#معرفی_مقاله 💠 درآمدی بر مفهوم صدق، مراتب و آثار آن از منظر نهج البلاغه 🔸 چکیده 🔻 یکی از صفات والای اخلاقی که در آموزه های علوی به ویژه نهج البلاغه مورد توجه قرار گرفته، صدق و راستی است. ترغیب انسان به راستگویی و در مقابل آن تحذیر وی از کذب و دروغگویی در مواضع بسیاری از نهج البلاغه به موازات هم قابل مشاهده است. به موجب این آموزه ها صدق اقسام و مراتبی دارد. از جهتی می توان مراتب صدق در نیت، صدق در گفتار و صدق در کردار را در نظر گرفت و از سوی دیگر صدق در حوزه های فردی و اجتماعی قابل تقسیم است و صدق اجتماعی خود محورهای چندی را به خود اختصاص می دهد. 🔺 صدق و راستی، آثار و دست آوردهای مهمی از جهت زندگانی دنیا و آخرت دارد که در صدر آنها می توان از جلب نظر الهی به انسان، نجات او از مهالک، نیل به موفقیت، به سامان یافتن امور، تحکیم مبانی ایمان، تقویت دیگر صفات اخلاقی از جمله صبر، تسلیم در برابر خداوند، افزایش بصیرت و تقوا و نهایتاً دست یابی به پیروزی در دنیا و فوز و فلاح در عالم آخرت اشاره کرد. 🆔 @ostadmaaref

💠🔷💠🔷💠🔷💠🔷 #معرفی_مقاله 💠 مقاله: شناخت رویکردهای تأویل قرآن در نهج‌البلاغه با تأکید بر شرح ابن ابی الحدید 📖 چکیده: امام علی علیه‌السلام، تحت تربیت و آموزش نبی اکرم صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم، از راسخان در علم و آگاه به علم تأویل گردید و نهج‌البلاغه، نازله روح مطهری است که وجودش با قرآن یکی بوده و از همین وجه این کتاب را «اخ القرآن» نامیده‌اند. در متن نهج‌البلاغه، گزاره‌های متعددی دلالت بر تأویلات امام علی علیه‌السلام، در حوزه‌های مختلف دارد. با توجه به اینکه تأویل عبارت از بیان حقیقت و نزدیک شدن به مراد گوینده و ارجاع بیانی کلام او به حقیقتی که به واقعیت عینی رسیده است، می‌باشد، امام علی علیه‌‌السلام، در نهج‌البلاغه با‌ رویکردهای متعددی به تأویل امور پرداخته است. از جمله این رویکردها می‌توان به تأویل برخی از آیات قرآن کریم، تأویل حقیقت صفات الهی از طریق وصف و مقایسه با صفات انسانی و بیان مصداق خارجی و تجسم عینی وعد و وعیدهای قرآن در مورد روز قیامت اشاره نمود. در این مقاله با روش ‌توصیفی، عوامل مذکور در کلام امام علیه‌السلام با تأکید بر شرح ابن ابی الحدید مورد بررسی قرار گرفته است. 📘 مجله: پژوهشنامه تفسیر و زبان قرآن؛ دوره ی 8، شماره 2 - شماره پیاپی 16؛ بهار و تابستان 1399. 🆔 @ostadmaaref

💠🔷💠🔷💠🔷💠🔷 #معرفی_مقاله 💠 مقاله: جایگاه احادیث نبوی در فتوحات مکیه ابن عربی و نقد تعامل علم الحدیثی او با روایات 📖 چکیده: بررسی مهم ترین تألیف در حوزه عرفان نظری، یعنی فتوحات مکیه ابن عربی، گویای آن است که مؤلف این کتاب، روی کردهایی مختلف به احادیث پیامبر(ص) داشته است؛ چنان که در بیان موضوع های فقهی، به احادیث کاملاً توجه کرده و کنکاش هایی فقه الحدیثی، اعم از بررسی های سندی و متنی انجام داده است؛ اما درباره روایت های اعتقادی، هرگز چنین دقت هایی صورت نگرفته و مؤلف به انواع احادیث جعلی، ضعیف یا تقطیع و تأویل شده استناد کرده است؛ بدان سبب که از دیدگاه ابن عربی، مکاشفه های عرفانی اصالت دارد؛ تا بدانجا که ملاک تشخیص صحت و سقم احادیث نیز همین یافته های عارفان است؛ حال آنکه اموزه های پیامبر اکرم(ص) درباره راه هدایت از طرفی، مصون نبودن کشف و شهود عرفانی غیرمعصومان از خطا و انحراف از طرف دیگر و نیز شواهد دال بر کارآمد نبودن شیوه عارفان، دیدگاه و عمل کرد ابن عربی را درباره احادیث به چالش کشیده است. 📘 مجله: تحقیقات علوم قرآن و حدیث سال دهم بهار و تابستان 1392 شماره 1 (پیاپی 19) 🆔 @ostadmaaref

💠🔷💠🔷💠🔷💠🔷 #معرفی_مقاله 💠 مقاله: تبارشناسی روایات تفسیر العسکری و تاثیر آن بر اعتبارسنجی تفسیر 📖 چکیده: تنها تفسیر مکتوب، چاپ شده و در دسترس، منسوب به امامان معصوم علیهم السلام، کتاب تفسیر منسوب به امام حسن عسکری(علیه السلام) است. این تفسیر به املای امام بوده و دو نفر به نامهای ابوالحسن و ابویعقوب آن را نوشته‌اند و با وسایطی به ما رسیده است. شناخت تفسیر مذکور می‌تواند، در فهم کلام امام حسن عسکری (علیه السلام) و نیز به فرآیند انتساب آن کمک کند. تاکنون در معرفی این اثر منسوب به معصوم(علیه السلام)، تلاش‌های جدی صورت نگرفته است. لذا شناخت ساختار و نحوه طراحی تفسیر العسکری، بر بهره­مندی ما می‌افزاید. در تقسیم بندی روایات تفسیر منسوب به امام حسن عسکری(علیه السلام) به روایات کوتاه، متوسط و بلند و طولانی، بررسی‌ها نشان می‌دهد که روایات کوتاه، بیشترین شواهد و متابعات، روایات متوسط به نسبت کمتر و روایات بلند و طولانی اکثرا فاقد مستندات قرآنی و شواهد و متابعات و غالبا جزو متفردات می­باشند. شناخت روایات تفسیر العسکری و نوع طبقه بندی آن مانند: روایات کوتاه، روایات متوسط و روایات طولانی و مفصل، افزون بر آن که جهت انتساب تفسیر العسکری به امام(علیه السلام) یاری رسان است، از طرفی دیگر ما را به وجود مطالبی نادرست که بتوان بر اشتباه راویان و نسّاخ یا نفوذ جعل جاعلان حمل کرد واقف می‌سازد. در نهایت پژوهش حاضر، می­تواند تاثیر مناسبی بر اعتبار سنجی تفسیر العسکری داشته باشد. 📘 مجله: پژوهش نامه قرآن و حدیث، پاییز و زمستان 1397 - شماره 23 (صفحه - از 39 تا 73) 🆔 @ostadmaaref

💠🔷💠🔷💠🔷💠🔷 #معرفی_مقاله 💠 مقاله: بررسی سیر تاریخی کتابت حدیث در شیعه 📖 چکیده: كتابت حديث پس از صدور از معصوم عليه السلام و به دنبال آن تدوين در كتاب های قابل اعتماد، از عوامل مهم و موثر در حفظ حديث و جاودانگی آن است. نگارش احاديث در شيعه و اهل سنت، به استناد شواهد تاريخی، وضعيت يكسانی ندارد. نگارش احاديث نبوی- كه در حال حاضر در منابع حديثی اهل سنت تجسم يافته است- در سير تدوين خود با موانع و محدوديتهای فراوان روبه رو شده و با فاصله زياد از زمان صدور اوليه محقق گشت، حال آن كه كتابت حديث در شيعه و نسبت به روايات امامان معصوم عليه السلام از زمينه هاي مناسب و مساعد برخوردار گرديد. اين مقاله در صدد است تا با اتكا به شواهد تاريخی به بررسی اين موضوع بپردازد. 📘 مجله: علوم حدیث، پاييز و زمستان 1384, دوره 10, شماره 4-3 (38-37); از صفحه 74 تا صفحه 86. 🆔 @ostadmaaref

💠🔷💠🔷💠🔷💠🔷 #معرفی_مقاله 💠 مقاله: حل تعارض روایات ذبائح اهل کتاب در جوامع حدیثی شیعه 📖 چکیده: باب ذبائح اهل کتاب یکی از پراختلاف ترین ابواب فقهی شیعه است. در یک بررسی اجمالی پی می بریم که روایات این باب به چهار دسته تقسیم می شود، روایات نهی مطلق، روایات نهی از ذبیحه غیراهل کتاب، روایات حلیت ذبائح اهل کتاب به شرط تسمیه و روایات حلیت بی قید و شرط ذبائح اهل کتاب. تعارض روایات این باب به حدی است که به هیچ عنوان قابل جمع نبوده و مضامین آنها به هیچ عنوان با یکدیگر جمع نمی شود و باید یک طرف از روایات را بر دیگری ترجیح داد. با توجه به دستورات امامان معصوم علیهم السلام در حل تعارض روایات، پی می بریم که روایات حرمت اصل و مبنا بوده و روایات حلیت از روی تقیه صادر شده است. 📘 مجله: پژوهشنامه قرآن و حديث، پاييز و زمستان 1390 , دوره - , شماره 9 ; از صفحه 9 تا صفحه 24. 🆔 @ostadmaaref

#به_زودی 💠🔷💠🔷💠🔷💠🔷 #معرفی_مقاله 💠 مقاله: مکتوبه‌های حدیثی در روایات امامان شیعه و نقش علی بن مهزیار در نگهداری و انتقال آن‌ها 🔻 نویسندگان: مجید معارف؛ سعیده کاظم توری 📖 چکیده: کتابت، از طرق تحمل حدیث است. راوی از طریق مکاتبه با محدثان و در شرایطی با امام(ع) ارتباط برقرار می کند و از او در خواست حدیث یا در یک مسئلۀ شرعی تقاضای فتوا می‌نماید. در روایات شیعه، پرسش و پاسخ با امام معصوم (ع) به‌صورت مکتوب و غالباً توسط پیک صورت گرفته است. برخی محدثان بر این باورند که مکتوبات حدیثی از اعتبار کمتری نسبت به مسموعات برخوردار است، اما با بررسی این دسته از روایات‌ و وجود قراین و شواهدی، بر تأیید صدور آن‌ها صحت بسیاری از مکتوبات ‌محرز می‌شود. از امتیازات مهم مکتوبات حدیثی، عدم نقل به معنا در آن‌هاست. در هر عصر و زمانی، عده‌ای از یاران ائمه(ع) مسئول جمع‌آوری سؤالات شیعیان و دریافت پاسخ کتبی آن سؤالات از امامان(ع) بوده‌اند. مکاتبات عبدالملک بن اعین با امام صادق(ع) نمونه‌ای از این موارد است. علی بن مهزیار اهوازی محدثی صاحب اندیشه و دارای ذهن دوراندیش بود که با جمع‌آوری، حفظ و صیانت شمار متعددی از مکتوبات آن را به نسل‌های بعد از خود انتقال داد. علاوه بر آن نیز او از طریق مکاتبه با امامان عصر خود از جمله امام جواد و امام هادی (ع) به دامنۀ صدور مکتوبات حدیثی در شیعه افزوده است 📘 مجله: حدیث پژوهی... 🆔 @ostadmaaref

💠🔷💠🔷💠🔷💠🔷 #معرفی_مقاله 💠 مقاله: معرفی «معجم احادیث الامام المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)» در پرتو اصول حاکم بر جوامع حدیثی 🔻 نویسندگان: مجید معارف؛ فرزانه روحانی مشهدی 📖 چکیده: موسوعه‌ها یا دایره‌المعارف‌های حدیثی مجموعه‌های کلان حدیثی با کارکردهای مختلف است که دانشمندان حوزه علم حدیث درعصر حاضر به منظور جمع‌آوری و تبویب موضوعی احادیث معصومین متناسب با نیازهای گوناگون بدان روی آورده‌اند. این مجموعه‌ها درواقع گونه‌ای از تألیفات حدیثی شمرده می‌شود که با عنوان «جامع حدیثی» سابقه آن به اواخر قرن دوم می‌رسد. مؤلفان جوامع حدیثی ازدیرباز گاه در صدد جمع مطلق احادیث معصومین علیهم‌السلام بوده‌اند و گاه تنها در موضوعی خاص به گردآوری احادیث پرداخته‌اند. از این‌روجامع حدیثی گاه «جامع مطلق» و گاه «جامع نسبی» محسوب می‌شود. دانشمندان حوزه حدیث در بررسی و شناسایی این جوامع ملاک‌های گوناگونی را مورد نظر قرار می‌دهند. در این مقاله موسوعه «معجم احادیث الإمام المهدی علیه‌السلام» از منظر این ملاک‌ها بررسی و معرفی شده‌است. 📘 مجله: سفینه زمستان 1391 - شماره 37 علمی-ترویجی (صفحه - از 158 تا 174 ) 🆔 @ostadmaaref

💠🔷💠🔷💠🔷💠🔷 #معرفی_مقاله 💠 مقاله: نقد و بررسی حدیثی در فضیلت ایرانیان 🔻 نویسندگان: مجید معارف؛ یحیی میرحسینی 📖 چکیده: راویان و جامعان روایی، احادیثی را به پیامبر(ص) نسبت می دهند كه درون مایه آن، به نوعی به فضیلت و برتری اهل فارس اشاره دارد تا حدی كه می گوید اگر علم در ستاره ثریا هم باشد، اهل فارس بدان نائل خواهند شد. این فضل و برتری در روایات، حداقل با سه واژه «ایمان»، «علم» و «دین» آمده است. این احادیث را می توان در مجامع حدیثی، كتاب های تاریخی و تفاسیر شیعه و اهل سنت جستجو كرد. در این مقاله، نخست، گستره انعكاس روایات اهل سنت كه از بسامد بیشتری برخوردار است، مورد بررسی قرار گرفته، سپس به نقل های امامیه پرداخته می شود. آنگاه محتوای آن ها بررسی و دیدگاه های گوناگون درباره مصادیق آن ها مورد بحث قرار خواهد گرفت. در ارزیابی این روایات، چند دیدگاه اساسی مطرح شده است، به این صورت كه گروهی با اعلام صحت و یا سكوت، موافقت خود را با آن ها ابراز داشته و برخی دیگر كه تماماً از متاخران هستند، مخالف این احادیث اند و تمام آن ها را جعلی می پندارند. در این میان، دیدگاه بینابینی وجود دارد كه برخی از این احادیث را صحیح و برخی را تحریف شده می داند. در پایان، با بررسی رجالی و سندی روایات، به این نتیجه دست یافتیم كه این احادیث از دید اهل سنت، صحیح و مطابق علم الحدیث شیعیان، ضعیف است. 📘 مجله: حدیث پژوهی؛ سال دوم - پاییز و زمستان 1389 - شماره 4 🆔 @ostadmaaref

#معرفی_مقاله 💠 مقاله: شأن تعلیمی روایات تفسیری از دیدگاه علامه طباطبایی و اصول تفسیری 📖 چکیده: یکی از مبانی علامه طباطبایی در تفسیر المیزان، نگاه تعلیمی به روایات تفسیری است. علامه برای اهل‌بیت علیهم السلام به دو شأن درباره‌ تفسیر قرآن قائل است. شأن تفصیل احکام و بیان جزئیات شریعت و شأن تعلیمی روش فهم و تفسیر در خلال روایاتی که به‌نوعی به تفسیر قرآن مربوط می‌شود. توانمندی روایات تفسیری در ارائه روش مناسب تفسیر قرآن، آموزش روش تفسیری قرآن به قرآن، عرضه روایات به قرآن و اعتنا به روایات موافق قرآن، ارجاع متشابه به محکم، محور قرار دادن غرر آیات در تفسیر برخی از آیات، توسعه معنایی آیات، برداشت‌های متفاوت از آیات با در نظر گرفتن سیاق و تقطیع سیاق، معناداری فرازهای مستقل قرآنی، اعتبار نزول قرآن بر «إیاک أعنی و اسمعی‏ یا جاره» و جری و تطبیق، ازجمله اصولی هستند که با نگاه تعلیمی به روایات تفسیری، به‌عنوان اصول تفسیری، در المیزان به‌کار گرفته ‌شده است. 📘 مجله: فصلنامه مطالعات تفسیری - سال هشتم، شماره 32، زمستان 1396. 🆔 @ostadmaaref

#معرفی_مقاله 💠 مقاله: صدق و راستی در کلام و سیره امیرمؤمنان با تکیه بر نهج‌البلاغه 📖 چکیده: صدق و راستی در کلام و سیره امیرمؤمنان (علیه السلام) از جایگاه رفیعی برخوردار است و نهج‌البلاغه آینه تمام‌نمای این صفت والا به‌شمار می‌رود. به موجب آموزه‌های نهج‌البلاغه صدق و راستی که از عوامل نجات و کرامت انسان است، قلمروهایی دارد که از جمله می‌توان به دو قلمرو اعتقادی و اخلاقی اشاره کرد. قلمرو اخلاقی صدق به نسبت اعتقادی از شواهد بیشتری در سخنان امام علی (علیه السلام) برخوردار است و آن حضرت مراتب آن را در سه مورد نیت، گفتار و کردار مورد توجه قرار داده‌اند. دسته‌بندی صدق به صدق فردی و اجتماعی موضوع دیگری است که در نهج‌البلاغه به آن توجه شده و برای هر کدام آثار و نتایجی اعلام شده است. در سخنان امام علی (علیه السلام) صدق فردی از عوامل تقویت بصیرت و ایمان به‌شمار رفته و در نجات انسان از مهالک و رساندن او به موفقیت‌ها نقش آفرین است. اما در قلمرو اجتماعی گرچه صدق و راستی فضیلتی اخلاقی برای مؤمنان در حوزه‌های تعاملات اجتماعی است، اما بلاشک صدق حاکمان و زمامداران در مقابل مردم از اهمیت بیشتری برخوردار است که علی (علیه السلام) هم در گفتار خود آن را مورد تأکید قرار داده و هم سیره اجتماعی و حکومت خود را به‌عنوان رهبری صادق به نمایش می‌گذارد. الگوی علی (علیه السلام) در این خصوص رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله) بوده که خود آیینه تمام‌نمای صداقت و راستی است. سخن از الگوهای صادق و کاذب در نهج‌البلاغه با معرفی جریانات و مصادیق مشهور هر کدام، موضوع دیگری که از نظر امام (علیه السلام) مغفول نمانده است. 📘 مجله: کتاب «اخلاق اجتماعی در نهج البلاغه»، پاییز 1400؛ صص 275-289. 🆔 @ostadmaaref

#معرفی_مقاله 💠 مقاله: پایه‌های مرجعیت دینی در آیات و روایات 📖 چکیده: یکی از مسائل مهم در حوزۀ دین پژوهی، بحث مرجعیت دینی است. به موجب آن، کسانی که اطلاعات علمی در مسائل دینی ندارند، موظف به رجوع به عالمان و متخصصان علوم دینی و اخذ معالم دینی از آنان خواهند شد. مرجعیت دینی پایه های مهمی در قرآن، به ویژه آیه های «نفر» و «سؤال» دارد. به موجب قرائن و شواهد تاریخی، رسول خدا(ص) پایه گذار مرجعیت دینی در عصر خود شدند. اما نظام مرجعیت دینی به عنوان نظامی که پاسخ گوی نیازهای علمی شیعیان باشد، در دوران امامان(ع) به خصوص صادقین(ع) شکل گرفت و توسعه یافت؛ به طوری که پس از دورۀ غیبت تا به امروز، همین نظام حل مسائل و مشکلات دینی را بر عهده دارد. 📘 مجله: مطالعات قرآن و حدیث سال اول پاییز و زمستان ١٣٨۶، شماره ١. 🆔 @ostadmaaref