#به_وقت_داستان 📚خاک‌های نرم کوشک ✍نویسنده: سعید عاکف 💚داستان سی و پنجم : سرمازده 🌹راوی : حجت الاسلام محمدرضا رضائی ۵۰ متر زمین داشتم ، توی کوی طلاب . سندش مشاع بود ، ولی نمی‌گذاشتند بسازم . علناً می‌گفتند : باید حق حساب بدی تا کارت راه بیفته . از یک طرف به این کار راضی نمی‌شدم ، از طرفی هم خانه را باید حتماً می‌ساختم . ولی آنها نمی‌گذاشتند . سردی هوا و زمستان هم مشکلم را بیشتر می‌کرد . بالاخره یک روز تصمیم گرفتم ، شبانه دور زمین را دیوار بکشم . رفتم پیش استاد عبدالحسین و جریان را به او گفتم . گفت : یک بنای دیگه هم میگم بیاد ، خودتم کمک می‌کنی ، انشاالله یک شبه کلکش رو می‌کنیم. فکر نمی‌کردم به این زودی قبول کند ، آن هم توی هوای سرد زمستان . شب نشده مصالح را ردیف کردیم . بعد از نماز مغرب با یکی دیگر آمد . سه تایی دست به کار شدیم . بهتر و محکم‌تر از همه او کار می‌کرد . خستگی انگار سرش نمی‌شد . به طرز کارش آشنا بودم ، می‌دانستم برای معاش زن و بچه‌اش مثل مجاهد در راه خدا عرق می‌ریزد و زحمت می‌کشد‌ توی گرم‌ترین روزهای تابستان هم بنایی اش تعطیل نمی‌شد . شب از نیمه گذشته بود . من همینطور به اصطلاح ملات درست می‌کردم و می‌بردم . بخار سفید نفس‌هایم تند و تند از دهانم می‌آمد بیرون . انگشت‌های دست و پایم ؛ انگار مال خودم نبود . گوش‌ها و نوک بینی‌ام هم بدجوری یخ زده بود . یک بار گرم کار ؛ چشمم افتاد به آن بنای دیگر . به نظرم آمد ؛ دارد تلوتلو می‌خورد . یکهو مثل کُنده ی خشک درختی که از زمین کنده شود ؛ افتاد زمین ! دویدم طرفش . عبدالحسین هم آمد ‌ شاید برای دلداری من گفت : چیزی نیست ؛ سرما زده شده ‌ شروع کرد به ماساژ دادن بدنش . من هم کمکش . چند دقیقه بعد به حال آمد . کم کم نشست روی زمین . وقتی به خودش آمد ، بلند شد . ناراحت و عصبی گفت : من که دیگه نمی‌کشم ؛ خداحافظ . رفت و پشت سرش را هم نگاه نکرد . نگاه نگرانم را دوختم به صورت عبدالحسین . اگر او هم کار را نیمه تمام ول می‌کرد ؛ من حسابی توی دردسر می‌افتادم . لبخندی زد . دست گذاشت روی شانه‌ام و گفت : ناراحت نباش ؛ به امید خدا خودم کار اون رو هم می‌کنم . هر خانه‌ای که می‌ساخت ؛ انگار برای خودش می‌ساخت . یعنی اصلاً این برایش یک عقیده بود . عقیده‌ای که با همه وجود ؛ به آن عمل می‌کرد . کارش کار بود . خانه‌ای هم که می‌ساخت واقعاً خانه بود . کمتر کارگری با او دوام می‌آورد . می‌گفت : نانی که من می‌خورم ؛ باید حلال باشه . می‌گفت : روز قیامت ؛ من باید از صاحب کار طلبکار باشم ؛ نه اون از من . برای همین هم زودتر از همه می‌آمد سر کار ؛ دیرتر از همه هم می‌رفت . حسابی هم از کارگرها کار می‌کشید . آن شب تا نزدیک سحر ؛ بکوب کار کرد دیگر رمقی نداشتم . عبدالحسین ، ولی مثل کسی که سرحال باشد ، داشت می‌خندید . از خنده‌اش خنده‌ام گرفت . حالا دیگر خیالم راحت شده بود . ادامه دارد... @niyat135 | نـِــــیَّــــ۱۳۵ــــت

السلام علیک یا سلطان✋ میلاد عمه جانتان مبارک🎉🎈🎊 بحق قلب صبورش... 💔 آقا بخواه برای غربت دنیا ظهور را #چهارشنبه_تون_امام_رضایی #معطر_به_شمیم_معجر_زینب(س) #نیت_کن⚘️ @niyat135

چقدر نبودنتان ، حال‌ِ جهـان‌ را پریشان‌ کرده‌ است! اَللهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفُرَج 🌱 @niyat135 | نـِــــیَّــــ۱۳۵ــــت

بدون شرح

زائری بارانی ام آقا به دادم می رسی بی پناهم خسته ام آقا به دادم می رسی

بسم الله و بالله و فی سبیل الله از همه محبین همه منتظران امام زمان دعوت میکنم در این مراسم استغاثه ی امام زمان شرکت کنند زن و مرد پیر و جوان یکی از وظایف منتظران استغاثه و التماس و دعا برای فرج امام زمان (عج) است بیست و سومین قرار عاشقی منتظران غروب جمعه ها ساعت ۱۶:۴۵ #شهریار_میدان_شهدای_گمنام #نیت_استغاثه #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #نشر_حداکثری https://eitaa.com/Friday5Evening

زینت خانه ی مهتاب به دنیا آمد زینب حضرت ارباب به دنیا آمد @niyat135 | نـِــــیَّــــ۱۳۵ــــت

عیدکم مبروک💫🎉🪴✨ یا رب الزینب بحق الزینب اشف صدر الزینب بظهورالحجه🤲 #عقیله_بنی_هاشم #عمه_جانم ♥️ #مشق_نور @niyat135

مدافعان حرم بهترین عشاق شما هستند که ثابت کردند بابی انت و امی را

 #به_وقت_داستان 📚خاک‌های نرم کوشک ✍نویسنده: سعید عاکف 💚داستان سی و ششم : گلایه 🌹راوی : سرکار خانم سبک خیز توی خانه که بود اصلاً و ابداً نمی‌شد مثلاً بگوییم : امروز این همسایه رفت خانه ی آن همسایه . تا می‌خواستیم حرف کسی را بزنیم ؛ زود می‌گفت : این صحبت‌ها به ما مربوط نیست . ما برای خودمون کار و زندگی داریم چه کار داریم به این حرف‌ها ؟ خودش حتی از حرف‌های بیهوده ، عجیب پرهیز داشت ؛ تا چه برسد به غیبت و دروغ و این قبیل گناهان . یک بار با هم رفته بودیم روستا . چند وقت پیش ظاهرا به مادرش آب و مِلکی رسیده بود . آمد کنار عبدالحسین نشست . با لحن گله‌آمیزی گفت : نمی‌دونم تو دیگه چطور پسری هستی مادر جان! عبدالحسین لبخندی زد و پرسید ؛ برای چی ؟؟ گفت : هی میای روستا ؛ خبر می‌گیری و میری ؛ ولی یک دفعه نشد که به من بگی : ننه این آب و ملک تو کجاست ؟! تا این را گفت ؛ عبدالحسین اخم‌هایش را کشید به هم . ناراحت جواب داد : منو با ملک و املاک شما کاری نیست . مادرش جا خورد ؛ درست مثل من . عبدالحسین ادامه داد : فکر کردم ؛ کنار من نشستی که بگی چقدر نماز قضا خوندم ؛ یا چقدر نماز شب خوندم . حرف ملک و املاک چیه که شما می‌زنی ؟! انتظار اینطور برخوردها را همیشه از او داشتم ؛ ولی نه دیگر با مادرش . نتوانستم ساکت بمانم . معترض گفتم : یعنی همینجوری درسته ؟ ایشون ناسلامتی مادر شماست . زود در جوابم گفت : یعنی همین درسته که مادر من با این سن و سال بالا بیاد بشینه صحبت دنیا رو بکنه ؟؟ لحنش آرام شده بود . مکثی کرد و ادامه داد : رزق و روزی رو که خدا می‌رسونه ؛ مادر ما حالا دیگه باید ؛ بیشتر از هر وقتی ؛ فکر آخرتش باشه ... ادامه دارد... @niyat135 | نـِــــیَّــــ۱۳۵ــــت

#شهد_شیرین_نوکری23 روز ولادت خانم زینب سلام الله علیها

اَللهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفُرَج به حق حضرت زینب سلام الله @niyat135 | نـِــــیَّــــ۱۳۵ــــت

بر من لباس نوکری ام را کفن کنید که من غلامم و ارباب بی کفن دارم #شهد_شیرین_نوکری27

بابی انت و امی و اهلی یا حسین... لبیک یا حسین یعنی در راه خدا جان ،مال ، و خانواده رو فدا کنی... در آخر و ما رأيت الا جميلا... أبد والله يازهراء ما ننسي حسينا #شب_زیارتی_ارباب #رحمت_واسعه_خداوند #کربلاء_شب_جمعه