۲۰۴ اعراف 🍀🍀🍀❤️❤️🍀🍀🍀 #آداب_تلاوت_قران ✍كلمه ى «اِنصات»، به معناى ساكت شدن براى گوش سپردن است. اين آيه مى گويد: هنگام تلاوت قرآن، از روى ادب سكوت كرده و آيات آن را گوش دهيد. البتّه سكوتِ واجب، تنها در زمانى است كه امام جماعت مشغول خواندن حمد و سوره نماز باشد كه بايد مأمومين ساكت باشند و در باقى موارد مستحب و نشانه ى ادب است. اگر فرمان سكوت هم نبود، خرد و ادب اقتضا مى كرد كه در برابر كلام خالق، سكوت كنيم. #حضرت_على عليه السلام در #نماز بود كه فرد منافقى چندين بار بلند قرآن خواند، در هر بار حضرت سكوت مى كردند و سپس نماز را ادامه مى دادند. (409) امام باقر عليه السلام فرمودند: قاريان قرآن سه گروه مى باشند: گروهى قرآن را وسيله ى كسب و كار و معاش خود دانسته و بر مردم تحميل مى شوند، گروهى كه تنها قرآن را به زبان دارند و در عمل، احكامش را رعايت نمى كنند و گروهى كه قرآن را تلاوت كرده و دواى درد خود مى دانند و همواره با قرآن مأنوسند، خداوند به واسطه ى اين افراد عذاب را دفع كرده و به خاطر آنان باران نازل مى كند و اينان افرادى نادر هستند. «اعزّ من الكبريت الاحمر». (410) ----- 409) تفسير نمونه 410) كافى، ج 2، ص 627 - در برابر تلاوت قرآن از سوى هركس كه باشد، بايد سكوت كرده و گوش بسپاريم. «و اذا قُرء القرآن فاستمعوا له» («قُرِء» مجهول آمده است) - سكوت و گوش سپردن به قرآن، زمينه ى برخوردارى از رحمت الهى است. «لعلّكم تُرحمون»

۲۰۵ اعراف 🍀🍀🍀❤️❤️🍀🍀🍀 ✍در آيه ى قبل، #آداب_تلاوت_قرآن بيان شد و اين آيه #آداب_ذكر_دعا مى باشد كه بايد با تضرّع و خشوع و بيم و اميد همراه باشد. بعضى گفته اند مراد از «ذكر» در اين آيه، نمازهاى واجب در شبانه روز است. و از ابن عباس نقل شده كه بر اساس اين آيه، امام جماعت بايد در نماز صبح و شب قرائتش با صداى بلند باشد به مقدارى كه مأمومين بشنوند، نه زيادتر از آن. - ياد خدا وقتى غفلت زدايى مى كند كه بدون تظاهر و سر وصدا باشد، وگرنه خودش نوعى سرگرمى و غفلت مى شود. «تضرّعاً و خيفةً و دون الجهر» - آن ذكر و يادى بيمه كننده ى انسان است كه عاشقانه و سوزناك و پيوسته و در هر صبح و شام باشد. «تضرّعاً... بالغدوّ و الاصال» - در آغاز هر روز و هنگام شروع به كار و تصميم گيرى و در پايان هر روز و هنگام جمع بندى و نتيجه گيرى بايد به ياد خدا بود. «بالغدوّ و الاصال»