آن‌ها که شاعر را کشیدند ناصر فیض در استقبال از غزل سیدرضا محمدی – شاعر افغان *** هوای گشت زدن تا گذر کشید مرا از انزوای سکوتم به در کشید مرا به شوق گشت زدن با تو بود باور کن به خویش جاذبه شهر اگر کشید مرا تو زود خسته شدی بُردمت کناری دنج و سایه سار درختی به بر کشید مرا پدر، پسر - دو گدا - آمدند جانب ما پدر کشید تو را و پسر کشید مرا زدم به دستش و دستش رها شد اما باز پسر کشید تو را و پدر کشید مرا تو را کشید ولی ناگهان رهایت کرد پسر به جای تو بار دگر کشید مرا همینکه عازم رفتن شدیم آن پسرک دوباره آمد و از پشت سر کشید مرا به خانه آمده بودیم زنگ در زده شد صدای آن دو گدا پشت در کشید مرا همینکه لنگه در باز شد پدر از خشم به فحش‌های بد از هر نظر کشید مرا من از خجالت خود آب می‌شدم که پسر شبیه کاسه آبی به سر کشید مرا از این حکایت مهمل نتیجه می‌گیریم پسر به جای پدر بیشتر کشید مرا ناصر فیض

شلنگ ساز... تاريخ ما پر است  پر از دنگ وفنگ ساز تاريخ پا شكسته ي تيمور لنگ ساز تاريخي از فرازوفرودوفراروفتح تاريخ بي كلاس سلاطين جنگ ساز ديگر در انتظار كدامين طبابتي وقتي كه پاستور شده باشد سرنگ ساز حالا كه شغل ها شده كلا تخصصي بايد شلنگ ساز نباشد كلنگ ساز ميدان محسني ست مكانش نه دهلران .. خياط كرد خبره ي شلوار تنگ ساز! گيرم كه شعر اسلحه شاعر چه مي كند وقتي كه يك فشنگ ندارد  تفنگ ساز در دره اي به وسعت خميازه هاي شهر بر خورده ام ميان گروهي جفنگ ساز دارم سري كه لامپ بر آن غبطه مي خورد دارم دلي چو آينه اما نه زنگ ساز اين كليه ها كه من وسطش ايستاده ام هستند از جواني من سنگ ساز با بودن شلنگ چرا دق نمي كند بيچاره ي فلك زده ي لولهنگ ساز بيچاره فلك زده لولهنگ ساز از دست اين جماعت خيلي شلنگ ساز آنجا موقتا سر جايش نشسته بود در بيت هاي پيش تر از اين شلنگ ساز ديدم شلنگ ها همه هم قطر نيستند كردم سه بار قافيه ام را شلنگ ساز يا مرحمت كنيد به من يك دو قافيه يا ميروم دوباره سراغ شلنگ ساز بعد از شلنگ ساز كه فوقا اشاره شد نوبت رسيده به بعد از شلنگ ساز بعد از شلنگ ساز كه تكرار آن بس است رفتم به كار خانه ي الا كلنگ ساز الا كلنگ ساز كه عمرش دراز نيست ديدم  نشسته باز كنارش شلنگ ساز كابوس اين شلنگ رهايم نمي كند تف بر شلنگ باد و تفو بر شلنگ ساز اين شعر با تمام مشاغل كه هست توش تقديم مي شود به جناب شلنگ ساز ناصر فیض

ناصر فیض

سید حمید برقعی در محضر استاد مجاهدی انجمن محیط از ما نه سطر مانده و نه عنوان

بسم الله الرحمن الرحیم به بهانه ۲۹ اردیبهشت ماه سالروز تولد استاد و برادر بزرگوارم آقا #محسن_قاسمی_غریب غریب غبار دل‌هره را از دلم تکاند غریب مرا به‌باور شاعرشدن رساند غریب غریب و بی‌هدف و خسته راه می‌رفتم مرا به‌شوق به‌سمت هدف دواند غریب هزارصنعت شعری تازه را دیدم همین که باز برایم قصیده خواند غریب چه‌زود رفت هنرهای دیگر از یادش به هرکه مزه‌ای از شعر را چشاند غریب شکار تیر خیالش شدند مضمون‌ها همین‌که در گذری تور گستراند غریب به ناخدایی کشتی سبک هندی شعر رسید و یک‌تنه تا آفتاب راند غریب کنار حجره‌ی پروین به رغم خلوت خویش چقدر شاعر و استاد! پروراند غریب همیشه واسطه‌ی آشنایی همه بود اگرچه در همه عمرش غریب ماند، غریب! #مجتبی_خرسندی #اخوانیه کانال اشعار محسن قاسمی غریب ؛ @mohsenghasemi110 @Mojtaba_khorsandi

از اول مجلس شهدا را چیدند ....

#سید_شهیدان_خدمت #شهید_جمهور هرچند شهادت هنرِ مردان است اما خبر رفتنشان سوزان است هر لحظه عبادتِ تو خدمت بود و محرابِ شهادتِ تو هم میدان است!

دیدم که رییسی ات برازنده نبود من خلعت خادمی تو را بخشیدم

دست او در آسمان دست شهادت را گرفت بال در بال شهادت مزد خدمت را گرفت دیشب از هرجا خبر می آمد از پرواز او رفته رفته این خبر‌ رنگ حقیقت را گرفت می‌توانست او نباشد در میان کوه و دشت آسمان اما صدایش کرد، دعوت را گرفت چشم‌هایش را تماشا کردم و بغضم گرفت چشم‌هایی‌ را که از آن‌ خواب راحت گرفت کار کرد و کار کرد و‌ کار کرد و کار کرد این دویدن‌ها مسیر بی نهایت را گرفت از علی بن ابی طالب (ع) نشان مِهر را از حسین بن علی (ع) مُهر سیادت را گرفت او دلش تنگ امام مهربان خویش بود در شب میلاد او اذن زیارت را گرفت محمد رسولی

(شهر عشق) هر کس ز زلف یار یکی حلقه وا کند ایزد هزار حاجت او را روا کند صدها فرشته بوسه بر آن دست میزنند کز کار خلق یک گره بسته وا کند اصلاح کار خلق نه در حد ما و توست از دست ما چه کار برآید ، خدا کند کشتی شکست و ساحل امّید ناپدید کو یک دل شکسته که ما را دعا کند ما میهمان خوان عنایات ایزدیم مهمان خطاست این‌همه چون و چرا کند یارب! مرا هزار زبان ده که هر زبان روزی هزار مرتبه ، شکر تو را کند آشفته کرد زلف خود و روزگار من با زلف خود چه کرد که در حق ما کند در شهر عشق، بوسه شفابخش دردهاست کو دلبری که درد (ریاضی) دوا کند "ریاضی یزدی"

علیرضا قزوه در ما قیامت کن قیامت سید ابراهیم ای صاحب جود و کرامت سید ابراهیم ما را خبر از خویش بی خود کرده اما تو اما تو راحت باش راحت سید ابراهیم تو شاد از دیدار با ما مردم دلتنگ ما خسته از دنیای غربت سید ابراهیم از ابتدا هم تو شهید زنده ای بودی سهم تو شد آخر شهادت سید ابراهیم دیدار با تو بار دیگر آرزوی ماست دیدار ما روز قیامت سید ابراهیم

سعید بیابانکی «خیال می‌کنم این بغض ناگهان شعر است همین یقین فروخفته در گمان شعر است همین که اشک مرا و تو را درآورده‌است همین، همین دو سه تا تکه استخوان شعر است همین که می‌رود از دست شهر، دست به دست همین شقایق بی‌نام و بی‌نشان شعر است

حامد عسکری خدا صبور کند در مصیبتش ما را…»

سیدمهدی بنی‌هاشمی این صبح بهاری نه، زمستانی بود چشم همه خیس اشک و بارانی بود جنس غم ما ز داغ این مرد بزرگ از جنس غم کوچ سلیمانی بود

عبدالرحیم سعیدی‌راد صدای بی صدایی بودی ای مرد بزرگ و کربلایی بودی ای مرد همه گفتند هنگام شهادت: همانند رجایی بودی ای مرد نه اهل میز و نه پست ریاست نه مثل دیگران اهل حسادت چه چیزی بهتر از اینکه تو داری شهادت در شهادت در شهادت

حسین اسرافیلی حق خواست که درخیمه توحید بمانید شایسته و بایسته تمجید بمانید تصویر شما بود درآیینه خورشید تقدیر شما بود که"جاوید" بمانید

محمدرضا طهماسبی به آسمان زد و چون نور بی‌نهایت شد پرنده پر زد از این خاکدان و راحت شد کسی که پاک و شهیدانه زندگی می‌کرد عجیب نیست اگر لایق شهادت شد همیشه نام تو سبز است سیّدابراهیم هر آن کجا ز جهاد آیه‌ای تلاوت شد همیشه نام تو چون شهد بر زبان جاری‌ست به هر کجا ز تلاش و جهاد صحبت شد فقیه، جامۀ سربازی وطن، تن کرد و مست جام میِ طاعت و اطاعت شد شهید راه وطن گشت سیّدابراهیم جهاد کرد و در آخر شهید خدمت شد غلام بارگه آستان قدس رضا شب ولادت او راهی زیارت شد شهادت آمد و دستش گرفت و با خود برد دعای خادم خوان رضا اجابت شد

🎥 آن مرد با عمامۀ خاکی نیامد 🔹شعرخوانی محمد رسولی در مراسم تشییع رئیس‌جمهور @Farsna

ماه شب از غبار غم زينبم گرفت از داغم آفتاب ، چو ماه شبم گرفت .چسبيد كام من ز عطش ، بر زبان من راه سخن به گفتن هر مطلبم گرفت مجروح و خسته ، چون ‌كه به ميدان روان شدم با اشك و آه ، دست مرا زينبم گرفت اوّل به يك نگاه ، توانايی ام فزود يك‌ باره از دلم ، همه تاب و تبم گرفت امّا به يك نگاه دگر ، سوخت جان من بر چهره ، نقش حسرت اُمّ و اَبم گرفت. مشكل چو ديد ، پای به مركب نهادنم آمد جلو ، ركاب من و مركبم گرفت با چادرش كه فاطمه را بود يادگار او مادرانه ، لخته‌ ی خون از لبم گرفت هر مطلبی كه طبع ” حسان ” عرضه می كند يك درس عاشقی است كه از مكتبم گرفت استاد حبیب الله چایچیان

رباعی ما رهگذریم، خوب و بد می‌ماند از ما یک نام تا ابد می‌ماند ... ما غیر حسین از کسی دم نزدیم هرکس که دم از حسین زد، می‌ماند #مجتبی_خرسندی

ناصر فیض صد دااغ به دل داشت از آن هیچ نگفت یک بار از آن درد نهان هیچ نگفت با آنکه زبان درد این مردم بود از زخم زبان ناکسان هیچ نگفت

رضا در روز میلادش تو را در عرش مهمان کرد خبر در کمتر از یک لحظه دلها را پریشان کرد میان کوه در مه در هوایی سرد و نا آرام خدا چشم سحر خیز تورا لبریز باران کرد تمام مردم ایران بدهکار کسی هستند که جان پاک خود را این چنین تقدیم ایران کرد مدال افتخارت نوکری در آستان اوست خوشا آن کس که خود را وقف سلطان خراسان کرد بهشتی می شوی مثل رجایی ها و می‌دانم تمام دردها را می شود با عشق درمان کرد تمام عمر مانند شهیدان زندگی کردی و دست حق تورا اینگونه مهمان شهیدان کرد شبیه حاج قاسم پر کشیدی سید ابراهیم شهادت برتو آتش های دنیا را گلستان کرد ز جا برخیز ای خدمتگزار ساده و محبوب ببین پروازت ایران را چگونه غرق طوفان کرد وجودت خستگی را لحظه ای نشناخت‌ در دنیا خدا هم عاشقی های تورا اینگونه جبران کرد جدایی از تو تا روز قیامت باورش سخت است چگونه می شود این داغ را در سینه پنهان کرد #احمد_علوی