#رمان‌بی‌صدا #قسمت‌چهل‌وششم با لبخند گفتم: بعد کباب، چایی☕میچسبه!!🙂🙂 رفتم و یک چایی غلیظ عراقی کا تا نصفش شکر بود، رو برداشتم!!!😋😋 همونطور که منتظر بودم چایی خنک بشه، اطراف رو نگاه کردم، تا شاید بازم از این خوراکی های خوشمزه🥪🥙🌮🌯 پیدا کنم!!!! یکدفعه نگاهم افتاد به موکبی که توی جاده خاکی بود😛😛 از اینجا بوی قهوه ی عراقی رو حس می کردم🤠🤠🤠 یه قهوه ی تلخ، که بزور میتونی بخوری😖😖 اما من دوسش دارم🥰🥰 سریع چاییم رو خوردم و به صاحب موکب گفتم: شکراً (ممنون)🙏🏻🙏🏻 رفتم پیش محمد: آقا محمد، برگردیم تو جاده خاکی!!🙃🙃🙃 با ناباوری گفت: یعنی سیر شدید؟؟؟😳😳😳 مشکوک گفتم: نباید بشم؟؟؟😏😏😏 سریع گفت: نه نه❌❌ خداروشکر!!!🤲🏻🤲🏻🤲🏻 بنده خدا نمی دونست که میخوام برم سر وقت قهوه ها☕😋😋 فاطمه سوالی نگاهم کرد🤨🤨 یعنی من اینقدر شکموام که سیر شدنم جای تعجب داره؟؟؟🧐🧐🧐 بالاخره رسیدیم به اون موکب که توش قهوه میدادن🥳🥳🥳 به فاطمه اشاره کردم و رفتم به سمت موکب!!!🚶🏻‍♂🚶🏻‍♂🚶🏻‍♂ محمد از پشت صدام کرد:طهورا خانم کجا؟؟؟🤔🤔 برگشتم طرفش: میرم قهوه بگیرم😉😉😉 صداش یکم عصبانی بود:دیدید چقدر مرد اونجاست؟؟؟....😠😠 #ادامه_دارد ◦•●◉✿کپی به شرط گذاشتن نام نویسنده ✿◉●•◦ #ف_چ