❇️ #سلسله_مباحث_فطرت 🔅 شماره ۱۷ 💠 از بین بردن فطرت در اوایل زندگی 🔰 خداوند این #فطرت را برای #همه انسان‌ها، سالم و نورانی و پاك در لحظه پا گذاشتن به این عالم داده بود. مثل دستگاهی که از یك کارخانه مجهز بیرون آمده، اول سالم است، هنگامی که کار می‌کند، به نقص هایی می‌افتد. 📌 دوران اولیه زندگی انسان در جهل مرکب و تاریکی مطلق است و نیاز به #مراقبه دارد. اگر این دوران را گذراند و خودش به خودش رسید، دیگر حلّ است. این دوره بسیار حساس است. 🔹 وقتی در کودکی بر اثر بی‌مراقبتی از پنجره داشتم می‌افتادم و نزدیك بود فلج بشوم، کسی آمده و مرا برداشته تا از پنجره نیفتم، اگر مادر هم نباشد، دیگران مراقب‌اند. این یک چیز محسوس است. 👈 اما مسئله فطرت، با وجود اینکه اهمیتش از همه این‌ها بیشتر بود، اما چون یک چیز #نامرئی است، متأسفانه مورد مراقبت قرار نگرفته و از همان لحظه که ما هر کاری را برخلاف فطرت انجام دادیم، آن را از بین بردیم. ممکن است خیلی هم با علاقه سراغ آن کار می‌رفتیم، اما در حقیقت علیه خودمان بود. 🌿 #محسوسات در اثر مراقبه سالم مانده، اما قسمتی را که حساس‌تر است این چنین (چه بدانیم و چه ندانیم، چه در اثر لج و چه ناآگاهی) در هر حال از بین بردیم. 📚 کتاب "فطرت" ص۷۵ 💠کانال ندای پاک فطرت 🆔 @nedayepakefetrat