🔵 اما ابطال پاسخ صدرالمتالهين به نظر نگارنده هيچ يك از دو بيان صدرالمتألهين اشكال را حل نمي‌كند؛ و مشكل همچنان باقي است؛ يعني بايد گفت اصالت وجود، به واجب الوجود بودن هر وجود اصيل، و وجوب ذاتي هر متحقق بالذات، منجر مي‌گردد. 🔷 اشكال در بيان اول: 🔸بيان اول مشكل را حل نمي‌كند؛ زيرا اگر وجود متحقق بالذات، در موجوديتش به علتي و حيثيت تعليلي وابسته باشد؛ لازمه وابستگي موجوديت اين وجود به علت، اين است كه در صورت تحقق آن علت، وجود مفروض، موجود باشد، و در صورت عدم تحقق آن علت، وجود مفروض، موجود نباشد؛ و اين لازمه‌اش اين است كه موجوديت براي وجود مفروض، #عرض_مفارق باشد كه گاهي براي او هست و گاهي نيست؛ 🔸و روشن است #عرض_مفارق ، ممكن نيست كه عين ذات معروضش باشد بلكه زائد بر آن است؛ و اين يعني اين كه وجودي كه طبق فرض، موجوديتش عين آن بود، موجوديتش عين آن نباشد بلكه زائد بر آن باشد؛ و اين خلف در اصالت وجود مفروض است؛ 🔸بنابراين اگر بخواهيم همچنان به اصالت وجود مفروض پاي‌بند باشيم، وجود مفروض نبايد در موجوديتش به علتي و به حيثيت تعليلي وابسته باشد؛ و در اين صورت وجود اصيل، واجب الوجود بالذات است، و نه وجود امكاني؛ 👌 نتيجه كلام اين كه: پس اصالت هر وجودي، ملازم با واجب الوجود بالذات بودن آن است. 🔷 اشكال بيان دوم 🔸بيان دوم در مشاعر نيز مشكل را حل نمي‌كند؛ زيرا اگر وجود اصيلي، با تكيه بر علت، حقيقتي شود كه عين موجوديت و ضروري الوجود باشد؛ در اين صورت، اين پرسش هست كه ذات وجودي مفروض، آيا قبل از دخالت علت، وجودي كه بنفس ذاتش موجود است، هست يا نيست؟ 🔻 اگر ذات وجودي مفروض همانگونه كه بعد از دخالت علت، وجودي است كه بنفس ذاتش موجود است، قبل از دخالت نيز وجودي است كه بنفس ذاتش موجود است؛ در اين صورت او واجب الوجود بالذات و داراي ضرورت ازلي است كه به هيچ قيد و شرطي نيازمند نيست؛ زيرا طبق فرض با اين كه هنوز علت دخالت نكرده است او بنفس ذاتش موجود است، و روشن است ذاتي كه بدون دخالت علتي موجود باشد واجب الوجود بالذات و داراي ضرورت ازلي است؛ 🔻و اگر ذات وجودي مفروض، فقط بعد از دخالت علت بنفس ذاتش موجود است، لازمه‌اش #انقلاب_در_حقيقت است ؛زيرا وجود مفروض بعد از دخالت علت، عين موجوديت است و قبل از دخالت علت، عين موجوديت نيست؛ پس يك وجود است با دو حقيقت گوناگون؛ 🔸در حالي كه #انقلاب_در_حقيقت ؛ محال و ممتنع است؛ زيرا به تناقض و خلف منجر مي‌گردد؛ زيرا فرض اين است كه يك ذات در عين اين كه همان ذات است همان ذات نيست؛ چگونه ممكن است يك ذات واحد وجودي در مرحله‌اي عين موجوديت باشد و در مرحله‌اي عين موجوديت نباشد!!؟؛ پس وجود مفروض، محال است كه بنفس ذاتش موجود شود، و بنابراين امكان موجوديت ندارد. ✔️بنابراين بيان اول مثبت ادعاي ما و بيان دوم محال است. و بايد گفت اصالت وجود ملازم با وجوب ذاتي وجود است.🌺 #نقد_حكمت_متعاليه_صدرائي #بطلان_اصالت_وجودات_خاص @oshaghierfan #Eitaa & #Telegram