eitaa logo
محمدصادق
154 دنبال‌کننده
646 عکس
118 ویدیو
22 فایل
کانالی برای انتشار نوشته های آقای محمدصادق حیدری و البته، گاهی مطالب مناسبتی نویسندگان دیگر ارتباط با ادمین: @mbalochi ادرس کانال ما در سروش sapp.ir/msnote ادرس کانال در ایتا Eitaa.com/msnote ادرس کانال در بله https://ble.im/msnote
مشاهده در ایتا
دانلود
٢۴ ذی حجه (٢۴ مرداد)، سالروز واقعه و برگی دیگر از فضائل و خاندان عترت، بر شیعیان و پیروان حضرت تبریک و تهنیت باد. @msnote
برای این روز فرخنده، اعمالی سفارش شده است: ١. غسل ٢. روزه ٣. دو رکعت نماز: مانند نماز روز عید غدیر است، در هر رکعت، یک مرتبه سوره «حمد» و ۱۰ مرتبه سوره «توحید»، ۱۰ مرتبه «آیة الکرسی» و ۱۰ مرتبه سوره «قدر» خوانده می‌شود و بهتر است، پیش از اذان ظهر ادا شود، همچنین روایت شده است که نمازگزار بعد از نماز ۷۰ مرتبه استغفار کند. ۴. خواندن دعای که در مفاتیح ذکر شده. @msnote
ناگهان صومعه لرزید از آن دقّ‌ الباب اهل آبادی تثلیث پریدند از خواب رجزِ مأذنه‌ها لرزه به ناقوس انداخت راهبان را همه در ورطهٔ کابوس انداخت قصۀ فتنه و نیرنگ و دغل پیوسته‌ست نان یک عده به گمراهی مردم بسته‌ست ننوشتند که باران نَمی از این دریاست! یکی از خیل مریدان محمد، عیساست لاجرم چاره‌ای انگار به جز جنگ نماند "قُل تعالوا..."به‌ رخ هیچکسی رنگ نماند بانگ طوفانیِ القارعه طوفان آورد آنچه در چنتۀ خود داشت به میدان آورد با خود آورد به هنگامه عزیزانش را بر سر دست گرفته‌ست نبی جانش را عرش تا عرش ملائک همه زنجیره شدند به صف‌ آرایی آن پنج نفر خیره شدند پنج تن، پنج تن از عطر خدا آکنده آفتابان ازل تا به ابد تابنده دفترم غرق نفس‌های مسیحایی شد گوش کن! گوش کن این قصه تماشایی شد با طمانیۀ خود راه می‌آمد آرام دست در دست یداللّه می‌آمد آرام دست در دست یداللّه چه در سر دارد؟ حرفی انگار از این جنگ فراتر دارد أیّها النّاس من از پاره ی تن می‌گویم دارم از خویشتن خویش سخن می‌گویم آن‌که هر دم نفسم با نفسش مأنوس است آن‌که با ذات خدا «عزّوجل» ممسوس است من علی هستم و احمد، من و او خویشتنیم او علی هست و محمد، من‌ و او خویشتنیم نه فقط جسم علی روح محمد باشد یک تنه لشکر انبوهِ محمد باشد دیگر اصلا چه نیازی‌ست به طوفان، به عذاب زَهره ی معرکه را اخم علی می‌کند آب! الغَرض مهر رسولانه ی او طوفان کرد راهبان را به سر سفره ی خود مهمان کرد مست از رایحۀ زلف رهایش گشتند بادها گوش به فرمان عبایش گشتند 🖊: @msnote
•••─━━⊱✦🔹﷽🔹✦⊰━━─••• ✳️به مناسبت روز نزول سوره «هل اتی»✳️ ••─━⊱✦🔹✦⊰━─•• ✅همین روزها بود که مسکینی، یک شبه عزیز شد و داستانش همه ی ما مسکین ها را امیدوار کرد. همین روزها بود که یتیمی، طعم محبت پدر را چشید و ماجرایش، همه ی بی کس ها را نوید داد. همین روزها بود که اسیری، فقط با کوبیدن یک در، طعم آزادی را چشید و حکایتش، همه ی غل و زنجیرها را یاد گسسته شدن شان انداخت. و همه ی اینها تقدیر هر کسی است که لیاقت پیدا می کند تا به در خانه ی پناه ببرد. وقتی علی باشد، حتی یک اسیر کافر هم می‌داند باید در خانه‌ی چه کسی برود تا ناامید برنگردد اما وقتی پسر علی در میان ما جایی نداشته نباشد، حتی مومنین خالص هم می‌توانند فریب بخورند و برای الحاد و التقاط غش و ضعف کنند و برای ادامه‌ی زندگی، دلبسته‌ی کاخ‌های کفار و قصرهای منافقین شوند و بخاطر تعریفی که از زندگی پذیرفته اند، در به در به دنبال سرمایه و تکنولوژی خارجی بدوند... ••─━⊱✦🔹✦⊰━─•• ✅بگذریم... خب خدا هم میخواست این همه فرصتی را که برای بندگانش فراهم کرده، به یادشان بیاورد و تاریخ را امیدوار کند. بخاطر همین گفت: «هل اتی علی الانسان حین من الدهر....» تا وصف بهشتی را که برای علی آفریده، همه بدانند. گفت و گفت و گفت تا رسید به اینجا که: 🔅لا یرون فیها شمساً و لا زمهریراً: در بهشت؛ نه خورشید را می بینند و نه سرما را🔅 ••─━⊱✦🔹✦⊰━─•• 🔹معلوم است که عشاق علی حتی در بهشت هم، حرفهایی را که خدا درباره ی معشوق شان زده، فراموش نمی کنند. برای همین وقتی نوری مثل نور خورشید را می‌بینند که همه ی بهشت را روشن کرده، به خدا می گویند: _ این نور از کجاست؟ مگر خودت در کتابت نگفتی که ما در بهشت تو خورشید را نمی بینیم؟ خدا هم جبرئیل را به سوی شان می فرستد تا جوابشان را بدهد و مدح علی، بهشت را هم فرا بگیرد: 🔅_ این نور خورشید نیست. بلکه این علی و فاطمه بودند که خندیدند و با خنده شان، بهشت روشن شد...🔅 ••─━⊱✦🔹✦⊰━─•• ✅پ.ن: تقدیم به محدث بحرانی که این حدیث زیبا را در کتاب شریفش از قول ابن عباس آورده و ما را از عشق به امروز سرشار کرده. امروز روز مسکین‌ها و یتیم‌هست و به من یکی که خیلی می‌آید. امروز مثل همان روزهای مدینه رو به سوی خانه علی می‌کنم و مثل آن مسکین و یتیم خوشبخت می‌گویم: السلام علیلک یا اهل بیت محمد انا مسکین من مساکین المسلمین أطعمونی مما تاکلون أطعمکم الله علی موائد الجنه... بعد علی لقمه را بر زمین می‌گذارد و بنا به نقل شعر می‌خواند: فاطم ذات المجد و الیقینا/ یا بنت خیر الناس اجمعینا/ الا ترین البائس المسکینا/جاء الی الباب له حنینا/ و فاطمه شروع به روضه خوانی می کند: فسوف اعطیه و لاابالی / و اوثر الله علی عیالی / امسو جیاعا و هم اشبالی / اصغرهما یقتل فی القتالی/ فی کربلا یقتل باغتیالی... ••─━⊱✦🔹✦⊰━─•• 🖊: @msnote
طلیعه محرم گویا غمی تمام دلم را خریده است قلبم ز عشق ، بیرق ماتم کشیده است دیشب صدای خسته ای از روی بام گفت : قد قامت العزا که محرم رسیده است @msnote
•••─━━⊱✦🔹﷽🔹✦⊰━━─••• 🏴سوره‌ی قیام *بسم الله الرحمن الرحیم* 🏴حتی اگر به ما خبر نداده بودند که «ان الحسین *مصباح الهدی* و سفینه النجاه» سمت راست ِ عرش خدا را زینت بخشیده، ما زمینی‌ها باز هم می‌توانستیم دل خوش کنیم به تصوّرات کودکانه‌ای از این حقیقت بزرگ که حسین، *چراغ هدایت* است. چون خودمان هر سال می‌بینیم که چه‌طور چشم‌ها را تر و قلب‌ها را ذوب می‌کند و زنگارهایی را که کفر و نفاق بر دل مومنین حکّ کرده‌اند، می‌شوید و بر پیشانی ِ کید ابلیس، مُهر «هباء منثورا» می‌زند.  🏴«چراغ هدایت» همان چیزی است که خدا برای روشن‌ماندن آن، انبیائش را فرستاده و اوصیائش را جایگزین آنها کرده و کتاب‌هایش را در میان آنها به یادگار گذاشته. بعد هی نهیب زده که هدایت من از همین مسیر می‌گذرد: «آیه فرستاده‌ام و نشانه نشانتان داده‌ام.» انگار که به انسان‌ها و امّت‌ها گفته: همه‌ی شما محکوم قدرت قدرتمندان هستید و چاره‌ای جز تبعیت از روابطی که آنان رقم زده‌اند ندارید. اما من آیه‌هایی می‌فرستم که همین قدرتمندان به خاک مذلّت بیفتند و به عجز برسند و مجبور شوند ناتوانی‌شان را فریاد بزنند؛ آن‌هم در مقابل همه‌ی مردم نگون‌بختی که توانایی حاکمان خود را با تمام وجود حس کرده‌اند. آن‌وقت است که حتی برای ضعیف‌ترین عقلانیت‌ها هم حجّت تمام می‌شود؛ چون غافل‌ترین‌ها هم تازیانه‌ی زور حکّام را بر گرده‌های خودشان حس می‌کنند اما بعد از نزول آیات، قدرتی غیرمادّی را می‌بینند که روی دست همه‌ی قدرتمندان بلند شده و خودش یک قطب جدید از قدرت را ایجاد کرده. هر چند راه انکار و عناد باز است و اشقیاء بعد از دیدن عجز و ناتوانی خود، باز هم به سراغ یک فریب جدید و یک طرّاحی نو خواهند رفت؛ اما حجّت بر همه تمام شده و هیچ عذری برای کسی باقی نمانده است.    🏴 از همین جاست که آیه و نشانه و اعجاز دست به دست هم می‌دهند: معجزه یعنی به عجز درآورنده‌ی اهالی باشگاه ِ قدرت و  به خفّت کشاننده‌ی ملأ و مترفین و اکابر مجرمین و نابود کننده‌ی ابهّت مادّی ِ ائمّه‌ی کفر و پیشوایان نفاق؛ که اگر اینها بشکنند و زنجیر اقتدارشان پاره شود، مستضعفین و محرومین و مغلوبین جرأت رهایی خواهند یافت و از میانه‌ی ظلمات ِ «واللیل اذا عسعس»، روزنه‌هایی از نور ِ «والصبح اذا تنفّس» بر آنها خواهد تابید. 🏴پس اگر حسین چراغ هدایت است و هدایت نیز از مسیر معجزه و آیه عبور می‌کند و معجزه نیز اثری جز خُردشدن استخوان‌های قدرت‌مندان ندارد، عاشورا و مقدمات و موخراتش باید در چارچوبی از «اعجاز» معنا شود و تک‌تک افعال حسین همانند «آیه‌« های غیرقابل تحدّی ِ قرآن تفسیر گردد و هر حلقه از زنجیره‌ی مصبیت‌های راتبه‌ی او از «نشانه» ‌های الهی به حساب بیاید. 🏴 و من شهادت می‌دهم که عقل جمعی ِ و حتی همکاری سازمانی ِ هزاران فقیه نیز نمی‌تواند ادعایی در این وادی داشته باشد و سلمان‌ها و مقدادها و اباذرها حتی در بهشت هم به حقیقتِ این حقائق دست پیدا نمی‌کنند. پس این چند آیه از را بگذارید به پای جسارت‌های بچه‌گانه و اطوارهای کودکانه؛ آن هم با فاصله‌ای به اندازه‌ی صدها سال‌ها نوری از گسترده‌ترین کهکشان هدایت و بزرگترین معجزه‌ی تاریخ ...  *سیریکم آیاته فتعرفونها .... فأیّ آیات الله تنکرون* 🏴 پی نوشت: از خطوط پایانی متن واضح است که این نوشته‌ها هیچ ادعایی ندارند. پس استفاده از عباراتی مثل «سوره‌ی قیام» و «آیه‌ی اول» و «آیه‌ی دوم» و ... ـ که اگر توفیق تفکر و فرصت نوشتن بود، در شبهای آینده به اشتراک گذاشته خواهد شد ـ صرفاً یک قالب ادبی است برای تأکید بر مضمون این پست؛ یعنی رفتار و یارانش در عاشورا و قبل و بعد آن، باید به عنوان آیات و معجزات الهی تحلیل شود.  ••─━⊱✦🏴✦⊰━─•• 🖊: @msnote
•••─━━⊱✦▪️﷽▪️✦⊰━━─•• 🏴 قسمتی از زیارتنامه حضرت مسلم علیه السلام : ▪️ألسَّلامُ عَلَیک أیهَا الفادی بِنَفسِهِ وَ مُهْجَتِهِ الّشهیدُ الْفَقیهِ المَظلُومِ الْمَغصُوبِ حَقُّهَ المُنتهِک حُرَمَتُهُ. ▪️الَّسلامُ عَلَیک یا فادی‌ بِنَفسِهِ ابْنَ عَمِّهِ وَ فَدی‌ بِدَمِهِ دَمْهُ. ▪️السَّلامُ عَلَیک یا أوَّلَ الشُّهَداءِ وَ امام السُّعداء ... ▪️السُّلامُ عَلَیک یا وَحیداً غَریباً عَنْ اهلِهِ بَینِ الأعْداءِ بِلا ناصرٍ وَ لا مُجیبَ... ✋سلام بر تو ای جان نثار، ای شهید فقیه و مظلوم، ای کسی که حقّش غصب گردید و حرمتش شکسته شد. ✋سلام بر تو که جانت را فدای پسر عمومیت کردی و برای حفظ او خون دادی. ✋سلام بر تو ای اوّلین شهید و ای پیشوای سعادتمندان، ✋سلام بر تو که میان دشمنان، تنها و بی کس بودی و یار و یاوری نداشتی. 📚مصباح الزائر، ص۱۰۳ ••─━⊱✦▪️✦⊰━─•• باور نمی کردم گذرها را ببندند من را که می بینند درها را ببندند خورشید بودم زیر نور ماه رفتم جان خودت تا صبح خیلی راه رفتم در شهر کوفه کوچه گردی کم نکردم این چند شب یک خواب راحت هم نکردم باید مسیر تو چرا اینجا بیفتد حیف از سر تو نیست زیر پا بیفتد! ••─━⊱✦▪️✦⊰━─•• 🖊: @msnote
•••─━━⊱✦▪️﷽▪️✦⊰━━─••• ▪️ *سوره‌ی قیام*  *آیه‌ی اول: و من یخرج من بیته مهاجراً الی الله و رسوله...* ⚫️بخش اول⚫️ 🏴 گزاره‌ی معروفی هست که همیشه با آن مشکل داشته‌ام. در وصف جامعه‌ای که  از اطاعت معصومین سرباز زد و به دور دشمنان آنها جمع شد، می‌گویند: «مردم حق را از باطل تشخیص نمی‌دادند و نادانی و بی‌خبری بیچاره‌شان کرده بود و ...» همیشه با خودم می‌گویم اگر این‌طور باشد، پس تکلیف آیات و نشانه‌های خدا چه می‌شود؟ مگر هدایت تعطیل‌پذیر است؟ درست است که اهل طغیان بر مردم خیمه زده‌اند و آن‌ها را در سیاه‌چال‌های فریب و رفاه به اسارت درآورده‌اند اما قدرت خدا کجا رفته؟ مگر می‌شود رشته‌ی معجزات خدا پاره شود و اتمام حجّت که حرفه‌ی بی‌حریف انبیاء و اولیاء بوده، کنار گذاشته شود؟ آن هم وقتی مشعشع‌ترین انوار الهی داشتند بر ظلمات زمین می‌تابیدند و  برهان الهی را به همه نشان می‌داده‌اند ...   ••─━⊱✦▪️✦⊰━─•• 🏴در جامعه‌ای که هنوز نام پیامبر خدا در آن برده می‌شود و روسایش خود را خلیفه‌ی نبیّ می‌دانند، وقتی شخصیتی مثل که تجسّم فرهنگ بعثت و وارث بیت نبوّت است، بیعت نکند و در شهر خود و حرم پیامبر قرار نگیرد و از مدینه خارج شود و با مخدّرات بنی‌هاشم سر به صحرا بگذارد و شعبان و رمضان و شوال و ذی القعده را در مکّه بماند و سرپیچی‌ و سازش‌ناپذیری‌ش را در موسم حج و در مرکز اجتماع مسلمین به نمایش بگذارد و پنج ماه تمام، آوارگی خود را فریاد بزند و دائماً هشدار بدهد که می‌خواهند او را بکشند و هیچ نقطه‌ای از بلاد مسلمین برای او امن نیست، آیا جز دیوانگان و مجانین، کسی باقی خواهد ماند که در بی‌خبری باشد و با جهل دم‌خور شود و اتمام حجّت حسین به گوش او نرسیده باشد؟ ••─━⊱✦▪️✦⊰━─•• 🏴 مساله آن‌قدر واضح بود که وقتی اباهرّه در راه کوفه از پرسید که «چه چیزی تو را حرم جدّت [مدینه] و حرم خدا [مکّه] خارج کرد، اول فرمود: «ویحک یا اباهره» انگار که اصل چنین سوال و استفهامی جای توبیخ داشت. بعد حضرت در جواب این سوال ابلهانه دوباره ناامنی و خطر جانی برای تنها وارث فرهنگ بعثت را فریاد کرد: اخذوا مالی فصبرت و شتموا عرضی فصبرت و طلبوا دمی فهربت «مالم را گرفتند و صبر کردم. ناموس و آبرویم را شتم کردند و صبر کردم. خواستند مرا بکشند که هجرت کردم». وضعیت به نحوی روشن بود که سلیمان بن صرد وقتی خواست مردم کوفه را بشوراند، در توصیف شرایط امام گفت: «صار الی مکّه هاربا من طواغیت آل ابی‌سفیان». قصد بنی‌امیه برای کشتن تنها باقیمانده از خاندان رسول به قدری واضح بود که ابن عباس پس از دیدار با حسین در مکه و در مقابل چشمان مردم فریاد زد: «وا حسیناه» و فرزند خلیفه‌ی دوم پس از دیدن امام گریست و با حضرت برای همیشه خداحافظی کرد.  ••─━⊱✦▪️✦⊰━─•• 🏴 با این‌که حسین، تهدید حکومت نسبت به جان خود را به یک خبر عمومی تبدیل کرد، اما این یک خبر عادی نبود و حتی دشمنان امام هم می‌دانستند که کشتن اباعبدالله چقدر مهیب و خطرناک است و معنایی جز هدم دین ندارد. کار به جایی رسید که وقتی مروان به حاکم اموی ِ مدینه پیشنهاد کرد تا قبل از خروج امام از مدینه، به قتل حسین مبادرت کند، ولید بن عتبه گفت: «ویحک انک اشرت الیّ بذهاب دینی و دنیای». قتل حسین و تصمیم یزید برای تحقق آن، فاجعه‌ای بود که حتی عبدالله بن مطیع را ـ که از زبیریان بود و امام را در راه کوفه مشاهده کرد ـ مجبور به اعترافات عجیبی کرد: «با کشتن تو حرمت پیامبر هتک می‌شود. حرمت اسلام از بین می‌رود. حتی حرمت قریش نابود می‌شود و اصلاً حرمت عرب لگدمال می‌شود و پس از قتل تو آنان از هیچ‌کس نخواهند ترسید.» این گناه این‌قدر عظیم بود که همسان کفر و شرک انگاشته شد؛ نه از طرف شیعیان که از سوی یک عالم اهل شام؛ شهری که مرکز دشمنی با اهل‌بیت بود. سید بن طاووس نقل می‌کند که عالم شامی وقتی سر اباعبدالله را دید، یک ماه تمام خود را از تمام اصحابش  مخفی کرد و وقتی پیدایش کردند، این شعر را می‌خواند: «یکبّرون بأن قتلت و انّما / قتلوا بک التکبیر و التهلیلا»  بخاطر شهادت تو ندای الله اکبر سر می‌دهند در حالی‌که با کشتن تو تکبیر و تهلیل و توحید را کشته‌اند... ••─━⊱✦▪️✦⊰━─•• 🖊: @msnote ادامه دارد👇👇
•••─━━⊱✦▪️﷽▪️✦⊰━━─••• ▪️ *سوره‌ی قیام*  ••─━⊱✦▪️✦⊰━─•• *آیه‌ی اول: و من یخرج من بیته مهاجراً الی الله و رسوله...* ⚫️بخش دوم⚫️ 🏴با وجود فشارها و تنهایی‌ها و مظلومیت‌ها و بدون هیچ‌گونه امکانات حکومتی، تدابیر الهی ِ حضرت حسین  باعث شد که تهدید جانی  و عزم یزید برای به شهادت رساندن حضرت، در سراسر دنیای اسلام پخش شود و خواصّ درباره‌ی آن نظر دهند و عوامّ آن را به موضوعی برای بحث و جدل روزمرّه‌شان تبدیل کنند. ••─━⊱✦▪️✦⊰━─•• 🏴موضع‌گیری‌ها و رفتارهای اباعبدالله همان نشانه‌ها و آیه‌های خدایی بودند که حجّت الهی را بر همه تمام کرد و تشخیص حق و باطل را در میان تمامی مردم تعمیم داد. همه فهمیدند که این خطر چقدر بزرگ است و چه معنایی دارد، پنج‌ماه تمام آوارگی حسین و خاندانش را دیدند یا شنیدند، تنهایی و مظلومیتش را چشیدند و فهمیدند که شهادت چقدر به او نزدیک شده اما هیچ‌کس و هیچ قوم و هیچ شهری تکان نخورد. وضع کوفه هم که از اسمش معلوم بود. ••─━⊱✦▪️✦⊰━─•• 🏴 این سکوت سمّی و این خواب و خرناس ِ دسته‌جمعی در جهان اسلام آن هم در طول حدود شش ماه مداوم، یزید را مطمئن کرد که به مقصودش خواهد رسید و مقابله‌ای در برابر او نخواهد بود و همین تحلیل بود که باعث شد ترسوها، گستاخ‌ترین‌ها شوند، دستگاه حاکم جرأت پیدا کند و پاک‌ترین خون در طول تاریخ به زمین ریخته شود و محترم‌ترین نوامیس عالَم به اسارت روند.  ••─━⊱✦▪️✦⊰━─•• 🏴به قول سوره‌ی نهم، «آیا آنها نمی‌بینند که هر سال، یکی دو بار امتحان می شوند؟! اما باز هم توبه نمی‌کنند و عبرت نمی‌گیرند» وقتی قرار است امتحانی به عظمت عاشورا رقم بخورد، اراده‌ی خدا و فداکاری‌های اولیائش حجّت را بر پایین‌ترین سطوح عقلانیت هم تمام می‌کنند. سیدالشهدا قرآن مجسّم بود که با هجرتش داشت «و من یخرج من بیته مهاجراً الی الله و رسوله» را دوباره تفسیر می‌کرد تا   آیه‌ها و نشانه‌های الهی، متواتر و متراکم بر سر امّت پیامبر فرو ببارند... تا شاید کسی از عمق کثافات، دستی دراز کند و از او دست‌گیری شود... لیهلک من هلک عن بینه و یحیی من حیّ عن بینه...    پایان. ••─━⊱✦▪️✦⊰━─•• 🖊: @msnote
•••─━━⊱✦▪️﷽▪️✦⊰━━─••• ▪️*سوره‌ی قیام*  *آیه‌ی سوم: فأشارت الیه قالوا کیف نکلّم من کان فی المهد صبیاً*  ••─━⊱✦▪️✦⊰━─•• 🏴دیدید واکنش یک بچه‌ی کوچک را وقتی کسی ـ حتی اگر از نزدیکان و آشنایان باشد ـ با آن طفل معصوم تندی کند؟ بغض می‌کند و می‌ترسد و سمت پدر و مادرش می‌دود و پشت آنها پناه می‌گیرد و تا مدّت‌ها بعد هم اگر دوباره طرف را ببیند، غریبی می‌کند و لب می‌گزد و احتیاط به خرج می‌دهد و دور و بر آن مرد یا زن نمی‌پلکد. انگار که ترس، غل و زنجیری شده که دست و پایش را بسته و به هیولایی تبدیل شده که زبانش را بند آورده ... 🏴بچه‌های اهل‌بیت اما حساب جداگانه‌ای دارند. حتی اگر قواعد وراثت را در نظر بگیریم، امام‌زاده‌ها اولین ورثه‌ی شجاعت و حمیّت و هیبت و عقلانیت و ذکاوت ِ پدران‌شان هستند. معنا ندارد که پدرشان در یک جنگ نمایان کشته شود و چهل منزل با سرش همسفر شوند و بعد بگوییم بچه خیال می‌کرده که بابایش به مسافرت رفته ... 🏴سید بن طاووس در لهوف حکایتی را نقل می‌کند که ثابت می‌کند به عجز درآوردن ِ ائمّه‌ی کفر و پیشوایان نفاق، نه فقط کار بزرگان بنی‌هاشم است؛ که بخشی جدانشدنی از زندگی کودکان این قوم بوده؛ نشان می‌دهد که به کار بردن واژه‌ای مانند «کودک» برای خردسالان ِ این خاندان هم، یکی از کارهای کودکانه‌ی ماست. ••─━⊱✦▪️✦⊰━─•• 🏴یزیدی که در پایتخت امپراطوری‌ش مفتضح شده و در جنگ خطبه‌ها و گریه‌ها و روضه‌ها دست‌های نجس‌ش را بالا برده، به حضرت سجاد پیشنهاد می‌دهد که پسرش با یکی از پسران حسین کشتی بگیرد. حتماً خیال می‌کرده با این مکر، می‌تواند در مقابل مردم جنایتش را به یک دعوای خانوادگی بین پسرعموها تقلیل دهد که بعد از جنگی اتفاقی، تصمیم گرفته‌اند آشتی کنند و کینه‌ها را کنار بگذارند و به بازی و تفریح و شادی بگذرانند. حالا در نظر بگیرید طفل معصومی را که بزرگترین فجایع را به چشم خود دیده و عمق جنایت وحشی‌ترین سلّاخ‌ها را با تمام وجود درک کرده و حالا هم در اسارت همان آدم‌کش‌هاست؛ بغض می‌کند و می‌ترسد و پناه می‌گیرد و زبانش بند می‌آید و به خود می‌لرزد؟! ابداً! با عقلانیت و ذکاوتش به خوبی فهمیده که یزید چه معرکه‌ای به راه انداخته و چه نیرنگی را تدبیر کرده و شجاعت و حمیّتش را طوری در کلمات سرازیر می‌کند که ... 🏴 من حدس می‌زنم زین‌العابدین بعد از شنیدن پیشنهاد یزید، به جای آن‌که حرفی بزند، مثل مریم مقدس، دشمنان را به کودکی حواله داد که در کنارش بود: «فاشارت الیه». یزید هم مثل علمای یهود پر از تعجب شده و با خودش گفته: «کیف نکلّم من کان فی المهد صبیا» اما عمرو بن الحسین ـ که به روایت سید بن طاووس «صغیر» بوده ـ چیزی نگفته جز این: «هرگز! به جای این کار، یک خنجر به من و یک خنجر به فرزندت بده تا با او بجنگم». لابدّ لحنش همان لحن محکمی بوده که عیسی در گهواره داشته: «انی عبدالله ... جعلنی مبارکا این ما کنت ...» 🏴اعجازی که روح این پسر در برابر امپراطور به نمایش می‌گذارد، طوری زاده‌ی معاویه را به عجز می‌رساند و به زمین گرم می‌کوبد که راهی جز یک فحّاشیِ بچه‌گانه برایش باقی نمی‌ماند؛ کاری که یک مرد عادی در برابر یک بچه‌ی کوچک هیچ‌وقت انجام نمی‌دهد و آن را خفّت و خواری برای خودش حساب می‌کند. چه برسد به این‌که یک امپراطور به پسری فحّاشی کند که پدر و برادرانش را از دست داده و به اسارت قاتلان آنها در آمده. این ناسزاها به عمرو و پدرش طبعاً قابل نقل و ترجمه نیستند ... اما این حجم از استیصال و درماندگی و انفعال برای یک حاکم فاتح در برابر یک خردسالِ دربند کشیده شده، همان معجزه‌ای است که کار هر روز ِ آل‌الله است. آل‌الله هم که می‌دانید یعنی چه؟ یعنی خانواده‌ی خدا ... ••─━⊱✦▪️✦⊰━─•• 🏴ـ جامعه‌ی کبیره است که روی لب‌هایم می‌لغزد: خضع کل جبّار لفضلکم و ذلّ کلّ شیء لکم تمامی جباران در برابر فضل شما خاضع شده‌اند و همه چیز در مقابل شما به خاک ذلّت افتاده ...  ••─━⊱✦▪️✦⊰━─•• 🏴خیلی مانده تا شیعه بفهمد حقیقت روضه‌های سه ساله‌ی حسین را ... 🏴این متن را پارسال به اشتراک گذاشتم اما این یک بازنشر نیست چون وقتی این نوشته را نوشتم، قرار بود یکی از آیات سوره‌ی قیام باشد و همراه با بقیه‌ی این مجموعه به اشتراک بگذارمش. اما پارسال در شب منسوب به حضرت رقیّه، خبری از این نام مبارک در استریم نبود. پس منتظر نماندم و متن را به اشتراک گذاشتم. ••─━⊱✦▪️✦⊰━─•• 🖊: @msnote
•••─━━⊱✦▪️﷽▪️✦⊰━━─••• ▪️از درد بی حساب سرم را گرفته ام با اشک، زخم بال و پرم را گرفته ام از صبح تا غروب نشسته ام یکی یکی این خارهای موی سرم را گرفته ام دردم زیاد بود طبیبم جواب کرد یعنی اجازه سفرم را گرفته ام مانند من ز ناقه نیفتاده هیچکس اینجا فقط منم کمرم را گرفته ام آیینه نیست تا که ببینم جمال خویش در چشمهای تو خبرم را گرفته ام تصمیم من گرفته شده پس مرا ببر امروز از خودم نظرم را گرفته ام خوشحال بودنم ز سر اتفاق نیست از دست این و آن پدرم را گرفته ام امشب به رسم ام ابیهایی ای پدر از دست گرگها پسرم را گرفته ام خیلی تلاش کرده ام از دست بچه ها این چند موی مختصرم را گرفته ام این شهر را به پای تو ویرانه میکنم مثل خلیل ها تبرم را گرفته ام ••─━⊱✦▪️✦⊰━─•• 🖊: @msnote