💠 منبرک صبحگاهی 📆 یکشنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۳ بسم الله الرحمن الرحیم 🔷 #نهج_البلاغه هانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَیْهِ لِسانَهُ. (بخشی از حکمت ۲) 🔶 ترجمه: هر كه زبان را بر خود امیر و حاكم كند نفس خود را خوار و بى ارزش كرده است. 📜توضیح: واژه‌ی هَانَتْ، از ریشه‌ی هَون و هوان است و به معنی ذلت و خواری است. هَوَان بر دو قسم است: 👈۱. هَوَانی که توسط خود انسان و با اختیار او انجام می‌شود و موجب نقص انسان نمی‌شود، این هَوَان نه‌تنها مذمت نشده‌، بلکه مورد مدح و ستایش هم واقع شده‌است. مثال: خداوند در قرآن می فرماید: وَعِبَادُ الرَّحْمَٰنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا (فرقان ۶۳)، عباد‌الرحمن کسانی هستند که وقتی می‌خواهند بر روی زمین راه بروند با حالت تذلّل و فروتنی راه می‌روند؛ این افراد در خود احساس حقارت و ذلت نمی‌کند زیرا آن‌ها با این ‌عمل‌شان مورد مدح و ستایش قرار می‌گیرند. نه تنها نقصی برای آن‌ها ایجاد نشده، بلکه خداوند متعال هم این‌ها را با صفت عباد الرحمن ستوده ‌است. 👈 ۲. اما معنای دوم از هَوَان آن هَوَانی است که از خارج بر انسان عارض شده و از اختیار انسان خارج است. این هَوَان موجب نقص انسان شده و مورد مذمت قرار گرفته‌است. امام علی علیه السلام نیز در این حکمت از نهج البلاغه نیز به همین نکته اشاره کرده و می‌فرماید: «وَهَانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَيْهَا لِسَانَهُ»؛ یعنی انسان با مسلط کردن زبانش، نفس خود را به خواری می‌کشاند؛ به تعبیری، عزّت نفس انسان بر اثر سلطه‌ی زبان به ذلّت نفس تبدیل می‌شود، و این همان نوع دوم از «هَوَان» است که از آن جهت که بر انسان مسلط می‌شود، صورت می‌گیرد. 🔹نمادهای حکومت زبان بر انسان: ۱_ پرگویی و زیاده گویی ۲_ بیهوده‌گویی و لغوگویی ۳_ بدون مصلحت سخن گفتن ۴_ زبان به گناهان گشودن زبان به غیبت و تهمت و افترای دیگران باز کردن ۵_ زبان به ناسپاسی گشودن ۶_ زبان به افشای اسرار مردم گشودن و... در این موارد آنچیزی که بر انسان امارت و حکومت می کند زبان اوست نه عقل او #زبان #ذلت #عقلانیت #عزت ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ ⚜کانال رسمی استاد صفری👇 🆔https://eitaa.com/ostad_safari