دین‌دار آن است كه در كشاكش بلا دین‌دار بماند؛ وگرنه در هنگام راحت و فراغت و صلح و سِلم چه بسیارند اهل دین، آن‌جا كه شرط دین‌داری جز نمازی غُراب‌وار و روزی چند تشنگی و گرسنگی و طوافی چند بر گرد خانه‌ای سنگی نباشد. -شهید‌آوینی #آقا_مرتضی ؛ #پنآه

دوست‌ دارم بزرگ شدم از اونایی بشم که وقتی نتیجه اعلام شد و کاندیدی که می‌خواستم رأی نیاورد، اونقدر مملکتم برام مهم باشه که بیشتر از قبل سعی کنم به پشتیبانی و ساختنش، نه که چون کاندیدی که من خواستم رأی نیاورد پس حالا بسوز و بساز ایران! بسوز و با امثال من که به قدرت نرسیدیم بساز! که اگه من نه پس هیچ‌کس دیگه‌هم نه. و یا برم پی یقه گیری که نخواهم بخشید اون شونزده میلیونی رو که مثل من فکر نکردن. شب بخیر. [واگویه؛] #دیالوگ

خدایا! تو خود شاهدی، آنچه از جانب ما صورت گرفت، نه رقابتی برای کسب قدرت بود و نه تلاشی برای فُزونیِ ثروت. بلکه می‌خواهیم تا نشانه‌های دین تو را آشکار کنیم، اصلاح واقعی را انجام دهیم، تا بندگان ستم‌دیده احساس آرامش و امنیت کنند و دینِ تو، بر پا شود. #دیالوگ

از سال ۷۶ در انتخابات‌ها بوده‌ام. از هشت انتخابات، ۵ بار نتیجه برای ما پیروزی نبوده. شنبه‌ی شکست را ۵ بار تجربه کرده‌ام. این‌بار شاید تلخ‌تر. چون از فراق و داغ شهادت ناگهانی #شهید_جمهور هنوز آرام نگرفته بودیم که چنین شد. تلخ هست ولی احساس خستگی و ناامیدی ندارم. شکست زیاد دیده‌ام. جهانِ بندگان و درویشان جهان شر نیست. در جهان او همه چیز ابتلاء است. پیروزی ابتلاء، شکست هم ابتلاء: «فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكرَمَهُ وَ نَعَّمهُ فَيقُولُ رَبِّي اكرَمن!» چه بسا ابتلای پیروزی ما را به ورطه غرور و هلاک بیندازد و ابتلای شکست ما را از مهلکه‌ای نجات دهد. شاید "خضر"ی آمده و کشتی ما را با تبر شکسته است تا بلایی را دفع کند. ما از حکمت ابتلائات خبر نداریم. ما که در حجابیم نمی‌توانیم بگوییم آنچه رخ داده مجازات یا کفران یا چیز دیگری است. صبر انسان بر بلا آغاز تغییر تاریخ توسط اوست. گاهی خداوند او را در سایه می‌برد تا از گزندی حفظش کند و گاهی به میدان می‌آورد تا با دست و بازویش کاری را رقم بزند. کسی که به آمد و شدها و بالا و پایین‌ها و مکر لیل و نهار آشنا نباشد، طفل است و گرفتار اراده. برای آن‌که از اراده به عجز هجرت کرده، تمام لحظات لحظه‌ی طرب است. - وحید یامین‌پور #دیالوگ

و اینجا با احساساتم و روزمره‌ام هم همراهه.

https://t.me/meeraj8_ir اینجا محلی‌ست برای انتشار نوشته‌هایم... با همه کم و زیادش! من هربار که شوق یا غمِ چیزی درونم فوران می‌کند، به نوشتن رو می‌آورم. که کلمه مقدس است. و احساسات نیز مقدس! چند وقتی‌ست که برای ابراز احساساتم به کلمه رو آورده‌ام. حس کرده‌ام حرف زدن و ری‌اکت‌های صورتم نمی‌تواند درونیات من را منتقل کند. چند وقتی‌ست برای پیدا کردن خودم، رو آورده‌ام به نوشتن و ثبت عکس‌! که خودِ واقعی‌ام را لای کلماتم و عکس‌هایی که میگیرم، پیدا می‌کنم. انگار عکس‌های ثبت شده و کلمات روی کاغذ آمده، بهتر می‌توانند احساسات را بروز دهند. همان طور که هستند. خودِ خودِ واقعی‌شان را! بدون روتوش، بدون سانسور، بدون فیلتر... اما گفتم که کلمه مقدس است. و به قول حامد عسکری، کلمه باید دم بکشد. کلماتم برای دم کشیدن، راه زیادی را باید طی کنند. ‌و شاید اینجا تمرینی است برای آینده! پس شما به بزرگی خودتان، کلمات دم نکشیده من را ببخشید و حلال کنید. راستی بعضی از نوشته‌هایم شخصی‌تر است و ابراز احساسات شخصی و تجربیاتِ من؛ و بعضی هم عمومی‌تر و تجربیات مشترک انسان‌ها... و بعضی از نوشته‌ها هم قدیمی‌تر است و برای حال نیست. همین دیگر... عرضی نیست. یاعلی 🤍 #معراج

از امشب هم توی معرآجِ تلگرامم، تکیه مجازی داریم ان‌شاءالله...

رخت عزامو؛ پیرهن سیاهمو؛ از بقچه بیرون میکشم دلتنگی هامو... سلامِ ما به محرم! صلی‌الله علیک یا اباعبدالله...🌱 #مآه ؛ #نوآزش