#شعر من از آب جاری می ‎آیم از برگ ‎ها یی که می ‎لرزند با لمس زخمه ‎های باد که پرشتاب می ‎وزد من از عصرگاهی می ‎آیم که نمی ‎خواهد خوابش ببرد و با چشمان پرولع ستاره‎ها را سرسختانه می ‎نگرد شب جاری‌ ست در رگهای کبود در تمامی تن در نوک انگشتان و می ‎تپد با هوسی ناکام من صدایی خسته و گرفته‎ام که خاموشِ خاموش مانده ‎ست و بر فراز سرم روزها با بال ‎های گسترده و خالی می ‎گذرند #شعر #هالینا_پوشفیا_توفسکا #لهستان ۱۹۶۷-۱۹۳۵ ترجمه: #ضیاء_قاسمی 👳 @mollanasreddin 👳