ارسال شده از سروش+: 🔷 حدیث آرزومندی - بخش اوّل: هم‌ولایتی 🔹 هم ولایتی‌های عزیز و مهربانم! سلام علیکم و رحمة الله و برکاته! 🔹 پیش از هر سخن، حلول سال نو شکفتن شکوفه‌ی بهاری بر شاخسار طبیعت را به شما تبریک می‌گویم. سالی که با هفتمین روز از ماه شعبان شروع شد و در هفدهمین روز از شعبان المعظّم به پایان می‌رسد. 🔹 گویی دو ماه مبارک و پرمیمنت، سال جدید را در خود گرفته‌اند. این عجیب طرفه‌ای است، سالی است که غرقه‌ی ماه می‌شود. غرقه‌ی ماه حضرت رحمة‌للعالمین، محمّد مصطفی(ص) که هر زمان به هلال شعبان می‌نگریست، اعلام می‌داشت که شعبان ماه من است. 🔸 چشم بگشا که جلوه‌ی دلدار به تجلّی است از در و دیوار این تماشا چو بنگری گویی لیس فی الدّار غیره دیّار 🔹 بدین سبب، سال 1400 را که چهارده نور عصمت از خاندان رحمت را در خود دارد، سال ولایت و امامت می‌شناسم. 🔹 شاید که در اثر غیبی و اشارت حضرت «محوّل الحول الاحوال» و جناب عالی «مقلّب القلوب و الابصار» حال ما نیز به احسن الحال مبدّل گردد و قدری بیابیم شایسته‌‌ی آستان حضرت «ربیع‌الانام و نضرة الايّام» و دانای این راز شویم که اشارت کریمة «اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها» متوجّه بهار آفریده‌ها و خرّمی بخش روزگاران، حضرت رحمة‌للعالمین، امام مهدی (ارواحنا لتراب مقدمه الفداء) است. 🔸 یا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ یَا مُدَبِّرَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ یَا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَالِ حَوِّلْ حَالَنَا إِلَی أَحْسَنِ الْحَالِ، بحقّ الصّمد!(۱) 🔸 زیبد که ز درگاهت نومید نگردد باز آن کس که به امیدی بر خاک درت افتد 🔹 آمین! 📌 پی‌نوشت: ۱. سوره حدید، آیه ۱۷ ✍️ #اسماعیل_شفیعی_سروستانی #حدیث_آرزومندی #جشن_نیمه_شعبان @mouood_org

🔶 میلاد مولود شعبان، حضرت امام مهدی(عج) بر عموم شیعیان، محبّان و منتظران مبارک باد! 🔸 اهل لغت، حکمت اطلاق نام «شعبان»، به ماه شعبان را انشعاب خیر کثیر و منشعب شدن ارزاق بین بندگان در این ماه دانسته‌اند. 🔸 هر یک از آفریده‌ها، اعمّ از جمادات، نباتات، حیوانات، انسان‌ها و سرانجام میلیون‌ها و میلیاردها موجود دیدنی و نادیدنی، چشم به نعمتی و رزقی از صاحب نعمت‌ها و ارزاق دارند. 🔸 جهت مشاهده محتوای «اوّلین برنامه از مجموعه #حدیث_آرزومندی » در سایت موعود، به نشانی زیر مراجعه نمایید: 🌐 b2n.ir/s02420 #حدیث_آرزومندی #جشن_نیمه_شعبان @mouood_org

🔷 حدیث آرزومندی - بخش دوم: محبَ و محبوب 🔹 از راز گره خوردن دل برخی از مؤمنان به زلف امام المتّقین، علی(ع)، برخی دیگر به جعد مشکین امام کریم، حسن بن علی(ع) و برخی به چادر فاطمه زهرا(س). کسی با خبر نیست؛ چنان‌که نام زیبای امام حسین(ع) قلب‌هایی را از جا می‌کند و اسم با مسمّای مهدی فاطمه(س) جماعتی را در پی خود می‌کشد. 🔹 طالع هر مؤمنی بر برج معصومی از خاندان رسول ختمی‌مرتبت(ص) مستقرّ و از آن برمی‌خورد و به اشارات و امدادش تا آستان قرب حضرت خداوندی برکشیده می‌شود و ضرورتاً هر محبّ و مشتاقی را بسته به درجه و مقام و قربش، مبتلای به کرب و بلای آن امام معصوم می‌سازند تا در شراکت با آنچه بر حضرت محبوب گذشته، از او و برای او شود. 🔹 تا محبّ، مراتبی از اتّحاد و یگانگی وصفی (و نه شعاری و ظاهری) با حضرت معشوق و محبوب را به تجربه ننشیند، مجال هم‌سویی و همراهی با ایشان را نمی‌یابد. 🔹 شرکت در کرب و بلای امام حسین(ع) را شهادت در طریقت ایشان و اتّفاق و ولایت‌ورزی با مولا علی(ع) را در کرب و بلای عزلت، خانه‌نشینی و مظلومیت تمام در عین حقّانیت و قدرت قرار داده‌اند؛ چنان‌که هم‌سویی با خونخواه اباعبدالله(ع)، یعنی امام مهدی(عج) را در شراکت در طرید و شرید و فرید و غربت ایشان نهاده اند؛ در عصر برهوت معرفت. 🔹 گویی آن حکیم متعال علی الاطلاق، به محبّان راستین هر امام، جرعه‌ای از شرابی می‌نوشاند که به تمامی، آن امام لا جرعه سرکشیده است؛ مگر نفرمود: «فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَة»؟! 🔸 زیر شمشیر غمش رقص‌کنان باید رفت هر که شد کشته‌ی او نیک سرانجام افتاد 🔹 هیچ به عبارت «دَخَل» در حدیث رسول مکرّم اسلام(ص) که فرمود: «وَلَایَةُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ حِصْنِی فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِی أَمِنَ مِنْ عَذَابِی» (1) دقّت کرده‌اید؟ فرمود: 🔹 «ولایت علیّ بن ابی طالب(ع) دژ محکم من است، پس هر کس داخل قلعه‌ی من شود، از عذاب و دوزخ محفوظ خواهد بود.» 🔹 این فرموده حدیثی قدسی است؛ این خداوند متعال است که ولایت مولا را حصن حصینی ایمنی‌بخش از عذاب و آتش خود می‌شناسد. عذاب و آتش، عین محرومیت از رحمت است. نوعی خاص از استعداد لعنت که مخصوص کافران و منافقان است؛ البتّه هم در دنیا و هم در آخرت؛ چنان‌که در آیت کریمه از آیت‌الکرسی فرموده است: 🔹 «... وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ؛ (2) و[لى‌] كسانى كه كفر ورزيده‌اند، سرورانشان [همان عصيانگران=] طاغوتند، كه آنان را از روشنايى به سوى تاريكی‌ها به در مى‌برند.» به صراحت، ولایت الله، همان ولایت امام علی(ع) اعلام شده است. 📌 پی‌نوشت‌ها: 1. «عیون اخبار الرّضا»، ج 2، ص 136. 2. سوره بقره، آیه 257. ✍️ #اسماعیل_شفیعی_سروستانی #حدیث_آرزومندی #جشن_نیمه_شعبان @mouood_org

🔶 میلاد مولود شعبان، حضرت امام مهدی(عج) بر عموم شیعیان، محبّان و منتظران مبارک باد! 🔸 جهت مشاهده محتوای «دومین برنامه از مجموعه #حدیث_آرزومندی » در سایت موعود، به نشانی زیر مراجعه نمایید: 🌐 b2n.ir/h29821 #حدیث_آرزومندی #جشن_نیمه_شعبان @mouood_org

🔷 حدیث آرزومندی - بخش سوم: حکایت دخول در حصن و حکایت قرب 🔹 آن روز که حضرت امام رضا(ع) در سفر به «مرو»، در «نیشابور»، در پاسخ به درخواست مردم، لب به سخن گشود و حدیث «سلسلة الذّهب» را فرمود: 🔹 «کلمة لا إلهَ إلَّا اللّهُ حِصنی، فَمَن دَخَلَ حِصنی أمِنَ مِن عَذابی... بِشُروطِها، و أنَا مِن شُروطِها.»(۱) کلمه‌ی «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ» دژ و حصار من است. پس هر کس داخل دژ و حصار من شود، از عذاب من ایمن خواهد بود... با شروط آن و من، خود یکی از آن شروط هستم.» 🔹 یک حصن بیشتر نیست؛ ایمنی بخش از عذاب و آتش! حصن کلمه‌ی طیّبه‌ی لا اله الّا الله، مستتر در کلمه‌ی ولایت است که به شرط دخول در آن، برای اهل ولایت، مصونیت اتّفاق می‌افتد. همه‌ی سخن به کلمه‌ی «دَخَلَ» ختم می‌شود؛ 🔹 نه لفظی عاری از معناست و نه لافی آکنده از ادّعا! دخول، عین قربت، یگانگی و توحید با حضرت محبوب است؛ در جمیع صفات کمالی. در احوال مجنون و رفتن به در خانة لیلی، جناب مولانا در دفتر اوّل، ابیات زیبایی دارد: 🔸 آن یکی آمد در یاری بزد گفت یارش کیستی ای معتمد گفت من، گفتش برو هنگام نیست بر چنین خوانی مقام خام نیست خام را جز آتش هجر و فراق کی پزد کی وا رهاند از نفاق رفت آن مسکین و سالی در سفر در فراق دوست سوزید از شرر پخته گشت آن سوخته پس باز گشت باز گرد خانه‌ی همباز گشت حلقه زد بر در بصد ترس و ادب تا بنجهد بی‌ادب لفظی ز لب بانگ زد یارش که بر در کیست آن گفت بر در هم توی ای دلستان گفت اکنون چون منی ای من در آ نیست گنجایی دو من را در سرا نیست سوزن را سر رشته‌ی دوتا چونک یکتایی درین سوزن در آ... گفت یارش کاندر آ ای جمله من نی مخالف چون گل و خار چمن... 🔹 آن مدّعی محبّت و عشق، بر در خانه‌ی معشوق آمد و حلقه بر در زد. حضرت محبوب از درون خانه پرسید: کیستی؟ گفت: منم. معشوق گفت: بازگرد! هنوز وقت دخول تو به این خانه و حصن نیست. هنوز از من دم می‌زنی و در دوئیت تمام لاف عاشقی می‌زنی. 🔹 بیچاره بازگشت و به سالی در فراق، سوخت تا ناخالصی‌هایش از میان رفت و دیگر‌بار بازگشت. با صد احتیاط و ترس و ادب بر در زد. محبوبش دیگربار پرسید: بر پشت در کیست؟ گفت آن کس که اکنون پشت در ایستاده نیز تو هستی. محبوب گفت: اکنون، تو، «من» هستی. درون خانه آی! 🔹 شرط دخول در حصن محبوب عالی مقام، تهی شدن از خود و پر شدن از اوست؛ نوعی یکی شدن و عینیت‌یافتن با محبوب. از او شدن، با او شدن، چون او شدن. 🔹 به غلط، توحید را در به زبان آوردن کلمه‌ی طیّبه و شهادتین معنی کرده‌ایم. 🔸 ای خوشا در آتش عشقی نهانی سوختن وز فروغ مهر پاکی آسمانی سوختن ای خوشا مینای دل بر بادة شوق وصال در فراق ساقی و ساغر نهانی سوختن حکایت «دَخَل»، حکایت «قَربَ» است. 📌 پی‌نوشت: ۱ . «عیون أخبار الرضا»، ج ۲، ص ۱۳۵. ✍️ #اسماعیل_شفیعی_سروستانی #حدیث_آرزومندی #جشن_نیمه_شعبان @mouood_org

🔶 میلاد مولود شعبان، حضرت امام مهدی(عج) بر عموم شیعیان، محبّان و منتظران مبارک باد! 🔸 جهت مشاهده محتوای «سومین برنامه از مجموعه #حدیث_آرزومندی » در سایت موعود، به نشانی زیر مراجعه نمایید: 🌐 b2n.ir/j20375 #حدیث_آرزومندی #جشن_نیمه_شعبان @mouood_org