🔹نتیجه اعتکاف آیت الله #وحید_خراسانی در مسجد سهله جهت مشرف شدن خدمت #امام_زمان عج و پیغام و عنایت امام زمان عج به آیت الله وحید خراسانی توسط #شیخ_محمد_کوفی در مسجد سهله روزی مرحوم شیخ محمد کوفی که تشرفاتی خدمت امام زمان عج داشتند ، برای تهجد به مسجد سهله مشرف میشود ومی بیند آیت الله وحید خراسانی به ستونی تکیه کردند و مشغول عبادت هستند.عرض میکند شما اینجا چه میکنید؟همه نجف فکر میکنند که شما کویت هستید. ایت الله وحید می فرمایند : من چهل روز اعتکاف دارم. 🔻شیخ محمد کوفی به آیت الله وحید میفرمایند : درتشرفی که خدمت حضرت ولی عصر روحی له الفدا داشتم امر کردند به شما عرض کنم: منبر را تشریف ببرید و درس را هم ادامه دهید هر کجا در مشکل بودید ما شما را یاری میکنیم و عنایت ما شامل حالتان خواهد شد. 🎙 عالم ربانی استاد سید حسین #هاشمی_نژاد 🔰 @p_eteghadi 🔰

🔰منتظر واقعی امام زمان! 💠حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی: 🔸منتظِر واقعي امام زمان كسي است كه اهل رزم، جنگ، مبارزه، نبرد و خلاصه مسلّح و بسيجي باشد. كسي كه كاري با جنگ و مبارزه با طاغي ندارد هرگز منتظِر واقعي امام زمان (عليه السلام) نيست؛ چون آن حضرت با نبرد مسلحانه‌ نفس‌گير جهان را اصلاح مي‌كند. 📚عصاره خلقت، ص 62 🔰 @p_eteghadi 🔰

🎬 مهدویت در کلام علماء: ✳️ آیت الله مؤمن رحمة الله علیه 🔰 اثبات ولایت امام زمان (عج) در قرآن #مهدویت #امام_زمان #ولایت #ولایت_امام #ولایت_امام_زمان 🔰 @p_eteghadi 🔰

#تلنگری 💌 ۱ـ چه لزومی به تشکیل حکومت اسلامی، قبل از ظهور هست؟ چرا امام زمان از قدرتهای غیبی برای قیام خویش استفاده نمی‌کنند؟ ۲ـ آیا مسئله‌ی ضرورت تشکیل حکومت اسلامی، و بسترِ این حکومت ، قبل از حادثه‌ی ظهور، در قرآن آمده است ؟ #استاد_شجاعی 🎤 🔰 @p_eteghadi 🔰

#تلنگری 💌 ۱ـ چه لزومی به تشکیل حکومت اسلامی، قبل از ظهور هست؟ چرا امام زمان از قدرتهای غیبی برای قیام خویش استفاده نمی‌کنند؟ ۲ـ آیا مسئله‌ی ضرورت تشکیل حکومت اسلامی، و بسترِ این حکومت ، قبل از حادثه‌ی ظهور، در قرآن آمده است ؟ b2n.ir/135330 #استاد_شجاعی 🎤 🔰 @p_eteghadi 🔰

📕حدیث مهدوی 8️⃣ امام زمان (عج) چگونه حکم و قضاوت می کند؟ #مهدویت #حدیث_مهدوی #امام_زمان #قضاوت_مهدوی #دوران_طهور 🔰 @p_eteghadi 🔰

❇️ این افراد در قیامت ایمن هستند 🔻امام کاظم علیه ‌السلام: إنَّ لِلّهِ عِبادا فِی الأرضِ یَسعَونَ فی حَوائجِ النّاسِ هُمُ الآمِنونَ یَومَ القِیامَةِ؛ 🌸 خداوند در زمین بندگانی دارد که برای برآوردن نیازهای مردم می‌کوشند؛ اینان ایمنی یافتگان روز قیامت‌ اند. 📚 کافی : ج ۲، ص ۱۹۷ •┈┈••✾••┈┈• 🔰 @p_eteghadi 🔰

🔴کانال دکتر خیر اندیش افتتاح شد از همه هموطنان عزیز میخوام با عضویت درکانال طب نبوی خود و عزیزانتان را تضمین کنید💯💯 زیر نظر شاگردانشان با درمان باور نکردنی همه ی بیماری ها از جمله سرطان، دیابت، زانودرد، دیسک کمر، کبد چرب، سرماخوردگی، بیماری های قلبی، زنانه، در کمترین زمان ممکن، همگی در👇👇 اینم لینک عضویتش بدو ظرفیت محدود هست زود پاک می کنم 👇👇👇 همراه با فروشگاه ارگانیک: https://eitaa.com/teb_nabavii_education فروشگاه مجازی طب نبوی:👇 https://eitaa.com/Teb_nabavii_store

اگر امامت از اصول دین است، چرا ۲۳ سال بعد از بعثت، بیان شده است؟ 🎤در پاسخ به این سوال باید دو مساله را مد نظر قرار داد: ۱- آنچه در ایمان اصل و اساس را تشکیل می دهد، عبودیت و تسلیم بودن در مقابل خدای متعال است. به همین دلیل در مواردی بیان شهادتین در لحظه مرگ، از سوی پیامبر (ص) طلب شده است، در حالی که چنین شخصی فرصت کافی برای تعلیم کامل عقائد اسلامی، یا عمل کردن به فروع دینی را ندارد. 👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻

«یك جوان یهودى بسیار نزد پیغمبر مى‏آمد تا بجائى كه او را لایق خدمت شمرد و بسا او را دنبال حاجتى میفرستاد و بسا بود كه براى حضرت نامه مینوشت، چند روزى حضرت او را ندید و احوال او را پرسید یكى گفت من او را در حال مرگ واگذاشتم و آمدم پیغمبر با جمعى اصحابش بالین او آمدند آن حضرت بركتى داشت كه با هر كه سخن میكرد جوابش میداد فرمود اى فلانى آن جوان‏ چشم گشود و گفت لبیك یا ابا القاسم فرمود بگو : اشهد ان لا اله الا اللَّه‏. و اقرار كن برسالت من آن جوان بپدرش نگاه كرد و چیزى نگفت بار دوم پیغمبر باو دستور داد و باز بپدرش نگاه كرد و چیزى نگفت پیغمبر بار سوم باو دستور داد و باز آن جوان بپدرش نگاه كرد در این بار پدرش گفت اگر خواهى بگو گفت گواهم كه معبود حقى جز خدا نیست و تو كه محمدى رسول خدائى و در حال مرد، رسول خدا (ص) بپدرش فرمود از نزد ما بیرون رو و باصحابش دستور داد او را غسل دهید و كفن كنید و نزد من آرید تا بر او نمازگذارم و بیرون رفت و میفرمود حمد خدا را كه امروز به وسیله من نفسى را از دوزخ نجات داد.»[۱] بنابراین معیار تعیین کننده برای ایمان الهی، این است که شخص هر چه را حق یافت، بی درنگ بپذیرد. از همین رو، حتی عده زیادی که زمان رسول اکرم (ص) را درک نکرده اند و شهادت به رسالت ایشان نداده اند، اهل نجات معرفی شده اند، علیرغم اینکه هیچ شک و شبهه ای در لزوم اعتقاد به رسالت ایشان به عنوان یک اصل اساسی وجود ندارد: «إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ الَّذینَ هادُوا وَ النَّصارى‏ وَ الصَّابِئینَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ عَمِلَ صالِحاً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ[بقره/۶۲] كسانى كه (به پیامبر اسلام) ایمان آورده ‏اند، و كسانى كه به آئین یهود گرویدند و نصارى و صابئان [پیروان یحیى‏] هر گاه به خدا و روز رستاخیز ایمان آورند، و عمل صالح انجام دهند، پاداششان نزد پروردگارشان مسلم است و هیچ گونه ترس و اندوهى براى آنها نیست. (هر كدام از پیروان ادیان الهى، كه در عصر و زمان خود، بر طبق وظایف و فرمان دین عمل كرده ‏اند، مأجور و رستگارند.)» ۲- مساله امامت، مساله ای نیست که در سال آخر بعثت پیامبر مکرم اسلام (ص) مطرح شده باشد. بلکه این اصل اساسی از روز اول مطرح بوده است. اگر به مساله امامت به شکل کلی بنگریم، باید بگوییم که هیچ زمانی خالی از امام حق نیست و در زمان حیات رسول اکرم (ص) خود ایشان امام بوده اند و شئون امامت را انجام می داده اند. همانگونه که ابراهیم خلیل (ع) علاوه بر رسالت، جایگاه امامت را نیز داشته است. و مطابق نقل شیعه و سنی، پیامبر (ص) فرموده اند: هر كه بمیرد و امام زمانش را نشناسد ، همانند مردن زمان جاهلیت مرده است. (برای دیدن اسناد و مدارک این حدیث در کتب شیعه و سنی اینجا را کلیک نمائید) بنابراین هر زمانی امام حقی دارد که برای دور ماندن از جاهلیت باید او را شناخت. و اگر به شکل مصداقی به این امر بنگریم و منظورمان امامت حضرت علی (ع) باشد، آن نیز از آغاز کار بعثت رسول اکرم (ص) مطرح بوده است. از همان روزی که پیامبر (ص) برای شروع دعوت رسمی، خانواده خویش را دعوت می کند تا پیام رسالت خویش را بیان نماید، بحث جانشینی حضرت علی (ع) را نیز بیان کرده است و حدیث یوم الدار، بین شیعه و سنی به شکل متواتر این امر را بیان می کند. و این بیان در زمان حیات رسول اکرم (ص) دفعات متعدد، تکرار شده است. و قرآن نیز در کنار لازم دانستن اطاعت از خدا و رسول، اطاعت اولی الامر را نیز لازم دانسته است: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْكُمْ[نساء/۵۹] اى كسانى كه ایمان آورده ‏اید! اطاعت كنید خدا را! و اطاعت كنید پیامبر خدا و اولو الأمر [اوصیاى پیامبر] را» بنابراین آن امری که ۲۳ سال بعد از آغاز بعثت، به وجود آمده، تنها زمان تحقق وصایت حضرت علی (ع) اسj. 📚منابع: [۱]. أمالی الصدوق، ص ۳۹۸ ، المجلس الثانی و الستون‏. 🔰 @p_eteghadi 🔰

در دوره اول خلافت عباسی از طرف ایرانیان قیام های متعددی از جمله قیام «سنباد»، «ابن مقنع»،‌ «استادسیس» به وقوع پیوست که اکثر به خونخواهی «ابومسلم خراسانی» بود و رنگ و بوی ایرانی نداشت،‌ بجز دو قیام که با نگاه به ایران پیش از اسلام آغاز شد. این دو قیام عبارت بود از قیام «بابک» و قیام «مازیار». از آنجا که ایرانیان نگاه مثبتی به ایران پیش از اسلام نداشتند این قیام ها از طرف مردم حمایت نشد، چرا که ایرانیان انگیزه ای برای برگشت به ایران پیش از اسلام نداشتند و نه تنها این دو قیام را یاری نکردند بلکه هر دو به دست خود ایرانیان سرکوب شد. یکی از این دو قیام قیام «مازیار» بود، رهبر این قیام مازیار ابتدا به نفع مامون به جنگ مردم طبرستان رفته و برخی از مناطق آن را فتح کرد. مأمون به پاس این خدمت نام وی را تغییر داده و «محمد» گذاشت و درجه اسپهبد بر او نهاد. اما بعد از مأمون در زمان معتصم عباسی علیه خلیفه قیام کرد و این قیام در مقابل اسلام قرار داشت.(1) علت قیام وی بر علیه حکومت عباسی را تحریک «افشین» یکی از دولت مردان ایرانی خلافت عباسی می دانند. افشین یکی دیگر از دولت مردان ایرانی زمان معتصم است. او همان کسی است که قیام بابک خرمدین را سرکوب کرد. افشین که با «عبدالله بن طاهر» حاکم خراسان رقابت داشت، مازیار را تحریک کرد تا در مقابل عبدالله قرار گیرد تا موجبات ضعف وی را فراهم سازد. مازیار نه تنها در مقابل عبدالله بلکه در مقابل خلیفه وقت قرار گرفت.(2)

معتصم، عبدالله بن طاهر را مامور سرکوب قیام مازیار کرد . عبدالله که خود ایرانی بود بر مازیار غلبه یافت و او را دستگیر کرده و روانه عراق نمود. در بازرسی از دفاتر مازیار به نامه افشین رسیدند و این کار موجبات گرفتاری افشین را نیز فراهم کرد. افشین و مازیار هر دو به اعدام محکوم شدند.(3) امروزه باستان گرایان قیام مازیار را تمجید کرده و آن را رهایی از یوغ اسلام معرفی می کنند. اما نمی گویند که این قیام توسط مردم خراسان که ایرانی بودند به فرماندهی عبدالله بن طاهر ایرانی سرکوب شد. نمی گویند که افشین ایرانی به وی خیانت کرد و وعده حمایت از او را داد اما حمایتش نکرد. عجیب آنکه برای نشان دادن روحیه اعتراضی مردم نسبت به اسلام،‌ دست به مصادره قیامهایی دیگر می کنند تا تعداد قیامها زیاد جلوه دهند و عجیب تر آن که نام افشین قاتل بابک و خیانت کننده به مازیار و حتی نام عبدالله بن طاهر را نیز در کنار مبارزان ایرانی علیه اسلام می آورند. واقعیت آن است که مردم ایران در سده های اولیه تا زمان قاجار هیچ ارادتی به ایران باستان از خود نشان نمی دادند. و حتی قیامهایی که با شعار ملی گرایانه به وقوع می پیوست را حمایت نمی کردند که هیچ، در سرکوبی آن نیز شرکت می نمودند. قیام بابک خرمدین توسط افشین و با حمایت قاطبه مردم ایران سرکوب شد. قیام مازیار توسط عبدالله بن طاهر و با حمایت قاطبه مردم ایران سرکوب شد. این واقعیتی است که امروزه باستان گرایان آن را پنهان کرده و قصد دارند از بابک و مازیار قهرمان ملی بسازند و حال آنکه پدران خودشان به دلیل ارادت به اسلام این قیامها را تار و مار کردند.

بنابراین از زمان قاجار تا کنون یک طرف قضیه را با آب و تاب گفته اند و اما یک طرف قضیه را مسکوت گذاشته اند: طرف اول که این دو شخص بر ضد اسلام قیام کردند را با آب و تاب بیان کرده اند. کتاب نوشته و یا در کتابهای زیادی از آنها نام برده اند. طرف دیگر که رفتار مردم ایران هم عصر این دو قیام با این دو قیام و رهبران آن بوده مسکوت مانده است. چراکه روشن فکران معاصر در صدد بهره برداری از این دو قیام به نفع اهداف اسلام ستیزانه خود هستند و می خواهند چنین وانمود کنند که بعد از ورود اسلام به ایران،‌ همه ملت ایران یکارچه در مقابل مسلمانان بودند لذا اگر همه واقعیت را بگویند به این هدف نخواهند رسید. نمی گویند که بابک و مازیار توسط خود ایرانی ها سرکوب شدند. نمی گویند بابک و مازیار توسط قاطبه مردم ایران حمایت نشدند. نمی گویند که مردم ایران بین بابک و مازیار ضد اسلام و معتصم خلیفه ستمکار عباسی،‌ باز خلیفه را بر امثال بابک ترجیج می دادند. 📚پی نوشت ها: 1.ابن فقیه،كتاب البلدان، تحقيق يوسف الهادى، بيروت، عالم الكتب، 1416ق، ص571. 2.طبري، تاريخ ، تحقيق محمد أبو الفضل ابراهيم ، بيروت، دار التراث ، 1387، ج9، ص80. 3. البدء و التاريخ، مطهر بن طاهر المقدسى (م 507)، بور سعيد، مكتبة الثقافة الدينية، ج6، ص119. 🔰 @p_eteghadi 🔰

آیا امامت موروثی بود؟ موروثی بودن یعنی اینکه ضابطه و معیار حاکم در انتخاب فرد، رابطه پدر و پسری یا خانوادگی باشد. در حالی که شواهد و دلایل نشان می دهد که ظابطه انتخاب امام، معیارهای خانوادگی نبوده است. اولا تعیین امام امری الهی است. و دلایل قطعی و عقلی (که در جای خویش بیان شده) لزوم عصمت برای امام را ثابت می کند. و عصمت صفتی است که تنها خدای متعال به آن آگاه است. بنابراین هیچ کسی غیر از خدای متعال حق تعیین امام را ندارد. و روشن است که خدای متعال رابطه های خانوادگی را معیار انتخاب امام قرار نمی دهد. 👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻

ثانیا عدم اصل قرار دادن روابط خانوادگی در سیره و منش ائمه و منطق اسلامی به خوبی روشن است. به عنوان نمونه به چند مورد اشاره می کنیم: حسن بن موسى الوشّاء بغدادى می گوید: من در خراسان در مجلس على بن موسى الرّضا- علیه السّلام- بودم و زید بن موسى در آنجا حاضر بود و به جماعت حضّار، فخر میفروخت كه ما چنین و چنانیم، و امام رضا علیه السّلام كه با دیگران مشغول گفتگو بود سخنان زید را شنید و رو به او كرده گفت: اى زید! آیا حرفهاى نقّالان كوفه‏ تو را مغرور كرده و فریب خورده ‏اى ... اینكه موسى بن جعفر علیهما السّلام پدرت اطاعت خدا كند، روزها را روزه بگیرد و شبها را به نماز و عبادت پردازد و تو معصیت و نافرمانى خدا كنى، سپس در روز رستاخیز هر دو در عمل مساوى باشید و جزاى هر دو بهشت باشد، پس بدون تردید تو عزیزتر از او در نزد خدا باشى (چون او با طاعات خود مستحقّ بهشت شده است و تو بى‏ طاعت و با معصیت همان پاداش را گرفته ‏اى)[۱] همچنین شخصی به امام عرض کرد: به خدا سوگند، هیچ کس در روی زمین از حیث برتری و شرافتِ پدران به شما نمی‌رسد. امام فرمود: «تقوا به آنان شرافت داد و اطاعت پروردگار آنان را بزرگوار ساخت.»[۲] بنابراین روشن است که تعیین امامان با توجه به رابطه خانوادگی آنها صورت نگرفته است. اما قرار داشتن آنها در یک نسل به این جهت است که امام علاوه بر دارا بودن کمالات روحی و معنوی، باید از طهارت آباء و نیاکان هم برخوردار باشد. تا مردم به دلیل پدر و مادر خلافکار از آنها منزجر نباشند. به همین دلیل خدای متعال امامت را در بهترین خاندان ها قرار داده است و رابطه فامیلی و پدر و پسری در بین آنها دیده می شود. 📚منابع: [۱]. عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج‏۲، ص۲۳۲. [۲]. عیون اخبار الرضا، ج۲، ص۱۷۴. 🔰 @p_eteghadi 🔰

آيا ابن ملجم و شمر حافظ قرآن بوده اند؟! 👇👇👇👇👇👇👇👇

در مورد حافظ قرآن بودن «شمر» هیچ گزارشی نداریم. نیز در مورد حافظ قرآن بودن «ابن ملجم» مطلبی در تاریخ نیامده است. البته در برخی منابع آمده است که: که ابن ملجم در فتح مصر حضور داشت،‌ وی نزد حاکم مصر یعنی «عمرو بن عاص» جایگاه والایی داشت زیرا نزد «معاذ بن جبل» تلاوت قرآن را آموخته بود. (1) در برخی از منابع نیز آمده عمرو بن عاص از خلیفه در مورد آموزش قرآن درخواست معلم کرد،‌ عمر نیز نامه ای به وی نوشته و از او خواست تا به عبدالرحمن بن ملجم در کنار مسجد جایی دهد تا او به مردم قرآن خواندن آموزش دهد و عمرو عاص نیز چنین کرد.(2) این نکته گویای آن است که ابن ملجم تسلط به قرآن داشته و می خوانده و حتی آن را آموزش می داده، اما در هیچ جا به حافظ بودن او اشاره نشده است. لذا آنچه در فضای مجازی نسبت به حافظ قرآن بودن شمر و ابن ملجم دیده می شود پایه و اساسی ندارد. 📚پی نوشت ها: 1. الأنساب، أبو سعيد عبد الكريم بن محمد بن منصور التميمي السمعانى (م 562)، تحقيق عبد الرحمن بن يحيى المعلمى اليمانى، حيدر آباد، مجلس دائرة المعارف العثمانية، ط الأولى، 1382،ج‏3،ص:26. 2. همان 🔰 @p_eteghadi 🔰

پرسش و پاسخ اعتقادی 🔹حجه الاسلام #محمدی جلسه 60 - لقب رسول اکرم (ص) چیست؟ و معراج پیامبر به چه شکل بوده است 🔰 @p_eteghadi 🔰

آیا تفسیر تمثیلی، استعاری و سمبلیک از قرآن، تاکنون انجام شده و آیا ضرورت دارد؟ آیا اصلا چنین تفسیری مجاز هست؟ در باره استعاره و سمبلیک بودن برخی آیات و توصیفات قرآن، باید گفت: اگر آن را مربوط به حوزه بیان بدانیم یعنی نوعی بیان از یک واقعیت خارجی باشد، یا بعبارتی وقتی می گوییم این توصیفات سمبلیک است، اشاره به یک حقیقت ملکوتی است و این گونه توصیف شده تا برای ما قابل درک و فهم باشد؛ قابل قبول و پذیرفتنی است. کما این که مفسرانی که مثلا داستان آدم و حوا را سمبلیک می دانند منظورشان این است که آن ماجرا حقیقت و واقعیت دارد، ولی نوع گویش و بیانی که حکایت از آن واقعیت می کند، به گونه استعاره ای و سمبلک است؛ یعنی قرآن دارد به صورت سمبلیک و استعاره، از یک واقعیت خارجی حکایت می کند. این بیان قابل قبول است.↪️↪️↪️

ولی اگر مراد از استعاره یا نمادین و سمبلیک بودن، اسطوره ای، غیرواقعی و غیر حقیقی بودن باشد، یعنی در واقع و حقیقت، چنین چیزی نبوده است؛ این مردود و نارست است. سمبليک بودن‏ قرآن كريم در عين حال كه از واقعيات سخن مى‏ گويد بيانش «رمزى و سمبليک» مى ‏باشد؛ بدين معنى كه از بيان امور خارجى واقعى، علاوه بر واقعيت، معانى هدايتى و تربيتى را اشاره دارد و از دل واقعيت، نقبى به درون حقايق متعالى مى ‏زند كه در واقع «واقعيت و پيام» را با هم جمع نموده است.... مثلا، تعبير «فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً»(1)، به ظاهر، درآوردن [کندن] كفش ها را مطرح مى ‏نمايد چرا كه حضرت موسى در وادى مقدس «طوى» قرار دارد و در مكان مقدس نبايد با كفش رفت؛ اين معنى ظاهرى در عين حال كه واقعا جزء دستور خداست ليكن تمام مطلب نيست بلكه به «رفع دو خوف نيز اشاره دارد كه يكى خوف از تلف شدن همسرش مى ‏باشد كه در حال زايمان بسر مى ‏برد و ديگرى خوف از فرعون مى ‏باشد كه فكرش را بخود مشغول داشته ‏اند.» و يا اين كه به «زدودن عشق به همسرش در مقابل عشق به خدا و صرف توجه از غير خدا به خدا» نظر دارد كه هر دو در احاديث آمده است(2) و در واقع امور ظاهرى، حقيقتى را در باطن خويش مطرح مى ‏نمايند كه با استفاده از شواهد لفظى در آيات و احاديث، حقايق ظريف بسيارى در آيات، بدست مى ‏آيد. با توجه به توضيح احاديث، تعليل «إِنَّكَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً» معنى باطنى را اشاره دارد: «چون كه تو در وادى مقدس محبت خدا قرار گرفته ‏اى كه «طوى» است، پس قلبت را از هر گونه خوف و هراس و عشق و محبت به غير، فارغ گردان»؛ ذكر «طوى» نيز در عين نام درّه، امرى باطنى را نظر دارد كه قابل تأمل است. در احاديث، آمده است كه «از پيامبر (صلی الله علیه و آله) سؤال شد چرا اين وادى، «مقدس» ناميده شده است؟ فرمود: به جهت اين كه ارواح در آن به قداست رسيده ‏اند و فرشتگان برگزيده شده ‏اند و خداى عزيز و جليل در آن با موسى سخن نموده است».(3) مى ‏بينيم كه حديث مذكور نيز سمبليک بودن بيانات قرآنى را در نقل حوادث و ذكر اوامر و غيره نشان مى دهد.(4) بیانی دیگر؛ «مسئله رمزى بودن آيات و شكل سمبليک به آن ها دادن، در حالى ‏كه هيچ مانع عقلى و نقلى وجود ندارد كه انسان در اصل از لجن متعفن آفريده شده باشد [ناظر به آیه شریفه: «وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ‏ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُون‏»(5)]، همان چيزى كه به عقيده‏ زيست‏ شناسان، آماده ‏ترين ماده بيجان براى پيدايش حيات و زندگى است و نخستين جوانه حيات در جهان، طبق تحقيقات دانشمندان، به احتمال قوى از آن پيدا شده است؛ و نيز هيچ مانع عقلى و نقلى، براى اين كه يک روح الهى، در انسان قرار گرفته باشد وجود ندارد و با نبودن هيچ قرينه ‏اى برخلاف مفهوم اصلى لغات و جمله ‏هايى كه در زمينه خلقت انسان به كار رفته، آن ها را به صورت رمزى و سمبليک تفسير كردن، چيزى جز تفسير به رأى نيست. فتح اين باب، سبب مى ‏شود كه يكى موسى را، كنايه از روح انقلاب توده‏ هاى زحمت‏كش و فرعون را اشاره به رژيم هاى جبار مى ‏گيرد و ديگرى، عيسى را به معناى افكار زنده ‏كننده اجتماع و مريم را، كنايه از روح پاكى و عفت مى ‏داند و كم كم دامنه اين تفسير به رأى، به احكام و قوانين اسلام كشيده مى‏ شود. يكى مى‏ گويد، منظور از نماز توجه باطنى به خداست، ديگرى مى‏ گويد، روزه به معناى خويشتن‏ دارى از گناه است و به اين ترتيب، همه قوانين، زير چرخ هاى تفسير به رأى، در هم كوبيده مى ‏شود.»(6)

بیان سوم؛ باید بین دو مطلب تفاوت قائل شویم: الف. يک مفسّر، ممكن است در كنار تفسير صحيح قرآن با شرايط آن، اشاراتى هم از آيات متوجه شود ولو اينكه بسيارى از مردم، يا مفسران ديگر، به اين نكات توجه نكرده باشند و اين مطلب صحيح است و حتى در روايتى نقل شده كه فرمودند: «كِتَابُ اللَّهِ‏ عَلَى‏ أَرْبَعَةِ أَشْيَاءَ: عَلَى الْعِبَارَةِ وَ الْإِشَارَةِ وَ اللَّطَائِفِ وَ الْحَقَائِقِ؛ فَالْعِبَارَةُ لِلْعَوَامِّ وَ الْإِشَارَةُ لِلْخَوَاصِّ وَ اللَّطَائِفُ لِلْأَوْلِيَاءِ وَ الْحَقَائِقُ لِلْأَنْبِيَاءِ»؛ کتاب خدا چهار بخش است: عبارات، اشارات، لطائف و حقائق. عبارات برای عوام، اشارات برای خواص، لطائف برای اولیای الهی و حقایق برای انبیاء است.(7) ب. اين كه يک نفر، آيات و داستان هاى كتب آسمانى را غير واقعى، مى ‏داند و آن ها را مجعولات مفيد معرفى مى ‏كند و از طرف ديگر، آن ها را با افكار مكتب مورد نظر خود، وفق مى ‏دهد (براى مثال: هابيل را، بر جامعه بى‏ طبقه سوسياليستى و قابيل را بر دوره فئودالى و سرمايه‏ دارى تفسير مى ‏كند)؛ شكى نيست كه اين طريق، يكى از مصاديق تفسير به رأى است و براى آن وعده آتش داده شده است. يادآورى اين مطلب لازم است كه در كتاب مقدس (تورات و انجيل) بسيارى از داستان ها با واقعيات و نشانه ‏هاى تاريخى، سازگار نيست، از اين‏رو ناچار شدند آن ها را بر مطالب اسطوره ‏اى حمل كنند. ولى قرآن داستان هايش، با واقعيات تاريخى، ناسازگارى ندارد و هنوز در هيچ موردى كذب آن ها ثابت نشده است، بر اين اساس دليلى بر اسطوره و سمبليک بودن آن ها نداريم و اين در حالى است كه بسيارى از كشفيات علمى، واقعيات تاريخى قرآن را اثبات مى ‏كند.(8) خلاصه: اگر مراد از سمبلیک بودن، نوعی بیان از یک واقعیت خارجی و یک حقیقت ملکوتی است و این گونه توصیف شده تا برای ما قابل درک و فهم باشد؛ قابل قبول و پذیرفتنی است؛ ولی اگر مراد، خیالی و افسانه ای و غیرواقعی باشد، مردود است. 📚پی نوشت ها: 1. طه: 20/ 12. 2. ابن بابويه، علل الشرائع‏، ناشر: كتاب فروشى داورى‏ ـ قم‏، چاپ اول، 1385 ش / 1966 م‏، ج 1، ص 66؛ مجلسی، بحار الأنوار، ناشر: دار إحياء التراث العربي‏ ـ بيروت‏، 1403 ق‏، چاپ دوم‏، ج 13، ص 64 و 65. 3. علل الشرایع، پیشین، ج 2، ص 472؛ بحار الانوار، پیشین، ج 13، ص 66، ح 5. 4. ر.ک: نقى پور فر، ولى الله، پژوهشى پيرامون تدبر در قرآن‏، ناشر: اسوه‏ ـ تهران‏، 1381ش، چاپ چهارم‏، ص 292 و 293. 5. حجر: 15/ 26. 6. مكارم شيرازى، تفسير به رأى و هرج و مرج ادبی، ص 73 به بعد؛ نقل از: رضایی اصفهانی، پژوهشی در اعجاز علمی قرآن، انتشارات کتاب مبین، چاپ پنجم، سال 1388، ص 262. 7. بحارالانوار، پیشین، ج 89، ص 103. 8. در آمدى بر تفسير علمى قرآن، پیشین، ص 262 و 263. 🔰 @p_eteghadi 🔰

استاد فاطمی‌نیا خداوند اصلا نمیخواهد بنده اش گناهی راکه مرتکب شده است به کسی بگوید، بعضی ها می آیند به مردم میگویند که من یک وقتی فلان گناه را مرتکب شده ام! چرا می آيي گناهت رامیگویی!؟ اگرگناهی کردی وپشیمانی، توبه کن! خداوند می بخشد. اصلا خدا دوست ندارد مومنین لکه دار شوند! شیوه ی خدا این است که همیشه زیبایی ها را ظاهر میکند؛ ازدعاهای خیلی عظیم القدر است که میفرماید : "یامن اظهرالجمیل و ستر القبیح" ای خدایی که زیبا راظاهر میکنی و قبیح را میپوشانی الان اگر ما در اجتماع آبرویی هم داریم ، برای این است که خداوند زیبایی های ما را ظاهر کرده است! اگر خداوند بدی های ما را ظاهر میکرد، آیا دیگر آبرویی داشتیم!؟ 🔰 @p_eteghadi 🔰

•┈┈•❀•┈┈• | #زلال_معرفت | 🔰 طمع، ترس و سپاسگذاری، انگیزه های انواع عبادت ✍️ در سخنان امامان(علیهم السلام)، با بیان های گوناگون، انواع عیادت تشریح شده است: #امام_علی_علیه_السلام : گروهى به هواى پاداش خدا را عبادت کردند، و این عبادتِ سوداگران است؛ دسته اى از روى ترس خدا را عبادت کردند، و این عبادت بردگان است؛ و گروهى براى سپاسگزارى خدا را عبادت کردند، و این عبادت آزادگان است. 📚 نهج البلاغة، حکمت ۲۳۷ 🔅 #امام_سجاد_علیه_السلام: خوش ندارم که خدا را عبادت کنم و از آن هدفى نداشته باشم جز [رسیدن به] پاداش او؛ زیرا در این صورت مانند برده طمعکارم که اگر به چیزى چشم داشته باشد کار مى کند و گرنه کار نمى کند. همچنین خوش ندارم خدا را فقط به سبب ترس از کیفر او عبادت کنم؛ چه در این حال همچون بنده نابکارى خواهم بود که اگر نترسد، کار نمى کند. عرض شد: پس، براى چه خدا را عبادت مى کنى؟ فرمود: زیرا او به سبب الطاف و نعمتهایش به من، سزاوار عبادت است. 📚 بحار الأنوار، ج ۷۰، ص ۲۱۰، ح ۳۳. 🔅 #امام_صادق_علیه_السلام : مردم در عبادت خداوند عزّ و جلّ بر سه گروهند: یک گروه او را به هواى پاداشش عبادت مى کند، که این عبادت آزمندان است و آن طمع باشد. گروهى دیگر او را از ترس دوزخ عبادت مى کنند، که این عبادت بردگان است و آن ترس باشد. امّا من خداوند عزّ و جلّ را به خاطر عشق و محبّت به او عبادت مى کنم و این عبادت کریمان است و آن مایه امن و امان باشد؛ به دلیل این سخن خداوند عزّ و جلّ که: «و آنان از ترس و هراس آن روز در امانند» [*]و نیز به دلیل این سخن خداوند عزّ و جلّ که: «بگو اگر خدا را دوست دارید، از من پیروى کنید تا خدا دوستتان بدارد و گناهان شما را بر شما ببخشاید، و خداوند آمرزنده مهربان است»[**] بنا بر این، هرکه خدا را دوست بدارد خداوند عزّ و جلّ نیز او را دوست دارد و هر که خداوند عزّ و جلّ دوستش بدارد از وحشت روز قیامت در امان است. * النمل، آیه ۸۹. **آل عمران، آیه ۳۱. 📚 الخصال، ص ۱۸۸، ح ۲۵۹. 🔰 @p_eteghadi 🔰

﷽ 📲 فایل صوتی ۱۸۹۸ 🎙واعظ: آیت الله #ناصری 🔖 شیطان باطن و ظاهر 🔖 🔰 @p_eteghadi 🔰

خدا می گوید مکر شیطان ضعیف است؛ پس بیچاره انسانی که با این حال در دامش افتاده است. فکرمی کنید این که خدا می گوید شیطان ضعیف است، برای انسان ها است؟ و این که می گوید از شیاطین جن و انس به خدا پناه ببریم همین افراد هستند؟ 👇👇👇👇👇👇👇👇👇

کید شیطان و شیطانیان، بزرگ است؛ به این آیات توجه فرمایید: «وَ مَكَرُوا مَكْراً كُبَّاراً»؛ و (اين رهبران گمراه) مكر عظيمى به كار بردند.(1 ( «وَ قَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَ عِنْدَ اللَّهِ مَكْرُهُمْ وَ إِنْ كانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ‏ مِنْهُ الْجِبالُ»؛ آن ها نهايت مكر (و نيرنگ) خود را به كار زدند؛ و همه مكرها (و توطئه‏ هايشان) نزد خدا آشكار است، هر چند مكرشان چنان باشد كه كوه‏ ها را از جا بركند.(2) لذا خداوند متعال همیشه انسان ها را از کید شیطان برحذر داشته و شیطان را دشمنی آشکار بری انسان معرفی کرده و به انسان توصیه فرموده که از شیطان پیروی نکند: «إِنَّ الشَّيْطانَ‏ لِلْإِنْسانِ عَدُوٌّ مُبينٌ»؛ چرا كه شيطان، دشمن آشكار انسان است‏.(3) «وَ قُلْ لِعِبادي يَقُولُوا الَّتي‏ هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّيْطانَ‏ يَنْزَغُ بَيْنَهُمْ إِنَّ الشَّيْطانَ‏ كانَ لِلْإِنْسانِ عَدُوًّا مُبيناً»؛ به بندگانم بگو: سخنى بگويند كه بهترين باشد! چرا كه (شيطان بوسيله سخنان ناموزون)، ميان آن ها فتنه و فساد مى ‏كند؛ هميشه شيطان دشمن آشكارى براى انسان بوده است‏.(4) «وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطانِ‏ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبينٌ»؛ و از گام هاى شيطان، پيروى نكنيد! چه اينكه او، دشمن آشكار شماست‏.(5) مطلب دیگر کید شیطان در برابر اراده الهی، سست و ضعیف است: «الَّذينَ آمَنُوا يُقاتِلُونَ في‏ سَبيلِ اللَّهِ وَ الَّذينَ كَفَرُوا يُقاتِلُونَ في‏ سَبيلِ الطَّاغُوتِ فَقاتِلُوا أَوْلِياءَ الشَّيْطانِ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطانِ كانَ ضَعيفاً»؛ كسانى كه ايمان دارند، در راه خدا پيكار مى‏ كنند؛ و آن ها كه كافرند، در راه طاغوت [بت و افراد طغيانگر]. پس شما با ياران شيطان، پيكار كنيد! (و از آن ها نهراسيد!) زيرا كه نقشه شيطان، (همانند قدرتش) ضعيف است‏.(6)