحيح، جامعه اى به وجود آورد كه كمال مادّى و معنوى را دارا باشد. براى تأمين چنين هدفى، #قرآن_کریم درباره تمام موضوعات مورد لزوم سخن گفته است. قرآن تدريجاً و در حوادث مختلف و براى پاسخگويى به نيازهاى گوناگون در طول ۲۳ سال نازل شده است.
🔷امّا در مورد #تكرار: در قرآن به دو نوع تكرار برمیخوريم: ۱) تكرار پاره اى از تاريخ ها؛ ۲) تكرار پاره اى از آياتى كه بيان كننده «واقعيّت خاصّى» است. در مورد #داستانهاى_تاريخى بايد توجّه كنيد كه هدف اساسى قرآن از ذكر تاريخ گذشتگان، توجّه دادن مردم به قوانين مسلّم زندگى است كه بر زندگى انسان هاى پيشين حكومت داشته است. #قرآن مى خواهد مردم را با اين قوانين آشنا كند و آنها را توجّه دهد كه #علل #ترقّى و پيشرفت و يا #انحطاط_جوامع و ملل گذشته چه بوده است؟ خوددارى آنها از قبول دعوت پيامبران چه نتايج خطرناكى به بار آورده و رواج ظلم و ستم با آنها چه كرده و كدام عامل بود كه آنها را به انقراض و سقوط كشانيد و بالاخره نقاط ضعف و قوّتشان چه بوده است؟
🔷 #قرآن_مجید در داستان ها مردم را به اين قوانين و حقايق متوجّه ساخته و همچنين #عاقبت_نافرمانى افراد گردنكش و جبّار را نشان داده است. همين حقيقت ايجاب نموده كه قرآن سرگذشت جوامع گذشته را زير و رو كند و جنبه هاى مختلف آن را نشان دهد. بنابراين، اگر قرآن در موارد مختلفى مثلا از «بنى اسرائيل» و يا «آفرينش آدم» سخن میگويد، در هر مورد به قسمت و فراز خاصّى از اين موضوع اشاره میكند و میخواهد در هر مورد، #مردم را به نكته خاصّى توجّه دهد كه در مورد ديگر به آنان توجّه نداده است. اين حقيقتى است كه با دقّت در داستانهاى قرآن به دست مى آيد.
🔷در موارد ديگرى كه پاره اى از آيات قرآن تكرار شده، مثلا تكرار آيه شريفه «فَبِاَىَّ آلاَءِ رَبَّكُمَا تُكَذِّبَانِ» در «سوره الرّحمن» بايد توجّه داشت اين تكرارى براى نتيجه گيرى از #تأثير_خاصّ_روانى در #روحيّه_خوانندگان و #شنوندگان_قرآن است. خداوند وقتى براى #بيدارساختن_روح و فكر يك جمعيّت سخن میگويد، گاهى بر روى موضوعاتى كه جنبه روانى و عاطفى خاصّى دارد تكيه میكند و آنرا تكرار مى نمايد؛ مثلا، در همين سوره «الرّحمن» خداوند، در مقام شمردن #نعمتهاى_مهمّى است كه در #آفرينش_انسان و #تشكيل_جامعه و #تمدّن_انسانى و ادامه آن، نقش اساسى دارد،
🔷و همچنين در اين سوره نعمت هاى بزرگى بيان میشود كه در #زندگى_جهان‌ديگر براى انسان فراهم شده است، خداوند در خلال شمردن اين نعمت ها كه به منظور #تحريك_عواطف‌بشر است، آيه «فَبِاَىَّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ» را تكرار میكند و از اين راه در خلال شمردن اين نعمت ها #حسّ_حق‌شناسى_انسان را بيدار میكند، و او را به خضوع در برابر حقيقت وا میدارد و وجدان و عواطفش را تحريك میكند. بنابراين، اين نوع تكرار هم در جاى خود از نظر ارشاد و هدايت لازم است و مخلّ به فصاحت و بلاغت قرآن نيست، بلكه از #محسّنات_كلام نيز به شمار میرود؛ زيرا #موجب_تأكيد و #تأثير_بيشتر میگردد.
🔷اين قبيل تكرار در ادبيّات فارسى و عربى فراوان است و شواهد بسيارى از قصايد عرب در دست است كه مشتمل بر تكرار يك «بيت» و يا يك «مصراع» و يا يك «جمله» میباشد. از جمله در قصيده اى كه «عدَّىّ بن ربيعه» دايى «إمْرء القِيس» در مرثيه برادرش «كُليبْ» سروده است، جمله «عَلى أنْ لَيْسَ عِدْلا مِنْ كَليبْ» بيست مرتبه تكرار شده است. در اشعار ادباى بزرگ فارسى زبان نيز نمونه هاى زيادى دارد.
منبع: وبسایت راسخون
⭐️☄⭐️☄⭐️☄⭐️☄⭐️
☄
⭕️منظور از #سريع_الحساب بودن خداوند در آخرت چیست؟
🔷يكی از صفات خداوند #سريع_الحساب بودن اوست و در #آخرت به سرعت به حساب بندگان رسيدگي ميكند. #قرآن_کریم در سوره «ص»، آیه ۵۳ بعد از اشاره به باغ هاى جاودانى بهشت و نعمت هاى گوناگون آن، مى فرمايد: «هَذا مَا تُوعَدُونَ لِيَوْمِ الْحِسَابِ؛ اين، چيزى است كه براى #روز_حساب به شما وعده داده مى شود». يعنى مسئله #حساب و #رسيدگى_به_اعمال در آن روز به قدرى روشن است كه آن روز #روز_حساب ناميده شده است. در سوره «مائده»، آيه ۴ سخن از #سرعت_حساب به ميان آمده، مى فرمايد: «اِنَّ الله سَرِيعُ الْحِسابِ؛ #خداوند #سريع_الحساب است». اين مطلب كه خداوند با سرعت #حساب_بندگان را رسيدگى مى كند در آيات متعدّدى از #قرآن_مجيد ديده مى شود. [۱] این تکرار، نشانه اهمیّت موضوع است؛ زیرا از یک سو #بشارتی است برای #نیکوکاران که در آن روز به سرعت #پاداش خود را دريافت مى دارند و از سوى ديگر #تهديدى است براى #بدكاران که مجازاتشان هرگز به تأخير نمى افتد، به سرعت #حسابشان را مى رسند و #حقّشان را در دستشان مى گذارند!...
🔷درباره #سرعت_حساب_الهى در آن روز تعبيراتى در بعضى از روايات ديده مى شود كه بسيار تكان دهنده است: در حديثى از #امیرالمؤمنین امام علی (ع) آمده است: «اِنَّه سُبْحانَهُ يُحاسِبُ جَميْعَ عِبادِهِ عَلَى مِقْدارِ حَلْبِ شَاةٍ؛ خداوند #حساب_تمام_بندگانش را در زمان كوتاهى به اندازه زمان دوشيدن يك گوسفند رسيدگى مى كند». [۲] اين تشبيه در حقيقت براى نشان دادن كوتاهى زمان حساب است، لذا در روايت ديگرى آمده: «اِنَّ الله يُحاسِبُ الْخَلائِقَ كُلَّهُمْ فِي مِقْدارِ لَمْحِ الْبَصَرِ؛ خداوند #حساب_همه_بندگان را تنها در يك چشم بر هم زدن رسيدگى مى كند!». [۳] دليل اين سرعت روشن است؛ زيرا #حساب منوط به #علم و #آگاهى_كامل، #قدرت_فوق_العاده و #رعايت_عدالت از هر نظر است و چون #خداوند_متعال همه اين صفات را در حد #اكمل داراست مى تواند در يك چشم بر هم زدن #حساب_همگان را برسد.
🔷اصولا #وضع_اعمال_انسانها و آثارى كه از خود در روح و جسم ما به يادگار مى گذارد چنان است كه خود به خود #حساب_همه_كارها را حفظ مى كند و از اين نظر مى توان آنها را به اتومبيل ها، هواپيماها و كشتى هايى تشبيه كرد كه با داشتن دستگاه هاى كيلومترسنج هميشه حساب تمام مسيرهايى را كه در گذشته عمر خود داشته اند حفظ مى كند و با يك نگاه مى توان فهميد آنها در تمام عصر خود چقدر راه پيموده اند، منتهی ديده اى مى خواهد كه اين مسافت سنج ها را در وجود انسان، در چشم، گوش، دست، پا، روح و جان او ببيند و بخواند! اين تعبيرات همه داراى پيام هاى تربيتى مهمّى است كه با اندكى دقت روشن مى شود.
پی نوشت:
[۱] علاوه بر آيه فوق در سوره مائده، آيه ۴؛ سوره ابراهيم، آيه ۵۱؛ سوره غافر، آيه ۱۷ عين همين تعبير ديده مى شود.
[۲] مجمع البيان فى تفسير القرآن، طبرسى، فضل بن حسن، انتشارات ناصر خسرو، تهران، ۱۳۷۲ ش، چ سوم، ج ۴، ص ۴۸۴
[۳] مجمع البيان فى تفسير القرآن، همان، ج ۲، ص ۵۳۱
📕پيام قرآن، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: جمعى از فضلاء، دارالكتب الاسلامية، تهران، ۱۳۸۶ ش، چ نهم، ج ۶، ص ۱۲۶
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#آخرت #قیامت #حساب #اعمال
⚡️☄⚡️☄⚡️☄⚡️☄⚡️
☄
⭕️چرا باید همه کارها را با #نام_خدا آغاز کرد؟
🔷ما با گفتن #بسم_الله_الرحمن_الرحيم كه در آغاز تمام سوره هاى قرآن جز سوره برائت آمده؛ اعلام مى كنيم كه #كار_خود را به نام #خداوند_رحمن و #رحيم آغاز مى كنيم و در انجام برنامه هاى خويش از او #يارى_می‌جوييم. [۱] كار و برنامه ما هرچه باشد، فانى و ناپايدار است، محدود و كوچك است، امّا هنگامى كه آن را به #ذات_پاكى پيوند مى دهيم كه #پايدار و #جاويدان و #نامحدود و بى انتها است، رنگ او را به خود مى گيرد و از عظمت و جاودانگى او بهره مند مى شود. نيروى ما هرچه باشد ضعيف است، امّا هنگامى كه اين قطره هاى ناچيز به اقيانوس پر عظمت قدرت الهى ضميمه شود عظمت پيدا مى كند و روح و درك و آمادگى تازه اى به ما مى بخشد، و اين است رمز #بسم_الله در آغاز هر كار! در #سوره_علق سخن از #خطاب_جبرئيل_امين (ع) در آغاز بعثت به #پيغمبر_اكرم (ص) است؛ آنجا كه پيامبر را در آغوش گرفت و فشرد و گفت: «بخوان #بنام_پروردگارت كه جهان را آفريد».
🔷به اين ترتيب #جبرئيل (ع) نيز نخستين برنامه رسالت خود را به هنگام بعثت پيغمبر اكرم (ص) با #نام_خدا شروع كرد. همچنین #قرآن_کریم در سوره «هود» از داستان #نوح_نبی (ع) سخن مى گويد. هنگامى كه #لحظه_طوفان و #مجازاتهاى_كوبنده_الهى نسبت به قوم كافر و سركش فرا رسيد و كشتى را آماده حركت ساخت و به ياران اندك خود كه از هشتاد نفر تجاوز نمى كردند دستور داد سوار كشتى شوند، و گفت: «به #نام_خدا بر آن كشتى سوار شويد؛ #حركت شما با #نام_خدا باشد و هم #توقف شما با #ياد_او»، سپس از غفران و رحمت الهى كمك مى گيرد و مى گويد: «إِنَّ رَبِّى لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ». [۲] علاوه بر این در سوره «نحل» سخن از نامه اى است كه #سليمان_نبی (ع)، بعد از آن كه هدهد او را از قوم سبا و بت پرستى آنان با خبر ساخت، براى #ملكه_سبا نوشت. هنگامى كه اين نامه به دست ملكه سبا رسيد، اطرافيان و درباريان را جمع كرد و به آنها گفت: «اين نامه با ارزشى است كه از سليمان (ع) به من رسيده است؛ و مضمون آن اين است: #بسم_الله_الرحمن_الرحیم، برترى جويى بر من نكنيد و به سوى من آييد و تسليم حق باشيد».
🔷از مجموع چهار آيه فوق به خوبى استفاده مى شود كه #آغاز_هر_كار بايد به #نام_خدا صورت گيرد؛ خواه اين كار تعليم و هدايت الهى باشد (مانند سوره هاى قرآن)، يا نيايش بندگان در برابر ذات پاك او (سوره حمد)، يا آغاز دعوت رسالت و نخستين پيام وحى (مانند آغاز سوره علق) و يا اينكه آغاز حركتى باشد براى نجات از بحران و طوفان و آغاز توقف براى پياده شدن از كشتى و شروع برنامه جديد، (مانند داستان نوح)، يا آغاز نامه و دعوت به تسليم در برابر حق (مانند نامه سليمان براى ملكه سبا). خلاصه خواه #آغاز_كار از سوى #خداوند باشد يا از سوى #خلق يا از سوى #جبرئيل يا #پيامبرانى همچون نوح و سليمان (عليهم السلام) يا #افرادى_عادى، انسان ها همه در آغاز هر كار بدون استثناء بايد به نام او شروع كنند و خود را به ذات پاك او مرتبط سازند و از اين درياى بيكران علم و قدرت آگاهى و توانايى جويند. اين است معناى حديث معروف پيامبر (ص) «كُلُّ أَمْر ذِى بال لَم يُذْكَرْ فِيهِ بِسم الله فَهُوَ أَبْتَرْ؛ هر كار با اهميّتى #نام_خدا بر آن برده نشود بى عاقبت و #نافرجام است». [۳]
پی نوشت:
[۱] بعضى معتقدند جمله محذوف در اينجا «ابتداء» (ابتدا میكنم) بوده، و بعضى میگویند: «استعين» (يارى مى جويم) است. البتّه در صورتى كه اين جمله را خداوند بيان كند ـ مانند تمام سوره هاى قرآن جز سوره حمد ـ بايد به معناى اوّل باشد، ولى در خصوص سوره حمد كه از زبان بندگان است مى تواند به معناى اوّل يا دوّم و يا هر دو بوده باشد، بنابراين «با» در بسم الله يا به معناى استعانت است يا به معناى مصاحبت. (دقت كنيد)
[۲] «وَقَالَ ارْكَبُوا فِيهَا بِسْمِ اللَّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا ۚ إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ» (سوره هود، آیه ۴۱).
[۳] بحار الأنوار، مجلسى، محقق/ مصحح جمعى از محققان، دار إحياء التراث العربي، بيروت، ۱۴۰۳ ق، چ دوم، ج۷۳، ص۳۰۵، باب۵۸
📕پیام قرآن، ناصر، مکارم شیرازی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۸۶ ش، چ نهم، ج۱، ص۳۷
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش
⚘گمنام⚘:
از علامه حسن زاده آملی پرسیدند:
آدرس امام زمان(عج) کجاست؟
کجا می شود حضرت را پیدا کرد؟
ایشان فرمودند:
آدرس حضرت در #قرآن_کریم آیه ی آخر سوره ی #قمر است که می فرماید:
"فی مقعد صدق عند ملیک مقتدر"
هر جا که صدق و درستی باشد،هر جا که دغل کاری و فریب کاری نباشد، هر جا یاد و ذکر پروردگار متعال باشد،حضرت آنجا تشریف دارند.
#اللﮩـم_عجـل_لولیـڪ_الفـرجــــ
#یاصاحب_الزمان_ادرکنی_ولاتهلکنی
#التماس_دعای_فرج_وعاقبت_بخیری
⚡️☄⚡️☄⚡️☄⚡️☄⚡️
☄
⭕️چرا باید همه کارها را با #نام_خدا آغاز کرد؟
🔷ما با گفتن #بسم_الله_الرحمن_الرحيم كه در آغاز تمام سوره هاى قرآن جز سوره برائت آمده؛ اعلام مى كنيم كه #كار_خود را به نام #خداوند_رحمن و #رحيم آغاز مى كنيم و در انجام برنامه هاى خويش از او #يارى_می‌جوييم. [۱] كار و برنامه ما هرچه باشد، فانى و ناپايدار است، محدود و كوچك است، امّا هنگامى كه آن را به #ذات_پاكى پيوند مى دهيم كه #پايدار و #جاويدان و #نامحدود و بى انتها است، رنگ او را به خود مى گيرد و از عظمت و جاودانگى او بهره مند مى شود. نيروى ما هرچه باشد ضعيف است، امّا هنگامى كه اين قطره هاى ناچيز به اقيانوس پر عظمت قدرت الهى ضميمه شود عظمت پيدا مى كند و روح و درك و آمادگى تازه اى به ما مى بخشد، و اين است رمز #بسم_الله در آغاز هر كار! در #سوره_علق سخن از #خطاب_جبرئيل_امين (ع) در آغاز بعثت به #پيغمبر_اكرم (ص) است؛ آنجا كه پيامبر را در آغوش گرفت و فشرد و گفت: «بخوان #بنام_پروردگارت كه جهان را آفريد».
🔷به اين ترتيب #جبرئيل (ع) نيز نخستين برنامه رسالت خود را به هنگام بعثت پيغمبر اكرم (ص) با #نام_خدا شروع كرد. همچنین #قرآن_کریم در سوره «هود» از داستان #نوح_نبی (ع) سخن مى گويد. هنگامى كه #لحظه_طوفان و #مجازاتهاى_كوبنده_الهى نسبت به قوم كافر و سركش فرا رسيد و كشتى را آماده حركت ساخت و به ياران اندك خود كه از هشتاد نفر تجاوز نمى كردند دستور داد سوار كشتى شوند، و گفت: «به #نام_خدا بر آن كشتى سوار شويد؛ #حركت شما با #نام_خدا باشد و هم #توقف شما با #ياد_او»، سپس از غفران و رحمت الهى كمك مى گيرد و مى گويد: «إِنَّ رَبِّى لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ». [۲] علاوه بر این در سوره «نحل» سخن از نامه اى است كه #سليمان_نبی (ع)، بعد از آن كه هدهد او را از قوم سبا و بت پرستى آنان با خبر ساخت، براى #ملكه_سبا نوشت. هنگامى كه اين نامه به دست ملكه سبا رسيد، اطرافيان و درباريان را جمع كرد و به آنها گفت: «اين نامه با ارزشى است كه از سليمان (ع) به من رسيده است؛ و مضمون آن اين است: #بسم_الله_الرحمن_الرحیم، برترى جويى بر من نكنيد و به سوى من آييد و تسليم حق باشيد».
🔷از مجموع چهار آيه فوق به خوبى استفاده مى شود كه #آغاز_هر_كار بايد به #نام_خدا صورت گيرد؛ خواه اين كار تعليم و هدايت الهى باشد (مانند سوره هاى قرآن)، يا نيايش بندگان در برابر ذات پاك او (سوره حمد)، يا آغاز دعوت رسالت و نخستين پيام وحى (مانند آغاز سوره علق) و يا اينكه آغاز حركتى باشد براى نجات از بحران و طوفان و آغاز توقف براى پياده شدن از كشتى و شروع برنامه جديد، (مانند داستان نوح)، يا آغاز نامه و دعوت به تسليم در برابر حق (مانند نامه سليمان براى ملكه سبا). خلاصه خواه #آغاز_كار از سوى #خداوند باشد يا از سوى #خلق يا از سوى #جبرئيل يا #پيامبرانى همچون نوح و سليمان (عليهم السلام) يا #افرادى_عادى، انسان ها همه در آغاز هر كار بدون استثناء بايد به نام او شروع كنند و خود را به ذات پاك او مرتبط سازند و از اين درياى بيكران علم و قدرت آگاهى و توانايى جويند. اين است معناى حديث معروف پيامبر (ص) «كُلُّ أَمْر ذِى بال لَم يُذْكَرْ فِيهِ بِسم الله فَهُوَ أَبْتَرْ؛ هر كار با اهميّتى #نام_خدا بر آن برده نشود بى عاقبت و #نافرجام است». [۳]
پی نوشت:
[۱] بعضى معتقدند جمله محذوف در اينجا «ابتداء» (ابتدا میكنم) بوده، و بعضى میگویند: «استعين» (يارى مى جويم) است. البتّه در صورتى كه اين جمله را خداوند بيان كند ـ مانند تمام سوره هاى قرآن جز سوره حمد ـ بايد به معناى اوّل باشد، ولى در خصوص سوره حمد كه از زبان بندگان است مى تواند به معناى اوّل يا دوّم و يا هر دو بوده باشد، بنابراين «با» در بسم الله يا به معناى استعانت است يا به معناى مصاحبت. (دقت كنيد)
[۲] «وَقَالَ ارْكَبُوا فِيهَا بِسْمِ اللَّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا ۚ إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ» (سوره هود، آیه ۴۱).
[۳] بحار الأنوار، مجلسى، محقق/ مصحح جمعى از محققان، دار إحياء التراث العربي، بيروت، ۱۴۰۳ ق، چ دوم، ج۷۳، ص۳۰۵، باب۵۸
📕پیام قرآن، ناصر، مکارم شیرازی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۸۶ ش، چ نهم، ج۱، ص۳۷
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش
⚡️☄⚡️☄⚡️☄⚡️☄⚡️
☄
⭕️چرا باید همه کارها را با #نام_خدا آغاز کرد؟
🔷ما با گفتن #بسم_الله_الرحمن_الرحيم كه در آغاز تمام سوره هاى قرآن جز سوره برائت آمده؛ اعلام مى كنيم كه #كار_خود را به نام #خداوند_رحمن و #رحيم آغاز مى كنيم و در انجام برنامه هاى خويش از او #يارى_می‌جوييم. [۱] كار و برنامه ما هرچه باشد، فانى و ناپايدار است، محدود و كوچك است، امّا هنگامى كه آن را به #ذات_پاكى پيوند مى دهيم كه #پايدار و #جاويدان و #نامحدود و بى انتها است، رنگ او را به خود مى گيرد و از عظمت و جاودانگى او بهره مند مى شود. نيروى ما هرچه باشد ضعيف است، امّا هنگامى كه اين قطره هاى ناچيز به اقيانوس پر عظمت قدرت الهى ضميمه شود عظمت پيدا مى كند و روح و درك و آمادگى تازه اى به ما مى بخشد، و اين است رمز #بسم_الله در آغاز هر كار! در #سوره_علق سخن از #خطاب_جبرئيل_امين (ع) در آغاز بعثت به #پيغمبر_اكرم (ص) است؛ آنجا كه پيامبر را در آغوش گرفت و فشرد و گفت: «بخوان #بنام_پروردگارت كه جهان را آفريد».
🔷به اين ترتيب #جبرئيل (ع) نيز نخستين برنامه رسالت خود را به هنگام بعثت پيغمبر اكرم (ص) با #نام_خدا شروع كرد. همچنین #قرآن_کریم در سوره «هود» از داستان #نوح_نبی (ع) سخن مى گويد. هنگامى كه #لحظه_طوفان و #مجازاتهاى_كوبنده_الهى نسبت به قوم كافر و سركش فرا رسيد و كشتى را آماده حركت ساخت و به ياران اندك خود كه از هشتاد نفر تجاوز نمى كردند دستور داد سوار كشتى شوند، و گفت: «به #نام_خدا بر آن كشتى سوار شويد؛ #حركت شما با #نام_خدا باشد و هم #توقف شما با #ياد_او»، سپس از غفران و رحمت الهى كمك مى گيرد و مى گويد: «إِنَّ رَبِّى لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ». [۲] علاوه بر این در سوره «نحل» سخن از نامه اى است كه #سليمان_نبی (ع)، بعد از آن كه هدهد او را از قوم سبا و بت پرستى آنان با خبر ساخت، براى #ملكه_سبا نوشت. هنگامى كه اين نامه به دست ملكه سبا رسيد، اطرافيان و درباريان را جمع كرد و به آنها گفت: «اين نامه با ارزشى است كه از سليمان (ع) به من رسيده است؛ و مضمون آن اين است: #بسم_الله_الرحمن_الرحیم، برترى جويى بر من نكنيد و به سوى من آييد و تسليم حق باشيد».
🔷از مجموع چهار آيه فوق به خوبى استفاده مى شود كه #آغاز_هر_كار بايد به #نام_خدا صورت گيرد؛ خواه اين كار تعليم و هدايت الهى باشد (مانند سوره هاى قرآن)، يا نيايش بندگان در برابر ذات پاك او (سوره حمد)، يا آغاز دعوت رسالت و نخستين پيام وحى (مانند آغاز سوره علق) و يا اينكه آغاز حركتى باشد براى نجات از بحران و طوفان و آغاز توقف براى پياده شدن از كشتى و شروع برنامه جديد، (مانند داستان نوح)، يا آغاز نامه و دعوت به تسليم در برابر حق (مانند نامه سليمان براى ملكه سبا). خلاصه خواه #آغاز_كار از سوى #خداوند باشد يا از سوى #خلق يا از سوى #جبرئيل يا #پيامبرانى همچون نوح و سليمان (عليهم السلام) يا #افرادى_عادى، انسان ها همه در آغاز هر كار بدون استثناء بايد به نام او شروع كنند و خود را به ذات پاك او مرتبط سازند و از اين درياى بيكران علم و قدرت آگاهى و توانايى جويند. اين است معناى حديث معروف پيامبر (ص) «كُلُّ أَمْر ذِى بال لَم يُذْكَرْ فِيهِ بِسم الله فَهُوَ أَبْتَرْ؛ هر كار با اهميّتى #نام_خدا بر آن برده نشود بى عاقبت و #نافرجام است». [۳]
پی نوشت:
[۱] بعضى معتقدند جمله محذوف در اينجا «ابتداء» (ابتدا میكنم) بوده، و بعضى میگویند: «استعين» (يارى مى جويم) است. البتّه در صورتى كه اين جمله را خداوند بيان كند ـ مانند تمام سوره هاى قرآن جز سوره حمد ـ بايد به معناى اوّل باشد، ولى در خصوص سوره حمد كه از زبان بندگان است مى تواند به معناى اوّل يا دوّم و يا هر دو بوده باشد، بنابراين «با» در بسم الله يا به معناى استعانت است يا به معناى مصاحبت. (دقت كنيد)
[۲] «وَقَالَ ارْكَبُوا فِيهَا بِسْمِ اللَّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا ۚ إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ» (سوره هود، آیه ۴۱).
[۳] بحار الأنوار، مجلسى، محقق/ مصحح جمعى از محققان، دار إحياء التراث العربي، بيروت، ۱۴۰۳ ق، چ دوم، ج۷۳، ص۳۰۵، باب۵۸
📕پیام قرآن، ناصر، مکارم شیرازی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۸۶ ش، چ نهم، ج۱، ص۳۷
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش