👤 ادامه حکمت ۳۸ نهجالبلاغه
“ترسناکترین تنهایی، خودپسندی است.”
امام علی (ع) در این سخن کوتاه و پرمعنا به خطری جدی اشاره میکنند که شاید اغلب نادیده گرفته شود: خودپسندی و غرور. ایشان میفرمایند بدترین نوع تنهایی، زمانی است که انسان فقط به خود و تواناییهایش اعتماد دارد و خود را از همه برتر میبیند. چنین فردی در واقع از دیگران دور میشود و هیچ دوستی، مشاوری یا همکاری واقعی نخواهد داشت.
🤝 تنهایی ناشی از خودپسندی
🔹 انسان خودخواه و مغرور، نمیتواند با دیگران ارتباط خوب و صمیمی برقرار کند.
🔸 به همین دلیل، بهتدریج دوستانش را از دست میدهد و در مشکلات و تصمیمگیریها تنها میماند.
⚡️ خطر غرور
🔹 غرور و خودبینی مانع رشد و پیشرفت است.
🔸 کسی که عیب خود را نمیبیند و تصور میکند همیشه حق با اوست، دیگران را از خود دور میکند و راه اصلاح خود را میبندد.
📝 نکات اصلی این حکمت
قطع ارتباط با دیگران، نتیجه خودپسندی:
🚧 کسی که فقط خودش را قبول دارد و نظر دیگران را بیارزش میداند، دچار تنهایی واقعی میشود.
تنهایی روحی:
💔 این گونه تنهایی حتی در جمع هم وجود دارد و فرد، در درون خود احساس تنهایی میکند.
خودپسندی، مانع دوستی و یادگیری:
🙅 فرد خودپسند نمیتواند دوستان واقعی پیدا کند و از تجربههای دیگران بیبهره میماند.
غرور، دشمن رشد و اصلاح:
⛔️ وقتی خود را بینقص ببینیم، هیچ پیشرفتی نصیبمان نمیشود.
💡 پیامهای کلیدی
به حرف و نظر دیگران گوش دهید:
👂 هیچکس کامل نیست و همیشه میتوان از دیگران یاد گرفت.
از خودپسندی دوری کنید:
🚫 خودپسندی موجب میشود دیگران از شما دور شوند و تنها بمانید.
اهمیت دوستی و همکاری:
🤗 پذیرش نظر و کمک دیگران، موجب دوستی پایدار و رشد میشود.
انتقادپذیر باشید:
📝 پذیرش نقد و بازنگری در رفتارها، نشانه عقل و بلوغ فکری است.
#نهج_البلاغه
#حکمت
#امام_علی
#خودپسندی
#غرور
#تنهایی
#رشد_شخصی
#رشد_فکری
#انتقادپذیری
#پند
#سبک_زندگی_اسلامی
#دوستی
#توصیه_اخلاقی
#عقلانیت
#نهجالبلاغهبخوانیم
#نهجالبلاغهکتابزندگی
🖌 جعفر روحی (کارشناس ارشد نهج البلاغه)
🌱 حکمت ۴۶ نهجالبلاغه
امام علی (ع):
«گناهى که تو را پشیمان کند، بهتر از کار نیکی است که تو را به خودپسندی وادارد.»
این سخن ارزشمند از امام علی (ع) به اهمیت نیت و اثرات درونی اعمال انسان اشاره دارد. امام (ع) در این کلام کوتاه اما عمیق، تفاوت میان ندامت بعد از گناه و خودپسندی بعد از کار نیک را بیان میکند:
🧎♂️ گناه با پشیمانی
گناه، به ذات خود عملی ناپسند و زیانآور است، اما اگر پس از ارتکاب گناه انسان پشیمان شود و در پی اصلاح و جبران برآید، این پشیمانی او را به سوی توبه و بازگشت به خداوند سوق میدهد. در واقع، این پشیمانی میتواند آغاز یک تحول معنوی و رشد اخلاقی باشد. 🌧🌈
🧗♂️ کار نیک همراه با خودپسندی
انجام کار نیک پسندیده است، اما اگر با خودپسندی و غرور همراه باشد، ارزش آن از بین میرود؛ چرا که خودپسندی نشانهای از عدم خلوص نیت و غرور درونی است. چنین حالتی نه تنها مانع رشد معنوی میشود، بلکه انسان را از خدا دور و گرفتار تکبر میکند. 🙅♂️👑
📌 نکات اصلی این حکمت
پشیمانی، کلید بازگشت:
🙇♂️ گناه اگر باعث پشیمانی و توبه شود، دریچهای به سوی اصلاح و نزدیکی به خدا باز میکند.
خطر خودپسندی:
🫡 هر کار نیک، اگر با خودپسندی و غرور همراه باشد، ارزشش را از دست میدهد.
نیت، معیار ارزش اعمال:
🫀 ارزش واقعی کارها به نیت انسانها وابسته است، نه فقط ظاهر آنها.
رشد درونی از پشیمانی:
🌱 پشیمانی از گناه، باعث دقت و خودسازی بیشتر در آینده میشود.
💡 پیامهای کلیدی
گناه، فرصتی برای رشد است:
اگر پس از گناه، پشیمانی به دنبال داشته باشد و توبه صورت گیرد، این اتفاق نقطه شروعی برای پاکسازی و نزدیکی دوباره به خداست. 🔄🕊
غرور، مانع تعالی:
خودپسندی و غرور، نتیجه کار نیک را نابود و انسان را از خدا و خلق دور میکند. 🚫😔
ارزش در تواضع است:
حتی بعد از کار نیک، باید فروتنی داشت و نعمت هدایت را از خدا دانست. 🤲
خودشناسی در توبه:
پشیمانی بعد از گناه، راهی برای شناخت نفس و مرور باورهای اخلاقی است؛ همین باعث رشد معنوی خواهد شد. 🧠✨
#نهج_البلاغه
#امام_علی
#حکمت۴۶
#توبه
#پشیمانی
#خودپسندی
#غرور
#رشد_اخلاقی
#خلوص_نیت
#پاکسازی_روح
#کتاب_زندگی
#سبک_زندگی_اسلامی
#نهجالبلاغهبخوانیم
#نهجالبلاغهکتابزندگی
🖋 جعفر روحی (کارشناس ارشد نهجالبلاغه)