پیشنهاد می‌کنم از ویراستی که مشابه ایرانی توییتر است استفاده کنید. صفحه بنده در ویراستی: virasty.com/tahmasebi

بزرگی توفیق #بانگ_الله_اکبر امشب و #راهپیمایی فردا را از زبان امام خمینی بشنویم که می‌گویند: «بروید ببینید امشب چه کسانی الله اکبر می‌گویند... من دست این‌ها را می‌بوسم... ما مرهون همین طایفه هستیم که امشب می‌روند الله اکبر می‌گویند و فردا راهپیمایی می‌کنند.» eitaa.com/mosabereh ble.ir/tahmasebi_ir t.me/mosabereh

مردم آن‌ها و مردم ما یکی از عجایب این است که همه طرح‌هایی که در کشورهای دیگر پیاده می‌شود و جواب می‌دهد و نظام‌ها را ساقط می‌کند و مردم را از حاکمیت جدا می‌کند، در ایران نتیجه که نمی‌دهد هیچ، بلکه #نتیجه_عکس می‌دهد! بعد از حدود پنج ماه جنگ رسانه‌ای و میدانی بسیار عظیم و بی‌نظیر در تاریخ علیه مردم یک کشور با پشتیبانی تعداد زیادی از کشورها، رسانه‌ها، سیاسیون و سلبریتی‌های مختلف در سطح دنیا، یکباره می‌بینند نه تنها عموم مردم از نظام جدا نشده‌اند، بلکه پرشورتر از سال‌های قبل در #راهپیمایی ۲۲ بهمن شرکت می‌کنند! چرا؟ شیوه‌ی عمل انسان #مؤمن با انسان #غیر_مؤمن بسیار تفاوت دارد و آن‌ها این را درک نمی‌کنند؛ طرح‌های آن‌ها برای انسانی است که ایمان ندارد و فقط منافع مادی خود را می‌بیند، اما انسانی که ایمان و آرمان دارد، معادله‌هایش متفاوت است، مثلاً اگر تجمیع دشمن در مقابل انسان غیر مؤمن باعث ترس او می‌شود و می‌گوید: «چرا با شعارهای دهه شصتی برای ما دشمن ایجاد کرده‌اید و بترسید از قدرت دشمن و کوتاه بیایید»، و او گمان می‌کند همه مردم مثل او هستند و خواهند ترسید، در واقع نمی‌داند که همین صحنه نه تنها مؤمنین را از میدان خارج نمی‌کند، بلکه باعث افزایش ایمان و توکل آن‌ها است: اَلَّذِینَ قٰالَ لَهُمُ اَلنّٰاسُ إِنَّ اَلنّٰاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزٰادَهُمْ إِیمٰاناً وَ قٰالُوا حَسْبُنَا اَللّٰهُ وَ نِعْمَ اَلْوَکِیلُ (آل‌عمران‌، ۱۷۳) اینها کسانی بودند که (بعضی از) مردم، به آنان گفتند: «مردم [لشکر دشمن] برای (حمله به) شما اجتماع کرده‌اند؛ از آن‌ها بترسید!» اما این سخن، بر ایمانشان افزود؛ و گفتند: «خدا ما را کافی است؛ و او بهترین حامی ماست.» یا اگر هجمه به #اسلام و #انقلاب و تلقین این‌که «کار این نظام تمام است» باعث عقب نشستن غیرمؤمنین به امید تضمین آینده خود است، همین کار باعث احساس تکلیف مضاعف مؤمنین برای حضور در صحنه و حفظ نظام است که امسال دیدیم. پس تا وقتی ایمان مردم حفظ شود، و تا وقتی که سیاست‌های کشور بر اساس اسلام باشد، مردم پای این نظام خواهند ماند و دشمنان کاری از پیش نخواهند برد. و شکر نعمت چنین مردمی، تلاش روزافزون برای حل مشکلات مردم و خدمت به ایشان است که به تعبیر امام خمینی ولی نعمتان و مایه‌ی افتخار ما هستند. eitaa.com/mosabereh ble.ir/tahmasebi_ir t.me/mosabereh

اگر این روزها عبارت «بُعِثتُ لِأُتَمِّمَ مَکارِمَ الأَخلاق» را می‌شنویم و آن را برای توصیف هدف بعثت کافی می‌دانیم، اگر آیه‌ی «... إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتٰابَ وَ الْحِكْمَةَ...» را می‌شنویم و آن را هم برای توصیف هدف بعثت کافی می‌دانیم، باید احتمال زیادی بدهیم که اسلام را نشناخته‌ایم؛ بهتر بگویم ناقص شناخته‌ایم، به گونه‌ای که آن را از کارکرد اصلی خود انداخته‌ایم. وقتی جزئی از یک حقیقت را به عنوان کل آن حقیقت تصور کنیم، دچار مغالطه و خطای شناختی بزرگی شده‌ایم، مثل اینکه در توصیف طاووس برای کسی که تا کنون آن را ندیده است، فقط پَرهای زیبای آن را توصیف کنیم و او گمان کند طاووس فقط یک دسته پَر است! پیشنهاد می‌کنم برای شناخت درست اسلام، این قسمت منتخب از بیانات مهم رهبر انقلاب را که عنوان‌زده شده و در ادامه ارسال می‌کنم، با دقت و چند بار بخوانید. eitaa.com/mosabereh ble.ir/tahmasebi_ir t.me/mosabereh

بیانات رهبر انقلاب به مناسبت عید مبعث ۱۳۹۹/۱۲/۲۱: معنای بعثت بعثت به معنای برانگیختگی است... هر یک از پیامبران بزرگ الهی بعد [از این] که مبعوث می‌شود و برانگیخته می‌شود، مجموعه‌های انسانی را او برانگیخته می‌کند و به راه می‌اندازد و حرکت می‌دهد به سمت راهی نو، به نیک‌بختی بشر و راهی را در مقابل پای انسان قرار می‌دهد؛ معنای بعثت این است... اهداف بعثتِ پیامبران توحید، هدف بزرگ بعثت است: وَ لَقَد بَعَثنا فی کُلِّ اُمَّةٍ رَسولًا اَنِ اعبُدُوا اللهَ وَ اجتَنِبُوا الطّاغوت؛ توحید خالص، توحید محض... در سوره‌ی هود [هم] از زبان چندین پیغمبر بزرگ مثل نوح، مثل هود، مثل صالح و دیگران این جور گفته می‌شود که «یاقَومِ اعبُدُوا اللهَ ما لَکُم مِن اِلٰه غَیرُه». این توحید، اوّلین هدف بعثت پیامبران است. البتّه می‌دانید که توحید هم فقط به معنای این نیست که انسان در ذهن خود عقیده پیدا کند که خدا یکی است و دو تا نیست؛ خب بله این هم هست لکن توحید به یک معنای مهمّی است که به معنای حاکمیّت الهی است؛ توحید به معنای حاکمیّت مطلق پروردگار بر عالم تشریع و عالم تکوین -هر دو- است که بایستی امر الهی نافذ دانسته بشود؛ هم در عالم تکوین -در همه‌ی حوادث وجود، «لا حول و لا قوّة الّا بالله»- و هم در عالم تشریع، همه‌ی این حوادث و همه‌ی حالات ناشی از قدرت واحد پروردگار است. خب این، هدف اصلی است. هدف‌های دیگری هم وجود دارد: تزکیه‌ی بشر، یعنی پالایش روحی انسان‌ها از آلودگی‌ها و از پیرایه‌های پست‌کننده و انحطاط‌آور؛ تعلیم انسان‌ها و مقام علمی انسان‌ها را بالا بردن. استقرار عدالت، که جامعه‌ی بشری با عدالت اداره بشود: لِیَقومَ النّاسُ بِالقِسط؛ ایجاد حیات طیّبه: فَلَنُحیِیَنَّه حَیٰوةً طَیِّبَةً؛ این حیات طیّبه یعنی چه؟ حیات طیّبه به معنای رشد و شکوفایی عقل بشر و علم بشر از سویی و آرامش روحی بشر، آسایش مادّی بشر، امنیّت محیط زندگی بشر و رفاه بشر و شادکامی بشر و بالاتر از همه‌ی این‌ها تکامل معنوی و عروج روحی انسان است؛ حیات طیّبه یعنی این‌ها. این‌ها اهداف بعثت پیامبران است... لوازم به‌دست‌آوردن این هدف‌های بسیار بزرگ خب ملاحظه می‌کنید که این هدف‌ها، هدف‌های بسیار بزرگی است، هدف‌های دشواری است؛ این هدف‌ها چه جوری به‌دست می‌آید؟ این طبعاً اوّلاً احتیاج دارد به یک برنامه‌ریزی گسترده برای مناسبات اجتماعی؛ یعنی اگر چنانچه نبیّ اسلام، نبیّ حق، فرستاده‌ی الهی در هر دوره‌ای بخواهد این اهداف را تحقّق ببخشد، ناچار بایستی به تناسبِ این اهداف، مناسبات اجتماعی ایجاد بکند. مطلب دوّم هم قدرت سیاسی است؛ یعنی این مناسبات اجتماعی را یک انسان منزوی یا یک نصیحت‌کننده که فقط مردم را نصیحت می‌کند نمی‌تواند به وجود بیاورد؛ قدرت لازم است، قدرت سیاسی لازم است. بنابراین بعثت‌ها، همراه هستند هم با یک قدرت سیاسی بزرگ و هم با یک برنامه‌ریزی وسیع برای تحقّق این اهداف. پس با آمدن پیغمبر یک نظام سیاسی به وجود می‌آید، یعنی هدف این است که یک نظام سیاسی به وجود بیاید... که بتواند این اهداف را با تشکیل برنامه‌ها و مناسبات اجتماعی و مناسبات گوناگون بشری تحقّق ببخشد. در این نظام سیاسی، آئین حکمرانی از کتاب خدا گرفته می‌شود و از آنچه خدای متعال بر پیغمبر نازل می‌کند، که می‌فرماید: فَبَعَثَ اللهُ النَّبِیّینَ مُبَشِّرینَ وَمُنذِرینَ وَ اَنزَلَ مَعَهُمُ الکتابَ بِالحَقِّ لِیَحکُمَ بَینَ النّاسِ فیمَا اختَلَفوا فیه؛ «لِیَحکُمَ» یعنی «لِیَحکُمَ کتاب»؛ این کتاب حکم کند بین مردم در آنچه باید انجام بدهند، و حاکم او است در همه‌ی تنظیم‌های اجتماعی... و همچنین در [مورد] پیغمبران دیگر که در آیات «وَ مَن لَم یَحکُم بِما اَنزَلَ اللهُ فَاُولئکَ هُمُ الکافرون» و «اُولئکَ هُمُ الظالِمونَ» و «اُولئکَ هُمُ الفاسِقونَ» هست، در همه‌ی این‌ها آن چیزی که منبع و منشأ حکمرانی است و دستور حکمرانی و برنامه‌های حکمرانی از آن گرفته می‌شود، عبارت است از کتاب الهی که به پیغمبر نازل شده است؛ این اصول و اساس در آن [کتاب] است؛ و همه‌ی برنامه‌های بشری در چهارچوبِ این اصول بایستی گذاشته بشود. خب این، دستور حکمرانی است لکن این دستور حکمرانی را چه کسی عمل بکند؟ بدون وجود یک مدیریّت و یک فرماندهی که این دستور عملیّاتی نخواهد شد؛ پس یک مدیریّتی لازم است و این مدیریّت و این راهبریِ اساسی مربوط به خود شخص پیغمبر است... که موظّفند حکمرانیِ دینی و الهی در جامعه را که محصول بعثت پیغمبران است و با کتاب الهی ارائه می‌شود، اجرا کنند و این را تحقّق ببخشند. البتّه این راهبری و فرماندهی یک جور نیست؛ در بعضی از موارد خود پیغمبر، شخص شخیص پیغمبر، متکفّل و متعهّدِ این فرماندهی است... گاهی هم در مواردی پیغمبر حاکمی را معیّن می‌کند به امر الهی...

دین چیست؟ خب بنابراین دین با این نگاه گسترده چیست؟ دین با این نگاه وقتی که نگاه می‌کنیم عبارت است از مدیر مجموعه‌ی زندگی انسان؛ یعنی برنامه‌ی جامع؛ نه برنامه‌ی شخصی و برنامه‌های صرفاً عبادی و فردی انسان، که بعضی خیال می‌کنند دین متکفّل برنامه‌های فردی است و مسائل گوناگون اجتماعی و سیاسی و اقتصادی و غیره، از حوزه‌ی دین خارج است؛ نه، این نگاه نشان می‌دهد که دین، جامع است، جامعیّت دارد. دشمنیِ طبیعیِ اشرار عالم با چنین دینی و طبعاً این دین با این نگاه، مورد دشمنی هم قرار می‌گیرد؛ در همه‌ی زمان‌ها اشرار عالم با یک چنین دینی مخالفت کرده‌اند... وَ کَذٰلِکَ جَعَلنا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا شَیاطینَ الاِنسِ وَ الجِنِّ یوحی بَعضُهُم اِلیٰ بَعضٍ زُخرُفَ القَولِ غُرورًا؛ بنابراین وقتی که بعثت نبی اتّفاق می‌افتد و نبی مبعوث می‌شود و این ساز و کار اجرای حکم الهی مطرح می‌شود، مفسدان و مستکبران و استعمارگران و اخلالگرانِ زندگی بشر، طبعاً با او مخالفت می‌کنند، غارتگرها با او مخالفت می‌کنند، ظَلَمه با او مخالفت می‌کنند. چون ضدّ ظلم است، ضدّ غارت ثروت‌های بشری است، ضدّ تسلّط ناحقّ بر آحاد بشر است، این‌هایی که اشرار عالم محسوب می‌شوند، طبعاً در مقابل پیغمبر می‌ایستند. شما امروز هم مشاهده می‌کنید که در تبلیغات دشمنان، از چیزی به نام «اسلام سیاسی» نام آورده می‌شود؛ اسلام سیاسی همین است که در نظام اسلامی ایران تحقّق پیدا کرده... اسلام سیاسی یعنی همین اسلامی که توانسته با تشکیل حکومت، دستگاه‌های گوناگون، نظام‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، نظامی و غیره به وجود بیاورد و یک هویّت دینی و اسلامی را برای یک ملّت ایجاد بکند؛ این، آن چیزی است که در مورد دین [می‌شود گفت]. بنابراین تعریف قرآن از دین یک چنین چیزی است؛ این را نمی‌شود فرو کاست به کارهای کوچک، به یک اعمال عبادی صِرف و محض. حرکت عظیم بعثت بنابراین بعثت یک حرکت عظیمی است که برنامه‌ی جامع و نجات‌بخش بشر را در اختیار انسان‌ها می‌گذارد و آن‌ها را آماده می‌کند برای یک حرکت بزرگ. البتّه این جور نیست که برانگیختگی پیغمبر و راهبری او، مردم را از تحرّک در این میدان برکنار کند؛ این جور نیست. همان طور که عرض کردیم، برانگیختگی پیامبر به برانگیختگی انسان‌ها منتهی می‌شود و جامعه را برانگیخته می‌کند؛ انسان‌ها حرکت می‌کنند. لذاست که امیرالمؤمنین (علیه السّلام) در آن خطبه‌ی معروف [می‌فرماید]: وَ واتَرَ فیهِم رُسُلَهُ لِیَستَأدوهُم میثاقَ فِطرَتِهِ وَ یُذَکِّروهُم مَنسِیَّ نِعمَتِهِ وَ یُثیروا لَهُم دَفائِنَ العُقول؛ دفینه‌های دانش و خِرد را در وجود انسان زنده می‌کنند، به حرکت درمی‌آوردند؛ فطرت خفته‌ی آن‌ها را بیدار می‌کنند و آن‌ها را به حرکت درمی‌آورند... تجدید مضمون بعثت با انقلاب اسلامی در ایران انقلاب عظیم اسلامی در ایران مضمون بعثت را در دوره‌ی معاصر تجدید کرد؛ یعنی خداوند متعال به امام بزرگوار ما این توفیق را داد که خطّ مستمرّ بعثت نبوی را در این دوران، با ابتکار خود، با شجاعت خود، با اندیشه‌ی بلند خود، با فداکاری خود پُررنگ کند و نمایان کند؛ [این] همان خطّ بعثت است که خب در طول زمان کم‌رنگ بود، امام بزرگوار توانست آن را پُررنگ کند و جامعیّت اسلام را در عمل نشان بدهد، و نشان بدهد که اسلام یک دین جامع است و شامل همه‌ی زندگی انسان است؛ امام بزرگوار این را برجسته کرد؛ ابعاد اجتماعی و سیاسی دین را که به فراموشی سپرده شده بود، احیا کرد و به یاد آورد: وَ یُذَکِّرُوهُم مَنسیَّ نِعمَتِه؛ و مصداق این جمله قرار داد... خب وقتی که این انقلاب تشکیل شد و نظامی را بر این اساس به وجود آورد که نظام جمهوری اسلامی است، همان حادثه‌ای که برای پیغمبران پیش می‌آمد تکرار شد؛ یعنی اشرار عالم در مقابل این انقلاب صف کشیدند همچنان که در مقابل پیغمبران صف می‌کشیدند...

دروغِ ستیزه‌گری جمهوری اسلامی با همه‌ی دنیا خب، این مقابله قطعاً وجود دارد منتها آن‌ها در این قضیّه‌ی مقابله و معارضه‌ی با جمهوری اسلامی هم مثل همه‌جا تحریف و دروغ‌گویی را رایج کردند؛ گفتند جمهوری اسلامی با همه‌ی دنیا سر ناسازگاری و سر ستیزه‌گری دارد؛ این درست نیست، این خلاف است. ما از قرآن یاد گرفته‌ایم که با کسانی که با نظام اسلامی دشمنی نمی‌کنند خوش‌رفتاری کنیم. در سوره‌ی ممتحنه است که «لا یَنهاکُمُ اللهُ عَنِ الَّذینَ لَم یُقاتِلوکُم فِی الدّینِ وَلَم یُخرِجوکُم مِن دِیارِکُم اَن تَبَرّوهُم وَ تُقسِطوا اِلَیهِم»؛ این کفّاری که با شما سر ستیزه ندارند، سر جنگ ندارند، عملاً با شما دشمنی نمی‌کنند، شما به این‌ها نیکی کنید، با این‌ها هم به قسط و عدل عمل کنید؛ اِنَّ اللهَ یُحِبُّ المُقسِطین. اِنَّما یَنهاکُمُ اللهُ عَنِ الَّذینَ قاتَلوکُم فِی الدّینِ وَاَخرَجوکُم مِن دِیـارِکُم وَ ظاهَروا عَلی اِخراجِکُم اَن تَوَلَّوهُم. بنابراین آیه‌ی قرآن این را می‌گوید. این جور نیست که می‌گویند جمهوری اسلامی با همه سر ستیزه دارد؛ نخیر، ما با کسانی که با ما دشمنی نمی‌کنند -از هر دینی، از هر مذهبی- مشکلی نداریم، به این‌ها نیکوکاری هم می‌کنیم. تأکید اسلام مقابله‌ی با دشمنان است، کسانی که دشمنی می‌کنند، نه کسانی که دینشان با شما یکی نیست. در داخل کشور، یک گروهی از این روشنفکرنماها -البتّه سال‌ها پیش؛ که اخیراً هم گاهی تکرار می‌شود- عنوان دگراندیش را در مقابل جمهوری اسلامی قرار دادند. من در یک سخنرانی گفتم که برای ما دگراندیش مسئله‌ای نیست؛ اندیشه‌ی شما دیگر است، خب دیگر باشد، چه اشکال دارد؟ ما با اندیشه‌ی شما کاری نداریم [لکن] دشمنی نباید بکنید. قرآن روی دشمن و دشمنی کردن تکیه می‌کند. در سوره‌ی ممتحنه می‌فرماید: یااَیُّهَا الَّذینَ ءامَنوا لا تَتَّخِذوا عَدُوّی وَ عَدُوَّکُم اَولِیٰاءَ تُلقونَ اِلَیهِم بِالمَوَدَّة؛ با کسانی که دشمن من و دشمن شما هستند -هم دشمن خدایند، هم دشمن جامعه‌ی اسلامی‌اند- دوستی نکنید، آن‌ها را همراه خودتان و هم‌پیمان خودتان نگیرید... بنابراین تکیه‌ی اسلام بر مواجهه‌ی با دشمنِ فعّال است... دو عنصر لازم برای مواجهه با این دشمنی‌ها دو عنصر مهم برای مواجهه با این دشمنی‌ها لازم است: ...یکی عبارت است از بصیرت، و دوّمی عبارت است از صبر و استقامت، که اگر چنانچه این دو عنصر وجود داشت دشمن هیچ کاری نمی‌تواند بکند، هیچ لطمه‌ای نمی‌تواند بزند، هیچ توفیقی در مواجهه‌ و مقابله‌ی با نظام اسلامی به دست نمی‌آورد؛ بصیرت و صبر. این همان است که امیرالمؤمنین فرمود: «وَ لا یَحمِلُ هذَا العَلَمَ اِلّا اَهلُ البَصَرِ وَ الصَّبرِ وَ العِلمِ بِمَواضِعِ الحَقّ» که این در خطبه‌ی ۱۷۳ نهج‌البلاغه است. بصیرت یعنی چه؟ بصیرت یعنی تیزبین بودن و راه درست را شناختن... صبر یعنی چه؟ صبر یعنی استقامت در این راه، زاویه پیدا نکردن با این صراط مستقیم و پای فشردن بر حرکت در این صراط مستقیم؛ این به معنای صبر است. صبر را بد معنا نکنند... حفظ این دو خصوصیّت در جامعه یکی از راه‌هایی که این دو خصوصیّت را بتوان در جامعه حفظ کرد، عبارت است از «تواصی»، همان که در سوره‌ی والعصر هست: وَ تَواصَوا بِالحَقِّ وَ تَواصَوا بِالصَّبر؛ مردم یکدیگر را تواصی کنند؛ این زنجیره‌ی تواصی و توصیه کردن به یکدیگر [برقرار باشد]؛ هم توصیه به حق کنند، راه حق را تأکید کنند، هم توصیه‌ی به صبر بکنند؛ این، همه را نگه می‌دارد... اگر قطع این جریان، بریده شدن جریان تواصی در جامعه اتّفاق بیفتد، خیلی خطرناک است. این موجب می‌شود که انسان‌ها احساس تنهایی کنند، احساس نومیدی کنند و اراده‌ها ضعیف بشود، امیدها کمرنگ بشود، جرئت اقدام از دست برود... امروز فضای مجازی یک فرصتی است برای این کار... ما باید بدانیم با این بار سنگین امانتی که انقلاب اسلامی بر دوش ما، بر دوش ملّت ایران گذاشته و راه سعادتی که جلوی آن‌ها باز کرده، ما وظایفی داریم؛ از جمله‌ی این وظایف، همین تواصی به حق و به صبر، و شناخت دشمن و ایستادگی در مقابل دشمن، و تسلیم نشدن در مقابل دشمن و اعتماد نکردن به این دشمن غدّار است. eitaa.com/mosabereh ble.ir/tahmasebi_ir t.me/mosabereh

برنامه‌ی اصلی دشمن، ناامید کردن مردم است؛ به‌خصوص در شرایطی که بحرانی به وجود می‌آید و به‌طور طبیعی عده‌ی زیادی ناراحت هستند، دقت مضاعفی نیاز داریم؛ ما اگر خود را پیرو ولایت می‌دانیم و دوست‌دار کشور، در نقد دولت و مسئولان باید اصول ذیل را رعایت کنیم، و الا یار دشمن هستیم، چه بدانیم و چه ندانیم: «[البتّه] نقد کارهای این مسئولین هم اشکال ندارد، اظهار نظر اشکال ندارد، منتها اوّلاً‌ مراقب باشید این اظهار نظرها و نقدها #بدبینانه نباشد... نگاه به کسی که در میدان هست و در صف مقدّم مشغول فعّالیّت است، نباید نگاه بدبینانه و از روی سوء ظن باشد. خب افراد مؤمن، افراد انقلابی، افراد پُر جدّ و جهد، پُرکار مشغول کارند، دارند در این زمینه کار می‌کنند؛ اگر نقدی هم می‌شود خوش‌بینانه باشد، بدبینانه نباشد؛ ثانیاً‌ موجب #تضعیف این کسانی نشود که در این میدان مشغول تلاش و کار هستند؛ و امید مردم هم تضعیف نشود، یعنی جوری حرف زده نشود که این‌ها [ناامید بشوند].» رهبر انقلاب ۱۴۰۱/۱/۲۳ «هر کسی که مردم را از آینده #ناامید کند برای دشمن دارد کار می‌کند؛ چه بداند، چه نداند. هر کسی ایمان‌های مردم را تضعیف کند به سود دشمن دارد کار می‌کند؛ چه بداند، چه نداند. هر کسی مردم را نسبت به فعّالیّت و تلاش و برنامه‌ریزی‌های #مسئولین کشور #بی‌اعتقاد و #بدبین بکند، دارد به سود دشمن کار می‌کند؛ چه بداند، چه نداند.» رهبر انقلاب ۱۴۰۱/۳/۳۱ «یکی از مهم‌ترین شگردهای دشمن تزریق ناامیدی است. کجا؟ در مهم‌ترین نقطه‌ی وجودی کشور، یعنی جوانان که آن‌ها را با انواع شیوه‌ها و طرق و شگردها مأیوس کنند. شما می‌توانید درست #ضدّش عمل کنید، #امیددهی کنید.» رهبر انقلاب ۱۴۰۱/۱۰/۲۲ «مواظب خودتان باشید، مواظب دلتان باشید، مواظب باشید دچار انفعال نشوید، دچار ناامیدی نشوید. شما باید #کانون_تزریق_امید به بخش‌های دیگر باشید. بله، نابسامانی‌هایی در بخش‌های مختلف وجود دارد امّا این نابسامانی‌ها غیر قابل رفع است؟ ابداً؛ این‌ها قابل رفع است. مدیران خوبی هستند، وجود دارند، ان‌شاءالله می‌توانند، می‌کنند، کما این‌که تا حالا خیلی از کارها انجام گرفته... البتّه بعضی از نسل‌های گذشته‌ی شما این‌جا کم آوردند... یعنی آنجایی که نبایستی مأیوس بشوند، نباید ناامید بشوند، ناامید شدند، و این ناامیدی آن‌ها را از میدان خارج کرد، و بعضی‌هایشان هم بدجوری خارج شدند! حالا بعضی‌ها فقط خارج شدند امّا بعضی‌ها علاوه بر خارج شدن از میدان مبارزه‌ی انقلابی، #هم‌صدای_با_دیگران هم شدند.» رهبر انقلاب در دیدار دانشجویان ۱۴۰۱/۲/۶ eitaa.com/mosabereh ble.ir/tahmasebi_ir

این جوانانی که در جبهه‌های جنگ، در گرمای خوزستان، در زیر آفتاب شصت و پنج درجه حرارت و یا در سرمای کردستان، بر روی کوه‌های پر از برف، رفتند و جان را فدا کردند، همه‌شان خانه داشتند، زندگی داشتند، پدر و مادر مهربان داشتند، بعضی همسر عزیز و نازنین داشتند، بعضی فرزندان و جگرگوشگان داشتند، آسایش داشتند، آرزو داشتند؛ اما همه را گذاشتند و رفتند. ما که می‌خواهیم پیام آن‌ها را بگیریم، پیامشان چیست؟ پیام این است که اگر می‌خواهید خدا را از خودتان راضی کنید و وجودتان در راه خدا مفید واقع شود و مقاصد و اهداف عالی ربوبی و الهی در باره‌ی عالم آفرینش تحقّق پیدا کند، باید خودتان را در مقابل اهداف الهی ندیده بگیرید. تکلیف ما لا یطاق هم نیست؛ تا آن جایی که می‌شود. هرجایی که گروهی از انسان‌های مؤمن این کار را کردند، کلمه‌ی خدا پیروز شد. هرجایی هم که بندگان مؤمن خدا پایشان لرزید، بدون بروبرگرد، کلمه‌ی باطل پیروز شد. عزیزان من! همه‌ی دوران زندگی ما، جنگ احد است. اگر خوب حرکت کردیم، دشمن شکست خواهد خورد؛ ولی به مجرّد این‌که چشممان به غنائم افتاد و دیدیم چهار نفر غنیمت جمع می‌کنند، ما هم حسودیمان شد، سنگر را رها کردیم و به سمت غنیمت رفتیم، ورق برمی‌گردد. دیدید که در جنگ احد ورق برگشت! در طول تاریخ اسلام، جنگ احد تکرار شده است. پیام شهیدان این است که تسلیم وسوسه‌ی غنیمت نشوید... شما نگاه نکن که یک نفر تخلّف می‌کند و سراغ جمع کردن غنیمت رفته است. «لا یَضُرُّکُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَیْتُمْ». شما چه کار داری که دیگری گمراه شد؟ شما خودت را نگه دار و حفظ کن. دستور اسلام و پیام خون شهید، این است. آن روزی که همین شهدای عزیز ما در جبهه به شهادت رسیدند، همه که به جبهه نرفتند؛ عدّه‌ای هم بودند که مشغول کاسبی شدند، عدّه‌ای هم مشغول پول در آوردن شدند، عدّه‌ای هم مشغول سوءاستفاده شدند، عدّه‌ای هم مشغول خیانت شدند. این شهدا، بدون آن‌که به آن‌ها اعتنا کنند، رفتند و نتیجه این شد که توانستند نظام اسلامی را حفظ کنند و امروز هرکدام یک ستاره و یک خورشیدند. بنابراین، پیام اوّل این است که در قبال خدای متعال، در قبال بندگان، در قبال اراده‌ی الهی، باید انسان خود را نشناسد. این پیام را باید بگیریم. عزیزان من! با این حقایق نمی‌شود شوخی کرد. این‌ها از انسان تحرّک و تصمیم می‌طلبد. رهبر انقلاب ۱۳۷۶/۲/۱۷ eitaa.com/mosabereh ble.ir/tahmasebi_ir

نقد جمهوری اسلامی، با منطق الهی یا منطق مادی؟ دنیا محل ابتلا و آزمایش انسان است و گاهی خدا صحنه را طوری طراحی می‌کند که انجام دستور خدا، ظاهراً مشکل را زیادتر می‌کند و راه نجات از مشکل در عصیان از فرمان او دیده می‌شود؛ اینجاست که مؤمن از منافق و کافر جدا می‌شود. هدف منافق (یعنی آن‌که ایمان حقیقی ندارد)، رسیدن به نتیجه‌ی مطلوب مادی است؛ اگر مسیر مؤمنین به نتیجه‌ی مادی منجر شود، می‌گوید مسیر را درست آمده‌ایم و ما هم با شما هستیم، اما اگر انجام دستور خدا ما را به نتیجه‌ی مطلوب مادی نرساند، زبان به طعن و تمسخر باز می‌کند و می‌گوید اشتباه کردیم و فریب خوردیم: وَ إِذْ یَقُولُ الْمُنٰافِقُونَ وَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ ما وَعَدَنَا اللّٰهُ وَ رَسُولُهُ إِلاّٰ غُرُوراً (احزاب‌، ۱۲) و (نیز) به خاطر آورید زمانی را که منافقان و بیماردلان می‌گفتند: «خدا و پیامبرش جز وعده‌های دروغین به ما نداده‌اند!» اما مؤمن نگاه به ابدیّت دارد؛ مسئله‌اش انجام درست تکلیف و فرمان الهی است و همواره بررسی می‌کند که آیا درست عمل کردیم یا نه؛ اگر درست عمل کردیم، حتی بدون رسیدن به نتیجه‌ی ظاهری هم موفق بوده‌ایم (إحدی الحسنیین)، و اگر غلط عمل کردیم، حتی با رسیدن به نتیجه‌ی مطلوب هم خود را سرزنش می‌کند. نگاه مادی کوته‌بین، روز عاشورا را روز شکست حرکت اباعبدالله می‌بیند، چرا که نه تنها ایشان به حکومت عراق نایل نشدند، بلکه اکثر مردان شهید شدند و زنان به اسارت در آمدند، اما نگاه توحیدی، عاشورا را قله و اوج همه حرکت‌های درست می‌داند که تاریخ را ساخته است. ما برای نقد جمهوری اسلامی باید خروجی را ببینیم یا مسیر را؟ بر عملکردها متمرکز شویم یا نتایج؟ منطق اسلامی این است که باید ببینیم آیا مسیری که آمده‌ایم و روشی که حرکت می‌کنیم، منطبق بر آموزه‌های الهی و مطابق تکلیف است یا نه؛ اگر هست ولو مشکلات داریم یعنی درست آمده‌ایم و اگر نه پس غلط حرکت کرده‌ایم؛ این‌که صرفاً مشکلات را ببینیم و نتیجه بگیریم راه غلط بوده، منطق بی‌دین‌هاست که فقط نتیجه‌ی زودگذر مادی را می‌خواهند؛ البته، وعده‌ی خداوند این است که در درازمدت، اگر مطابق دستورات او عمل کنیم، پیروزی و سعادت دنیوی را هم به‌دست می‌آوریم، اما قطعا در مقاطعی، آزمایش الهی با مشکلات و شکست ظاهری، خودش را نشان می‌دهد: أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمّا یَأْتِکُمْ مَثَلُ الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِکُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْسٰاءُ وَ الضَّرّٰاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتّٰی یَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ مَتیٰ نَصْرُ اَللّٰهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اَللّٰهِ قَرِیبٌ (بقره، ۲۱۴) آیا گمان کردید داخل بهشت می‌شوید، بی‌آنکه حوادثی همچون حوادث گذشتگان به شما برسد؟! همانان که گرفتاری‌ها و ناراحتی‌ها به آن‌ها رسید، و آن چنان ناراحت شدند که پیامبر و افرادی که ایمان آورده بودند گفتند: «پس یاری خدا کی خواهد آمد؟!» آگاه باشید، یاریِ خدا نزدیک است! امام خمینی در پیام منشور روحانیت، ۱۳۶۷/۱۲/۳، می‌فرمایند: «تأخیر در رسیدن به همه اهداف دلیل نمی‌شود که ما از اصول خود عدول کنیم. همه ما مأمور به‌ ادای تکلیف و وظیفه‌ایم نه مأمور به‌ نتیجه. اگر همه انبیا و معصومین علیهم السّلام در زمان و مکان خود مکلف به نتیجه بودند، هرگز نمی‌بایست از فضای بیشتر از توانایی عمل خود فراتر بروند و سخن بگویند و از اهداف کلی و بلند مدتی که هرگز در حیات ظاهری آنان جامه عمل نپوشیده است ذکری به میان آورند. در حالی که به لطف خداوند بزرگ، ملّت ما توانسته است در اکثر زمینه‌هایی که شعار داده است به موفقیّت نایل شود.» (البته در مقابل دیگران و برای جلب همراهی آن‌ها لازم است که کارآیی و دستاوردهای جمهوری اسلامی را نشان داد، اما کسی که خودش را مؤمن می‌داند باید تکلیف خود را جدا کند.) eitaa.com/mosabereh ble.ir/tahmasebi_ir

در نزدیکی نوروز معمولاً عده‌ای با استناد به برخی از روایت‌ها، به مخالفت با نوروز و آداب آن می‌پردازند. اما نظر رهبر انقلاب در مورد نوروز خواندنی است: #عید_نوروز از آن عیدهایی است که ما، به خلاف بعضی کسان، به آن خیلی #ارادت داریم. (۱۳۷۵/۲/۱۳) 🌸🌸🌸 #سلیقه‌ی_زیبای_ایرانی، این روز را آغاز سال قرار داده است و سال شمسی ایرانی، سال هجری ایرانی از آغاز بهار و از عید نوروز شروع می‌شود. (۱۳۹۸/۱/۱) 🌺🌺🌺 عید نوروز هم حقیقتی است. ما با عید نوروز موافقیم. کسی خیال نکند که عید نوروز از لحاظ اسلامی چیز بدی است؛ هرکس چنین تصوری بکند، واقعاً اشتباه کرده است. #اسلام عید نوروز را رد نکرده است. البته ممکن است در زمان خلفای اول، عده‌ای تحت تأثیر تفکرات خاصی قرار گرفته باشند و نسبت به این قضیه به‌عنوان یک تهاجم فرهنگی برخورد کرده باشند و احتمالاً در بعضی از #روایات رد شده باشد که البته آن هم مسلّم نیست، اما امروز عید نوروز چیز خوبی است؛ اولِ بهار است و مردم عادت کرده‌اند که این ایام را عید بگیرند و تعطیل باشند و شادی کنند و به دیدن یکدیگر بروند و به هم عیدی بدهند و قهرها آشتی کنند و دورها نزدیکی کنند؛ این چیز #بسیار_خوبی است و بنده #صددرصد با عید نوروز و با جشن گرفتن این ایام موافقم. هر کاری هم که در این ایام به جشن مردم کمک کند و آن را معنا ببخشد، خیلی خوب است... منتها شاد کردن مردم یک چیز است، مبتذل کردن فضا یک چیز دیگر است... بنابراین، عید نوروز را #شاد کنید... پارسال اوایل ساعت تحویل بود که داشتم به سمت مرقد حضرت امام (رضوان‌الله‌تعالی‌علیه) می‌رفتم. ابتدای سال بود و من احساس خودم این بود که دارم می‌روم به روح مطهر امام سال نو را تبریک بگویم. در آن لحظه من حضور و حالی داشتم. (۱۳۷۰/۱۲/۷) #اسلام_ناب #رهبر_انقلاب #نوروز eitaa.com/mosabereh ble.ir/tahmasebi_ir

• اندیشه • #نکته‌هایی_ظریف #چون_عامه «وَ إِذٰا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا كَمٰا آمَنَ اَلنّٰاسُ ... »﴿البقرة، ١٣﴾ به ایشان گفته می شود مثل مردم ایمان بیاورید ... چرا چون عامه؟ ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ▫️ ایمان و امید بِسْمِ اَللّٰهِ اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِيمِ يٰا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا لاٰ تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَ عَدُوَّكُمْ أَوْلِيٰاءَ، تُلْقُونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ كَفَرُوا بِمٰا جٰاءَكُمْ مِنَ اَلْحَقِّ، يُخْرِجُونَ اَلرَّسُولَ وَ إِيّٰاكُمْ، أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللّٰهِ رَبِّكُمْ. ای مؤمنان دشمنان خدا و دشمنان خودتان را در دایرۀ ارتباطی خود وارد نکنید، یعنی این طور نباشد که آنها را با مایه هایی از محبت و دوستی دیدار کنید(درست گویی)، در حالی که آنها آیین و اندیشۀ حقی که شما دارید(اسلام) را انکار می کنند(بلکه با آن می جنگند، جنگ نرم)، و رسول گرامی اسلام و شما را به خاطر ایمانتان از شهر اخراج می کنند(تحریم). إِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهٰاداً فِي سَبِيلِي وَ اِبْتِغٰاءَ مَرْضٰاتِي، تُسِرُّونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِمٰا أَخْفَيْتُمْ وَ مٰا أَعْلَنْتُمْ وَ مَنْ يَفْعَلْهُ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوٰاءَ اَلسَّبِيلِ» ﴿الممتحنة، ١﴾ حتی وسط جنگ برای «اعتمادزایی» با دشمن روابط پنهانی با آنها برقرار می کنید. چون داستان شوم تنش زدایی، درست گویی به جای درشت گویی و از انزوا خارج کردن ایران، که فریبهایی بودند که عده ای ما را از «عقلانیّت قرآنی» محروم کنند. جالب است که خداوند اینها را مؤمن می خواند. یعنی خیلی شبیه بقیه هستند. ولی چرا اینها این طور رفتار می کنند؟ زیرا خود را عاقل می یابند که به واقعیتها چشم دوخته اند و بی خودی برخوردهای شعاری نمی کنند؛ یعنی در خود نوعی نخبگی احساس می کنند. می خواهند راهی به دسته ای منافع بیابند و گمان می کنند که راهی یافته اند؛ این که واقع بین باشیم، هزینه بدهیم و چیزی بگیریم. شأن نزول هم مربوط به یکی از اصحاب رسول اکرم ص است که فرزندانش در مکه بودند و برای آن که بتواند آنها را ایمن کند بخشی از اسرار لشگر رسول اکرم ص را برایشان ارسال کرد(البته رسول خدا امام علی ع را فرستاد و فرستادۀ او را اسیر کرد) وقتی سؤال شد که این چه کاری است؟ گفت می خواستم بچه هایم لطمه نخورند. یعنی در جبهۀ رسول اکرم ص رخنه ایجاد می کند تا منفعتی را جلب کند. البته خود را از جبهۀ رسول بیرون نمی داند، ولی «عقلی» کرده تا به منافعی برسد. امروزه خیلی ها دارند این کار را می کنند. و این نشان دهندۀ شدیداً کاربردی و زنده بودن تعلیمات قرآن کریم است. به تعبیر حضرت آقا : «ببینید چقدر متناسب و زیباست. ببینید که تدبر در قرآن چقدر آدم را روشن می‌کند نسبت به این مسائلی که فکر می‌کرده قرآنی نیست، قرآن چگونه رسا حرف می‌زند»(طرح کلی ...، ص۴٣۵) ادامۀ سوره دقیقاً تحلیل الهی دربارۀ همین حال امثال او است؛ خداوند متعال می فرماید اگر تسلطی بیابند فکر نکنید با شما دوستی می کنند. إِنْ يَثْقَفُوكُمْ يَكُونُوا لَكُمْ أَعْدٰاءً وَ يَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ وَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالسُّوءِ وَ وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ ﴿الممتحنة، ٢﴾ اگر فائق بیایند هیچ رحمی نمی کنند، هر کاری از دست و زبانشان بر بیاید انجام می دهند. ته خواسته شان این است که شما از دینتان برگردید. حضرت آقا 50 سال پیش به شماتت این گروه زبان می گشاید و می‌گوید : «مگر چقدر این ارحام و اولاد به درد آدم می‌خورند؟ مگر این جوانی که شما برای خاطر شغلش، برای خاطر بورسش، برای خاطر کاسبی‌اش در میان کفار قریش، حاضری با کفار قریش بسازی، چقدر به درد تو خواهد خورد؟ بیچاره! چقدر تو را از عذاب خدا نجات خواهد داد؟ ای نادان!»(طرح کلی ...، ص۴٢٠) البته حضرت آقا در آن زمان آنچه گفته نیز در واقع تفسیر آیات بعدی سورۀ ممتحنه است : «لَنْ تَنْفَعَكُمْ أَرْحٰامُكُمْ وَ لاٰ أَوْلاٰدُكُمْ يَوْمَ اَلْقِيٰامَةِ» ﴿الممتحنة، ٣﴾ ┄┅••؛••┅┄ «وَ إِذٰا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا كَمٰا آمَنَ اَلنّٰاسُ، قٰالُوا أَ نُؤْمِنُ كَمٰا آمَنَ اَلسُّفَهٰاءُ»﴿البقرة، ١٣﴾ صحبت آرزوها نیست، صحبت «ایمان» است. اینها خود را نخبه می‌دانند و به خدا اعتماد کردن را سفاهت می‌پندارند. لذا مثل تودۀ مردم ایمان نمی‌آورند. ایمانشان کاملاً سست و سطحی است. در واقع فهمشان از مسائل سطحی است. حتی وقتی صحبت واقع بینی هم باشد، نگاه ابلهانۀ (هم‌السفهائی) ترسوها و سست ایمانها نگاه سودمندی نیست. ایمان، امید و دلیری اقدام می‌آورد. ناامیدها و ترسوها به هیچ دریایی نمی زنند و هیچ سودی برای خود، خانواده و مملکتشان به ارمغان نمی‌آورند، کما این که نیاورند. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ✿ شاخه گل صلوات، هدیه به روح بلند نبی مکرم اسلام ص که بیش از همۀ پیامبران از کژیها و کاستیهای امت خود عذاب کشید. ☘️@faslefarhang