#قسمت_هفتم🔥 📝📝 لازم میدانیم برخی از اصطلاحات تخصصی مربوط به علم اصول فقه را برای کاربران گرامی توضیح دهیم و سپس به ایرادات #فاحش_علمی ملحد جاهل بپردازیم. ( #نکته: مطالب تخصصی که در این بخش گفته می شود به خاطر مسلح کردن مسلمین به سلاح علم است و نیز بدین خاطر است که مسلمین ارزش علم را می دانند و از آن برای فهمیدن و فهماندن حق استفاده می کنند لذا مخاطب ما در این بخش فقط مسلمین هستند و طبیعتا ملحدان بی سروپا در حدی نیستند که مخاطب مباحث تخصصی علمی ما قرار بگیرند و اگر می خواهند مخاطب ما قرار بگیرند باید سالها نزد ما شاگردی کنند.) 〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰 [[ #توضیح اصطلاحات علمی برای رد تراوشات ذهنی زنادقه🔻 ]] https://t.me/Zandiq_IQ7/2670 📌اصاله الحقیقه : 📖جایی کاربرد دارد که شک کنیم در اینکه متکلم معنای حقیقی را استعمال کرده است یا معنای مجازی را و قرینه ای که بر معنای مجازی دلالت کند وجود نداشته باشد ولی احتمال قرینه وجود داشته باشد در این صورت گفته می شود اصل این است که منظور متکلم همان معنای حقیقی بوده است. 📓اصول الفقه جلد 1 صفحه 36 Ⓜ️http://lib.eshia.ir/13058/1/36 📌قرینه ی صارفه و معینه: 📖 قرینه ی لفظ مجاز قرینه صارفه است و قرینه ی لفظ مشترک قرینه معینه است 📓الموجز في أُصول الفقه جلد 1 صفحه 31 Ⓜ️http://lib.eshia.ir/13078/1/31 📌اراده ی استعمالیه و اراده ی جدیه: 🖋 ان للمتکلم ارادتین = متکلم دو اراده دارد : 📖 اراده ی استعمالی که همان استعمال لفظ و اراده ی معناست و بین هر کسی که با شعور و اراده حرف می زند مشترک است و فرقی بین شوخی کننده و کسی که برای امتحان کردن دیگری حرف می زند و کسی که از روی جدیت حرف می زند نیست. 📖 اما اراده ی دیگری وجود دارد که به آن اراده جدیه میگویند 📖 گاهی اراده ی جدی، مغایرت کامل دارد با اراده ی استعمالی مانند کسی که شوخی می کند یا کسی که می خواهد شخص را امتحان کند.(در اینجا متکلم از اراده ی استعمالی اش هیچ منظوری ندارد). 📖گاهی اراده ی استعمالی مطابقت کامل دارد با اراده جدی مانند عام هایی که تخصیص نخورده اند و استثنایی ندارند.مانند آیه ی انّ اللهَ لا یُحِبُّ المُعتَدین َ(خداوند متجاوزان را دوست نمیدارد ) که هیچ استثنایی ندارد و تخصیص نخورده است یعنی خداوند از تمام متجاوزان بلا استثناء نفرت دارد. 📖 مورد سوم( که مقصود ماست) وقتی است که اراده ی استعمالی مطابقت جزئی با اراده ی جدی دارد و متکلم به مقصود اصلی کلامش در یک دلیل مستقل دیگر اشاره می کند مانند لفظ عامی که تخصیص خورده است. ✍🏼مثلا خداوند در آیه 278 سوره بقره به صورت مطلق از ربا نهی کرده است( که این همان اراده ی استعمالی است) 📖 اما در روایات این اطلاق را تخصیص زده اند که ربای بین زوج و زوجه و پدر و فرزند را استثنا کرده اند (که این همان اراده ی جدی است ). ✍🏼 با توجه به این توضیحات، معلوم می شود اراده ی جدی میتواند در یک کلام مستقل و در زمانی دیگر بیان شود و لازم نیست همزمان با بیان اراده ی استعمالی باشد و نیز مقصود و منظور متکلم با "اراده ی جدی" متکلم فهمیده میشود. 📌تبادر 📖 مقصود از کلمه ی تبادر، پیشی گرفتن یک معنی از خود لفظ به ذهن است بدون در نظر گرفتن هیچ قرینه ای. 📓اصول الفقه جلد 1 صفحه 31 Ⓜ️http://lib.eshia.ir/13058/1/31 📝 یعنی اولین معنایی که از یک لفظ (بدون قرینه)به ذهن ما می رسد همان معنای حقیقی است. 📌اطراد: 📖 اطراد شیوع و کثرت استعمال یک لفظ در مصادیق و معنایی حاص است بدون در نظر گرفتن شرایط یا مصادیق خاص هر لفظ.مانند استعمال لفظ "رجل" به اعتبار مرد بودن در مورد زید و بکر عمرو و ... 📓الموجز في أصول الفقه  جلد 1 صفحه 16 Ⓜ️http://lib.eshia.ir/10440/1/16 ادامه دارد... ☑️ @naghdeelhad