⚡️🌹⚡️🌹⚡️🌹⚡️🌹⚡️
🌹
⭕️چرا در #قرآن پاره اى از آيات و داستانها تکرار شده؟
🔷بايد توجّه داشت #قرآن_مجيد در مدّت بيست و سه سال بر حسب موقعيّت ها و حوادث و پيشامدهاى مختلف نازل شده است. #قرآن يك كتاب خشك قانونى، و يا يك كتاب كلاسيك نيست كه قوانين و مسائل علمى را بطور دسته بندى شده بيان نمايد. قرآن #كتاب_ارشاد و #تبليغ و #هدايت است، و هدف آن اين است كه حقايق زندگى انسانى و دستورات لازم براى رسيدن به #كمال_انسانى را بيان كند و از راه نفوذ در روح ها و افكار مردم و موضع قوانين اجتماعى صحيح، جامعه اى به وجود آورد كه كمال مادّى و معنوى را دارا باشد. براى تأمين چنين هدفى، #قرآن_کریم درباره تمام موضوعات مورد لزوم سخن گفته است. قرآن تدريجاً و در حوادث مختلف و براى پاسخگويى به نيازهاى گوناگون در طول ۲۳ سال نازل شده است.
🔷امّا در مورد #تكرار: در قرآن به دو نوع تكرار برمیخوريم: ۱) تكرار پاره اى از تاريخ ها؛ ۲) تكرار پاره اى از آياتى كه بيان كننده «واقعيّت خاصّى» است. در مورد #داستانهاى_تاريخى بايد توجّه كنيد كه هدف اساسى قرآن از ذكر تاريخ گذشتگان، توجّه دادن مردم به قوانين مسلّم زندگى است كه بر زندگى انسان هاى پيشين حكومت داشته است. #قرآن مى خواهد مردم را با اين قوانين آشنا كند و آنها را توجّه دهد كه #علل #ترقّى و پيشرفت و يا #انحطاط_جوامع و ملل گذشته چه بوده است؟ خوددارى آنها از قبول دعوت پيامبران چه نتايج خطرناكى به بار آورده و رواج ظلم و ستم با آنها چه كرده و كدام عامل بود كه آنها را به انقراض و سقوط كشانيد و بالاخره نقاط ضعف و قوّتشان چه بوده است؟
🔷 #قرآن_مجید در داستان ها مردم را به اين قوانين و حقايق متوجّه ساخته و همچنين #عاقبت_نافرمانى افراد گردنكش و جبّار را نشان داده است. همين حقيقت ايجاب نموده كه قرآن سرگذشت جوامع گذشته را زير و رو كند و جنبه هاى مختلف آن را نشان دهد. بنابراين، اگر قرآن در موارد مختلفى مثلا از «بنى اسرائيل» و يا «آفرينش آدم» سخن میگويد، در هر مورد به قسمت و فراز خاصّى از اين موضوع اشاره میكند و میخواهد در هر مورد، #مردم را به نكته خاصّى توجّه دهد كه در مورد ديگر به آنان توجّه نداده است. اين حقيقتى است كه با دقّت در داستانهاى قرآن به دست مى آيد.
🔷در موارد ديگرى كه پاره اى از آيات قرآن تكرار شده، مثلا تكرار آيه شريفه «فَبِاَىَّ آلاَءِ رَبَّكُمَا تُكَذِّبَانِ» در «سوره الرّحمن» بايد توجّه داشت اين تكرارى براى نتيجه گيرى از #تأثير_خاصّ_روانى در #روحيّه_خوانندگان و #شنوندگان_قرآن است. خداوند وقتى براى #بيدارساختن_روح و فكر يك جمعيّت سخن میگويد، گاهى بر روى موضوعاتى كه جنبه روانى و عاطفى خاصّى دارد تكيه میكند و آنرا تكرار مى نمايد؛ مثلا، در همين سوره «الرّحمن» خداوند، در مقام شمردن #نعمتهاى_مهمّى است كه در #آفرينش_انسان و #تشكيل_جامعه و #تمدّن_انسانى و ادامه آن، نقش اساسى دارد،
🔷و همچنين در اين سوره نعمت هاى بزرگى بيان میشود كه در #زندگى_جهان‌ديگر براى انسان فراهم شده است، خداوند در خلال شمردن اين نعمت ها كه به منظور #تحريك_عواطف‌بشر است، آيه «فَبِاَىَّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ» را تكرار میكند و از اين راه در خلال شمردن اين نعمت ها #حسّ_حق‌شناسى_انسان را بيدار میكند، و او را به خضوع در برابر حقيقت وا میدارد و وجدان و عواطفش را تحريك میكند. بنابراين، اين نوع تكرار هم در جاى خود از نظر ارشاد و هدايت لازم است و مخلّ به فصاحت و بلاغت قرآن نيست، بلكه از #محسّنات_كلام نيز به شمار میرود؛ زيرا #موجب_تأكيد و #تأثير_بيشتر میگردد.
🔷اين قبيل تكرار در ادبيّات فارسى و عربى فراوان است و شواهد بسيارى از قصايد عرب در دست است كه مشتمل بر تكرار يك «بيت» و يا يك «مصراع» و يا يك «جمله» میباشد. از جمله در قصيده اى كه «عدَّىّ بن ربيعه» دايى «إمْرء القِيس» در مرثيه برادرش «كُليبْ» سروده است، جمله «عَلى أنْ لَيْسَ عِدْلا مِنْ كَليبْ» بيست مرتبه تكرار شده است. در اشعار ادباى بزرگ فارسى زبان نيز نمونه هاى زيادى دارد.
منبع: وبسایت راسخون
#مهم
حضرت #امام‌صادق (ع) در توصیف خوی‌ها و عادت‌هایی که در #آخرزمان بین مردمان رایج میشود، فرموده‌اند که در آن روزگار:
- [دستورهای] #قرآن کهنه شود و چیزهایی که در آن نیست، در آن پدید شود و [آیات آن] طبق دلخواه توجیه شود؛
- هرکه را به کارِ بد بستایند، خندان و خشنود شود و اعتراضی نکند؛
- #همجنس‌بازی مردان و زنان رایج و مرسوم شود؛
- خانۀ #کعبه تعطیل شود و دستور به نرفتنِ به آن داده شود؛
- پول‌دار عزیزتر از #مؤمن باشد؛
- #ربا آشکار شود و بر آن سرزنش نشود؛
- مردِ باایمان #غمناک، پست و خوار شود؛
- #شراب را آشکارا بنوشند و آنان‌که از خدای عزّوجلّ نمی‌ترسند، برای نوشیدنش گرد هم آیند؛
- با شراب مداوا کنند و برای #بیمار نسخه کنند و بِدان بهبودی جویند؛
- بدعت و #زنا آشکار شود؛
- مؤمن نتواند کارِ بد را جز در دلِ خویش #انکار کند؛
- زمامداران به #کافران نزدیک شوند و از خوبان دوری گزینند؛
- شنیدن #قرآن بر مردم سنگین و گران آید، درحالی‌که شنیدن چیزهای ناروا برای آنان آسان و مطلوب است؛
- برای اذان گفتن و #نمازپول گیرند؛
- همسایه از ترس #زبانِ همسایه‌اش او را گرامی دارد؛
- فرمانروایان در #داوری رشوه گیرند؛
- بچۀ کوچک مرد #بزرگ را خوار شمارد؛
- مسجدها #طلاکاری و نقّاشی شود؛
- #مردم خون‌ریزی را آسان شمارند و برایشان عادی شود؛
- #انسان برای غرض دنیایی ریاست طلبد و خود را به بدزبانی #مشهور سازد تا از او بترسند و کارها را به او واگذارند؛
- با حیوانات #نکاح کنند؛
- آن‌که روزیِ #حلال جوید، سرزنش شود و جویندۀ #حرام، ستایش شود؛
- مرده را به مسخره گیرند و کسی برای مرگِ او غمناک نشود؛
- ناسپاسی #پدرومادر آشکار شود و پدر و مادر را سبک شمارند. حالِ آنان نزد #فرزند از همه بدتر باشد و فرزند #خوشحال است که به آنها #دروغ بندد. فرزند آنان را #نفرین کند و از مرگشان خشنود شود؛
- تمام غم و اندوه #مردم دربارۀ شکم و شهوتشان باشد و باکی ندارند که چه بخورند و با چه #نکاح کنند؛
- هرکه مال #یتیمان را بخورد، او را به‌شایستگی بستایند؛
- وقت #نماز را سبک شمارند؛
- نشانه‌های آسمانی پدید آید، اما مردم از آن #هراس نکنند؛
- اهل #قرآن و تفسیر خوار شوند و هرکه آنان را دوست دارد نیز خوار شود؛
- زندگی مرد از #کم‌فروشی اداره شود؛
- اگر شخصی سخن حق گوید و امر به #معروف و نهی از #منکر کند، دیگران او را نصیحت کنند و بگویندش که این کار بر تو لازم نیست؛
- نمازخوان برای #ریا و خودنمایی نماز خوانَد؛
- #قماربازی آشکار شود؛
- #صدقه را به وساطتِ دیگران به اهلش دهند و برای رضای خدا ندهند؛ بلکه از روی درخواست مردم و اصرارِ آنها بپردازند؛
- در #حَرَمین (مکه و مدینه) کارهایی که خدا دوست ندارد انجام گیرد؛
- دل مردم سخت و چشمانشان خشک شود و یاد #خدا بر آنان سنگین آید؛
- #حرام، حلال شود و #حلال، حرام گردد؛
- #فقیهانی پیدا شوند که برای غیر دین مساله آموزند و طالب دنیا و ریاست باشند؛
- مردم #غیبت را سخن خوش‌مزه و نمکین شمارند و یکدیگر را بِدان مژده دهند؛
- شر و سخن‌چینی آشکار شود؛ و
- سوگندهای به‌ناحق به نام #خدا بسیار شود.
📚«الرّوضة من الکافی»؛ #شیخ‌کلینی، محمد بن یعقوب؛ ترجمۀ هاشم رسولی محلّاتی؛ تهران: علمیّۀ اسلامیّه؛ ۱۳۶۴؛ ج ۱، ص ۵۴تا۶۰