❓چرا امام حسین(علیه السلام) خانواده خود را همراه خود به کربلا برد؟ @nashrieh_haghighat ✅ پاسخ: یکی از موضوعات مهمی که در جریان قیام #امام_حسین (علیه السلام) باید مورد دقت قرار گیرد، موضوع همراه بردن خانواده است. نکته سؤال‌برانگیز این است که با توجه به اینکه برای تصمیم‌گیری در امری مهم و سرنوشت‌ساز، تنها ضرر نداشتن کافی نیست، بلکه باید سودمندی و قابل قبول‌بودن آن‌را نیز در نظر داشت، امام(علیه السلام) که مطمئن بود قیامش منتهی به شهادت می‌شود، چه مصلحتی در همراه‌داشتن خانواده‌اش می‌دید؟ همین ابهام بدان انجامید که حضرتشان مورد اعتراض برخی اطرافیان قرار گیرد. به عنوان نمونه، ابن‌عباس به ایشان عرضه داشت: «پسرعموجان! به سراغ کوفیان مرو، همانا آنان گروه فریبکار هستند... و اگر از روی ناچاری به کوفه می‌روی، زنان و کودکان را به همراه مبر که ایمن نیستم از اینکه انتقام‌جویانه تو را همچون عثمان‌بن‌عفّان، در حالی بکشند که زنان و کودکانت نظاره‌گر تو باشند.» پژوهشگران اسلامی انگیزه‌های مختلفی برای امام حسین(علیه السلام) در به همراه داشتن #خانواده ، زنان و کودکانشان بیان کرده‌اند که در اینجا به بعضی از آنها اشاره می‌شود: 1️⃣ پذیرش مصلحت و اراده الهی: تمام کسانى که همراهی اهل‌بیت امام حسین(علیه السلام) را با ایشان برخلاف #مصلحت تشخیص دادند؛ با حساب و منطق مادی خودشان به این تشخیص رسیده بودند، اما حضرتشان پاسخی می‌داد که از جنبه دیگری به ماجرا پرداخته و جنبه معنوى مطلب را بیان می‌کرد. ایشان اطرافیانش را با این سخن خطاب قرار داد: در عالم رؤیا جدّم به من فرمود: «إنَّ الله شاءَ أنْ یَراکَ قَتیلاً: خدا می‌خواهد تو را کشته ببیند». گفتند: پس اگر اینطور است، چرا خانواده را همراهتان می‌برید؟ که پاسخ شنیدند: این را هم جدّم فرمود: «إنَّ الله شاءَ أنْ یَراهُنَّ سَبایا: خدا می‌خواهد آنان را در لباس اسارت ببیند». 👈 مشیّت و یا اراده خدا در خود قرآن در دو مورد به کار می‌رود که یکى را اصطلاحاً «اراده تکوینى» و دیگرى را «اراده تشریعى» می‌گویند. اراده تکوینى؛ یعنى قضا و قدر الهى که اگر چیزى قضا و قدر حتمى الهى به آن تعلّق گرفت، معنایش این است که در مقابل آن دیگر کارى نمی‌شود کرد. اما معناى اراده تشریعى این است که خدا اینطور راضى است، و اینچنین می‌خواهد. پس خدا خواسته است که امام حسین(علیه السلام) شهید باشد، و خانواده او اسیر باشند؛ یعنى‏ رضاى حق تعالی در مصلحت است و مصلحت یعنى جهت کمال فرد و بشریّت؛ لذا اینطور نبود که وقتى از ایشان می‌پرسیدند چرا زنان و فرزندان را می‌برید، بفرماید اصلاً من در این قضیه بی‌اختیارم، بلکه به این صورت می‌شنیدند که با الهامى که از عالم معنا به من شده است، من چنین تشخیص داده‌ام که مصلحت در این است و این کارى است که من از روى اختیار انجام می‌دهم، ولى براساس آن چیزى که آن ‌را مصلحت تشخیص می‌دهم؛ از این‌رو هرکس این جواب امام حسین(علیه السلام) را می‌شنید، دیگر چیزى نمی‌گفت. @nashrieh_haghighat 2️⃣ انگیزه مذهبی: از آنجا که محتوای #قیام امام حسین(علیه‌السلام)، مذهبی و مقدّس است، همراه آوردن خانواده، از نظر آثار مذهبی، بسیار سودمند و مؤثر بود؛ زیرا عرفان و محبّتی که در دل اهل‌بیت امام(علیه السلام) نسبت به خداوند بود، برای همراهانِ دیگر امام، بسیار درس‌آموز و کارگشا بود و نمونه‌های آن ‌را در سخنان #زینب کبری(علیها السلام) می‌توان یافت. وقتی ابن زیاد بعد از شهادت و اسیری خاندان امام، می‌گوید: اوضاع را چگونه دیده‌اید؟ حضرت زینب در جواب او می‌گوید: «ما رَأَیْتُ إِلَّا جَمیلا: جز زیبایی، ندیده‌ام». زینب آن‌قدر با خدای خود نزدیک و آشناست که اطمینان دارد مصیبت‌های وارده پایان کار نیست. بلکه افق‌های روشنی در پشت این وقایع نهفته است. زینب به ابن زیاد فهماند آنچه ناگوار است از ناحیه دشمنان خدا است و از ناحیه خدا جز سعادت و نیک‌بختی به انسان نمی‌رسد و به استقبال شهادت و اسیری رفتن، همانند رفتن به مهمانی دوست و نزدیک شدن به او است. امام(علیه السلام) با آوردن حضرت زینب(علیها السلام) به همراه خود، به همه زنان و مردان جهان آموخت که یک مؤمن و خداشناس، از نظر روابط قلبی و پیوند درونی با خدای خویش، باید چنین باشد. اگر امام(علیه السلام) خانواده‌اش را به همراه نمی‌آورد، صفحات تاریخ از این نمونه‌های درخشان خالی می‌ماند. @nashrieh_haghighat 👇👇👇ادامه مطلب👇👇👇