💠 سخن با آن عزیزانی است که در این روزها در فضای حقیقی یا مجازی، تصمیم دارند اقوام و اطرافیان خود را هدایت دینی کنند. ✅ در ابتدا برای هدایت اطرافیان نباید از مبانی پذیرفته‌شدۀ خودمان استفاده ‌کنیم. ✨ گام نخست در تبلیغ دین، سخن از امور فطری و پذیرفته‌شده وجدان‌ها است؛ «يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِه‏». باید از آیات و نشانه‌های آشکار خدای سبحان گفت، از دریافت‌های مشترک گفت. ✅ وقتی با بدیهیات و آیات آشکار، فکرش را با تزکیه پیوند زدی و زمین او را آماده و حاصل خیز دیدی؛ «وَ يُزَكِّيهِم‏»، ✅ به او مبانی حق را می‌آموزی؛ «وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَاب»، ⚠️ نکته: ما کتاب را به این هدف تعلیم می‌دهیم که او بتواند خودش بخواند. ✨پس مبنا را به او می‌دهی تا خود بتواند جواب‌هایش را بیابد. ✅ آنگاه ‌که او ابزار تعلّم را آموخت، به او تحلیل می‌دهی، ابزاری می‌دهی تا ارتباط بین یافته‌هایش با زندگی عینی خودش را بیابد تا با قدرت تحلیل، تعارضات ظاهری را حل کند؛ « وَ الحِكْمَة». 👈 مسیر چنین است هرچند زمان ببرد... . هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ ...[سوره جمعه : ۲] #درنگی_بر_قرآن #فرایند_هدایت_دینی #تربیت_دینی ✍️علی فراهانی یادداشت‌های متنوع تربیتی را از نویسنده‌های مختلف حوزه تعلیم و تربیت، در #کانون_نویسندگان_تربیتی بخوانید: https://eitaa.com/joinchat/4223729753C24132d7d6e

💠 بسیار شنیده اید که رفتارهای والدین در شخصیت و رفتارهای فرزندان تأثیرگذار است. اما مسئله تربیت، فراتر از رفتارهاست. حتی زمان هایی که کاری هم انجام نمی دهیم، به فرزندان مان جهت دهی می کنیم. ➖ یک زمانی با همسایه ها ارتباط داریم و نوع حرف ها، برخوردها و تعامل مان با آن ها تجربه ای آموزشی برای فرزندان می شود. یک زمانی هم با آن ها ارتباطی نداریم و همین ارتباط نداشتن مان برای آن ها درس آموز است. ➖ با این حساب، حتی زمان هایی که سکوت می کنیم و از کنار ظلم رد می شویم، به فقرای فامیل توجه نداریم، میزان استفاده از موبایل مان مدیریت شده نیست و برای رفع گرفتاری اطرافیان مان کاری نمی کنیم هم در حال آموزش فرزندانمانیم. این نوع از تجربه آموزشی با عنوان #تربیت_پنهان یا #آموزش_پنهان مطرح می‌شود. 🔻 ✍️علی فاطمی پور یادداشت‌های متنوع تربیتی را از نویسنده‌های مختلف حوزه تعلیم و تربیت، در #نویسندگان_تربیتی بخوانید: https://eitaa.com/joinchat/4223729753C24132d7d6e

🔸تربیت مارپله ای مادر و پدر با گذر از هفت خوان رستم ؛ و پیوند همسری به تربیت افلاطونی فرزند خود می نگرند . جستجو برای اسمی با ریتم و هماهنگ سازی با اسم فرزند دوم در حروف ، هجا ، آوا ، شب و روز خانواده عروس و داماد را پر می کند در نهایت تاس می انداختند و از میان ژینوس و ژیلا به آرتا و بوشفر می رسیدند. واین همان اوج ده خانه ای تربیت بود که با نیش شیر خشک و شب بیداری ها تمام می شد و خبری دیگر از آن شور و شوق تربیتی نبود . در ویترین پدر و مادر ، برای رشد فرزند دلبند شان ، مهره تنبیه یا تشویق بیش نیست. نگاه اهریمنی یا اهورا مزدایی به تعالی استعداد و نهاده های عظیم یک انسان بسان آتش شعله ور بود ، نگریستن بر شاقول سیاه و سفید بر اریکه ذهن متلاطم فرزند طلوع پدر و مادر بود ، راه رفتن بر پل صراط بهشت یا جهنم تنها واژه تاثیر گذار برای حرکت آفرینی آن جنین قد کشیده بود که یا نردبان را پا می نهد و به خانه جایزه می رسد یا در میانه راه با نیش مار مواجهه می گردد و به خانه اول باز می ایستد . از گنجینه سترگ قرآن ، دو واژه را استخدام امیال تربیتی کرده اند و بهشتی و جهنمی بچه معصوم را هر روز ترازو می کنند و چاقی و لاغری آن را به میوه های بهشتی و شربت گوارا رهنمون می سازند و از جهنم همان سرب داغ و آتش برافروخته بر حلقوم عزیزترین عصاره وجودشان (فرزند) می ریزند و تنبیه را شایسته می دانند و این تمام دریافت تربیتی از قرآن است . اینکه با یک خطا از شاگرد و فرزند نمره بیست را به صفر برسانید وبا کمربند تشر و تنبیه را بر روح چنان سیاه و کبود کنید که هیچ دشمنی دشمن تر از شما نسبت به او نیست و با یک کار درست کامیون اسباب بازی ها را بر سر او کمپرس کنید. توقف در تربیت جسمانی و هیکلی فرزند ، میزان کالری موجود در غذا ، پوشاندن لباس ناز و حریر ، آموختن چند کلمه ، جمله و یک بیت شعر از حافظ ، با خط کشی بهشت یا جهنم راه به جایی نمی برد . یا بچه ای تپل مپل یا لاغر نی قلیان نصیب خانواده ها می شود . تربیت چکش نیست که برمیخ سر بکوبید و بر دیوار رفتار فرزند فرو رود ؛ تربیت جوهر نمک نیست که بریزد و همه بدیها را بشوید و ببرد ؛ تربیت بادکنک نیست که با تعریف و تمجید از شاگرد و فرزند آن را باد کنید؛ تربیت چلوکباب نیست که آن را با روغن کره پول چرب کنید و آسوده بیاسایید؛ تربیت مسواک زدن و خوابیدن سر ساعت 9 نیست ؛ تربیت سلام و خداحافظی مودبانه نیست ؛ تربیت لباس اتو کشیده بر اندام نیست؛ تربیت یک علم نیست؛ تربیت؛ یک فن ،مهارت، فناوری با عقبه آگاهی بخشی و سپردن به مالک الملک هستی است . تربیت خانه به خانه رفتن است بدون نردبان ، بدون نیش مار ، تربیت شکلات نیست که آن را در کام بریزی و شادکام کنی تربیت نفس به نفس جنگیدن با مارهای افعی خواسته های متورم کودکانه است تربیت پا به پا کوبیدن بر امیال حسد و کینه و خشم و غضب است تربیت پنجه در پنجه فرزند نهادن برای شکوفا سازی استعداد های الهی اوست تربیت جهنم نیست ؛بهشت نیست ؛ آتش نیست ؛انار و انگور نیست؛ تربیت تا بیست سالگی نیست؛ تا ازدواج نیست ؛ تربیت پدر و مادر برای فرزند تا آخرین لحظه حیات است تربیت #تربیت_مارپله ای نیست . ✍️سید جواد محمدزاده یادداشت‌های متنوع تربیتی را از نویسنده‌های مختلف حوزه تعلیم و تربیت، در #نویسندگان_تربیتی بخوانید: https://eitaa.com/joinchat/4223729753C24132d7d6e

⚠️لطفاً #تربیت فرزندان خود را به #عمو_پورنگ نسپارید! 🔸️تصور کنید در تعطیلات نوروز، کودک خود را برای تماشای بخش دوم برنامه #کلبه_عمو_پورنگ پای تلویزیون می‌نشانید و خودتان مشغول کارهایتان می‌شوید. هنوز پنج شش دقیقه نگذشته که این شعر را از زبان مترسک می‌شنوید: "تو مزرعه مشغول کار و شُخمم، اگر که محصول نمی‌ده...". قصد سیاه‌نمایی یا بزرگ‌نمایی ندارم، ولی معتقدم برنامه‌های اخیر آقای #داریوش_فرضیایی نه‌تنها تربیتی نیست، که در بسیاری از موارد زمینه‌ساز آسیب‌های تربیتی و اخلاقی می‌شود. 🔹️نخستین ضعف برنامه‌ای مثل کلبه عمو پورنگ، ضعف محتوایی آن است. تهیه‌کنندگان این برنامه کوشیده‌اند تا مفاهیم ارزشمند اخلاقی و تربیتی را به مخاطب منتقل کنند، ولی چون حوصله پرداخت دقیق و هنرمندانه به یک مفهوم را ندارند، معمولاً خیلی سطحی و شعاری با آن برخورد می‌کنند. مخاطب هم ناچار است جملات و پیام‌ها را خیلی سریع بشنود و بیشتر مشغول تماشای بقیه بخش‌های قصه باشد. 🔸️آسیب دوم این برنامه، سوء استفاده سازندگان از شوخی‌ها و طنزهای خاص و بزرگسالانه، برای جذب مخاطب است. در آغاز برنامه کلبه عمو پورنگ نوشته می‌شود: "این برنامه را با خانواده تماشا کنید". این یعنی داریوش فرضیایی و گروهش فهمیده‌اند که در شرایط کنونی و با وجود سرگرمی‌های متنوع کودکان، آن‌ها دیگر به سادگی برنامه کودک تماشا نمی‌کنند؛ مگر آنکه والدینشان هم پای تلویزیون بنشینند. اینجاست که ناچار می‌شوند از شوخی‌های +18 و گاهی جنسی برای جذب والدین به این برنامه سوء استفاده کنند. 🔹️جز این دو، یک آسیب جدی در این برنامه و نمونه‌های مشابه آن وجود دارد و آن، استفاده بی رویه و غیر معقول از آهنگ و آواز است. ناتوانی سازندگان از جذاب‌سازی برنامه برای کودکان، آن‌ها را سوی سوء استفاده از یک میل غریزی می‌کشاند: زدن و کوبیدن و رقصیدن. 🔸️با استناد به سه آسیب پیش‌گفته، به جد معتقدم که برنامه کلبه عمو پورنگ مانند چند برنامه اخیر آقای داریوش فرضیایی، نه‌تنها مناسب کودکان و متناسب با تربیت دینی آن‌ها نیست، که زمینه‌ساز آسیب‌های اخلاقی و تربیتی در میان‌مدت و بلندمدت است. شاید کسی بگوید که اساساً توقع بسترسازی تربیت از #رسانه_ملی یک توقع بیجاست، ولی ما هنوز کلام بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی را فراموش نکرده‌ایم که "اهمیت رادیو تلویزیون بیشتر از همه است. این دستگاه‌ها، دستگاه‌های تربیتی است؛ باید تمام اقشار ملت با این دستگاه‌ها تربیت بشوند". #عمو_پورنگ #نقد_فرهنگی_تربیتی #تربیت_دینی ✍ مرتضی رجائی یادداشت‌های متنوع تربیتی را از نویسنده‌های مختلف حوزه تعلیم و تربیت، در #نویسندگان_تربیتی بخوانید: https://eitaa.com/joinchat/4223729753C24132d7d6e

مرحوم‌ صفایی حائری رشد انسان را مرهون سه ضلع اصلی شخصیت، حریت و تفکر می‌دانند. حریت یعنی شجاعت پذیرفتن اشتباه. وجود این شجاعت موجب عقب گرد از تصمیم های نادرست می‌شود. اگر روحیه‌ی شجاعت نباشد هیچ‌گاه نسبت به عملکرد خود تجدید نظر نمی‌کنیم و انتقادات را بر‌نمی‌تابیم. اما نکته اینجاست که بذر حریت در وجود انسان توسط والدین کاشته می‌شود. اگر والدین انتقاد پذیر نباشند، فرزندان انتقاد ستیز می‌شوند. اولین چیزی که کودکان از والدین خود می آموزند، لجاجت است. چقدر زشت است که فردی فرزندان خود را وادار به عذرخواهی کند درحالیکه چنین واژه ای را به کودکان خود نگفته است. تنها راه آموختن این روحیه، پذیرایی انتقادها و عذرخواهی از کاستی هاست.. پیش قدم باشید! ✍️اسماعیل دشمیر یادداشت‌های متنوع تربیتی را از نویسنده‌های مختلف حوزه تعلیم و تربیت، در #نویسندگان_تربیتی بخوانید: https://eitaa.com/joinchat/4223729753C24132d7d6e

#تک_تیرانداز . خیلی وقت بود دلم میخواست فیلم تک تیرانداز رو ببینم. چقدر وجه مشترک است بین جبهه دفاع مقدس و جبهه تربیت . گاهی باید گردان تک نفره شوی و در بیابان ها تک و تنها به هر سمت و سو رو کنی. گاهی باید هفت فرزند را بگذاری و بگذری تا صیاد خمینی شوی. . عرصه تربیت هم همین سختی ها را دارد. باید تیر معارف را پرت کنی و بخواهی که خداوند آن ها را بر دل ها بنشاند. باید خودت را هیچ محض بدانی تا صیاد خمینی شوی. گاهی باید گردان تک نفره شوی که در بیابان ها به هر سمت و سو رو می‌کند. باید رنج فراق خانواده را بچشی تا محبوب هستی خریدارت شود. . در این جبهه جز جنس خالص نمی خرند. در این جبهه بسته بندی ها و زیباسازی ها و زیور آلات امروزی نصب کردن فایده ای ندارد. محبوب هستی فقط جنس ناب میخرد و بس. هرچه نشستیم و برای خودمان ، اعتبارمان ، دکان مان ، شهرت مان کار کردیم ، ما را بیشتر از هدف مان دور می‌کند و ما چه کنیم با این همه هوای نفس که دارد خفه مان می‌کند. . شهید زرین ها قبل از اینکه تک تیرانداز باشند ، مربی بودند. مربی نفس شان ، مربی نسل انقلاب اسلامی . و چه خوب مربی گری کردند و ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم. هر وقت فهمیدیم چه گنجی در درون داریم، هر وقت جبهه رزم مان را شناختیم ، هر وقت وجود پر قیمت مان را با قیمت عرضه کردیم ، آن وقت شهید زرین می‌شویم. روحش شاد. . این انقلاب تک تیرانداز میخواهد. بسم الله... ✍️حامد تقدیری یادداشت‌های متنوع تربیتی را از نویسنده‌های مختلف حوزه تعلیم و تربیت، در #نویسندگان_تربیتی بخوانید: https://eitaa.com/joinchat/4223729753C24132d7d6e

🔆کاش درد نبود اماممان را حس می‌کردیم. کاش طوری از درد این فراق زجر می‌کشیدیم، که صدای ناله‌مان به آسمان‌ها بلند بود. کاش عرش خدا از صدای ضجه‌های ما به لرزه در می‌آمد و ملکوتیان با دیدن گریه‌هایمان دست به دعا می‌شدند، تا پروردگار بقیه غیبت امام را به ما ببخشد. کاش #فلسفه_غیبت را درک می‌کردیم و برای #زمینه‌سازی_ظهور هرچه در توان داشتیم به کار می‌گرفتیم. 🔆اگر #انتظار_فرج برترین اعمال است، پس منتظر بودن یعنی کاری کردن و به میانه میدان آمدن، نه گوشه‌ای نشستن و فقط چشم به راه بودن. باید تمرین کنیم هر کاری که می‌توانیم برای #امام بکنیم و هرچه می‌توانیم از بارهای بر زمین مانده‌ی امام برداریم و به دوش بگیریم. هر کس به اندازه وسع و توانش؛ حتی اگر توان او، نوشتن یک متن کوتاه یا سرودن یک شعر برای رساندن دست یک #یتیم به دامان امامش باشد؛ که انسان جدا مانده از امام، از هر یتیمی یتیم‌تر است. 🔆باید جمع شویم تا غیبت تمام شود. باید دل‌هایمان حول محور امام جمع شود و توان‌هایمان با هدف #نصرت_امام در هم ضرب شود تا غیبت تمام شود. باید اجتماع‌های منظمی از منتظران تشکیل دهیم تا غیبت تمام شود. پس بیایید تمرین کنیم همه چیزمان برای اماممان باشد و هرچه می‌توانیم از مال و هنر و ذوق و قریحه و قلممان در راه امام #بذل کنیم. 🔆چه خوب است از همین امروز این تمرین را شروع کنیم و دور هم جمع شویم و فقط از #امام_عصر و برای امام عصر بنویسیم. دست هر کس را هم که سر سوزن ذوقی و قلمی دارد بگیریم و با خودمان بیاوریم. مهم نیست که چقدر نویسنده‌ایم؛ همین که اماممان را دوست داریم و دلمان برایش تنگ شده، کافی است. این که قلبمان برای #مهدی_فاطمه می‌تپد و دستمان برای او به قلم می‌رود خیلی ارزشمند است. 🔆باید اجتماع کنیم و دسته‌جمعی برای اماممان کاری کنیم تا غیبت به ظهور برسد. بیایید با هم برای اماممان بنویسیم. اینجا همه می‌خواهند ذوق و قریحه و توان خود را طوری تربیت کنند که فقط برای زمینه‌ساز ظهور امامشان و تربیت یاران مهدی فاطمه بگویند و بنویسند و قدم بردارند. اینجا #کانون_نویسندگان_تربیتی است: https://eitaa.com/joinchat/2345402427C6927cc007e ✍ بهتر بنویسیم: یادداشت‌های متنوع تربیتی را از نویسنده‌های مختلف حوزه تعلیم و تربیت، در #نویسندگان_تربیتی بخوانید: https://eitaa.com/joinchat/4223729753C24132d7d6e

دیدن سریال با عینک تربیتی🤓 در جریان پخش سریال گاندو ۲، حرف‌ها درباره پخش این سریال، مخالفت با پخش آن، سکانس‌های جذاب عملیاتی و ... مورد توجه قرار گرفت. اما در قسمت پایانی این فیلم شاهد سکانسی بودیم که رنگ و بوی تربیتی داشت و شاید به خاطر همین شلوغی‌ها و هیجان‌ها کمتر به آن توجه شده باشد. سکانسی که در آن عبدی (داریوش فرهنگ)، به‌عنوان فرمانده، برای احوال پرسی از رسول که یکی از اعضای مصدوم گروه است به دیدن او می‌رود. دیالوگ یا جمله‌ای در ابتدای این بخش از فیلم مطرح می‌شود که می‌توان برداشت تربیتی مهمی از آن داشت. رسول به عبدی می‌گوید: «جایگاه و شخصیت شما همیشه به ما حس حریمی می‌دهد» و در ادامه عبدی می‌گوید: «وای بر من که شما خودتون رو دور از من می¬دونید» و بعد خاطرۀ شهید دقایقی را از دوران دفاع مقدس برای رسول نقل می‌کند. عبدی با نقل خاطره‌ای از شهید دقایقی، فرمانده لشکر، می‌خواهد بگوید: مربی کسی است که در عین اقتدار و داشتن جایگاه، سرشار از محبت متربیان خودش و علاقه به آن¬ها باشد و به همان میزان که نزد متربیان از جایگاه برخوردار است، رابطه نزدیکی با متربیان خودش داشته باشد. اقتدار او باعث نشود حریمی بین آن¬ها ایجاد شود و متربی دیگر نتواند مسائل خودش را برای مربی مطرح کند یا پیش چشم او نقش بازی کند. گاهی برخی مربیان اگرچه دانش تربیت را فرانگرفته‌اند، در عمل باید شیوۀ تربیتی آن‌ها را سرلوحه قرار داد . ✍️رضا امیرزاده #یادداشت_تدبری #تربیت_دینی #سریال_گاندو_۲ یادداشت‌های متنوع تربیتی را از نویسنده‌های مختلف حوزه تعلیم و تربیت، در #کانون_نویسندگان_تربیتی بخوانید: https://eitaa.com/joinchat/4223729753C24132d7d6e

✅ مدیریت تربیتی 🔸 یکی از مهمترین اصول مدیریت اسلامی، رشد انسانیِ انسان‌های اطراف مدیر هست. یک مدیر در نگاه اسلامی، در کنار تلاش برای ارتقاء کیفیت و کمیت محصول، باید نگاه مناسبی به ارتقاء انسانیتِ انسان‌های اطراف خود داشته باشد. یکی از وجوه فارق مدیریت موجود غربی با مدیریت اسلامی، همین نگاه اصالت دادن به محصول است. در نگاه مدیریت غربی اصالت در مدیریت تولید و فروش بیشتر محصول است، ولی در نگاه اسلامی اصالت با انسان و رشد انسان است. 🔸 مدیر باید یک #مدیر_تربیتی باشد. یک مدیر تربیتی به اطرافیان و همکاران خود نگاه ابزاری ندارد و به دنبال آن نیست که آن‌ها را ابزار تولید و فروش بیشتر محصول خود ببیند. این نگاه، نشأت گرفته از ارزش انسان است. فلذا مدیر تربیتی باید ارزش والایی برای رشد نیروهای خود داشته باشد. متأسفانه برخی از مدیران، نیروهای اطراف خود را پله‌هایی برای رشد خود می‌دانند؛ آن‌ها را به کار می‌گیرند تا خود ارتقاء جایگاهی پیدا کنند. 🔸 این مطلب در #تشکل‌های_فرهنگی و #تربیتی باید به مراتب پررنگ‌تر دیده شود. چه بسیار مدیران تربیتی‌ای که دغدغه رشد متربیان و دانش‌آموزان تشکل یا مدرسه خود را دارند، تا آن‌ها را به درجه‌ای از انسانیت برسانند، در حالی که از مربیان و معلمان خود که اتفاقا بیشتر در مسیر هستند و زودتر به آن درجه ممکن است برسند، غافل می‌شوند و ایشان را یک ابزار می‌بینند. ❗️حواسمان باشد که نیروهای‌مان را چگونه می‌نگریم و چه برنامه‌ای برای رشد انسانی ایشان داریم. ❗️حواسمان باشد که مدیرمان ما را انسان می‌پندارند یا ما را ابزار و پله‌ای برای خود و اهدافشان می‌نگرند. ✍️محمد حامد مبینی یادداشت‌های متنوع تربیتی را از نویسنده‌های مختلف حوزه تعلیم و تربیت، در #کانون_نویسندگان_تربیتی بخوانید: https://eitaa.com/joinchat/4223729753C24132d7d6e

✨فعال تربیتی...از توهم تا واقعیت...✨ 🔻وقتی با مطالعه چند کتاب و شرکت در چند دوره برچسب مربی میگیریم. 🔻وقتی راحت با چند سال طلبگی آن هم با خواندن سیوطی و رسائل و مکاسب و... از تربیت حرف می‌زنیم و تحلیل میکنیم. 🔻وقتی وارد یک مجموعه تربیتی می شویم و مشغول مربیگری می شویم و متربی پیدا میکنیم. 🤔ممکن است دچار این توهم بشویم که دیگر در حوزه تربیت جزو فعالین تربیتی شده ایم یا دارای جایگاه و سمتی شده ایم به نام #مربی که در زمینه تربیت فعالیت می‌کنیم. 😕خیلی راحت اظهار نظر میکنیم و طرح می دهیم و عمل می‌کنیم. و اسم تمام این رفتارها را تربیت میگزاریم. ❗️ولی آیا واقعیت نیز همین‌گونه است ⁉️آیا امر تربیت دیگران به همین راحتی است که سریع در زمینه های مختلف برای کودک و نوجوان وحتی بزرگسالان نسخه بپیچیم؟ و داروخانه ی دواهایی که تجویز میکنیم را شنیده ها و تجربیاتی که داشته ایم قرار بدهیم؟ برای تربیت انسان ها تجویز می کنیم ⛔️بدون شناخت صحیح از انسان و روحیاتش ⛔️بدون شناخت جایگاه او در هستی و هدف خلقتش ⛔️بدون اتخاذ مبنا واصول صحیح در تربیتش ⛔️بدون استفاده از منبع قرآنی وگفتار خالقش 💠 به راحتی با توهمی که داریم جلو می رویم وتربیت می کنیم واز واقعیت ها دورتر می شویم. #تلنگر #مربی #توهم_تربیتی ✍️محمد حسین فولادگر یادداشت‌های متنوع تربیتی را از نویسنده‌های مختلف حوزه تعلیم و تربیت، در #کانون_نویسندگان_تربیتی بخوانید: https://eitaa.com/joinchat/4223729753C24132d7d6e