🔵 انتظار انقلابی منهای اقتصاد مقاومتی! #انتظار_فعال از ادعا تا عمل* 🖋#محمد_جواد_میری ۱. آنچه #مهدویت پنداشته ایم هرجا که حرف از #مهدویت می شود -حالا موضوعات اجلاسی باشد، عناوین مجله ای باشد، یا موضوع خطابه ای- اولین مضامینی که مطرح می شوند عبارتند از: «نشانه های ظهور»، «موعود در نگاه ادیان»، «آخر الزمان»، «بهاییت»، «وهابیت»، «شیطان پرستی»، «هالیوود» و خلاصه #دشمن_شناسی . البته گهگاه عناوینی مثل «جهان پس از ظهور» و «امام خمینی احیاگر عصر غیبت» و از این قبیل هم لابلای این موضوعات به گوش می خورد! در این میان، در مقام عمل بسیاری موضوعات دیگر غریب و مغفول می مانند، بدون این که کسی بخواهد در مقام نظر آن ها را نفی و انکار کند. ۲. آنچه فراموش کرده ایم چرا در این جور مواقع هیچ وقت #دوست_شناسی به اندازه دشمن شناسی پررنگ نیست؟ چون مرغ همسایه غاز است؟ یا این که ما به رصد «تهدید»ها بیشتر عادت کرده ایم تا به بهره گیری میدانی از «فرصت»ها؟ با این که می دانیم #مهدی موعود (عج) احیاگر کتاب و سنت است، چرا دوست داریم فقط روایات صادره از حضرتش یا روایاتی درباره عصر ظهور و جهان پس از ظهور را معیار شناختمان از دوازدهمین امام و سیره اش قرار دهیم؟ چون به کتاب و سنت اعتقادی نداریم؟ یا این که عادت کرده ایم مفاهیم دینی را با جزئی نگری و فارغ از چارچوب کلی و جامع و یکپارچه اش مورد مطالعه و حتی عمل قرار دهیم؟ با این که همیشه در مباحثی چون «وظایف منتظران» سخن از آمادگی عملی و مبارزه با ظلم می زنیم، چرا مباحث جاری مهدوی و دوره ها و طرح ها و مجلات و پژوهشکده های تخصصی مهدوی، کمتر درباره تکالیف عینی و امروزی منتظران و جامعه منتظر با تمام ابعادش سخن گفته اند و راه را روشن کرده اند؟ به راستی اگر گمان می کنیم برخلاف #حجتیه ای ها، ما به #نتظار_انقلابی معتقدیم و امام خمینی را احیاگری در عصر غیبت می دانیم، چرا سخنان و پیام ها و دغدغه های امام، غریبترین مضامین در مباحث مهدوی امروز ماست؟ اگر مرزبندی #اسلام_ناب از #اسلام_آمریکایی که مورد تاکید مکرر امام بود در ذیل مباحث مهدوی طرح نشود، باید کجا طرح شود؟ با این که معتقدیم حضرت موعود «یملأ الارض عدلاً و قسطاً، کما ملئت ظلماً و جوراً» چرا طوری #مهدی (عج) را شناسانده ایم و جامعه را تحلیل کرده ایم که گویی #اولویت اصلی او این است که: «یملأ الارض عفافاً و حجاباً بعدما ملئت بهائیتاً و شیطان پرستیاً»؟ ۳. چند پرسش آری، منحصر کردن #مهدویت و دغدغه های مشتاقان ظهور مهدی موعود (عج)، در مجموعه کوچکی از مضامین صرفاً نظری، یا صرفاً انفعالی، یا صرفا ًبه اصطلاح مهدوی (و نه اسلامی)، جز «ظلم» به مکتب حیاتبخش اسلام نیست. که فرموده اند: العدل یضع الامور مواضعها. و ما با جابجا کردن موضوعات اهم از موضع عادلانه شان، سوالاتی از این قبیل را به کلی فراموش کرده ایم: - #امام_زمان وارث کدام دین است و کدام دینداری را ترویج خواهد کرد؟ - با استناد به منابع دینی می توان چه شناختی از امام عصر و دوران حاکمیت او به دست آورد و در زمان حال به کار گرفت؟ - چه عواملی باعث شده تا #انتظار حتی نزد مدعیان انقلابی گری، به رویکردی منفعلانه تبدیل شود؟ و چرا ما دوستان و فرصت های جهانی خود را کمتر از دشمنان و تهدیدهای خود می شناسیم؟ - آیا ما با تشکیلات #حجتیه مشکل داریم یا آن مدل فکری؟ آیا انتظار منفعل را نمی توان در تمام لایه های اجتماعی ردگیری کرد؟ - حق نمایی جریان باطل چگونه اتفاق می افتد؟ و اسلام #تحجر و #مقدس_نمایی از کجا آغاز می شود؟ - جریانات #کفر، #شرک، #نفاق و #تحجر هر کدام چه سهمی در انحراف مکتب داشته و دارند؟ - پذیرش #ولایت_فقیه به عنوان نیابت امام عصر چه لوازم «عملی»ای دربردارد؟ آیا امام زمانی بودن با کاری برای تحقق #اقتصاد_مقاومتی نکردن قابل جمع است؟ - جریانات سیاسی و فرهنگی برآمده از انقلاب و ظرفیت های بالفعل ملی و جهانی ما در مسیر انتظار فعال کدامند و چه نقشی دارند؟ - چرا مجموعه های و نهادهای تخصصی مهدویت معمولاً در مطالبه #عدالت داخلی و جهانی نه تنها پیشتاز نیستند بلکه اساساً غیرفعالند؟ - آیا تکرار مدام مباحث مشهور به مهدوی، بدون هیچ تصفیه معرفتی و تکلیف گرایی واقعی، مورد رضایت امام عصر (عج) هست؟ و... ۴. عقیده خوب یا اقدام بهترین؟ #شیعه، به "خوب"ها بسنده نمی کند. که اگر به دنبال "خوبترین" افراد و شرایط نبود، نه فدایی #علی (ع) می شد و نه منتظر #مهدی (عج) می ماند. #اهم_و_مهم کردن و ترجیح دادن خوبترین ها بر خوب ها، رسالت شیعه است. تا وقتی مهم ترین تکالیف مهدوی در عرصه اقدام و عمل روی زمین مانده است، آیا سرگرم شدن به چند موضوع صرفاً خوب و مستقلاً قابل دفاع، مایه سربلندی ما در برابر خون شهدای این مکتب خواهد بود؟ @naghareh_khaneh

29 خرداد، سالروز درگذشت دکتر علی #شریعتی استاد حسن #رحیم_پور ازغدی 🔻اگر كسى بنشيند و بحث هاى #امام(ره) و مرحوم دکتر شريعتى را مطابقت دهد و تفاوت هاى لفظى را كنار بگذارد و به محتوى توجه كند، به نكات جالبى ميرسد. مثلاً بحث "امّت و امامت" شريعتى از نظر بنده كاملاً تئوريزه كردن روشنفكرى و آكادميك نظريه "#ولايت_فقيه" امام است. "امّت و امامت " و نقدهايى كه به ليبرال دمكراسى لائيك ميكند را برويد درست بخوانيد، مي بينيد همان نظر امام است. نگاه دكتر را به مسأله كشف و نصب و جعل و انتخاب و انتصاب ببينيد، همان نظر امام است."#اسلام_آمريكايى- #اسلام_ناب" امام ، به "تشيع صفوى-تشيع علوى" شريعتى خيلى نزديك است. 🔻حدود بيست سال پيش، آن موقع ها كه سرحال بودم، بعد انقلاب و همان اوائل عمر سياسى ام، حدود سى چهل مورد از بحث هاى شريعتى را استخراج كردم كه دقيقاً ديدگاههاى امام است كه شريعتى آنها را با ادبيات آكادميك و روشنفكرى تبيين ميكند. دقيقاً همان ها است. البته الفاظ متفاوت است و اشتباه ها و خطاهايى هم حتماً دارد كه همه طبيعتاً اشتباه دارند. 🔻مثلا با توجه به مبحث #صدور_انقلاب امام، به اين سخنان شريعتى توجه كنيد كه ميگويد: " يك ايدئولوژى انقلابى كه آمده تا تمدن حاكم بر جهان را اصلاح كند، نبايد در يك سرزمين ، پشت هيچ سيم خاردار، هيچ مرز اعتبارى و هيچ دولت-ملّتى متوقف شود، و الّا خواهد پوسيد. چون عشق، عدالت، حقيقت، ارزشها و انسانيت ، همگى مفاهيمى جهانى، فرانژادى و فراملى اند. اگر پيامبر ما براى همه بشريت و براى هميشه مبعوث شد، پس هدف ما همه جهان است، چنانچه موعود آزادى بخش ما جهانى است. در قرن فكر و كتاب و قلم و رسانه و عصر ارتباطات، هيچ چيز نميتواند نهضت انقلابى اسلام را در يك كشور محدود كند. ما بايد جهانى شويم...." اينها را قبل از شروع نهضت اسلامى توده ها ميگويد و بوى بيدارى را از راه دور استشمام ميكند. بخشی از سخنرانی استاد رحیم پور با عنوان "رفورميزم و توسعه، يا #ايدئولوژى و انقلاب؟" سال١٣٨٨ @naghareh_khaneh