eitaa logo
✍️نویسندگان تربیتی
179 دنبال‌کننده
43 عکس
3 ویدیو
0 فایل
📚 بستری برای معرفی نویسندگان تربیتی و بازنشر نوشته‌هایشان 💡 اگر کسی را می‌شناسید که در عرصه تربیت قلم می‌زند، به ما معرفی کنید.🔰 🆔 @Fatemipour_ali
مشاهده در ایتا
دانلود
🌀 معلم موفق و واعظ موفق 🔸 معلم موفق آن کسی است که شما از کلاس درسش که بیرون می‌آئید، چیزهای جدیدی یاد گرفته اید. ذهن شما را انباری از معلومات تازه کرده است. معلم موفق آن کسی است که در زمان کوتاه تری بتواند، انبوهی از مطالب جدید را به ذهن شما وارد کند. 🔹 مخاطب معلم، ذهن شاگرد است، اما ابتدائاً با ذهن، کاری ندارد. اصراری ندارد که چیز جدیدی بیاموزد. واعظ با دل کار دارد. واعظ می‌خواهد برانگیزد، نه اینکه تنها بیاموزد. البته ممکن است، چیزهای جدیدی هم بگوید که من و شما بلد نباشیم و ما بیاموزیم، اما اصل هدف او آموختن نیست، هدفش انگیختن است. 🔹 معلم موفق، کسی بود که سر درسش چیزهای زیادتری آموخته باشید و واعظ موفق، کسی است که پای منبرش، انگیزش بیشتری برایتان پدید آمده باشد. این واعظ، واعظ موفقی است؛ ✅ و ما احتیاج به هر دو داریم، هم احتیاج به معلم داریم، هم احتیاج به واعظ. هم احتیاج به رفع جهل داریم، هم احتیاج به رفع غلفت: «آدمی فربه شود از راه گوش» 🔹 این شنیدن‌ها اثر دارد. بزرگان، حتی گفته‌اند که فایده‌ای که در شنیدن هست، در دانستن نیست. خیلی وقت‌ها، خیلی چیزها را می‌دانیم، اما باید برویم دنبال کسی بگردیم که همین چیزهایی را که ما می‌دانیم، برایمان دوباره بگوید. به نحو مؤثری بگوید، تا ما برای عمل‌کردن به دانسته‌هایمان انگیخته شویم و به آنها عمل کنیم. 🔹 به همین جهت، از نباید دل‌آزرده و رنجیده‌خاطر شد. باید برای حضور در برنامه‌ریزی کرده و از مجالس موعظه استقبال کنیم. ✍ محمد عالم زاده نوری 📢 یادداشت‌های متنوع تربیتی را از نویسنده‌های مختلف حوزه تعلیم و تربیت، در کانون نویسندگان تربیتی بخوانید: http://eitaa.com/n_tarbiati
رمز زندگي حاج قاسم‌ها (۱) گفت: امثال حاج قاسم چطور زندگی کردند که اینطور شدند؟ گفتم: مبارزه گفت: یعنی چی؟ گفتم: به نظرم رمز زندگي این مردان این بود که خودشان را در مبارزه می‌دیدند. این بزرگواران یاد گرفته بودند که لحظه لحظه زندگی را مبارزه ببینند. آن‌ها با گوشت و استخوان‌شان درک کرده بودند که اگر کمی دیر بجنبند و یا خود را به کار دیگری که ارزش و اهمیت ندارد مشغول کنند، و در واقع دنبال بازی باشند، سنگر به سنگر مجبورند عقب‌نشینی کنند و قافیه را به دشمن واگذارند. ادامه دادم: به نظرم اگر می‌خواهیم خودمان و جامعه را تکان دهیم، باید حس مبارزه را در خودمان زنده کنیم. به نظرم این حس به خوبی در سیره عملی و سخنان حضرت آقا هم دیده می‌شود. اگر می‌خواهیم نوجوانان را خوب تربیت کنیم، کلید تربیت این است که آن‌ها حس کنند در مبارزه هستند و هر لحظه که مشغول بازی و فیلم و وب‌گردیِ بی‌هدف شوند، یک سنگر را به دشمن واگذار کرده‌اند و دشمن یک گام به قتل ما و فرهنگ و کشورمان نزدیک شده است. 🗡🔫 در واقع کلید حل ، ، و عقب‌ماندگی علمی، این است که در مواجهه با این مسائل، ساکت و منفعل نباشیم و خود را یک سربازِ مبارز در این مسائل بدانیم. ✍🏻 محمدحامد مبینی 📢 یادداشت‌های متنوع تربیتی را از نویسنده‌های مختلف حوزه تعلیم و تربیت، در کانون نویسندگان تربیتی بخوانید: http://eitaa.com/n_tarbiati
🌾پدرهای موفق در 🌾 💢موفق ترین پدرها در عادت دارند پنج کار را همیشه انجام بدهند : 👇👇👇 1️⃣ فرزندشان را از سیراب می کنند 2️⃣ به فرزندشان احترام می گذارند و شخصیت می دهند 3️⃣ با فرزندشان دوست هستند، بازی و همراهی می کنند و فعالیت های مشترک دارند. 4️⃣ فرزندشان را اهل و بار می آورند. 5️⃣ در مقابل فرزندان همسرشان را احترام و تکریم و به او محبت می کنند. 💢و عادت دارند پنج کار را هیچ وقت انجام ندهند: 👇👇👇 1️⃣ اگر اشتباه کرد با سرزنش و تحقیر شخصیتش را خورد نمی کنند. 2️⃣ حتی در لحظات عصبانیت با او بداخلاقی نمی کنند. 3️⃣ همه امکانات رفاهی را برایش فراهم نمی کنند. 4️⃣ خواسته های خودشان را به فرزندشان نمی کنند. 5️⃣ همه بار تربیت را به دوش همسرشان نمی اندازند. ✍🏻 مهدی الهی منش 📢 یادداشت‌های متنوع تربیتی را از نویسنده‌های مختلف حوزه تعلیم و تربیت، در کانون نویسندگان تربیتی بخوانید: http://eitaa.com/n_tarbiati
🌎 زندگی در 📊 طبق آماری که اداره مهاجرت کانادا در سال ۲۰۲۰ منتشر کرد، جمعیت ایرانیان کانادا بیش از ۸۰۰،۰۰۰ نفر است. این عدد که به تنهایی می‌تواند یک شهر بزرگ در ایران را شکل بدهد، در کانادا ماندگار شده و آنجا مشغول به کارند. بسیاری از این افراد؛ انسان‌هایی معمولی نیستند که از ایران مهاجرت کرده‌اند، بلکه متخص و صاحب فن‌اند؛ به گونه‌ای که اگر آن‌ها را در شهرهای ایران تقسیم کنیم اتفاقات مهم و اثربخشی را رقم می‌زنند. ➖ در روی دیگر سکه، اگر انسانی که در غرب بزرگ شده به ایران مهاجرت کند و بخواهد با همان فرهنگ و عقیده‌اش در بین ایرانیان زندگی کند، هیچ‌وقت نخواهد توانست. منشأ یک طرفه بودن جریان، در این است که ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که جزئی از دهکده جهانی محسوب می‌شود و با محتوا و مسائل این دهکده کاملا آشناست. ما به صورت مستمر از عناصر این دهکده استفاده می‌کنیم و حتی به این استفاده تشویق می‌کنیم، مثل همه افراد این دهکده صبح به صبح با انگشت حضور و غیاب می‌زنیم، برای راحت شدن کارهای‌مان از ابزارها و تکنولوژی او استفاده می‌کنیم و... . 🔰 نمی‌توان نادیده انگاشت که نظریه‌پردازان ، ٢۵۰ سال برای یک‌دست شدن نظریه دهکده جهانی تلاش کردند و اکنون به تماشای حاصل کار خود نشسته‌اند. همچنین پر واضح است که این یادداشت، به دنبال نفی فایده‌مندی ابزارها و نیست. اما روی سخن را با اهل فکر دارد که چگونه آرام آرام در ساختار دهکده جهانی در حال هضم شدنیم و متأسفانه با این روند هم کنار آمده‌ایم. ای مسلمان! از این خواب غفلت، برخیز... ✍ علی فاطمی پور 📢 یادداشت‌های متنوع تربیتی را از نویسنده‌های مختلف حوزه تعلیم و تربیت، در کانون نویسندگان تربیتی بخوانید: http://eitaa.com/n_tarbiati
بازطراحی مفهوم مدرسه در گام دوم انقلاب اسلامی بر این باورم که تلقی از مدرسه به عنوان «قرارگاه تربیتی» ضمن ایجاد نوآوری و بهبود، متناسب با شرایط پیشرو اماکن تاب‌آوری و مقاومت مدرسه را افزایش داده و می‌تواند اهداف تحولی را نیز محقق سازد؛ ضمن اینکه بدون این بازاندیشی امکان تحول وجود نخواهد داشت. این رویکرد ضمن امکان بسط مکانی و زمانی تربیت و گسترش عرصه‌های تربیت و یادگیری همچنان موقعیت مدرسه را به عنوان مرکز فرماندهی و برنامه‌ریزی تربیت حفظ و گسترش خواهد داد. برشی از مقاله تعلیم و تربیت در گام دوم ✍ عباس بیات 📢 یادداشت‌های متنوع تربیتی را از نویسنده‌های مختلف حوزه تعلیم و تربیت، در بخوانید: http://eitaa.com/n_tarbiati
✍️از تا در (به بهانه آغاز بازپخش سریال تلویزیونی ) 🔸 هم مثل همه تولیدات ، مخالفانی داشت که آن را نپسندیده بودند یا به آن نقد داشتند. البته بیشتر این مخالفان، افراد و گروه‌های خاصی بودند که در این سریال گوشه‌ای از خیانت‌ها و حماقت‌های آن‌ها نمایش داده شده بود. 🔸اما از این مخالفان که بگذریم، خیلی‌ها این سریال را دوست داشته و دارند. اقبال عمومی بینندگان به گاندو گذشته از علاقه مردم ایران به پیگیری مسائل سیاسی و امنیتی، ریشه در نمایش دارد و حس که با دیدن این صحنه‌ها به بیننده منتقل می‌شود. 🔸اما من دلیل دیگری هم برای دوست داشتن این سریال دارم. برای امثال من که دغدغه داریم و چند سال است دستی بر این آتش برده‌ایم، الگوی موجود بین نیروهای سازمان اطلاعات سپاه که در گاندو نمایش داده شده، خیلی دوست داشتنی است. 🔸یک اطلاعاتی کارکشته به اسم مسئولیت چند تیم از نیروهای جوان و انتقال تجربیاتش به آن‌ها را به عهده دارد و البته در مواجهه با هر تیم، روی یک نفر سرمایه‌گذاری ویژه می‌کند. مثلاً در تیم محوری سریال گاندو، بیش از همه حواسش به تربیت است. 🔸همین الگو، در رابطه آقا محمد با اعضای تیمش هم دیده می‌شود. مثلاً وقتی آقا محمد در تحقیقاتش به نکته مهمی می‌رسد، را صدا می‌زند و روند رسیدن به آن را توضیح می‌دهد و تیزبینی‌های خودش را به او منتقل می‌کند تا او هم رشد کند. ✍🏻 مرتضی رجائی 📢 یادداشت‌های متنوع تربیتی را از نویسنده‌های مختلف حوزه تعلیم و تربیت، در بخوانید: http://eitaa.com/n_tarbiati
💠 سخن با آن عزیزانی است که در این روزها در فضای حقیقی یا مجازی، تصمیم دارند اقوام و اطرافیان خود را هدایت دینی کنند. ✅ در ابتدا برای هدایت اطرافیان نباید از مبانی پذیرفته‌شدۀ خودمان استفاده ‌کنیم. ✨ گام نخست در تبلیغ دین، سخن از امور فطری و پذیرفته‌شده وجدان‌ها است؛ «يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِه‏». باید از آیات و نشانه‌های آشکار خدای سبحان گفت، از دریافت‌های مشترک گفت. ✅ وقتی با بدیهیات و آیات آشکار، فکرش را با تزکیه پیوند زدی و زمین او را آماده و حاصل خیز دیدی؛ «وَ يُزَكِّيهِم‏»، ✅ به او مبانی حق را می‌آموزی؛ «وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَاب»، ⚠️ نکته: ما کتاب را به این هدف تعلیم می‌دهیم که او بتواند خودش بخواند. ✨پس مبنا را به او می‌دهی تا خود بتواند جواب‌هایش را بیابد. ✅ آنگاه ‌که او ابزار تعلّم را آموخت، به او تحلیل می‌دهی، ابزاری می‌دهی تا ارتباط بین یافته‌هایش با زندگی عینی خودش را بیابد تا با قدرت تحلیل، تعارضات ظاهری را حل کند؛ « وَ الحِكْمَة». 👈 مسیر چنین است هرچند زمان ببرد... . هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ ...[سوره جمعه : ۲] ✍️علی فراهانی یادداشت‌های متنوع تربیتی را از نویسنده‌های مختلف حوزه تعلیم و تربیت، در بخوانید: https://eitaa.com/joinchat/4223729753C24132d7d6e
💠 بسیار شنیده اید که رفتارهای والدین در شخصیت و رفتارهای فرزندان تأثیرگذار است. اما مسئله تربیت، فراتر از رفتارهاست. حتی زمان هایی که کاری هم انجام نمی دهیم، به فرزندان مان جهت دهی می کنیم. ➖ یک زمانی با همسایه ها ارتباط داریم و نوع حرف ها، برخوردها و تعامل مان با آن ها تجربه ای آموزشی برای فرزندان می شود. یک زمانی هم با آن ها ارتباطی نداریم و همین ارتباط نداشتن مان برای آن ها درس آموز است. ➖ با این حساب، حتی زمان هایی که سکوت می کنیم و از کنار ظلم رد می شویم، به فقرای فامیل توجه نداریم، میزان استفاده از موبایل مان مدیریت شده نیست و برای رفع گرفتاری اطرافیان مان کاری نمی کنیم هم در حال آموزش فرزندانمانیم. این نوع از تجربه آموزشی با عنوان یا مطرح می‌شود. 🔻 ✍️علی فاطمی پور یادداشت‌های متنوع تربیتی را از نویسنده‌های مختلف حوزه تعلیم و تربیت، در بخوانید: https://eitaa.com/joinchat/4223729753C24132d7d6e
🔸تربیت مارپله ای مادر و پدر با گذر از هفت خوان رستم ؛ و پیوند همسری به تربیت افلاطونی فرزند خود می نگرند . جستجو برای اسمی با ریتم و هماهنگ سازی با اسم فرزند دوم در حروف ، هجا ، آوا ، شب و روز خانواده عروس و داماد را پر می کند در نهایت تاس می انداختند و از میان ژینوس و ژیلا به آرتا و بوشفر می رسیدند. واین همان اوج ده خانه ای تربیت بود که با نیش شیر خشک و شب بیداری ها تمام می شد و خبری دیگر از آن شور و شوق تربیتی نبود . در ویترین پدر و مادر ، برای رشد فرزند دلبند شان ، مهره تنبیه یا تشویق بیش نیست. نگاه اهریمنی یا اهورا مزدایی به تعالی استعداد و نهاده های عظیم یک انسان بسان آتش شعله ور بود ، نگریستن بر شاقول سیاه و سفید بر اریکه ذهن متلاطم فرزند طلوع پدر و مادر بود ، راه رفتن بر پل صراط بهشت یا جهنم تنها واژه تاثیر گذار برای حرکت آفرینی آن جنین قد کشیده بود که یا نردبان را پا می نهد و به خانه جایزه می رسد یا در میانه راه با نیش مار مواجهه می گردد و به خانه اول باز می ایستد . از گنجینه سترگ قرآن ، دو واژه را استخدام امیال تربیتی کرده اند و بهشتی و جهنمی بچه معصوم را هر روز ترازو می کنند و چاقی و لاغری آن را به میوه های بهشتی و شربت گوارا رهنمون می سازند و از جهنم همان سرب داغ و آتش برافروخته بر حلقوم عزیزترین عصاره وجودشان (فرزند) می ریزند و تنبیه را شایسته می دانند و این تمام دریافت تربیتی از قرآن است . اینکه با یک خطا از شاگرد و فرزند نمره بیست را به صفر برسانید وبا کمربند تشر و تنبیه را بر روح چنان سیاه و کبود کنید که هیچ دشمنی دشمن تر از شما نسبت به او نیست و با یک کار درست کامیون اسباب بازی ها را بر سر او کمپرس کنید. توقف در تربیت جسمانی و هیکلی فرزند ، میزان کالری موجود در غذا ، پوشاندن لباس ناز و حریر ، آموختن چند کلمه ، جمله و یک بیت شعر از حافظ ، با خط کشی بهشت یا جهنم راه به جایی نمی برد . یا بچه ای تپل مپل یا لاغر نی قلیان نصیب خانواده ها می شود . تربیت چکش نیست که برمیخ سر بکوبید و بر دیوار رفتار فرزند فرو رود ؛ تربیت جوهر نمک نیست که بریزد و همه بدیها را بشوید و ببرد ؛ تربیت بادکنک نیست که با تعریف و تمجید از شاگرد و فرزند آن را باد کنید؛ تربیت چلوکباب نیست که آن را با روغن کره پول چرب کنید و آسوده بیاسایید؛ تربیت مسواک زدن و خوابیدن سر ساعت 9 نیست ؛ تربیت سلام و خداحافظی مودبانه نیست ؛ تربیت لباس اتو کشیده بر اندام نیست؛ تربیت یک علم نیست؛ تربیت؛ یک فن ،مهارت، فناوری با عقبه آگاهی بخشی و سپردن به مالک الملک هستی است . تربیت خانه به خانه رفتن است بدون نردبان ، بدون نیش مار ، تربیت شکلات نیست که آن را در کام بریزی و شادکام کنی تربیت نفس به نفس جنگیدن با مارهای افعی خواسته های متورم کودکانه است تربیت پا به پا کوبیدن بر امیال حسد و کینه و خشم و غضب است تربیت پنجه در پنجه فرزند نهادن برای شکوفا سازی استعداد های الهی اوست تربیت جهنم نیست ؛بهشت نیست ؛ آتش نیست ؛انار و انگور نیست؛ تربیت تا بیست سالگی نیست؛ تا ازدواج نیست ؛ تربیت پدر و مادر برای فرزند تا آخرین لحظه حیات است تربیت ای نیست . ✍️سید جواد محمدزاده یادداشت‌های متنوع تربیتی را از نویسنده‌های مختلف حوزه تعلیم و تربیت، در بخوانید: https://eitaa.com/joinchat/4223729753C24132d7d6e
✍️نویسندگان تربیتی
⚠️لطفاً فرزندان خود را به نسپارید! 🔸️تصور کنید در تعطیلات نوروز، کودک خود را برای تماشای بخش دوم برنامه پای تلویزیون می‌نشانید و خودتان مشغول کارهایتان می‌شوید. هنوز پنج شش دقیقه نگذشته که این شعر را از زبان مترسک می‌شنوید: "تو مزرعه مشغول کار و شُخمم، اگر که محصول نمی‌ده...". قصد سیاه‌نمایی یا بزرگ‌نمایی ندارم، ولی معتقدم برنامه‌های اخیر آقای نه‌تنها تربیتی نیست، که در بسیاری از موارد زمینه‌ساز آسیب‌های تربیتی و اخلاقی می‌شود. 🔹️نخستین ضعف برنامه‌ای مثل کلبه عمو پورنگ، ضعف محتوایی آن است. تهیه‌کنندگان این برنامه کوشیده‌اند تا مفاهیم ارزشمند اخلاقی و تربیتی را به مخاطب منتقل کنند، ولی چون حوصله پرداخت دقیق و هنرمندانه به یک مفهوم را ندارند، معمولاً خیلی سطحی و شعاری با آن برخورد می‌کنند. مخاطب هم ناچار است جملات و پیام‌ها را خیلی سریع بشنود و بیشتر مشغول تماشای بقیه بخش‌های قصه باشد. 🔸️آسیب دوم این برنامه، سوء استفاده سازندگان از شوخی‌ها و طنزهای خاص و بزرگسالانه، برای جذب مخاطب است. در آغاز برنامه کلبه عمو پورنگ نوشته می‌شود: "این برنامه را با خانواده تماشا کنید". این یعنی داریوش فرضیایی و گروهش فهمیده‌اند که در شرایط کنونی و با وجود سرگرمی‌های متنوع کودکان، آن‌ها دیگر به سادگی برنامه کودک تماشا نمی‌کنند؛ مگر آنکه والدینشان هم پای تلویزیون بنشینند. اینجاست که ناچار می‌شوند از شوخی‌های +18 و گاهی جنسی برای جذب والدین به این برنامه سوء استفاده کنند. 🔹️جز این دو، یک آسیب جدی در این برنامه و نمونه‌های مشابه آن وجود دارد و آن، استفاده بی رویه و غیر معقول از آهنگ و آواز است. ناتوانی سازندگان از جذاب‌سازی برنامه برای کودکان، آن‌ها را سوی سوء استفاده از یک میل غریزی می‌کشاند: زدن و کوبیدن و رقصیدن. 🔸️با استناد به سه آسیب پیش‌گفته، به جد معتقدم که برنامه کلبه عمو پورنگ مانند چند برنامه اخیر آقای داریوش فرضیایی، نه‌تنها مناسب کودکان و متناسب با تربیت دینی آن‌ها نیست، که زمینه‌ساز آسیب‌های اخلاقی و تربیتی در میان‌مدت و بلندمدت است. شاید کسی بگوید که اساساً توقع بسترسازی تربیت از یک توقع بیجاست، ولی ما هنوز کلام بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی را فراموش نکرده‌ایم که "اهمیت رادیو تلویزیون بیشتر از همه است. این دستگاه‌ها، دستگاه‌های تربیتی است؛ باید تمام اقشار ملت با این دستگاه‌ها تربیت بشوند". مرتضی رجائی یادداشت‌های متنوع تربیتی را از نویسنده‌های مختلف حوزه تعلیم و تربیت، در بخوانید: https://eitaa.com/joinchat/4223729753C24132d7d6e
مرحوم‌ صفایی حائری رشد انسان را مرهون سه ضلع اصلی شخصیت، حریت و تفکر می‌دانند. حریت یعنی شجاعت پذیرفتن اشتباه. وجود این شجاعت موجب عقب گرد از تصمیم های نادرست می‌شود. اگر روحیه‌ی شجاعت نباشد هیچ‌گاه نسبت به عملکرد خود تجدید نظر نمی‌کنیم و انتقادات را بر‌نمی‌تابیم. اما نکته اینجاست که بذر حریت در وجود انسان توسط والدین کاشته می‌شود. اگر والدین انتقاد پذیر نباشند، فرزندان انتقاد ستیز می‌شوند. اولین چیزی که کودکان از والدین خود می آموزند، لجاجت است. چقدر زشت است که فردی فرزندان خود را وادار به عذرخواهی کند درحالیکه چنین واژه ای را به کودکان خود نگفته است. تنها راه آموختن این روحیه، پذیرایی انتقادها و عذرخواهی از کاستی هاست.. پیش قدم باشید! ✍️اسماعیل دشمیر یادداشت‌های متنوع تربیتی را از نویسنده‌های مختلف حوزه تعلیم و تربیت، در بخوانید: https://eitaa.com/joinchat/4223729753C24132d7d6e