گاهی وقت ها در جیب شما دو تا هزار تومانی است. و می‌خواهید به فقیر صدقه بدهید. کدام هزار تومانی را می دهید؟ آنی که نوتر است یا آنی که کهنه تر است؟ درست است که از لحاظ قیمت با هم فرقی ندارند و دو تایش هزار تومان است و برای آن فقیر هم فرقی نمی کند، اما عزیزان، بین این دوتا، ما به کدام بیشتر دل می بندیم؟ به آنی که نوتر است. این مساله جزئی و کوچک مقدمه ساده ای است تا به مباحث مهم برسیم. آنجا که آن خانم بزرگوار، ام الأئمه و امام الائمه، سیده نساء العالمین، در شب عروسی خود وقتی با درخواست فقیری روبرو می شوند، نمی گویند آن لباس کهنه مرا بدهید، بلکه حضرت زهرا سلام الله علیها لباس نو را از تن در می آورند و آن را به فقیر می دهند و لباس کهنه را خودشان بر تن می کنند. آن چیزی که انسان آن را دوست دارد سهمیه خداوند همه شهدا را رحمت کند. یکی از دوستان شهید رضا شکری پور تعریف می کنند: چند تا سهمیه ی حج داده بودند سپاه. یکی مال او بود. به او گفتم: «رضا! خوش به حالت! من تو خواب هم نمیبینم برم مکه.» رضا آمد گفت: «تو بقیع یادم می کنی؟» گفتم: «خاک عالم. بقیع ؟! من؟» گفت: «آره دیگه!» گفتم: «چطوری؟» گفت: «خیلی ساده».رفته بود به جای اسم خودش، اسم مرا نوشته بود. از آن روز به بعد بچه‌ها به او گفتند: «حاج رضا».[۵] این ایثار و گذشت است… این فداکاری است. قلاجه بود و سرماي استخوان سوزش. اوركت ها را آورديم و بين بچه ها قسمت كرديم. نگرفت.گفت «…همه بپوشن. اگه موند، من هم مي پوشم».[به همه رسید به جز حاج ابراهیم همت] تا آن جا بوديم، مي لرزيد از سرما.[۶] این ها ویژگی مومنین است که با وجود نیاز خود ایثار می‌کنند. نمونه این موارد در بین شهدا بسیار زیاد است. از آن جمله می‌توان به شهید باکری اشاره کرد. دستور به کارگزینی شهید مهدی باکری؛ شهردار که بود، به کارگزيني گفته بود از حقوقش روي پول کارگرهاي دفتر بگذارند. بي سرو صدا، طوري که خودشان نفهمند.[۷] کسی که در جامعه مسئول می شود، باید این افراد را الگوی خود قرار دهد. نه اینکه هر زمان از گوشه و کنار خبر برسد فلانی که تا دیروز اینقدر حقوق داشته است، امروز مسئول شده و ۱۰ یا ۲۰ برابر قبل حقوق می گیرد. این مسئله حقوق های نجومی ضربه کمی به جمهوری اسلامی نزد و نمی زند. خواه در اینجا آنها را به هر بهانه ای تبرئه کنند؛ روز قیامت که تبرئه نخواهند شد. اینجا جمهوری اسلامی است. اینجا قرار نیست یک مسئول ۲۵۰ میلیون تومان در ماه حقوق بگیرد. در این کشور برای این مسئولین کم هزینه نکرده ایم. ما بیش از ۲۰۰ هزار شهید تقدیم این نظام و انقلاب کرده ایم. اگر به تعداد مسئولین مملکتی حساب کنیم، به ازای هر مسئول، ۷۳ شهید داده ایم. یعنی به ازای هر مسئول یک کربلا تقدیم کرده ایم. حال درست است که مسئولی پا روی این خون های مقدس بگذارد؟ مسئول در جمهوری اسلامی، نوکر مردم است. این جمله مقام معظم رهبری (حفظه الله) است. وقتی ایشان که سرور ما هستند، می فرمایند ما نوکر مردمیم و افتخار ما به این است و آبروی ما به این است، دیگر شهردار و استاندار که عددی به حساب نمی آیند! اینها هم که قطعا نوکر مردم به حساب می آیند. حال چه کسی گفته است که نوکر باید اینقدر حقوق داشته باشد؟ مسئولین ایثار را باید از شهدا یاد بگیرند. روحانی ایثارگر یکی از روحانیون فداکار (برادر آیت الله مشکینی) در سال های قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، برای تبلیغ به یکی از روستاهای کشور رفت. آن‌جا که آب آشامیدنی سالم و مناسب نداشت و ساکنان ده برای تهیه آب بسیار در زحمت بودند و بودجه‌ای هم برای تأمین آب لوله‌کشی نداشتند، ایشان پس از مراجعت به قم، منزل مسکونی خویش را فروخت و با پولش هزینه لوله کشی آن روستا را تأمین کرد و خود در خانه‌ای اجاره‌ای سکنی گزید و تا وقتی که از دنیا رفت، مستأجر بود. پس از وی فرزندان او نیز تا مدتی مستأجر بودند.[۸] حضرت علی علیه السلام می فرمایند: «غايَةُ المَكارِمِ الإِيثارُ»؛ نقطه اوجِ خصلت هاى اخلاقى، ايثار است.[۹] ایثار جان: مهمترین و بالاترین نوع ایثار، ایثار جان است. الگو در این زمینه بسیار زیاد است. از یاران پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله تا یاران حضرت علی علیه السلام و یاران باوفای حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام. از دفاع مقدس گرفته، تا یگان های صابرین و مدافعان حرم. همین عزیزان آتش‌نشان نیز که نهایت ایثار را از خود نشان می دهند و هر بار با جان خود از مردم حفاظت می کنند. آتش نشان در ایران اسلامی با آتش نشان در فرانسه بسیار متفاوت است.

هنوز ۲ ماه از حادثه آتش سوزی برج فرانسه نمی گذرد. هر چقدر مردمی که داخل این برج بودند، التماس می کردند که ما را نجات دهید، اما آتش‌نشان‌های فرانسوی بیرون ایستاده بودند و فقط با همین حرف که چون احتمال ریزش این ساختمان وجود دارد، اقدامی نمی کردند. حال آنها را با آتش نشان های شیعه و عاشق امام حسین علیه السلام مقایسه کنید که در حادثه پلاسکو، با وجودی که احتمال زیادی می رفت که ساختمان ریزش کند، اما وارد ساختمان شدند. حتی آن آتش نشانی که روی نردبان آتش نشانی بود و نجات پیدا کرد، می گوید که: «ما حتی صدای آهن های ساختمان را می شنیدیم و متوجه شدیم که ساختمان در حال ریزش است. به یکی از همکارانم که درون ساختمان بود گفتم فلانی بیا بیرون. گفت مردم داخل گیر افتاده اند». این ها ایثار را از امام حسین علیه السلام یاد گرفته‌اند؛ نه از مکاتب غربی و شرقی. نه از آموزشی که قرار است با سند ۲۰۳۰ داده شود. الگوی آنها شاگردان مکتب امام حسین علیه السلام، همچون حسین فهمیده بودند؛ نه امثال پتروس! عاقبت و انتهای الگوهایی مثل پترس، همین حادثه فرانسه خواهد شد. روز ۲۵ اردیبهشت سال ۱۳۹۲ ساختمانی آتش گرفت. آتش‌نشان‌ها خود را به صحنه حادثه رساندند. وقتی که وارد محل حادثه می‌شوند و اعلام می کنند که کسی در داخل نیست، امید عباسی، یکی از آتش‌نشان‌های فداکار به داخل رفته و دختربچه‌ای را در آنجا پیدا می‌کند. به خاطر شدت دود، ماسک خود را برداشته و روی صورت آن دختربچه می‌گذارد. اما وقتی از ساختمان خارج می‌شود به دلیل دود گرفتگی شدید به شهادت می‌رسد و ایثار او باقی می‌ماند. شهید امید عباسی اگر این کار را نمی‌کرد، کسی در این دنیا به خاطر کوتاهی او را توبیخ نمی‌کرد. اما نشان داد که ایثار را از مکتب امام حسین علیه السلام آموخته‌اند. اینها شیعیان امیرالمومنین اند. ببینید جمهوری اسلامی با مکتب امام حسین علیه السلام چه نیروهایی تربیت کرد. یکی از فرمانده‌هان دفاع مقدس تعریف می کند که در یکی از شبهای عملیات باید از محلی می‌گذشتیم و از طرفی نیروهایی که قرار بود سیم خاردارها را برش بزنند شهید شده بودندو ما هم دیگر چیزی همراهمان نبود. روحانی بزرگواری در جمع ما ترکش خورده بود و روی زمین افتاده بود. این روحانی گفت من که دارم شهید می‌شوم؛ روی سیم خاردارها می‌خوابم شما از روی بدن من رد شوید. روی سیم‌های خاردار خوابید و بعد هم به شهادت رسید. این ایثار جان است. ایثار جان را حاج مهدی باکری انجام داد؛ وقتی به او گفتند: حاج مهدی، داداشت حمید به شهادت رسیده. بذار جنازه‌اش را برگردانیم. گفت نه نمی شود. اصرار کردند و گفتند حمید را برگردانید. مهدی باکری گفت اینها همه برادرهای من هستند آنها را می خواهید چه کنید؟ وهیچ وقت جنازه مطهر حاج حمید باکری برنگشت. مثل خود حاج مهدی باکری که جنازه اش هیچ وقت برنگشت. تعجب است که با این همه الگویی که ما داریم چرا بعضی از جوان‌های ما دنبال الگوهای غربی می گردند. چرا فوتبالیست ها و بازیگران سینما و خواننده ها را الگوی خودشان انتخاب می کنند. این الگوهایی که ما داریم را کجای دنیا دارند؟ این ایثار جان هست. حضرت علی علیه السلام می فرمایند: «الإيثَارُ أَحْسَنُ الإحْسَانِ وَأَعْلَى مَرَاتِبِ الإيمَانِ»؛ بالاترینِ احسان ها، ایثار است و بالاترین مرتبه ایمان هم ایثار است.[۱۰] اما این ایثار و گذشت و فداکاری چه فوایدی برای انسان دارد. فواید ایثار زیاد است که فقط به چند مورد اشاره می کنیم. آثار و فواید ایثار رضایت خداوند: خدا از انسان راضی می شود. ماجرای انگشتر حضرت علی علیه السلام نمونه بارز این ماجرا است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در مسجد بودند که این آیه نازل شد: «إنَّما وَليُّكُمْ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصلَّوهَ وَ يُؤتُونَ الزَّكاهَ وَ هُمْ راكِعُونَ»؛ ولیّ شما تنها خدا و رسول او و کسانی که ایمان آورده‌اند؛ همان کسانی که نماز را بر پا می‌دارند و در حال رکوع نماز زکات می‌پردازند، میباشند.[۱۱] پیامبر سوال کردند چه کسی در نماز انفاق کرده است که این آیه نازل شده است؟ فقیری از مسجد بیرون آمد. گفت در مسجد بودم و از مردم کمک خواستم. هیچکش کمک نکرد. دستانم را بلند کردم و به خدا عرض کردم خدایا شاهد باش به مسجد پیامبرت آمدم و کسی کمکم نکرد. در همین حال دیدم جوانی در رکوع نمازش دست خود را دراز کرد به نشانه این که انگشترم را بگیر. من هم انگشتر را از او گرفتم. پیامبر گفتند آن جوان که بود؟ دیدند آن شخص حضرت علی علیه السلام بود. پاسخ به یک شبهه: می گویند حضرت علی علیه السلام که در نماز تیر از پایشان می کشند و متوجه نمی شوند، در نماز اینقدر توجهشان به اطراف پرت می شود؟

اولا ماجرای کشیدن تیر از پای حضرت را شیعیان نقل نکرده اند. هر کس آن را نقل کرده است خود می داند. آن مسأله را اهل سنت گفته اند. ثانیا اینها با هم منافاتی ندارد. اینکه حضرت در نماز انفاق کردند، امری مورد رضایت خداوند بود یا خیر؟ چه ایرادی دارد که انسان در نماز یک کار خدایی دیگر هم انجام دهد؟ با حضور قلب منافاتی ندارد. شما در نماز جماعت حضور قلب دارید و از طرفی می دانید امام جماعت الان در کدام رکعت است. خداوند در قرآن کریم می فرماید من هستم که توبه را از بندگانم قبول می کنم و من هستم که صدقات را می پذیرم. «أَنَّ اللّهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ». چه بسا حضرت در مسجد فقیری ندید؛ بلکه دست خدا بود که به سمت حضرت دراز شده بود. در یک کار عبادی، انسان یک کار عبادی دیگر را هم انجام می دهد. پس رضایت الهی در ایثار است. برکت در زندگی: اگر به فکر برکت در زندگی هستیم اهل ایثار باشیم. برکت فرق می کند با میزان حقوق و میزان پول. درست است که میزان حقوق این ماه با ماه قبل ممکن است یکسان باشد؛ چه صدقه داده باشیم و نداده باشیم. اما برکت متفاوت است. شاید قرار بوده در این ماه بیمار شویم اما خدا بیماری را برداشته است. قرار بوده تصادف یا حادثه ای برای ما پیش بیاید اما خدا آن را برطرف کرده است. خدا به دارایی و زندگی ما برکت می دهد بدون اینکه ما قادر به محاسبه مادی آن باشیم. مثال ساده این مسأله در طبیعت و در بین سایر موجودات طبیعی این است که شما می بینید یک سگ در هر بار زایمان چندین توله به دنیا می آورد ولی گوسفند یک یا دو بره به دنیا می آورد. این همه گوسفند هم هر روز ذبح می کنند. اما شما می بینید خداوند به گوسفند برکت داده است. در دشت و صحرا که نگاه می کنید می بینید به ازای تعداد بسیار زیاد گوسفند، فقط یک سگ وجود دارد. برکت اینگونه است که به حساب نمی آید. مال دارد اما برکت ندارد. برخی هم حقوق پایینی دارند اما همان تا انتهای ماه برایش می ماند. برکت هم فقط به مادیات نیست. اینکه انسان فرزند خوبی داشته باشد، باقیات الصالحات خوبی داشته باشد، اینکه انسان بتواند در روضه اباعبدالله علیه السلام بنشیند و اشک بریزد برکت است. ایثارگری سید باقر شفتی مرحوم سید باقر شفتی، معروف به «حجت الاسلام»، عبادت او زیاد بوده و مناجات خمسه عشر را با گریه می خواند و گاهی از گرسنگی غش می کرد.بعد از مدتی فقر، به ثروت رسید. زمانی جگری تهیه کرده بود و برای خانواده خود می‌برد. در بین راه به سگی رسید که از فرط گرسنگی بی حال شده بود و شیر نداشت تا به بچه‌هایش شیر بدهد. ایشان به حال حیوان ترحم کرده و جگر را به آن حیوان می‌دهد. سید باقر گوید: بعد از ترحم به آن حیوان وضع مالی او بسیار خوب شد. به حدی که افراد زیادی تحت تکفل ایشان بودند و دارای املاک فراوانی بود که در سال ۱۷ هزار تومان به پول آن زمان مالیات می داد.فتحعلی شاه گفت از مالیات شما صرف نظر کنیم. ایشان فرمود این مبلغ را واقعاً نمی گیرید، یا از دیگران زیادی می گیرید؟فتحعلی شاه گفت: آنچه از شما گرفته نمیشود نسبت به مالیات دیگران سرشکن می شود و جبران می‌گردد.ایشان راضی نشد و فرمود: من مالیات خود را می دهم.[۱۲] ایثار این است که انسان دیگران را بر خود مقدم بداند. حتی اگر طرف مقابل یکی از حیوانات و مخلوقات خدا باشد. عزت: یکی دیگر از فواید و آثار ایثار، رسیدن به عزت است. «وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ» عزت برای خدا و رسولش و برای مؤمنین است. اگر عزت می خواهیم باید اهل ایثار باشیم. عزتی که شهدا در دنیا و آخرت کسب کردند به خاطر ایثار و فداکاری آنها بود. اگر اهل ایثار نبودند که به جبهه نمی رفتند. این شهدای عزیز مدافع حرم مصداق بارز ایثار اند. اگر اینان به مبارزه با دشمنان نروند که کسی آنها را توبیخ نمی کند. از طرفی با وجود این که داعشی های وطنی، آنها را به شدت تحقیر می کنند، اما این عزیزان این ایثار را می کنند و می بینید یک شهید دهه هفتادی، شهید بزرگوار محسن حججی اینگونه دنیا را متحول می کند. شهید بزرگوار املاکی، از شهدای استان گیلان، زمانی که در عملیات، با حمله شیمیایی روبرو می شوند، ماسک خود را به صورت رزمنده ای که کنارش بوده می زند و خود شیمیایی می شود و بعدها از آثار شیمیایی به شهادت می رسد. یا شهید عزیز، حسین فهمیده، یک نوجوان ۱۳ ساله اینچنین فداکاری از خود نشان می دهد. اوج ایثار و فداکاری ها به کربلا برمی گردد. شب عاشورا حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام رو به اصحاب کردند و فرمودند من بهتر از یاران خود کسی را نمی شناسم. و بیعت خود را از ایشان برداشتند و فرمودند از تاریکی شب استفاده کنید و بروید. اما ایثار یاران اباعبدالله نمونه ندارد… . مادران و پدران و خانواده شهدا ایثار را از ایشان یادگرفته اند.

لحظات وداع شهدای مدافع حرم با خانواده و فرزندان خردسالشان بسیار دردناک است. شهیدی است از استان فارس و اهل کازرون، به نام شهید علی جوکار. وداع جانسوز ایشان با دختر ۳ ساله و پسر ۲ ساله اش بسیار جانسوز است. دختر شهید صدرزاده که دلتنگی پدر خواب شب را از او گرفته بود، با مادر خود درد دل می کند و آرزو می کند که ای کاش پدر را در خواب می دید. اما ای کاش آن دختر ۳ ساله کربلا، شب در خرابه خواب پدر را نمی دید… . [۱]. سوره انسان، آیه ۸٫ [۲]. سوره مائده، آیه ۵۵٫ [۳]. سوره بقره، آیه ۲۰۷٫ [۴] . هرگز به نیکی دست نیابید مگر آنکه از آنچه دوست دارید [و عزیز می‌شمارید] ببخشید… . سوره آل عمران، آیه ۹۲٫ [۵] . ققنوس و آتش، ص ۲۸٫ [۶] . يادگاران، جلد ۲ كتاب شهيد محمد ابراهيم همت ، ص ۶۴٫ [۷] . يادگاران کتاب مهدي باکري-طه فروتن ص ۱۲ [۸]. هزار و یک نکته اخلاقی از دانشمندان، اکبر دهقان، ص ۳۰۰٫ [۹] . غرر الحكم : ۶۳۶۱٫ [۱۰] . تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص ۳۹۶ ، ح ۹۱۶۲٫ [۱۱] . سوره مائده، آیه ۵۵٫ [۱۲] . هزار و یک نکته اخلاقی از دانشمندان، ص ۲۹۶٫ #مَتْنِ_رُوضِـہ_وَ_سُخَنْرَانِے •┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈• JOIN🔜 💥 @membariha ✍

✨﷽✨ #زیبایی_ها_و_زشتی_های_کربلا4 #جلسه4 باموضوع: #نفاق زمانی که واقعه کربلا به پایان رسید لشکر یزید بنا گذاشتند که سرهای به نیزه و کاروان اسرا را در کوچه های شهر کوفه بگردانند. عمر سعد که به بزرگترین جنایات تاریخ دست می زند، وقتی اسرای اهل بیت(ع) را وارد کوفه کردند، کوچه به کوچه، حتی در کوچه های یک متری و دو متری می گردانیدند. تا اینکه به کوچه ای رسیدند. دیدند عمر سعد در جلو این کوچه ایستاده و دستهای خود را به دو طرف دیوار چسبانده است و از عبور اسرا جلوگیری می کند!از او پرسیدند چرا مانع عبور آنان می شوی؟ پاسخ داد: در این کوچه خانه کودک یتیمی است. که تصرف در مال یتیم بدون اجازه ولی او یا حاکم شرع جایز نیست. بنابراین نمی گذارم از این کوچه استفاده کنید![۱] کسی که دستش تا مرفق به خون فرزند پیامبر آغشته است، شبهه تصرف در مال صغیر را مطرح می‌کند، به این عوام فریبی می گویند. در ادامه بحث زیبایی ها و زشتی های کربلا به چند مورد از زیبایی ها و زشتی ها اشاره کردیم. امشب به یک مورد از زشتی های یزیدیان در کربلا می پردازیم و آن نفاق است. نفاق گاهی در امور شخصی است، گاهی در امور اجتماعی و سیاسی. نفاق در امور فردی به معنی ریا است، اینکه انسان تلاش کند چیزی را که واقعیت ندارد به مردم نشان دهد. در واقع و حقیقت نماز شب نمی خواند، اما می‌خواهد دیگران فکر کنند که او نماز شب می‌خواند. این نفاق است؛ اما در امور فردی. مثلاً اهل نماز اول وقت نیست اما به ریا این کار را انجام می‌دهد برای اینکه دیگران فکر کنند اهل نماز اول وقت است برای اینکه دیگران ببینند، نماز اول وقت می خواند. اینها همه در امور فردی است و خطرناک هم هست. اما آنچه خطر بسیار بیشتری دارد نفاق در امور سیاسی و اجتماعی است. زیرا یک جامعه ای را فریب می دهد. مهمترین آفتی که همیشه دین اسلام را تهدید می‌کرد، نفاق سردمداران و سلاطین بوده است. به این نفاق ظاهرسازی و فریبکاری می‌گویند. خداوند متعال در قرآن کریم درباره نفاق مطالب زیاد و مهمی می‌فرمایند. خطر نفاق برای جامعه بیش تر است از خطر کفر. چرا می گوییم جنگ های حضرت علی علیه السلام از جنگ‌های پیامبر صلی الله و علیه و آله سخت‌تر بود؟ به این دلیل که پیامبر با کفار رو برو بود. اما حضرت علی علیه السلام با نفاق جنگید. در برابر منافق کار دشوار می‌شود. یکی از مواردی که تمام ادیان را تهدید می کند، همین مسئله نفاق است. اصلی‌ترین عامل شهادت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام و زمینه‌ شکل‌گیری حادثه کربلا، نفاق مردم بود. بسیاری از افرادی که به اباعبدالله الحسین علیه السلام نامه نوشتند و ایشان را به کوفه دعوت کردند، اصلاً بنا نداشتند که امامشان به آنجا بیاید. آن‌ها می‌خواستند در چشم یزید تقرب پیدا کنند به این که امام حسین علیه السلام را به دام انداخته اند. این جمله را امام حسین علیه السلام در شب عاشورا بیان کردند. می‌فرمایند: «ما كانت كُتب مَن كَتب إليّ في ما أظنّ إلّا مكيدة لي وتقرّباً إلى ابن معاوية بي»[۲]؛ من گمانم این است که نامه مردم کوفه نقشه ای بود به سوی من [و آنها می خواستند مرا به اینجا بکشانند تا کشته شده] و در مقابل یزید تقرب پیدا کنند. این نقاب و ظاهرسازی است. خداوند در قرآن در ابتدای سوره مبارکه بقره وقتی که سه آیه برای متقین بیان می فرمایند و دو آیه برای کفار مطرح می‌کنند، بعد از آن بیش از ۲۰ آیه برای منافقین بیان می فرمایند. امت اسلام اگر نفاق را نشناسد ضربه می خورد. از ابتدای اسلام تا به همین امروز تا زمان ظهور، اسلام بیشترین ضربه خود را از نفاق خورده است. امشب به نمونه هایی از این جریان می پردازیم. یکی از کارهایی که یهودیان منافق دنبال آن بودند این بود که می‌گفتند ما هرچه می‌کنیم پیامبر مسلمانان ضربه نمی خورد و تخریب نمی شود و روز به روز یهودیان مسلمان می‌شوند باید کاری بکنیم. بزرگان یهود گرد هم جمع شده و گفتند که: «صبح همه با هم برویم و مسلمان شویم و با آنها به مسجد برویم و عبادت کنیم. شب که شد بگوییم این اسلامی هم که می‌گفتید چیزی نبود؛ بیایید برگردیم همان یهودی باشیم؛ یهود قدرت بیشتری دارد». این نقشه را کشیدند. صبح به ظاهر مسلمان شدند. از طرفی مسلمانان خوشحال شده و جشن گرفتند. در صورتی که نمی‌دانستند نقشه چیست. ظهر آیه نازل شد: «وَقَالَت طَّائِفَةٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ آمِنُوا بِالَّذِي أُنزِلَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَجْهَ النَّهَارِ وَاكْفُرُوا آخِرَهُ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ»[۳]. آیه نازل شد و پرده از نقشه شوم یهودیان برداشت. آنجا بود که بحث ارتداد مطرح شد و اینکه اسلام بازیچه نیست که هرکس هر زمان دوست داشت مسلمان شود و هر زمان دوست نداشت از اسلام خارج شود. خداوند متعال فرمود اگر اینها مرتد شدند و از دین برگشتند باید همه آنها کشته شوند.

علمای یهود ندانستند که دیگر باید چه کنند. از طرفی نمی خواستند مسلمان بمانند و از آن طرف نمی توانستند از اسلام خارج شوند. این تزویر و نقشه دشمن است. در دوره‌های مختلف این اتفاق افتاده است. در دوره حضرت علی علیه السلام اوج نفاق توسط خوارج رخ داد. خوارج یک مشت انسان قسی القلب بودند. فقط این گونه نبود که آنها فقط نماز بخوانند، روزه بگیرند و خشک مقدس باشند. نه اینطور نیست. خوارج همانند داعش کنونی بودند. داعشی ها نماز می خوانند و روزه هم می‌گیرند اما ببینید چه جنایاتی می‌کنند. خوارج هم چنین بودند. انسان خشک مقدس، همانند خواجه ربیع است در مشهد. حال مردم هم می‌روند و زیارت می‌کنند، اما ان شاء الله خداوند از سر تقصیرات ایشان گذشته باشد. در میانه‌ی جنگ صفین پیش حضرت علی علیه السلام آمد و به ایشان گفت «لا لک و لا علیک. من نه با تو هستم و نه بر تو؛ من را جایی بفرست تا بروم و عبادت کنم». حضرت هم او را فرستادند که برود و فقط عبادت کند. او هم به توس و مشهد کنونی آمد و فقط عبادت کرد. الان هم برایش مقبره‌ای زده‌اند و خیابانی هم به اسم ایشان بود که اکنون از بخشی از این خیابان، نام ایشان را حذف کردند. ان شاءالله احتمالاً کم‌کم نام بقیه خیابان نیز عوض می‌شود؛ زیرا انسان با بصیرتی نبود. شخصیتی مثل خواجه ربیع خشک مقدس بود. اما خوارج که چنین نبودند. آن ها «منافق» بودند. خوب است به بخشی از عوام فریبی این انسان‌های ظالم و جاهل بپردازیم. خوارج، عبدالله بن خَبّاب بن اَرَتّ از یاران حضرت علی علیه السلام، و همسرش را در مسیر بصره به کوفه دستگیر کردند[۴] و نظر وی درباره را حضرت علی علیه السلام قبل از حکمیت و پس از آن را جویا شدند و وی را از شیفتگان حضرت علی علیه السلام یافتند.[۵] خوارج ابتدا به عبدالله امان داده و از او خواستند حدیثی از پیامبر(ص) نقل کند، عبدالله گفت: پدرم از رسول خدا(ص) روایت کرده است، بعد از من فتنه‌ای پیش می‌آید که قلب مرد در آن می‌میرد، همچنان که بدنش می‌میرد، شب مؤمن است و روز کافر.»این حدیث به مذاق آنان خوش نیامد و گفتند: به خدا سوگند، تو را طوری خواهیم کشت که قبل از تو کسی آن طور کشته نشده باشد. آن گاه وی را گرفته و دستهایش را بستند. وی را همراه همسرش که حامله بود به زیر درخت خرمایی آوردند. در این هنگام خرمایی از آن درخت بر زمین افتاد، یکی از خوارج آن خرما را خورده و مورد اعتراض دوستانش قرار گرفت که آیا بدون اجازه خرمای دیگری را می‌خوری. مرد خرما را از دهان بیرون انداخت. یکی از خوارج شمشیر کشید و خوکی از اهل ذمه را کشت. بعضی از همراهان معترض شدند. مردی که خوک را کشته بود، نزد صاحب آن رفته و صاحب آن را راضی کرد.ابن خباب وقتی کارهای آنان را دید گفت: اگر شما در آنچه انجام می‌دهید صادق باشید، آسیبی از شما به من نخواهد رسید. به خدا سوگند من در اسلام کاری انجام نداده‌ام که موجب بیرون رفتن من از اسلام گردد. من مؤمن هستم شما به من امان دادید.[۶] خوارج گفتند: کشتن تو و این خوک برای ما یکسان است و وی را به شهادت رسانده[۷] و خونش در آب جاری شد.[۸] سپس به سراغ همسر عبدالله رفتند، وی گفت من زنم آیا از خدا نمی‌ترسید، اما آنان شکشمش را پاره کردند[۹] و جنین او را نیز سر بریدند.[۱۰] بسيار عجيب است كه گروهي كه براي يك دانه خرما و يك خوك اينقدر نگرانند، چگونه بزرگترين جنايات را مرتكب مي شوند. قتل عبدالله به قدری ناجوانمردانه بود که مورد اعتراض فردی مسیحی قرار گرفت. وی باغبان بود. پس از مشاهده ی این جریان، مقداری خرما برای آنان برد؛ ولی آنان حاضر نشدند بدون پرداخت قیمت، خرما را بگیرند. مسیحی گفت: شگفتا! شما فرد بی گناهی همچون عبدالله را می کشید و از خوردن خرمایی بدون پرداخت قیمت آن امتناع می ورزید. معاویه هم به شدت عوام فریبی می کرد. مسئله رسیدن صدای حضرت رقیه سلام الله علیها نیز از خرابه به درون کاخ نیز از همین عوام فریبی معاویه صادر می شود. شبهه رسیدن صدای حضرت رقیه سلام الله علیها به کاخ یزید معاویه در حال ساخت قصری به نام کاخ خضرا بود ، برای همین خانه هایی را خرید تا قصر را بنا کند.یکی از این خانه ها متعلق به پیر زنی بود که حاضر به فروش خانه ی خود نبود و می گفت می خواهم در همین جا زندگی کنم و بعد از مرگم نیز قبرم درون خانه ام باشد.معاویه دستور داد خانه را خراب کنید. اما عمرو عاص مخالفت کرد و گفت: «عرب همیشه در آرزوی حاکمی عادل بوده و تو می توانی از این فرصت استفاده تبلیغاتی کنی ؛ به این صورت که قصر را بسازی و آن خانه را خراب نکنی . آنوقت هرکه از درب قصر وارد شود اولین سوالی که برایش پیش می آید این است که این خانه ی خرابه در وسط قصر چه می کند و ما به او پاسخ می دهیم که عدالت ما به ما اجازه ی خراب کردن خانه ی پیر زن را نمی دهد».

این جریان اتفاق می افتد و بعد از مدتی پیر زن از دنیا می رود و معاویه باز هم آن خانه را خراب نمی کند.در زمان یزید با وجودی که این خانه به خرابه تبدیل شده باز هم این نیرنگ ادامه پیدا می کند. زمانی که اسرا را به شام می آورند ، در آن خرابه قرار می دهند و آن خرابه داخل حیاط قصر بوده است.[۱۱] زمانی که جناب مالک به شهادت رسید از قبل معاویه نقشه چیده بود و می دانست که چه زمانی قرار است جناب مالک را مسموم کنند.معاویه در آستانه‌ی مسموم شدن مالک و همزمان با اجرای نقشه های از پیش تعیین شده‌اش از مردم شام خواسته بود که مالک را نفرین کنند و آنان نیز او را نفرین کردند و آنگاه که خبر مرگ مالک را به معاویه دادند. او گفت: «ببینید که خداوند دعای شما را چه زود مستجاب کرد!!».[۱۲] برخی دیگر از مورخان نوشته اند : چون مالك روانه مصر شد و به شهر «ایلكه» که بین «مصر و یَنبُع» واقع شده رسید، « نافع» غلام عثمان وعامل نفوذی معاویه نزد وی آمد و آن قدر در رکاب مالک تظاهر به خدمت کرد که خاطر مالک از او آسوده گشت تا بالاخره این غلام در شهر «قُلزُم)) شربتی از عسل را به زهر آمیخت و به خورد مالک داد که بر اثر آن مالک زندگی را بدرود گفت.پس از آن که خبر مرگ مالک به معاویه رسید وی چنین گفت : « الا وان لله جنودا من عسل، بدانید که خدا را از عسل لشکرهاست!» عوام فریبی عمرو بن عاص در مسیر مصر عمرو بن عاص [که جنایات بسیاری را مرتکب شد و جناب مالک اشتر را به شهادت رساند] ،به هنگام فتح مصر در جایی که امروز فساط نام گرفته است خیمه زده بود. روزی که اردو می خواست از جای خود برخیزد و به جای دیگر رود، به فرمانده ی سپاه گفتند، کبوتری بر فراز چادر تو آشیانه کرده و تخم نهاده است. اگر چادر برچینیم این تخم ها می شکند و این کبوتر نر و ماده آزرده می شوند.پسر عاص گفت چادر برپا بماند! یک تن از سپاهیان همین جا توقف کند تا این کبوتر بچه های خود را پرواز دهد. سپس چادر را برچیند.[۱۳] حالا می‌بینید که امت اسلام چقدر از عوام فریبی ضربه خورده است؟ شبث بن ربعی یکی دیگر از منافقین و عوام فریبان تاریخ است. اگر نام منافق به گوشتان رسید حتما شبث بن ربعی را یاد کنید. یک نفاق چند لایه در این شخصیت وجود دارد: شبث بن ربعی کسی بود که تقریباً ۱۴ سال که داشت مسلمان شد. ۱۵ ساله بود که پیامبر از دنیا رفتند او به خانمی به نام سجاح ایمان آورد که ادعای پیامبری کرده بود. شبث شد موذن سجاح. وقتی خلیفه اول اعلام کرد که هرکس مرتد شده باشد او را می‌کشیم به خلیفه اول ایمان آورد. بعد از آن با خلیفه دوم بیعت کرد. بعد بیعت کرد با خلیفه سوم و در قتل خلیفه سوم نیز شرکت کرد. سپس به کوفه رفت. آنجا با حضرت علی علیه السلام بیعت کرد و در جنگ صفین شرکت نمود. در جنگ نهروان شد امیر خوارج. جزء آن ۹ نفری بود که از دست حضرت علی علیه السلام فرار کردند. برگشت و بعد از مدتی که حضرت به شهادت رسید، آمد و با امام مجتبی علیه السلام بیعت کرد. بعد از آن با معاویه بیعت کرد. در کوفه جزء کسانی بود که به امام حسین علیه السلام نامه نوشت اما در کربلا فرمانده پیاده نظام های لشکر عمر سعد بود. جزء سه نفری بود که مردم را از دور حضرت مسلم علیه السلام پراکنده کرد؛ شبث شمر، و اشعث این سه نفر بودند. بعد از جریان کربلا در کوفه مسجدی بنا کرد با نام شبث بن ربعی به شکرانه کشته شدن امام حسین علیه السلام. چهار مسجد در کوفه که فقها نماز خواندن در آن را یا باطل می دانند و یا حکم آن را کراهت شدید دانسته اند؛ یکی از آنها مسجد شبث بن ربعی است. از جمله آنها مسجد سماک و مسجد جرير بن عبد اللَّه بجلى و… هستند. شبث پس از آن که زبیری‌ها علم شدند با حاکم زبیری بیعت کرد. بعد که مختار قیام کرد با مختار بیعت نمود. پس از آن وقتی دوباره مصعب بن زبیر قیام کرد رفت و با مصعب بن زبیر بیعت کرد و در قتل مختار شرکت نمود. پس از اینکه عبدالملک بن مروان قیام کرد رفت و در قتل مصعب بن زبیر شرکت کرد و به عبدالملک بن مروان ایمان آورد. بیش از این دیگر اجل به او مهلت نداد و گرنه تا به همین امروز با آمریکا هم بیعت کرده بود و در ۸ سال دفاع مقدس، ۴ سال این طرف بود و چهار سال آن طرف. در عملیات مرصاد هم حاضر بود. الآن هم یک بار به این تفکر رای می‌داد و یک بار به آن تفکر و همین طور ادامه می داد. این نفاق چندلایه در شبث بن ربعی بود. این عوام فریبی برخی افراد در دوران سایر ائمه علیهم السلام هم بود. در دوران هارون الرشید آن ملعون به مدینه رفت و ابتدا خود را روی قبر پیامبر اکرم صلی الله و علیه و آله انداخت و گفت آقا من معذرت می خواهم از شما؛ مجبورم فرزندتان موسی بن جعفر را دستگیر کنم! زیرا دارد در بین حکومت اسلامی تفرقه می اندازد! از شما اجازه می‌خواهم که بروم و ایشان را دستگیر کنم و رفت و دستگیر کرد؛ با اجازه قبر پیامبر! این عوام فریبی نیست؟

این طایفه بنی عباس همه کارشان با عوام فریبی بود. انتخاب پرچم سیاه به عنوان پرچم نیز خود نشان عوام فریبی آنها بود: درباره انگیزه انتخاب رنگ سیاه مورخان سخن بسیار گفته اند .: استاد جعفر مرتضی العاملی در این باره چنین می نویسد: «علت آنکه عباسیان رنگ سیاه را شعار و نشانه خود قرار داده بودند این بود که می خواستند حزن و اندوه خود را به مناسبت مصایبی که بر اهل بیت علیهم السلام در دوران بنی امیه وارد شده بود بیان کنند و نکوهشی برای بنی امیه باشد که گروهی از بنی هاشم را به قتل رسانیده است». به همین سبب عباسیان را «مسودّه» می نامیدند و آن شعار را برگزیدند. گرچه این گفته درباره جامه های سیاه نیز صحیح است.[۱۴] می‌گفتند به فرزندان پیامبر خصوصا حسین بن علی علیه السلام ظلم شده است و ما پرچم سیاه را انتخاب می‌کنیم، آن وقت می‌روند و فرزندان همان حسین بن علی علیه السلام را می‌کشند. عزیزانی همچون امام صادق علیه السلام و امام کاظم علیه السلام و بزرگواران دیگر را به شهادت می‌رسانند. اینها عوام فریبی است. آن ملعونین شروع کردند به نام خود لفظ الله را اضافه کردند. بعد از مأمون همه خلفا به نام خود الله اضافه میکردند. یکی می‌گفت «الواثق بالله»، دیگری گفت «المعتز بالله». لطیفه ای هم در این مورد ذکر شده است می‌گویند یکی از همین سلاطین بنی عباس به یکی از مشاورین خود ‌گفت من چه به نام خود اضافه کنم؟ او گفت: شما هم اسم خودت را نعوذ بالله بگذار. وضعیت فعلی حکام عربستان نیز همین است. لقب خود را خادمین حرمین شریفین گذاشته‌اند! از اینها خائن تر هم سراغ دارید؟ عوام فریبی تا این حد است. در دوران بقیه امامان علیهم السلام هم همینطور بود. تا به امروز نیز ببینید در دوران پهلوی، رضاشاه و محمدرضاشاه هم چقدر عوام‌فریبی کردند. قراردادی بود که پیشتر در دوران رضا شاه انگلیسی‌ها آن را ارائه کردند. زمانی که رضاشاه این قرارداد را دید که به نام دارسی هم معروف بود، به شدت عصبانی شد. گفت این بسیار برای یک کشور ننگ آور است که ما نفت خود را به آنها بدهیم. البته این را هم اکنون جزء خدمات رضا شاه می گویند . کاغذ را پاره کرد و در آتش انداخت. هفته بعد قرارداد ۱۹۳۳ را تصویب کرد. قرارداد ۱۹۳۳ به مراتب ننگین تر از قرارداد دارسی بود. زیرا قرارداد دارسی اگر باقی می ماند و امکان ثبت قرارداد دیگری فراهم نبود رضا خان اول آن را آتش زد تا بتواند قرارداد های بعدی را ببندد و همه از او تعریف و تمجید کردند که چه خدمتی کرده است! همانند همین راه آهن که معروف است و آن را جزء خدمات رضا شاه مطرح می‌کنند! اولا رضاشاه راه آهن را نزد، روس ها آن را احداث کردند. دوما به چه خاطر آن راه آهن را احداث کردند؟ برای اینکه نفت را از جنوب به شمال ببرند. همه می‌دانند که اگر قرار است در ایران راه آهن احداث شود باید ابتدا در مسیر شرق به غرب این کار را انجام دهند نه شمال به جنوب؛ همه این را می دانند. روسها به خاطر اینکه نفت را به سمت شوروی صادر کند، راه آهن را زدند. حالا این را خدمت رضا شاه هم مطرح کنند! اینها عوام فریبی رضا شاه و دستگاه رضاخانی بود. محمدرضا پهلوی با آنکه تقیدی به اسلام نداشت و آلوده به فساد اخلاقی بود، اما برای فریب مردم تلاش می کرد چهره ای مذهبی از خود نشان دهد. او در یک مصاحبه گفته بود: … در ۶ سالگی برای نخستین بار من حضرت قائم را دیدم… در آن روز دچار حادثه ای شدم و او بود که مرا نجات داد… من او را دیدم و کسی که همراهم بود او را ندید، می ترسم منظورم را درک نکنید… من معتقدم خدا مرا برای انجام ماموریتی برگزیده است…!!![۱۵] یا در جایی دیگر در خاطراتش می گوید که داشتیم به فلان امامزاده می رفتیم از اسب به زمین افتادم. نزدیک بود که سرم به زمین بخورد دیدم حضرت عباس علیه السلام با دو دست سر من را گرفتند. اینها را در خاطرات خود می گوید، اما چون دروغ گو فراموش کار است در مصاحبه با همین خانم فالاچی می گوید که امام زمان آمد سرم را گرفت. عوام فریبی محمدرضا تا حی بود که تقویم هجری شمسی و قمری را عوض کرده و آن را به پادشاهی تغییر می‌دهد اما از آن طرف وقتی به مسافرت می خواهد برود از زیر قرآن رد می شود. کدام را باور کنیم؟ این‌ها نفاق و عوام فریبی است. امت اسلام همیشه با اینطور سلاطین مشکل داشته است. شاه خود را تنها پادشاه شیعه جهان میدانست اما شیعه ای که هیچ ندارد. هرچه می کرده اما از آن طرف به فیضیه حمله کرده و آن همه طلبه را به شهادت می رساند. طلبه های مظلوم را با کامیون به دریاچه نمک بردند و آنها را آنجا رها کردند که هیچ چیز از آنها باقی نماند. اگر شیعه هستید چرا این کارها را می‌کنید. این‌ها عوام‌فریبی است.

صدام در زمان عملیات ها به کربلا می رفت و در کنار ضریح امام حسین علیه السلام برای امام دو رکعت نماز می خواند تا پیروز شود.خودش که می‌دانست اینها عوام فریبی است اما برای مردم جاذبه داشت که این کارها را می کرد. عزیزان نفاق را درست بشناسیم. مراقب باشید عوام فریبی کلاه بر سر ما نگذارد. این که دو یا سه سال است مد شده است که رئیس جمهور نحس آمریکا یا همین امسال نخست وزیر منحوس رژیم صهیونیستی دو کلمه فارسی صحبت می کنند یا پیام تبریک عید نوروز برای ما می‌فرستند. فریب این ها را نخوریم، اینها عوام فریبی است. از آن طرف ما را تحریم می‌کنند، این همه بیمار در بیمارستانها به خاطر اینکه دارو نمی رسد از دنیا می‌روند، اما از آن طرف پیام تبریک می فرستند، به فارسی می‌گویند عیدتان مبارک. عید ما روزی است که شما نابود شوید. جوانهای ما را همچون شهید محسن حججی را در سوریه سر می برید و پیام تبریک برای ما می فرستید. با تمام مخالفین ما بر سر میز مذاکره می نشینید، حال که دیدند کار داعش رو به اتمام است، آن طور که سردار حاج قاسم سلیمانی در مصاحبه خود فرمودند که کمتر از دو ماه دیگر نامی از داعش باقی نمی ماند. اینها مجدد نقشه بعدی را شروع کردند؛ استقلال کردستان عراق. می خواهند عراق را دو تکه کنند. از این طرف هم برخی کردهای ایران هم می خواهند جدا شوند و همه پرسی بگذارند. ببینید اینها پیام تبریک برای ایران است؟ اینها عوام فریبی است. کشمیری آن ملعونی که در دفتر ریاست جمهوری بمب گذاری کرد و عزیزانی که از این کشور همچون شهید رجایی و باهنر را به شهادت رساند، زنده زنده آنها را در آتش سوزاندند، درها را بستند و آنها در آتش سوختند. درباره شخصیت کشمیری (عامل انفجار دفتر رياست جمهوري و به شهادت رساندن شهيدان رجايي و باهنر و تعدادي ديگر از مسئولان نظام) باید گفت که او فردی بود که با معرفی بعضی از آقایان به سپاه آمده بود و او بیشتر اوقات لباس مقدس سپاه را بر تن می کرد و همیشه بر روی سمت چپ لباسش آرم سپاه بود. نامبرده به قدری رضایت مرحوم رجایی را جلب کرده بود که بعضی اوقات شهید رجایی نماز ظهر و عصر را به ایشان اقتدا می کردند. کشمیری بسیار انسان مزدور و ریاکاری بود. او با نیرنگ توانست خود را بین خودی‌های نظام قرار دهد؛ به عنوان امام جماعت برگزیده شده و ما به تبع به ایشان اقتدا نمودیم. در هنگام شروع نماز کشمیری خودکاری از جیب خود بیرون آورد و به زمین گذاشت و بعد از اتمام نماز آن خودکار را دوباره به جیب خودش می گذاشت. کشمیری این کار را اینگونه توجیه کرد که خودکار متعلق به بیت المال است، نباید با آن نماز خواند. آری او با این گفتار و رفتارش توانسته بود بر روی آقای کامران نیز تاثیر بگذارد و این شخص را به آقای رجایی معرفی کرد.[۱۶] نفاق در تمام دستگاه ها وجود داشت. مجاهدین خلق می گفتند در تمام دستگاه ها و تا در بیت امام هم نیرو داشتیم. اما زود اقدام نکردیم وگرنه همه را ترور می‌کردیم. شما فکر می‌کنید امروز در دستگاه‌های حکومتی منافق وجود ندارد. ما خود می دانیم که بعضی ها چه ظاهرسازی هایی می کنند. تا چند سال پیش در دوران اصلاحات در روزنامه های زنجیره ای خود هرچه که به دهانشان می رسید در رابطه با امام حسین علیه السلام می گفتند، هرچه می توانستند شهدا را می زدند. حالا که دوران عوض شده است می بینید با چفیه و لباس سیاه در تشییع شهدا حاضر می‌شوند. ما این کارهایشان را از یاد نبرده ایم. غرب، امروز اوج عوام فریبی را دارد. با شعار فمینیسم، با شعار برابری زن و مرد بیشترین ظلم را به زنان عالم می کند. ظلمی که غرب به زن کرده است هیچکس به زن نکرده ، حتی در دوران جاهلیت. حتی آن زمانی که دختران را زنده به گور می کردند. با اسم آزادی در آمریکا هر دو دقیقه به یک زن تجاوز می شود و وقتی در ایران هر دو یا سه سال یک تجاوز می شود که آن هم نباید بشود، رسانه ها را پر می کنند که در ایران فلان است و غرب مهد آزادی است. اگر ۲۰۳۰ در ایران اجرا می شد این دختران کشته نمی‌شدند. چه می گویید؟ در آمریکا هر دو دقیقه به یک نفر تجاوز می شود. از هر ۶ زن آمریکایی ۱ نفر با خشونت مورد تجاوز قرار گرفته است، به اسم آزادی و برابری. دست کم سالانه ۴ میلیون زن در آمریکا توسط شوهران خود تا حد مرگ کتک می خورند. حال شما دفاع از حقوق زن می کنید؟ تعداد زیادی از قتل ها در آمریکا توسط شوهران انجام می شود .یک سوم قتل های زنان در آمریکا در زمانی است که مردها همسر خود را کتک می زنند، در زیر دست و پای شوهر خود از دنیا می‌روند. حال شما آزادی می فهمید؟ شما متوجه می شوید حقوق زن چیست؟ شما می خواهید به مسلمانان یاد بدهید؟ شما حقوق بشر می‌دانید؟

با یک بمب اتم بیش از ۲۰۰ هزار انسان بیگناه را می کشید، بعد ترومن رئیس جمهور آمریکا در مصاحبه که از او می پرسند چرا بیش از ۲۰۰ هزار آدم کشته شد می گوید برای اینکه مردم بتوانند سالم زندگی کنند. اینها عوام فریبی است. امروزه هم عوام فریبی زیاد است. شعار خط امام می دهند اما دقیقا بر خلاف شعارهای امام عمل می کنند. می گویند ما پیرو خط امامیم. مگر امام استکبار ستیز نبود، پس شما چرا نیستی؟ زمانی که انتخابات می شود مطرح می‌کنند که اعدام های سال ۶۷؛ دستور اعدامهای سال ۶۷ را که خود امام صادر کرد. شما امام را هم تندرو می دانید. اینها عوام فریبی است. اگر بخواهیم از عوام فریبی های الان، صحبت کنیم نمونه ها بسیار زیاد است. یک روز مردم خود متوجه خواهند شد. فقط یک نمونه را عرض کنم. نام نمیبرم. یک شخصیتی چند سال پیش به دیدار یک خانواده جانباز رفت. شما خودتان انصاف دهید همچون این خانواده، چند نمونه در کشور پیدا می کنید؟ به دیدار خانواده جانباز رفتند. از این طرف خانوم گفتند بزرگترین افتخار ما این است که صیغه عقد ما را مقام معظم رهبری سال ها پیش خواندند، از آن طرف آقازاده این جانباز عزیز آمد، وقتی که این مسئول که برای دیدار رفته بود، از این آقازاده پرسید که شغل شما چه هست؟ گفتند ایشان رپر هست، خواننده ی زیر زمینی، غیرقانونی خوانندگی می کند. چون مجوز ندارد. من از شما سوال می کنم کدام جانبازی را پیدا می‌کنید که این چنین چیزهایی کنار هم داشته باشند. این عوام فریبی است که هم بخواهد این طرف را نگه دارد هم آن طرف. اینکه ما شعاری بدهیم و در مقابل، برای خوش آمدن مردم طور دیگری رفتار کنیم. ما امروز از عوام فریبی ضربه می خوریم. از این طرف شعار حمایت از کارگر ایرانی می دهیم، مردم در فقر دارند از بین می روند، اما از آن طرف بیشترین واردات را داشته باشیم، سنگ پا وارد کنیم، خلال دندان، اسپرم گاو وارد کنیم. ما کدام را باور کنیم؟ اقتصاد مقاومتی گفتن شما، را باور کنیم یا این واردات سنگین را؟ تا کی قرار است این عوام فریبی چنگ در پنجه اسلام زده باشد. همیشه از این عوام فریبی ها ضربه خورده ایم. عزیزان آن روزی عوام فریبی تمام خواهد شد که مردم بصیرت پیدا کنند، مردم متوجه شوند که چه چیزی عوام فریبی و چه چیزی واقعیت دارد، احساسی وارد نشوید. یکی از مهم ترین اتفاقاتی که در کربلا افتاد و کربلا ها را شکل داد همین عوام فریبی بود. فرزدق شاعر در مسیر کوفه به مکه، یک منزل مانده بود که به مکه برسد امام حسین را دید امام فرمودند: از کوفه چه خبر؟ گفت: آقا آنها قلبهایشان با شماست ولی شمشیرهایشان هم سمت شماست، یعنی چه؟ یعنی منافع شما را دوست دارند اما حاضر نیستند از شما حمایت کنند. این یعنی ما امام زمان را دوست داشته باشیم اما امام زمان که چیزی بخواهد بگوییم شرمنده. امام زمان از ما بخواهد بجنگیم اما ما بگوییم نه، ما می خواستیم شما بیایید که جنگ تمام شود، اگر قرار است که باز هم ما به جنگ برویم، این که نشد! امام می‌گویند من امام زمانم، مگر صبح های جمعه نمی گفتید اللهم عجل لولیک الفرج، مگر از این طرف خیابان تا آن طرف خیابان صبحانه نمی دادید به عشق من، من که آمدم، بیایید. آنجا می‌گویند نه اینها دیگر نمی شود. این نان به نرخ روز خوردن است. این نفاق چند لایه ای ست که امت اسلام با این انسانهای سست عنصر درگیر بود. یکی از افرادی که حقیقتا نفاق نداشت و در لشکر عمر بن سعد بود و همین دوری از نفاق دستش را گرفت جناب حر بود. امام حسین علیه السلام گفت مگر شما به من نامه ننوشتید؟ حر با صداقتی که داشت گفت: آقا خدا می‌داند من به شما نامه ننوشتم. خبری هم از نامه ها ندارم. او فرق می کرد با کسی مانند شبث بن ربعی ها که نامه نوشتند و بعد آمدند در مقابل امام. گفت: آقا من نامه ننوشتم. حر انسان بدی نبود، قبلا در بحث نامگذاری فرزند عرض کردیم، که حر فرزند دار نمی شد. نذر کرد؛ خداوند به او یک پسر داد. در دوران خلافت معاویه ای، در دورانی که حضرت علی علیه السلام در منابر لعن می شد، اسم فرزندش را علی گذاشت.

علی‌بن حربن یزید ریاحی. ظهر عاشورا شده است، حر تا روز قبل احساس می‌کرد جریان همانند جریان امام مجتبی علیه السلام می‌شود. کمی فشار می‌آورند و امام صلح نامه را قبول می کند اما دید جریان اینگونه نیست. پیش عمر سعد آمد و گفت: عمر هدفت چیست؟ عمر گفت تسلیم حسین. گفت: اگر حسین تسلیم نشود چه می کنی؟ گفت: جنگی با او می کنیم که کمترینش پرت شدن سرها از بدن ها باشد. بدن حر لرزید. به گوشه ای رفت. شخصی به او گفت: اگر از من شجاع ترین فرد را می خواستند، من تو را معرفی می کردم، چه شده؟ گفت: خودم را بین بهشت و جهنم می بینم، اما هیهات که جهنم را انتخاب کنم؛ و رفت. کمی که پیش رفت برگشت پسرش را صدا زد گفت: علی بیا. غلامش را صدا زد گفت بیایید. از سپاه عمر سعد فاصله گرفتند. به آقا امام حسین علیه السلام خبر دادند چند نفر به سمت ما می‌آیند. امام از خیمه بیرون آمدند دیدند حر آمده است و سر را پایین گرفته. تا امام او را دیدند فرمودند: ای حر سرت را بالا بگیر… منابع [۱]. ریاکاری‌های امویان و عباسیان، محمد علی چنارانی، ص ۵۵و ۵۶. [۲] . أنساب الأشراف ۳/ ۳۹۳٫ [۳] . و جمعي از اهل كتاب (از يهود) گفتند: (برويد در ظاهر) به آنچه بر مؤ منان نازل شده، در آغاز روز ايمان بياوريد، و در پايان روز، كافر شويد (و باز گرديد)! شايد آنها (از آيين خود) باز گردند! (زيرا شما را، اهل كتاب و آگاه از بشارات آسماني پيشين ميدانند، و اين توطئه كافي است كه آنها را متزلزل سازد). سوره آل عمران، آیه ۷۲٫ [۴] أسدالغابة،ج۳،ص:۱۱۹ [۵] إحقاق الحق، الشوشتری،ج۳۲،ص:۵۳۳ [۶] امامت وسیاست/ترجمه،ص:۱۷۵ [۷] موسوعة التاریخ الإسلامی، الیوسفی الغروی،ج۵،ص۲۳۸ [۸] أسدالغابة،ج۳،ص:۱۱۹ [۹] أسدالغابة،ج۳،ص:۱۱۹ [۱۰] امامت وسیاست/ترجمه،ص:۱۷۵ [۱۱]. ریحانه کربلا، نوشته عبدالحسن نیشابوری، ص ۱۰۱ به نقل از کتاب صفریه، ج ۲، ص ۴۲، با اندکی تصرف. [۱۲]. رک: نهج البلاغه، فیض الاسلام، ص۹۸۹ (با تغییر عبارت). سفینةالبحار، ج ۶۸۶/۱٫ محمدجواد مغنیه، الشیعة والحاکمون، ترجمه محمطفی زمانی، یک جلد، انتشارات پیام اسلام، قم، چاپ ۱۳۸۴ ه. ص ۵۳٫ [۱۳] . قیام امام حسین ( علیه السلام )، سید جعفر شهیدی، ص ۱۷۵ ، به نقل از معجم البلدان، ج ۵۱، ص ۲۶۰. [۱۴] . ریاکاری های امویان و عباسیان، ص ۱۱۸٫ [۱۵] . کتاب گفت وگوهای اوریانا فالاچی [۱۶]. خاطرات حاج احمد قدیریان؛ تدوین سیدحسین نبوی، محمدرضا سرابندی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی #مَتْنِ_رُوضِـہ_وَ_سُخَنْرَانِے •┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈• JOIN🔜 💥 @membariha ✍