#رمان‌بی‌صدا #قسمت‌پنجاه‌و‌دوم تصمیم گرفتم در طول راه، هیچ حرفی نزنم❌❌ . در طول راه، نه محمد حرفی زد، نه من🤭🤭 از ترس اینکه گمش کنم؛ مجبور بودم کنارش راه برم👫 راه خیلی پیچ در پیچ بود😟😟 مطمئن بودم اگه تنها میومدم، احتمال گم شدنم ۱۰۰% بود😧😧 از خیابون که پیچیدیم، گنبد حرم حضرت عباس‌ "ع" معلوم بود😢😢 اما خیلــ👥👥👥👥ــے شلوغ بود!!! محمد گفت: بعد از بازرسی ورودی......صبر کنید تا منم بیام🙂🙂 اینقدر شلوغ بود که صداش رو نشنیدم👂🏻👂🏻 خواستم بگم دوباره اسم ورودی بگو🗣🗣 اما محمد با موج جمعیت ازم دور شده بود😟😟😟 نمی دونم چرا دلم آشوب شد😰😰 حس کردم قراره اتفاقی بیوفته!!!😥😥 . بعد ایست بازرسی، موندم کدوم وری برم😨😨 ای خدااا🥺🥺🥺 چرا نباید اسم ورودی رو بشنوم😫😫 حالا من گم شدم😱😱 یاد جمله ای افتادم، که لبخند تلخی رو لبم نشست!!😭😭 "بزرگی می گفت:حضرت عباس(ع) همون یه بار که بچه های برادرش تو صحرای کربلا گم شدن، واسش بس بود دیگه نمی ذاره کسی تو حرمش گم بشه" توسل کردم به خود آقا..... #ادامه_دارد ◦•●◉✿کپی به شرط گذاشتن نام نویسنده ✿◉●•◦ #ف_چ