🖌 رابطه ذات و صفات (23) 🔵 موضوع : عدم دلالت نفي كثرت بر وحدت ذاتي حق 🔹در بحث پيشين در #رابطه_ذات_و_صفات (22) اثبات شد كه وحدت در صورتي كه بر معناي متعيني دلالت كند، ممكن نيست كه از احكام ذات حق باشد؛ 🔸 اشكال: در اينجا ممكن است اشكالي به نظر برسد بدين صورت كه گفته شود كه براي وحدت ذاتي حق ادله‌اي اقامه شده است، كه قطعا مواردي از آنها را مي‌توان به عنوان برهان تامِ چنين ادعائي پذيرفت؛ بنابراين چاره‌‌اي نيست كه وحدت ذاتي حق را به‌عنوان حكمي از احكام ذات حق بپذيريم؛ پس ادعاي حكم نبودن وحدت براي ذات حق مردود است. 🔸پاسخ 👈🏼 اولا ادله معروفه اقامه شده همه كثرت ذات حق را ابطال مي‌كنند؛ و ما آن ادله را تا جايي كه كثرت را از ذات حق نفي مي‌كنند مي‌پذيريم؛ ولي مسئله اين است كه نفي كثرت از ذات حق، ملازم با ثبوت وحدت براي ذات حق نيست؛ زيرا وحدت و كثرت نقيضين نيستند تا نفي يكي ملازم با اثبات ديگري باشد؛ بلكه وحدت و كثرت هر دو، نحوه‌اي از تعينات حق محسوب مي‌شوند كه هيچكدام در مرتبة ذات حق راه ندارند؛ و ذات حق، مصداق بالذات و مطابَق حقيقي هيچكدام نيست. 👈🏼 ثانيا ما داشتن برهاني كه وحدت ذاتي حق (نه وحدت تعيني) را اثبات كند نيز مي‌پذيريم؛ ولي چنين وحدتي هيچ مغايرتي و از جمله مغايرت مفهومي با ذات حق ندارد؛ و در اين صورت گرچه حمل چنين وحدتي بر ذات حق درست است؛ اما با اين حال چنين وحدتي حكم ذات حق نيست؛ زيرا هيچ چيز حكم خودش نيست. #رابطه_ذات_و_صفات (23) http://eitaa.com//oshaghierfan @oshaghierfan