کاش می‌شد که تو با معجزه‌ای برخیزی... رفتنت را کسی باور نکرد. تا همین امروز و لحظه خاک‌سپاری هم هنوز باورپذیر نیست. حتی با عمق گودال بیست متری ضاحیه بیروت که هشتادوچهار بمب یک تنی آمریکایی درست کردند و چهار ساختمان سیزده طبقه‌ای که با خاک یک‌سان شدند تا #نصرالله نباشد. برای همان‌ها که پیکر نمادینت را بارها در سراسر جهان اسلام به دوش کشیدند هم باورناپذیر بود. کم نیستند کسانی که هنوز بهت‌زده منتظر از در درآمدن #سید_مقاومت و خطابه او در معرکه ضاحیه هستند تا «لبیک یا حسین» را فریاد بزند و معنایش را برای «أمرکیون» هجی کند: «لبیک یا حسین بمعنی أن تکون أنت و مالک و أولادک فی هذه المعرکة...». حتی همان‌ها که هزار برابر وزنش بمب بر سرت ریختند تا وقتی نماد شقاوت، پشت تریبون سیرک سازمان ملل از صلح می‌گوید، رفتنت را به یقین 99 درصدی برسد، هنوز همان یک درصد باقیمانده برایشان بزرگ‌تر است! گرچه رفتن برای کسی که هجده سال آفتاب ندیده و کوله‌بار سنگینی از تهدید و ترور نافرجام را حمایل کرده و داغ فرزند و نزدیکانش را چشیده، چیزی جز رهایی نیست، اما تو هنوز کارهایی داشتی برای انجام و امیدهایی برای ماندن. باید می‌ماندی و مابعد حیفا و مابعدمابعد حیفا را درهم می‌کوبیدی. می‌ماندی و سلاح در دست و یزله‌کنان پایان اسرائیل را پای می‌کوفتی. می‌ماندی و در قدس نماز می‌خواندی. اما تو مقصدت را انتخاب کرده بودی و در بند راه نبودی. در همان پانزده‌سالگی که به «حرکت محرومان» امام صدر پیوستی و شاخه نظامی‌اش را انتخاب کردی. حتی پیش از آن که نه‌سالگی‌ات را در بقالی پدرت روبه‌روی تصویری می‌نشستی و به آن خیره می‌شدی و آرزو می‌کردی که روزی «امام» شوی؛ مثل «امام صدر». خیلی پیش‌تر از این‌ها فقط دوسالت بود که سرباز امام شدی؛ همان زمانی که امام از سربازان در گهواره‌اش می‌گفت. تا بیست سالگی که به دیدار همان امام رفتی و این بار نماینده امام شدی در #لبنان. با این‌که هیچ‌وقت «امام» پشت‌بند اسمت نیامد، ولی در جای امام صدر نشستی و امام شدی برای مردم لبنان. از این‌جا راهی نبود تا شکستن اسطوره شکست‌ناپذیری اسرائیل و تبدیل شدن به محبوب‌ترین شخصیت جهان عرب. حالا دیگر «مجاهد کبیری» که عمری در پی شهادت بوده جز به پاداش شهادت راضی نمی‌شود. و چه پاداشی بالاتر از شهادت به دست شقی‌ترین موجودات زمان؟ #حزب_الله #انا_علی_العهد یادداشت‌ها و تأملات محمد ولیانپور @mvalianpour

کاش می‌شد که تو با معجزه‌ای برخیزی! رفتنت را کسی باور نکرد... حتی در عمق گودال بیست متری ضاحیه... هنوز خیلی‌ها منتظر از در درآمدن سید و خطابه او در معرکه ضاحیه هستند تا «لبیک یا حسین» را برای «أمرکیون» هجی کند... باید می‌ماندی و مابعد حیفا و مابعدمابعد حیفا را درهم می‌کوبیدی. می‌ماندی و سلاح در دست و یزله‌کنان پایان اسرائیل را پای می‌کوفتی... اما تو مقصدت را انتخاب کرده بودی... در همان نه‌سالگی که در بقالی پدرت به تصویری خیره می‌شدی و آرزو داشتی روزی «امام» شوی؛ مثل «امام صدر»... فقط دوسالت بود که سرباز امام شدی؛ همان زمانی که امام از سربازان در گهواره‌اش می‌گفت... با این‌که هیچ‌وقت «امام» پشت‌بند اسمت نیامد، ولی در جای امام صدر نشستی و امام شدی برای مردم #لبنان... و چه پاداشی بالاتر از شهادت به دست شقی‌ترین موجودات زمان؟ متن کامل #نصرالله #حزب_الله #انا_علی_العهد یادداشت‌ها و تأملات محمد ولیانپور @mvalianpour