بوی ماه مهر با کلاس‌های گوهرشاد😍🍁 ⭕️ ثبت نام ترم پاییز شروع شد🤩 ☝️اگه میخوای تو یه محیط آموزشی مخصوص به خانوم‌ها، از یه مربی خانوم آموزش ببینی پس عجله کن 🏃🏻 👩‍👧‍👦 راستی مامان خانوما! مهدکودک هم داریما ⏳ از الان تا ۲۵ شهریور فرصت داری ثبت نام کنی😃 ❌ تمدید هم نمیشه، نگید نگفتیم😉 〰〰〰〰〰〰〰 📜 برای ثبت نام، به این آیدی پیام بدید👇 @Amjad_yas2018

از 12 نشستیم تو نوبت دکتر دکتر داره تو خونه عطر ادکلن هاشو چک میکنه ببینه کدوم به مود امروزش میخوره! ساعت؟ 1 و 5 دقیقه.

باید ظرف ها را بشویم رخت ها را پهن کنم شام بپزم هال و اتاق هارا جمع و جور کنم و خودم را هم از این وسط بردارم یک جایی توی کمد دیواری بچپانم که در دست و پا نباشم و همه چیز ایده آل و تمیز به نظر برسد... #ریحانه_ابوترابی https://eitaa.com/otaghekonji

دریای من! کنار تو دنیا چه دیدنی‌ست ای خوش به حال مردم دریاکنارها فائزه امجدیان

امشب با دوستانم بداهه سرایی داشتیم میذارم بمونه به یادگار♥️ 🔹عاقلم اما دل و عقلم شبیه هم شده است گاه می اندیشم و عمدا حماقت میکنم 🔶روزها رد میشوی از کوچه ها و نیمه شب... خویش را سرگرم کشف رد پایت میکنم 🔷"پنجره باز است و مشغولی به گیسوبستنت " نیمه شب هامینشینم ماه رویت میکنم 🔶با تو یک دریای آرامم که بعد از موج ها سربه روی پای ساحل استراحت میکنم 🔷نیمه شب ها شعر میگویم برای چشم هات روزها در اینه خود را شماتت میکنم 🔶آنقدر تب کرده م هذیان به جانم ریخته میروم خود را تن ِ سرمای ژاکت میکنم 🔷با تمام شهر، بعد از رفتنت بیگانه م با در و دیوار احساس قرابت میکنم 🔶بعد هر ساعت، ریاضی، غرق در مجهول ها با خیالت شهر را طی مساحت میکنم 🔷دست با در داده وبوسیده روی حوله را... بعد میگوید چرا دائم حسادت میکنم... 🔶دوست دارم خیره در چشمم بمانی منتظر با چراغ قرمز میدان، رقابت میکنم 🔷خنده ات، هربار یک رخداد پر حاشیه است ادعای مضحکی کردم که عادت میکنم 🔶میگریزم یک شب از دود خیابان های قهر میروم در دشت با الاله وصلت میکنم 🔷عاقبت قد میکشم تا آسمان، میبوسمت صد هزاران سال نوری، آه! فرصت میکنم؟ 🔶آیه ای! نازل شدی یک شب به قلب کوچکم مثل پیغمبر تورا هرشب تلاوت میکنم 🔷عشق تو در قلب من ساعت به ساعت بیشتر... بسکه بعد از خنده هایت شکر نعمت میکنم 🔶میروی! اما تمام شهر دنبال من است شهر را با چشم های خیس غارت میکنم 🔷می‌نشینی روبه روی پنجره، میبینمت نیمه شب تا صبح دم گاهی عبادت میکنم 🔶دوست دارم چند لحظه گفتگو را بیشتر... گاه گاهی با خودم تمرین لکنت میکنم 🔷چشم هایت شاعری خوش طبع و پر اوازه اند شعر میخوانند و من ان را کتابت میکنم 🔶عصر جمعه، چای در فنجان، کنار پنجره مینشینم با در و دیوار صحبت میکنم #ریحانه_ابوترابی

چهارشانه ی رشید پر غرور کم سخن دوباره خیره ای به ماه و فکر میکنی به من...؟ به من... به این تلاطم پر التهاب شب زده زنی که آب رفته بین موج های پیرهن... ♥️هشتمین سالگرد به هم رسیدنمون مبارک ♥️ یادم باشه فاصله ها حسودن یادته بینمون نشسته بودن؟...

دیشب که بغضم ترکید و همان وسط اتاق زانوهایم را جمع کردم و خودم را به سختی کشیدم گوشه ای و تکیه کردم به کمد و شروع کردم با تو بلند بلند حرف زدن را یادت هست؟یادت هست. اولین جمله م این بود: چون تو نمیخواهی نمیشود. اینطوری دوستم داری؟ باشد... بعد آمدم صورتم را پاک کنم دیدم لباسم ازهجوم اشک یکباره خیس است. باز با تو حرف زدم. میخواستم درستش کنم. وسط حرف هایم یک نیم جمله گفته بودم که عذاب وجدان گفتنش رهایم نمیکرد. گفته بودم همش تقصیر توست. تو دوست داری ما را این شکلی ببینی... ولی چند ثانیه بعد ناراحت بودم از خودم که بریده ام. که طاقتم طاق شده. که تو روی تنها داشته ام ایستاده ام. که از مالکم طلبکارم. که به امانت دل خوش کرده ام و پس نمیدهم و داد میزنم. که روی سر انگشت ایستاده ام، انگار قدم طوری بلند شده که حالا میتوانم سر تو داد بزنم! از خودم بدم آمد. دیگر خفه خون گرفتم و فقط گریه کردم. میدانی چرا؟ چون هم تورا آنقدر مهربان میشناختم که دائم یک چیزی گوشه ی دلم میگفت توکه طاقت نداری مرا اینطور ببینی! هم تورا صاحب اختیار میدیدم که هرطور دلت میخواهد میتوانی مرا بچلانی... هم صبری نمانده بود و کسی غیر تو نبود که داد بزنم و طردم نکند. میشنوی خدا جان؟ هیچ کس غیر تو نیست که فریاد بزنم و گله کنم و دورم نیندازد و بدی هایم را به رویم نیاورد وآبرویم را نبرد و طردم نکند ... ممنون که به این یک بنده از میلیاردها بنده ی حقیرت اجازه دادی یک گوشه از این کره ی خاکی در آن کهکشان بینهایت، میان تاریکی شب، طوری تورا مهربان ببیند، طوری تورا نزدیک ببیند که به خودش جرات بدهد بیاید یقه ی تورا بگیرد و مشت های کوچک ضعیفش را با هق هق به سینه ت بکوبد بعد خودش را در آغوشت بیاندازد و بگوید که چقدر خسته شده است... که چقدر خسته شده است. که چقدر خسته شده است... ممنونم خدا...

دیشب از پنجره ی اتاقِ ماه، پیدا بودم. تا صبح نگاهم کرد تا خواب برود...

•. ای دختر اشک های یکریز! بارانیِ جذاب غزل خیز! معشوقه‌ی صدهزار شاعر! زیبای هزار رنگ! پاییز! #محدثه_نبی_حسینی -ایهام🍁

⭕️ اللهم اجعله في درعك الحصينة التي تجعل فيها من تريد خدایا این ذریه حضرت زهرا را محفوظ بدار 🤲

یا صاحب الزمان اغثنا...

😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه... ...

إِنْ کُنْتَ بَاکِیاً لِشَیْ‏ءٍ فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ (ع)...

هزار شعر برای تو توی سر دارم ولی به جای همه چشم های تر دارم

هجوم موشک‌های ایرانی در میان هلهله و شادی مردم فلسطین ساکن کرانه باختری... اضرب که خیلی دیر شد... اضرب بیدک من حدید... اضرب... یا لثارات سیدحسن نصرالله... بزنید این حرامی‌های تروریست و قاتل را. نیروگاه 🖤 تپنده قم @nirugahtimes

خدایا به حق خون پاک سید مقاومت، این شادی دل بچه های غزه رو پایدار کن و لبخند رو به لب همه مستضعفین عالم بنشون

به هر مردی از خانوادم زنگ زدم با هر سن و شرایطی، تهران بود امروز نماز جمعه تهران خط مقدم جبهه است...

یک تکه از من مشهد است هر بار که میروم مشهد و حرم، این تکه به روحم میچسبد و درد هایم آرام میگیرد. برکه میگردم روزاز نو روزی از نو. فقط خدا نکند که این فراق طولانی شود. زندگی ام بطور کل از ریل خارج میشود. علی الحساب امام رضا جان ع. به عافیت و سلامت رسیدم قم. از تو ممنونم. منتها، من کبوتر جلد حرمم که روزی سه بار به هوای بام تو ازین خرابه بلند میشودو در هوای دود شهر، گیج گیج چرخ میزند و با این کوچکی بالش، به آسمان تو نمیرسد... دورتر ازین نیندازم. آشنایم در غریبستان این دنیا تویی و بس!

شب آمده ست و باز دلم بی ستاره است

دوست دارم نامربوط ترین لباس هایم را بپوشم. بی هدف ترین روسری ام را سر کنم. کتونی هایم را پاشنه ور نکشیده توی پا بیاندازم. در را بهم بکوبم و بروم. کجا؟ نمیدانم. چه فرقی میکند غریبه های این خیابان با آن خیابان؟ ثانیه شمار چراغ قرمز این چهار راه با آن چهار راه؟ جدول کنار جوی این کوچه با آن کوچه؟ چه فرقی میکند؟ بن بست های این محل با آن محل؟ توی این شهرفقط یک کوچه بود که چراغ تیر برقش همیشه نوربالا میزد و ساکنینش _مخاطب لبخندهای تو_همه خوشبخت ترین آدم های روی زمین بودند. سوپری اش آدم ناشکر قدر نشناسی بود که نمیفهمید هرروز پول را از دست تو گرفتن و چیزی به دست تو دادن یعنی چه! بعضی ها در اوج خوشبختی، قدر خوشبختی را نمیفهمند. گنجشک هاش شاد تر از گنجشک های بقیه شهر بودند و یاکریم هاش هزار و صد بار روبه روی پنجره ی یکی از اتاق ها لانه کرده بودند. توی شهر، همین یک کوچه فرق داشت، که آن هم بعد از چمدان بستنت از رنگ و لعاب افتاد. خاکستری با خاکستری چه فرقی دارد؟ راه افتاده م در نیمه شب خیابان هایی که رد پایت را به هر کس و ناکسی نشان داده و نفسم در دود های راک و جازش بالا نمی آید... https://eitaa.com/otaghekonji

با دیدن تو غنچه نشسته به خارها اردیبهشت قلب همه بی بهارها دلخون و اشک ریز و غم آلود آمدم... ای باغبان قلب حزین انارها .... .... ... #دلتنگ_حرم https://eitaa.com/otaghekonji

کنج خلوت نشسته م اما در سرم های و هوی یک غزل است پی تنهایی خودم بودم شعر گاهی خروس بی محل است خوش به حالت کلاغ جالیزی! باز در مزرعه مترسک هست! دل من که اسیر معشوقی... بی لب و بی نگاه و بی بغل است آه بیچاره عاشقی که دلش به همین شعرهای ساده خوش است شعر میگوید و نمیداند باز هم مهره ی علی البدل است دوست دارم تورا بیاندیشم دوست دارم که دوستم داری "عرض کردم که دوستم داری" بله فرض محال، محتمل است سوژه ی ناب شعرخوانی من طعم حلوای تن تنانی من تا که نام تو برزبان من است در دهانم حلاوت عسل است سست مانند خانه های دِهَم اخم وا کن، مرا نریز بهم آه این سرزمین زلزله خیز سر و کارش همیشه با گسل است #ریحانه_ابوترابی #نوشتم_تا_ولم_کنه

بازهم آمده سراغم تا... بنشینیم درد دل بکنیم

و إنّا إن شاءلله بکم لاحقون هنر می تواند خون تازه ای در رگ های زندگی باشد و همواره به حیات، عمق و معنای باشکوه تری ببخشد اگر خود دچار کهنگی و یکنواختی و اسیر کلیشه ها نشود این روزها مقاومت و شهادت، خون تازه ای در رگهای هنر جاری کرده است کسی فکرش را نمی کرد که نشستن بر مبل نماد ایستادگی و عزت شود در چوب دست تا این حد "مآرب أُخری" باشد... و پای گوشواره و النگو به ادبیات جهاد و پایداری باز شود حالا عاشقانه سراها تا قرن ها می توانند از زن و شوهری بسرایند که در لحظه ی شهادت، میان درخت ها می دویدند و دستشان در دست یکدیگر بود... و یادم نمی رود شهید عبا بر دوشی را که با یارانش زیر باران، در میانه ی مه در جنگل و کوه و از میان شعله ها به آسمان پرکشید... @telkalayyam

یه تمرین گذاشته بودن که از این تصویر الهام بگیریم و شعر بگیم تمرینی نوشتم مشق ننوشته نرم سرکلاس🙄 فکرو خیال و شعر و ترانه ست در سرم اما به روزمرگی ام مستحق ترم بی هیچ اتفاق میان دوتا اتاق در مرتع زنانگی خویش میچرم گاهی میان همهمه ی روزمرگی از مطبخم به شاخه ی اندوه میپرم من کیستم؟ شکوفه به سر دامنم بهار؟ من کیستم که اینهمه عشق است در برم؟ عشق است یا که عادت دیرینه ی من است؟ من کیستم که شوق بهار است باورم؟ غرق ترنج و لاله و نقش ختایی ام پا خورده تر اگر بشوم، قیمتی ترم آغوش باز پنجره ای خاک خورده ام تا نور و عشق و رشد و تنفس بیاورم لبخند روی صورت صبحم نشسته است هرچند از شبانگی ام رنج میبرم یکروز قاب میشوم و سرد میشود فنجان چای، بین نفس های دخترم دلتنگی اش، بهشت مرا تلخ میکند جایم کجاست؟ جای من اینجاست: مادرم از لحظه ای که اشک به چشمش نشسته است در بین قاب پنجره مان یک کبوترم #ریحانه_ابوترابی #تصویر_زن_و_قالی